“นานเกินรอ”
๐ จากกันไป หลายปี ไม่มีข่าว
คงลืมสาว ชาวดิน สิ้นสงสาร
ยังเสียดาย ชายในฝัน เมื่อวันวาน
ดั่งแก้วกาญจน์ เกินยุด หลุดลอยไป
๐ แต่วันนี้ จันทร์นวล หวนคืนฟ้า
เธอกลับมา สบตา พาหวั่นไหว
ไฟรักเจียน จวนมอด เกือบหมดใจ
คุขึ้นใหม่ ไหม้อก ตกภวังค์
๐ อยากโผกอด ออดอ้อนถาม ถึงความเก่า
คิดหรือเปล่า เรื่องเรา เมื่อครั้งหลัง
ทุกข์-สุขหรือ ลำบาก ฉันอยากฟัง
เธอเป็นดั่ง ชายคนเก่า หรือเปล่าหนอ
๐ แต่พอคิด เตือนจิต ผิดชั่วครู่
ก็อดสู วูบไหว หัวใจฝ่อ
คนที่บ้าน ป่านนี้ คงนั่งรอ
ได้แต่พ้อ เธอให้รอ นานเกินไป
เบิร์ด วีระพล
June 27, 2021
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [