"ธารทอง"
บทกวีโดย ประยอม ซองทอง สมาชิกวุฒิสภา นิสิตเก่าดีเด่นของคณะอักษรศาสตร์ และศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ ปี 2548
๐ ฟ้าที่นี่ แผ้วผ่อง ก่องประภาส
ริ้วทองลาด แรรอบ ขอบคิ้วหาว
น้ำในธาร สะท้อนแพรว ดั่งแววดาว
กระพริบพราว เพียงภาพ ทาบเปลวทอง
๐ แด่ผู้ที่ เจ็บช้ำ ระกำรัก
ที่ทุกข์หนัก พักตร์พริ้ม มาปริ่มหมอง
ผู้สูญสิ้น ดินฟ้า จะคว้าครอง
น้ำเนตรนอง ท่วมหทัย ไร้ญาติมิตร
๐ เพื่อพำนัก พักนอน รอนความเศร้า
ที่รุมเร้า เรือนกาย เป็นนายจิต
เพื่อวันใหม่ ทางใหม่ ในชีวิต
เลิกครุ่นคิด คร่ำโศก กับโลกลวง
๐ เพื่อพักผ่อน นอนหลับ ในทับทิพย์
ชมดาววิบ แวมวอม ในอ้อมสรวง
รื่นรสริน กลิ่นผกา บุปผาพวง
ลิ้มผึ้งรวง หวานลิ้น ด้วยยินดี
๐ เพื่ออาบน้ำ ชำระกาย ในธารทอง
ฟังไผ่พร้อง เสียงสังคีต ขับดีดสี
ฟังลำนำ นกร้อย ถ้อยพาที
ระเรื่อยรี่ จักจั่น กังวานไพร
๐ เพราะถิ่นนี้ มีฟ้า กว้างกว่ากว้าง
มีความมืด ที่เวิ้งว้าง สว่างไสว
เป็นป่าเถื่อน แต่เป็นที่ ไม่มีภัย
อยู่ห่างไกล แต่ก็ใกล้ ในคุณธรรม
ประยอม ซองทอง
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
วาว...ชื่นชมคะ..
ไพเราะคะ..
สุดยอด