อยากขอบคุณกับน้ำใจที่เพื่อนๆมามอบให้....เป็นพิเศษ...
วันนี้ยุ่งทั้งวันกับการต้อนรับแขกที่มาจาก กท.
กลับเข้ามาอ่านกระทู้ ดูข่าว ดูกระแสการเมืองใน รดน.
รู้สึกปลื้มใจ ซึ้งใจ กับ เพื่อนๆใน รดน หลายคนที่คิดถึงผม..
เริ่มตั้งแต่ คุณธรรมดาสามัญ หาญกล้าเอากระทู้ที่ผมเขียนไปแปะ..
แล้วตามด้วยคุณแอบมาซุ่ม...คุณบางระจันวันเพ็ญ จนไปถึงคุณสิงห์สนามหลวง...
ที่ออกมาขอให้ WM ได้พิจารณาเรื่องโทษแบนผมใหม่...
ขอขอบคุณในน้ำใจไมตรีครั้งนี้อย่างยิ่ง...
(โอ๊ย..แต่คุณสิงห์ไปรู้ที่ไหนว่า ผมเป็นผู้บริหาร เป็นผู้กว้างขวางในอุบล..
เขินนะนี่...ผมนะก็แค่คนแก่ๆคนหนึ่ง..ไม่ได้มีอำนาจบุญบารมีอะไรหรอกครับ...
เป็นคนแก่เข้าวัดกับทำงานหาเงินเลี้ยงตัวไปวันๆ..เท่านั้นเอง...)
.........................................................................................................
ผมคิดว่า ถึงวันนี้ผมแตกต่างเมื่อครั้งที่เล่นพันทิพใหม่ๆ..มาก..
จำได้ว่า..เมื่อครั้งแรกที่โพสต์ที่ห้องศาสนา และกระทู้ถูกอุ้ม ผมเสียใจ..
จนแทบคืนล๊อคอินให้พันทิพ(ขนาดนั้น)..เพราะครั้งนั้นมีความรู้สึกว่า ไม่น่าอุ้มกระทู้เรา....
แต่วันนี้ ถูกอุ้ม ผมก็แค่เสียดาย..ที่บางกระทู้ที่ไม่ได้เซฟไว้..
แต่ตั้งแต่มาเขียนในบล๊อคแล้ว แม้จะถูกแบน ผมก็เฉยๆเพราะคิดว่า ยังเหลือที่ให้เขียน...
เต็มที่ก็ขอให้เพื่อนๆตามมาอ่านก็เท่านั้นเอง....
แต่กระนั้น...แม้แต่ในบล๊อคผมก็ยังมีเรื่องที่ถูกทำให้งง...
เพราะจำนวนผู้ชมที่ทำให้เรา(รู้สึก)มีกำลังใจว่า มีเพื่อนๆเข้ามาเยี่ยมบล๊อคเรานั้น..
พอวิ่งไปถึง 5000 ก็กลับมาตั้งต้นที่ 0 ใหม่...
ชาตินี้ผมคงไม่มีโอกาศมีคนเยี่ยมบล๊อคถึงหมื่นแน่ๆเลย..
แต่ก็พอมาคิดได้ว่า แล้วเราต้องการสิ่งนั้นเพื่ออะไร????ก็เลย..ช่างมัน..
ชีวิตเรามันก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วว่า..ไม่มีอะไรถูกใจเราตลอดเวลาหรอก..
วันนี้คงเป็นครั้งแรกที่ได้เขียน 2 กระทู้ในหน่ึงวัน..อิอิอิ
แต่อยากเขียนเพื่อ ขอบคุณเพื่อนที่ได้กล่าวนามมาแล้ว..
และขอขอบคุณในน้ำใจเพื่อนๆอีกหลายคนที่หลังไมค์มาให้กำลังใจ...
และหลายคนที่ตามมาอ่านในบล๊อคนี้...
ทำให้ผมมีความรู้สึกว่า ต้องไปค้นหาข้อมูลดีๆมาเขียนให้ทุกท่านอ่าน..
เพื่อให้คุ้มกับกำลังใจที่ได้มา...จริงๆนะ...
พรุ่งนี้ผมรับปากหลานคนหนึ่งว่า จะเขียนเรื่องธุรกิจ..
ก็เลยคิดว่า อยากเขียน ธุรกิจ ธรรมะ และการเมืองผสมกัน..
เพราะมาอยู่ในบล๊อค คงเขียนอย่างไรก็ได้ใช่ไม๊ครับ...
คืนนี้นอนหลับฝันดีทุกท่านครับ...
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
มานึกได้อีกทีก็ตอนห้าโมงเย็นแล้ว จะตีรถเข้าไปที่ตัวจังหวัดก็คงไม่ทันการอะไรเสียแล้ว...
พรุ่งนี้นู๋นิดจะรออ่านเรื่องธุรกิจจากลุงนะจ๊ะ