กรกฏาคม 2561

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
ยี่ร้อยพลอยโกสินทร์ _ บทที่ ๑๘ (๑) ชุดไทยอมรินทร์


บทที่  ๑๘ ชุดไทยอมรินทร์

(พ.ศ. ๒๕๕๑)

     ย่างเข้าต้นปีนี้มาชีวิตพลอยก็มีแต่สิ่งดี ๆ ทยอยเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ตั้งแต่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นเจ้าหน้าที่อาวุโสเพราะทำผลงานที่ดีมากมาอย่างต่อเนื่อง อีกทั้งยังได้ปรับเงินเดือนและโบนัสมากกว่าเกณฑ์มาตรฐานที่บริษัทจ่ายอีกด้วย นอกจากนี้เธอก็ยังมีความสุขเป็นสองเท่าเพราะพี่แก้วได้กลับมาอยู่บ้านกับคุณลุงคุณป้าด้วยกันอีกครั้งหลังจากที่พี่สาวของเธอพร้อมกับพี่ยอดคนรักต้องไปใช้ทุนการศึกษาของแพทย์ที่ต่างจังหวัดอยู่นาน ประกอบกับเมื่อวานที่หยุดสุดสัปดาห์พลอยยังได้รับข่าวดีเป็นอีเมลจากแบร็คมาร์คว่าเขาตอบรับที่จะมาเจอกันและไปร่วมงานเลี้ยงศิษย์เก่าของคณะที่เธอจบปริญญามาพร้อมกันในเดือนหน้าอีกด้วย จึงทำให้วันทำงานวันแรกของสัปดาห์นี้พลอยอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษ เธอเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบไม่เก็บอาการมาแต่เช้าที่เข้าบริษัทจนเพื่อนซี้อย่างนัทตี้อดสงสัยไม่ได้ว่ามีอะไรดี ๆ เกิดขึ้น

“เป็นอะไรมากปะพลอย ฉันเห็นแกยิ้มไม่หุบแต่เช้าแล้ว ผีเข้าปะเนี่ยะ” นัทตี้อยากรู้อยากเห็นว่าเรื่องอะไรที่ทำให้พลอยรื่นเริงได้ขนาดนี้ และลองสุ่มเดาไปว่าเพื่อนยังปลาบปลื้มที่เพิ่งได้ปรับตำแหน่งเป็น “จะว่าดีใจเรื่องได้รับอวยยศ ก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้ว ไม่น่าใช่”

     “ไม่มีอะไรหรอก แค่เดือนหน้าจะไปงานเลี้ยงศิษย์เก่าที่คณะจัดหนะ” พลอยกำลังเปิดดูกำหนดการของงานเลี้ยงที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ไปพร้อม ๆ กับอ่านอีเมลอีกฉบับที่แบร็คมาร์คส่งมาให้ในช่วงพักเที่ยง

     “หนุ่ม ๆ ใช่ไหม พูดมาเดี๋ยวนี้” นัทตี้พอจะเดาได้ว่าเป็นเรื่องอะไร

     “ไหน ๆ มาแล้ว ช่วยดูหน่อยสิว่าชุดไหนดี” พลอยละลานตาอยู่กับความงามของชุดไทยหลายแบบที่แบร็คมาร์ส่งมาให้เธอเลือกเพื่อจะนำไปสั่งตัดให้ใส่คู่กันไปในงานเลี้ยง “คือชั้นดูแล้วสวยทุกชุด เลือกไม่ถูกอะ”

“อย่ามาเฉไฉ นี่ยังไม่ได้ตอบคำถามเลย” นัทตี้พยายามคาดคั้นเพื่อนหนักขึ้นอีก

     “เออหนะ! ช่วยเลือกก่อน” พลอยมั่นใจว่านัทตี้ตาแหลมคมเสมอเรื่องการแต่งตัว จึงไว้ใจให้เธอช่วยตัดสินใจเลือกเสื้อผ้าสำหรับงานที่มีโจทย์เป็นแนวแต่งกายด้วยชุดไทยสวยงามไม่จำกัดรูปแบบและยุคสมัยของคณะ “เงียบ ๆ ก่อน ไว้เย็นนี้ไปกินข้าวกัน จะเล่าให้ฟังแบบละเอียดเลย แถวนี้หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง”

     “โอเค ๆ ตามนั้นค่ะคุณพลอย” นัทตี้ไปลากเก้าอี้มานั่งหน้าคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะทำงานของพลอย แล้วจึงค่อย ๆ พิจารณาเลือกชุดไปทีละแบบ “ไหนดูสิชุดไหนสวย”

     “ว่าไงเพื่อน ชุดไหนดีคะ” พลอยจับที่ไหล่นัทตี้ด้วยความร้อนใจ

     “ชุดนี้เลย ชุดนี้ ดูเหมาะกับเพื่อนมาก ๆ” หลังจากที่นัทตี้ตั้งใจคัดสรรอยู่สักพัก เธอก็เจอชุดไทยที่คิดว่าเข้ากับบุคคลิกของเพื่อนแล้ว “ต้องสีเขียวนี้ด้วยนะ ถึงจะถูกโฉลก แบบใส่แล้วเป็นนางพญาเลยค่ะ”

     “ชุดไทยอมรินทร์ จะดีจริงเหรอเพื่อน ดูธรรมดา เรียบ ๆ ไปปะ” พลอยมองและอ่านไปที่ชื่อใต้ภาพชุดไทยนี้ “แบบที่แขนฟู ๆ หรือว่าสไบสีสด ๆ ดีกว่าไหม”

     “แบบนี้แหละเชื่อฉัน รับรองว่าใส่แล้วเจิดจรัสที่สุดในงานแน่นอน” นัทตี้มั่นใจ

     “ได้จ้ะ ขอบใจนะเพื่อนรัก” พลอยขอบคุณเพื่อนและพูดสร้างความมั่นใจให้ตัวเอง “สวยก็สวย เป็นไงเป็นกันเว้ยแม่พลอย”


     เมื่อพลอยตัดสินใจเลือกแบบชุดไทยที่จะใส่ไปงานเลี้ยงตามคำแนะนำของนัทตี้ได้แล้ว เธอก็รีบตอบกลับอีเมลของแบร็คมาร์คและเตรียมตั้งตารอชุดที่เขาจะส่งมาให้ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าอย่างใจจดใจจ่อ ก่อนที่ค่ำวันนี้พลอยกับนัทตี้จะพากันไปแวะร้านอาหารที่ดี ๆ ซึ่งปลอดจากสายตาพนักงานคนอื่น ๆ ของบริษัทเพื่อให้คุยกันเรื่องชายลึกลับคนนั้นได้อย่างสะดวกปาก

     ในช่วงเวลาเดียวกันนี้ที่สองสาวเริ่มเปิดประเด็นวาระและพลอยก็พูดถึงเหตุการณ์ที่เธอได้พบกับเขาครั้งแรงเมื่อสามปีก่อนที่อเมริกานั้น ตัวจริงของแบร็คมาร์คนั้นก็กำลังเครียดมากที่ได้ไปตกปากรับคำพลอยแล้วว่ายินดีจะไปร่วมงานเลี้ยงด้วยกันในฐานะคนรัก อีกทั้งแบร็คมาร์คยังกลัวว่าความจริงนี้จะทำให้เธอเกลียดเขาและทำลายความสัมพันธ์อันดีที่เคยมีมาทั้งหมดจนพังทลายด้วย จึงทำให้เขาต้องโทรศัพท์ไปขอคำปรึกษาเพื่อคลายเรื่องกลุ้มใจนี้กับเพื่อนสนิท

     “เอ็งก็รู้ว่าตั้งแต่เกิดมาเนี่ยะ ข้าไม่เคยจีบผู้หญิงเลยสักครั้ง” เอกพูดด้วยน้ำเสียงกลัดกลุ้ม

     “แบร็คมาร์ค กล้า ๆ หน่อยสิเพื่อน ข้าชักฟังเอ็งจนเบื่อแล้วนะของอย่างนี้มันฝึกกันได้” แมนชักเหนื่อยใจกับเพื่อน เพราะเขารับรู้เรื่องราวความรักนี้มานานพอสมควรแล้ว “มัวแต่ยึกยักนะ รู้ปะพวกตาอยู่หนะมันรอคว้าพุงปลานะครับ”

“เออ! ข้าก็ตั้งใจจะบอกความจริงนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่รู้ควรเริ่มต้นยังไง ถ้าเจอหน้ากันแล้วต้องบอกว่าสวัสดีครับผมแบร็คมาร์ค หรือที่คุณรู้จักในนามคุณเอก” เอกพยายามพูดติดตลก แต่กลับหัวเราะไม่ออก “แค่คิดก็ไม่รอดแล้ว! ปกติน้องพลอยเกียจข้ายิ่งว่ากิ้งกือไส้เดือน เจอที่ไรไม่วายต้องก่อสงคราม”

“ลองคิดดูนะเพื่อน ขนาดหน้าจืด ๆ อย่างไอ้ต้า ข้ายังเข็นจนได้กับน้องไหมฟ้า ตอนนี้ลูกสองแล้วนะครับ” แมนพูดยกตัวอย่างใกล้ตัวเพื่อให้เพื่อนเกิดความหึกเหิม “ส่วนเสือหนุ่มอย่างข้าก็กำลังจะแต่งกับน้องชมพู่สุดสวยแล้ว ปีหน้าแจกการ์ดแน่นอนครับ”

     “นั่นแหละ ข้าถึงต้องมาขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญอย่างเองนี่ไง” เอกยังคงถอดหายใจเบา ๆ

     “มาหาถูกคนแล้วเพื่อน ฉลาดมากครับ” แมนแหย่เพื่อนต่ออย่างที่ชอบทำ

     “เออ! รู้แล้วว่าเก่ง อย่ามัวแต่ลีลา” เอกชักหมั่นไส้เพื่อนจอมกวน

     “ง่าย ๆ เลยตามที่บอกไปคราวก่อน เรื่องชุดไทยก็ให้น้องเค้าเลือกตามชอบใจ เอ็งก็แค่ให้ช่างตัดแบบเป็นคู่กัน เหมือนพระเอกนางเอกไง เข้าใจนะ” แมนสั่งสอนเพื่อนซี้ด้วยความเชื่อมั่นในทักษะการจีบสาวที่อยู่ในสายเลือดตนเอง “แล้วก็หาดอกไม้ หรือของอะไรที่เธอชอบไปมอบให้ด้วย ถ้าเธอยังด่ามานะเอ็งก็จูบเลย รับรองว่าอยู่หมัด”

     “พูดเป็นเล่น เออ ๆ ข้ารู้แล้ว” เอกเริ่มมั่นใจขึ้นบ้าง เมื่อได้รับการกระตุ้นอย่างหนักจากเพื่อน

     “ท่องไว้เอกอมร ต้องสำเร็จเท่านั้น อย่าทำให้เสียชื่อแกงค์หล่อเทพตัวพ่อนะเว้ย” แมนพูดย้ำชื่อเพื่อนเพื่อปลุกกำลังใจ

     “ได้ครับ เดี๋ยวจะจัดหนัก ให้รักเลย” เอกคิดถึงหน้าพลอยแล้วก็ยิ้มอย่างมีความหวัง

     หลังจากที่สองหนุ่มถกประเด็นนี้กันเรียบร้อย วันรุ่งขึ้นคุณเอกก็รีบไปแจ้งช่างตัดเสื้อประจำให้ลงมือทำชุดไทยอมรรินทร์เป็นคู่ผู้หญิงกับผู้ชายตามแบบที่พลอยได้เลือกไว้ โดยช่างผู้ชำนาญนั้นตั้งใจตัดเย็บด้วยผ้าไหมสีเขียวยกทองให้ตัวเสื้อเป็นแบบคอตั้งแขนยาวและมีกระดุมผ่าด้านหน้าเข้าชุดกับผ้านุ่งยาวหรือกางเกงขายาวที่มีลายไทยอันวิจิตร กระทั่งได้ชุดไทยที่สวยงามประณีตนี้แล้วเสร็จสมบูรณ์เพื่อนำไปจัดส่งให้ทั้งคู่ตามกำหนดเวลา

      เมื่อคุณเอกและพลอยต่างได้รับชุดที่พนักงานของทางร้านนำมาส่งให้ถึงที่บ้านช่วงเย็น คุณเอกก็รีบนำชุดขึ้นไปยังห้องนอนและเก็บซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้าเพราะไม่อยากให้คนในบ้านผิดสังเกต ในขณะที่พลอยนั้นนำชุดไทยนี้ออกมาลองใส่ทันทีและเดินไปอวดโฉมกับพี่แก้วต่อด้วยความดีใจ

     พลอยยืนอยู่หน้ากระจกบานโตที่ห้องนอน แล้วจ้องมองชุดไทยอมรินทร์ที่กำลังสวมใส่นี้อยู่สักพักด้วยความชื่นชมภูมิปัญญาของบรรพบุรุษและความรักในศิลปะชาติ

     “เป็นไงบ้างค่ะคุณพี่ โอเคไหม” พลอยเดินไปให้พี่แก้วชมใกล้ ๆ

     “เลิศมากค่ะ” แก้วประทับใจในความงามของผ้าไทยและแบบชุดนี้มาก

     “น้องก็ดีใจมากที่มีโอกาสได้ใส่ชุดไทยงดงามเช่นนี้ค่ะ” พลอยนั่งลงข้าง ๆ พี่สาว แล้วทั้งสองคนก็บรรจงจับและพิจารณาที่เนื้อผ้า

     “ดูจากคุณภาพของเนื้องานแล้วเนี่ยะ ชุดนี้ราคาคงไม่ธรรมดา” แม้ว่าแก้วเห็นว่าชุดไทยนี้ช่างสวยและเหมาะกับพลอยมาก ๆ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่ต้องนึกสงสัยในความจริงใจของบุรุษปริศนาที่เข้ามาในชีวิตน้องสาว “ชุดนี้เค้าลงทุนตัด แล้วยกให้น้องเลยเหรอจ้ะ”

     “คิดว่าอย่างนั้นค่ะ น้องถือว่าให้ใส่แล้วต้องยกให้ เป็นของหมั้น” พลอยเริ่มละเม้อไปถึงอนาคต

     “ยังไงพี่ก็อดห่วงไม่ได้ เราต้องระวังตัวให้มาก ๆ นะ” แก้วเตือนพลอยเพราะเพิ่งได้รับฟังที่มาที่ไปของผู้ชายคนนี้จากปากของน้องสาว และมองว่าที่ผ่านมาการกระทำของเขานั้นไม่น่าไว้ใจเลย “คนอะไร ทำตัวลึกลับ”

     “เชื่อว่าเค้าต้องมีเหตุผลมากกว่าค่ะ คงไม่ได้อยากปิดบัง” พลอยออกตัวพูดเข้าข้างเขา

     “อย่าเพิ่งรีบปักใจอะไรเลย” แก้วย้ำเยือนพลอยด้วยความกังวลใจ เพราะรู้จักนิสัยของน้องเป็นอย่างดี “พี่ไม่อยากให้น้องต้องเจ็บเหมือนครั้งพี่โจตัวแสบ ที่ครั้งนึงเราเคยหลงใหลได้ปลื้ม”

     “มั่นใจได้ สัมผัสที่หกของน้องบอกว่าเค้าเป็นคนพิเศษค่ะ” พลอยยังคงเชื่อมั่นในความรักครั้งนี้ “เค้าคงมีเหตุผล ถึงยังไม่เปิดเผยตัวมากกว่าค่ะ”

     “เอาเถอะ ถ้าน้องอยากเสี่ยง พี่ก็ขอเอาใจช่วยให้สมหวัง” แก้วปรารถนาจะให้น้องสาวได้รักกับผู้ชายดี ๆ เช่นเดียวกับพี่ยอดคนรักของเธอ

     “ขอบคุณค่ะพี่แก้ว ยังไงน้องก็จะระวังตัวให้มาก” พลอยยกมือแล้วชูสองนิ้วขึ้นมาแสดงความตั้งใจ แล้วจึงอ้อนพี่สาวให้ช่วยเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ “น้องขออีกอย่าง พี่แก้วอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้ให้ผู้ใหญ่รู้นะคะ กลัวความจะบานปลาย”

     “ก็ได้ แต่ถ้ามีอะไรผิดปกติ พลอยต้องโทรหาพี่ทันทีนะคะ” แก้วจับที่แขนน้อง

     “ค่ะ รับทราบค่ะ” พลอยพยักหน้าเพื่อให้พี่สาวคลาดความเป็นห่วง

      ถึงแม้ว่าแก้วจะไม่เห็นด้วยที่จะปล่อยให้พลอยไปกับผู้ชายแปลกหน้าตามลำพังเลย แต่ก็เห็นใจและไม่คิดจะทำการขัดขวางความรักของทั้งคู่ เพราะเธอนั้นสามารถอ่านความรู้สึกที่น้องสาวมีต่อเขาได้อย่างชัดเจน อีกทั้งยังเชื่อว่าพลอยนั้นมีวุฒิภาวะมากเพียงพอที่จะประคองอารมณ์และการกระทำให้อยู่ในจารีตอันดีงาม เธอจึงตัดสินใจที่จะเพียงเฝ้าดูความเป็นไปนี้อยู่ห่าง ๆ และเอาใจช่วยให้ความรักครั้งนี้ของพลอยราบรื่นและสมดังปรารถนา

https://web.facebook.com/199Foods/




Create Date : 21 กรกฎาคม 2561
Last Update : 21 กรกฎาคม 2561 9:27:56 น.
Counter : 922 Pageviews.

12 comments

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณวลีลักษณา, คุณmambymam, คุณtuk-tuk@korat, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเริงฤดีนะ, คุณhaiku, คุณSweet_pills

  
แอบลุ้นค่ะ รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ
โดย: วลีลักษณา วันที่: 21 กรกฎาคม 2561 เวลา:12:46:18 น.
  
มาติดตามเรื่องราวของแม่พลอยต่อจ้ะ

โดย: mambymam วันที่: 21 กรกฎาคม 2561 เวลา:14:29:35 น.
  
แป๊บนะคะเดี๋ยวมาอ่านค่ะ
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 21 กรกฎาคม 2561 เวลา:17:52:24 น.
  

ตามๆอ่านเสมอมาค่ะ
เรื่องราวของน้อง เอ๊ย!! แม่พลอยฯ นี่
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 22 กรกฎาคม 2561 เวลา:21:35:50 น.
  
"อย่างเพิ่งรีบปักใจอะไรเลย"
พี่แก้วเตือนน้องสาวได้ดีจังค่ะ
อยากอ่านตอนต่อไปที่พลอยเจอเอกแล้วค่ะน้องหยก
โดย: Sweet_pills วันที่: 24 กรกฎาคม 2561 เวลา:7:13:29 น.
  
สวัสดีวันพระใหญ่จ้า
ขอบคุณที่แวะชมดอกไม้ด้วยกันจ้ะ

โดย: mambymam วันที่: 27 กรกฎาคม 2561 เวลา:13:58:13 น.
  
ลุ้น ๆ ค่ะ
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 27 กรกฎาคม 2561 เวลา:22:00:50 น.
  
สวัสดีช่วงลองวีคเอนท์คร้า
เรื่องราวตอนนี้ มีแต่ความสุขทั้งหน้าที่การงาน
ความรัก ความอบอุ่นของเพื่อนสมัยเรียน

ขอบคุณมากคะที่แวะทักทาย...เราเองเพิ่งกลับ
จากเที่ยว ตจว.เมื่อคืนเอง...เลยยังไม่ได้อัพบล๊อกใหม่กันเลย
โดย: Tui Laksi วันที่: 28 กรกฎาคม 2561 เวลา:7:33:11 น.
  
ขอบคุณน้องหยกสำหรับกำลังใจนะคะ
งาน Thaifex ใหญ่จริงๆ
เดินสักสองวันถึงจะทั่ว เห็นด้วยกับน้องหยกค่ะ

สุขสันต์วันหยุดนะคะ
โดย: Sweet_pills วันที่: 28 กรกฎาคม 2561 เวลา:10:09:00 น.
  
สวัสดีตอนเช้าๆค่า
ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันนะคะ
โดย: ยังไงก็ได้ว่ามาเลย วันที่: 30 กรกฎาคม 2561 เวลา:6:14:37 น.
  
มารอติดตามแม่พลอยตอนต่อไปจ้ะ

โดย: mambymam วันที่: 1 สิงหาคม 2561 เวลา:6:14:31 น.
  
ลุ้นตอนต่อไปกันได้ ขอบคุณทุกคนค่ะ
โดย: จอมใจจอมมโน วันที่: 1 สิงหาคม 2561 เวลา:13:04:07 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

จอมใจจอมมโน
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed

 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



เกิดมาแล้วทำชีวิตให้มีค่า
ลองเปิดตา 👀 หาความหมายในกายตน
และตั้งใจสร้างประโยชน์เพื่อมวลชน
อย่าได้จนไร้ความดีเมื่อจากลา
มุ่งดำเนินเดินก้าวย่างด้วยสติ
สมาธิประกอบกันเข้าเถิดหนา
ดำรงตนไม่ประมาทในเวลา ⏱
นำชีวา พาสู่ธรรม กระทำดี

จากใจ...
.....หยกตะวัน เจล 😎


https://web.facebook.com/yoktawan.gel



*งานเขียนใน blog นี้สำหรับอ่านค่ะ 😀😃 ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ คัดลอก หรือกระทำการใด ๆ ทุกกรณี โดยไม่ได้รับอนุญาต