วันจันทร์ที่ 16 แย้ว
งื่ม ๆ ๆ

07.30 โดยประมาณ เสียงโทรศัพท์บ้านขุดไผ่ขึ้นจากเตียง ที่คอยพยายามจะฝังรูปฝังรอย ฝังทั้งตัวของเราอยู่กับมันไปถึง 9 โมงทุกวัน ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยทำได้

ฝืดดดดดดดดดดด....สูดเอาอ๊อกซิเจนเข้าปอด ก่อนรวบรวมเสียงสดใสกรอกใส่เข้าไปสุดฤทธิ์ "ฮัลโล"...เช้าอยู่เว้ย ยังไม่มีอารมณ์ประดิษฐ์คำว่า "สวัสดีค่ะ" เหมือนทุกที...

"เอ่อ...รถพ่อเสียอยู่หน้าปั๊ม มารับหลานไปส่งโรงเรียนหน่อยสิ"

หลังวางสาย แม้ไม่เป็นซุปเปอร์แมน แต่ก็ต้องแปลงร่างให้เร็วเทียบเท่า โดยไม่ลืมใส่กางเกงใน ไว้ข้างในตามประเพณีนิยมของคนปรกติทั่วไปเขาทำกัน...อ่า...หมายถึง ยังไงก็ต้องใส่...ไว้ข้างในหรอกนะ...ไม่ใช่ใส่หรือไม่ใส่

จับเวลาตามมาตรฐานสากลแล้ว หลังจากวางโทรศัพท์ยันนั่งหลังพวงมาลัยก็...ประมาณไม่เกิน 10 นาที เหอะๆๆๆ เร็วด่วนนรก...

ก็จะไม่ให้เร็วได้ไง ก็พ่อเจ้าประคุณต้องเข้าแถวแร่ะ

กว่าจะไปส่งคุณชายน้อยเสร็จก็...แปดโมงเด๊ะๆ

ควบไปส่งทัวร์อนามัยของสองคนปู่-ย่า อีก(วันนี้นัดตรวจสุขภาพประจำเดือน)

ผู้โดยสารลงหมดก็...9 โมงหน่อย ๆ แล้ว

หิวเว้ยๆๆๆๆ หิวๆๆๆๆ

กลับไปกินข้าวผัดฝีมือตัวเองสักกะละมัง แล้วค่อยว่ากัน

โทรหาไอ้อู่ประจำตระกูลที่เพิ่งให้เกียรติมัน บอกให้ส่งช่างมาลากให้หน่อย

มันก็ดันแสดงธาตุแท้ของบริการหลังขายมาอย่างเด่นชัดมากมาย...

ผมไม่มีช่างครับ ช่างลาหยุดหลายคนเลย กรรม...ไอ้ตะไล

ตอนตูไปเปลี่ยนนั่นแปลงนี่ แม่งบอกมีปัญหาไรจะดูแลให้อย่างดี

อุเหม่ชิ๊ชะ ฉายแววมาเชียวเมิง ไม่ง้อแม่งก็ได้ฟ่ะ

อย่างดีก็ไปยืนโบกๆๆๆ หาช่างขับเบนซ์ที่คงจะผ่านมาให้เห็นก็ได้ 555

กองทัพเดินด้วยท้องฉันท์ใด ไผ่ก็ต้องขับเคลื่อนด้วยข้าวฉันท์นั้น

ข้าวผัด 1 ถ้วย นมหนึ่งกล่อง ค่อยหายง่วงหน่อยอ่ะ

ต่อ ๆ ทำไง เอาไง...

หาช่าง ๆ (ตังค์ก็ม่ะมี...กรรมของเวร)

ก็...ไปจบที่ไอ้คุณพี่ชายจนได้

"ตัวเองๆ ช่างมันไม่ยอมมาดูรถให้อ่ะ"

ไอ้พี่ชายก็เลยต้องโดดขึ้นรถไผ่ไปเปิดโน่นดูนี่ สักพัก ได้ข้อสรุปว่า...

แก๊สหมด แล้วรถไม่ยอมตัดเป็นน้ำมันแบบ Automatic เหมือนที่ควรจะเป็น

พอบังคับข่มขืนมัน ให้ขับเคลื่อนด้วยน้ำมันอยู่พักใหญ๋ก็เลยใช้ได้เหมือนเดิม

ช่วงบ่ายก็ วิ่งระยะสั้น 1-5 โล อยู่ 4-5 รอบ เหมือนรถแท๊กซี่หน้าปากซอยเลย

ตบท้ายด้วย...รับพ่อหลานชายอีก 40 โล กลับบ้าน ใกล้สลบแล้ว...แต่ก็ยังต้องวิ่งรอกอยู่อีก 4-5 โล 2 รอบ

อาบน้ำ....กินข้าว...ด้วยแรงอธิษฐาน...อัพบล็อค...แก้ปัญหาคอมฯ และรายการต่อไปคือ...สลบเจ้าค่ะ

หมดไปอีก 1 วัน แต่...งานกองถึงคอหอยก็ยังคงอยู่ เหอะๆ

ไม่เยี่ยม ไม่อวยพรไรก็...อโหสิกรรมให้ก่อนนะคะ ไม่สามารถแล้วจริง ๆ

เมื่อวานเพื่อนโทรมาหาตอนบ่ายสองโมงกว่า ๆ เพิ่งส่ง sms ตอบกลับไปเมื่อทุ่มหน่อย ๆ เอง 555สัญญาณดีเลย์แรงไปหน่อย



Create Date : 16 สิงหาคม 2553
Last Update : 16 สิงหาคม 2553 23:52:37 น.
Counter : 1217 Pageviews.

7 comments
  
เจิมมมมมมมบล็อกอย่างเร็ว


ถ้ารถเสียขึ้นมาผมเองก็ซ่อมไม่ค่อยจะเป็นครับ ไม่สมเป็นผู้ชายเลยผมเน้นขับเป็นอย่างเดียวครับ
ช่วงนี้ดูเหนื่อยน่ะครับพี่ไผ่ งั้นตื่นมาขอให้เจอเรื่องดีๆบ้างน่ะครับ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:0:02:21 น.
  
สวัสดีดึกๆครับ
โดย: panwat วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:0:08:26 น.
  
อ่านแล้วเหนื่อยแทนเลยครับน้องไผ่ 555





โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:5:32:56 น.
  
หวัดดีจ้า... ^^
มาส่งกำลังใจให้ค่ะ
พอดีแม่ตามทำแบบการประเมินตนเองของโครงการใหม่ รบกวนเข้าไปตอบด้วยให้ด้วยเน้อ^^

ไม่ต้องรีบค่ะ ว่างๆตอบเสร็จแล้วค่อยเอาไปแปะไว้ที่ห้องโครงการ 5 หมู่หรรษา ด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ
โดย: Iaun_Tor วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:0:19:02 น.
  
เช้านี้ฝนตกดีจริงๆเลยนะครับน้องไผ่






โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:7:05:18 น.
  
พี่ก๋าตื่นมาอัพบล็อกตี 5 ทุกวันเลยครับน้องไผ่
ไม่งั้นทักเพื่อนบล้อกไม่ครบครับ 555
เพราะ 8 โมงครึ่งก็ต้องไปดูหมิงหมิงแล้ว
กว่าจะจับคอมอีกทีก็เกือบเที่ยงแล้วครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:8:15:37 น.
  
เดี๋ยวนี้นั่งรถเมล์ไม่หลงแล้วครับเพราะศึกษาเส้นทางก่อนเดินทางแล้วครับ

เป็นไงบ้างครับช่วงนี้วุ่นวายน้อยลงยังครับ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:21:33:17 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kom-phai.BlogGang.com

คมไผ่
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]

บทความทั้งหมด