วันนี้อากาศดีขอคุยเรื่องเบาๆ.."การปล่อยวาง"...และจบด้วยการชื่นชม"นายกปู"เช่นเคย...
เมื่อวันก่อน..ผมเรียกลูกน้องคนหนึ่งมาคุยด้วย...เพราะเห็นหล่อนซึมเศร้าผิดสังเกตุ...
แน่นอนที่สุดครับ..สำหรับหนุ่มๆสาวๆแล้วเรื่องที่ทำให้กลัดกลุ้ม..ไม่พ้นเรื่อง"ความรัก"...???
หล่อนเล่าให้ฟังว่า..แฟนที่อยู่ไกลกันไปมีพิรุธไปคบกับแฟนเก่า..ที่ว่าเลิกกันแล้ว..???
แน่นอนครับ..เรื่องส่วนตัว..ผมก็คงไปยุ่งเกี่ยวอะไรมากไม่ได้..???
ก็ได้แค่แนะนำไปว่า.."ปล่อยวาง"บ้างเถอะ..หากไม่ใช่เนื้อคู่เรา..เศร้าไปก็ป่วยการ..
เป็นการทำร้ายตนเองเปล่าๆ..และทำให้เราเสียงานเสียการไปด้วย..????
เมื่อวาน..หล่อนกลับมาหาผม..บอกว่าเอาคำที่ผมบอกไปคิดดูแล้ว...
อยากถามว่า..จะ"ปล่อยวาง"ได้อย่างไร..????
ผมจึงอธิบายช้าๆ.."ปล่อยวาง"คำนี้คือ..คุณธรรมข้อที่ 4 ในพรหมวิหาร 4 คือ.."อุเบกขา"..
การปล่อยวางนั้น..ให้เข้าใจง่ายสุดคือ.."ตั้งใจในเหตุ..แต่ไม่หวังในผล.."
หรืออีกอย่างคือ..ให้เชื่อว่า.."สรรพสิ่งในโลกนี้ล้วนไม่แน่นอน(อนิจจัง).."
หากเราสามารถเข้าใจและปฏิบัติใน 2 ข้อนี้..นั่นคือ..การปล่อยวาง...???
หล่อนทำหน้ารุ่นคิด..รำพึงว่า.."ตั้งใจในเหตุ..แต่ไม่หวังในผล.."หรือค่ะ...????
"..ใช่..เอางี้..ตัวอย่างง่ายๆเช่น.คำสอนหลวงพ่อชา...
เสมือนเราปลูกต้นไม้..เราต้องตั้งใจดูแลรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ย..ให้ดี..
แต่ผลไม้ที่ออกมา..จะมากจะน้อยจะหวานจะเปรี้ยว..ไม่ใช่สิ่งที่เรากำหนดได้..??"
หากเราไปคิดว่า..ต้นไม้ต้องให้ผลเราอย่างนั้นอย่างนี้..แล้วไม่ได้..เราก็มานั่งทุกข์ใจ..
และสิ่งสำคัญเวลาเราทุกข์ใจ..ก็ส่งผลให้กายเราไม่สามารถทำงานได้..กะเพาะก็ไม่ทำงาน..
กินไม่ได้นอนไม่หลับ..เป็นการทำร้ายตนเอง...????
คนเราทุกคนเกิดมามักเจอเรื่องที่เราไม่สมหวังเสมอ...
แต่คนที่มี"ปัญญา"เท่านั้นจึงสามารถควบคุมไม่ให้ความทุกข์นั้นทำร้ายตนเองได้..
คือ..รู้จักว่า..สิ่งไหนเราควบคุมได้..หรือสิ่งไหนเราควบคุมไม่ได้...
"ความรัก"เป็นสิ่งดีสิ่งสวยงาม..แต่หากเราไม่มีปัญญามองเห็นและกำกับมัน..
ความรักก็มีโทษทำให้เราเป็นทุกข์ได้ เช่นกัน..
ยกตัวอย่าง..ความรักจะทำให้เกิด"ความเป็นเจ้าของ"ยิ่งรักมากก็หวงมาก..ห่วงมาก..
ความหวงและความห่วงนี่ดูเหมือน"ดี"แต่จริงๆแล้ว"ไม่ดี.."
เพราะนอกจากทำร้ายตนเองแล้วยังทำให้คนอื่นรำคาญอีกด้วย...
หลายๆครั้งที่ความหวงความห่วงกลายเป็น"ความหึง"จนเกินขอบเขต..
และนำมาซึ่งการทะเลาะวิวาทอย่างไร้เหตุผล..????
คำถามต่อมา.."แล้วทำอย่างไรหนูจึงจะสามารถ"ปล่อยวาง"ได้..???"
"การปล่อยวาง"ไม่ใช่สิ่งที่เกิดเองได้..เพราะเรามีกิเลสตัวหนึ่งคือ"ความหลง"เลี้ยงจิตเราอยู่..
หากเราจะรู้จักการปล่อยวางนั้นเราต้องเข้าใจความหมายของคำว่า"ไม่แน่"อย่างลึกซึ้ง..
มองการสูญเสียก่อนการสูญเสีย..เช่นมองเห็นแก้วแตกก่อนแตก..
พอแก้วใบนั้นแตกจริงๆ..เราก็ไม่เกิดควาทุกข์เพราะเราเห็นแตกมาก่อนแล้ว..
เหมือนการจาก..เราทำใจยอมรับการจากแล้ว..เมื่อการจากมาถึงจริงๆ..เราก็ไม่ทุกข์ใจจนเกินไป...
ดังนั้นการฝึก"การปล่อยวาง"นั้น..ก็ต้องฝึกใจให้เข้าใจ"ความไม่แน่ไของโลกให้ได้..
ลูกน้องผมจากไปด้วยใบหน้าที่สดชื่นขึ้น..ใจสบายขึ้น..
ผมใช้ความรู้เรื่องพุทธสาสตร์ที่มีเพียงน้อยนิดที่ร่ำเรียนมาจากครูบาอาจารย์..มาแนะนำคนรอบข้าง..
อย่างน้อยผมก็เชื่อว่า..พุทธศาสตร์จะเป็น"ยา"ช่วยชุบจิตใจเค้าเหล่านั้นให้ดีขึ้นได้..
คนเราทุกวันนี้น่าเสียดายว่า..บอกว่าตนเองเป็น"ชาวพุทธ"แต่..กลับไม่ได้ประโยชน์จากการเป็นพุทธ...???
พูดถึงตรงนี้..ทำให้คิดถึงนายกยิ่งลักษณ์..ที่ผมชื่นชมว่า..เป็นคนหนึ่งที่มี"อุเบกขา"อย่างดีเยี่ยม..
เพราะแม้จะถูกคนดีแต่พูดโจมตีแค่ไหน..นายกปูก็นิ่งเฉยไม่ตอบโต้..สักกะคำ..
นับเป็นผู้เข้าใจในการ"ปล่อยวาง"อย่างลึกซึ้งมากมาย...
ขอชื่นชมและให้กำลังใจนายกปูครับ....
วันที่: 4 พฤศจิกายน 2556 เวลา:22:28:16 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [