Bloggang.com : ทำไมต้องล็อกอิน : What's about "What's up Fox?" ตอนที่ 11 (แยก)

What's about "What's up Fox?" ตอนที่ 11 (แยก)

สปอล์ย นะคร้าบ

วนเวียนอยู่ ไปไหนไม่ได้ นั่งเน่าอยู่กับ โฮมสปาร์ ซาวน่า ธรรมชาติ ที่บ้าน อย่ากระนั้นเลย จับ อะไรๆที่เกี่ยวกับ Fox มาลง บล็อกให้มัน รก เล่นๆดีกว่า

อืม ก็แล้ว What's about Fox? นั่นซิ มันคืออะไรกันหนอ ว่าคิดว่า (คือ แอบไปเช็ค ความคิด ชาวบ้านเขามานิดหน่อย) Credit : เราประมวลจาก Mookie, Serenity - WUF Tread ? Soompi.com

ดู เรื่อง ก่อนของคนเขียนบทเรื่องนี้ คือ Kim Samsoon นะคะ ตอนที่ 6 หลังจากอุบัติเหตุ กุ๊กกิ๊ก ที่เปียโน ระหว่าง ซัมซูน กะ ซัมซิก ทั้งสองคนก็เคลียร์ กัน โดย ซัมซิก บอกว่า ซัมซูน เป็น จิ้งจอก (Fox) สาวที่ดื่มเหล้า คนเดียว ส่วน ซัมซูน เปรียบ ซัมซิก เป็น หมาป่า (Wolf) ที่เข้ามาปลอบใจ จิ้งจอกสาว ก็เปรียบประมาณนี้ ในช่วงตอนที่ 2 ที่ซัมซิกตามไปร้านเหล้า กับ ซัมซูน ซัมซูนยังบอกว่า เค้าทำให้คนคิดว่าเธอเป็น จิ้งจอก หลอกเด็กหนุ่มด้วย
What’s up Fox ? คง หมายถึงว่า นางเอก ผู้ด้อยประสบการณ์ ด้านความรัก และเต็มไปด้วยจินตนาการโลดโผน (แต่อายุไม่น้อยแล้ว) บังเอิญไปมีเหตุ กุ๊กกั๊ก กับ หนุ่มน้อย น้องชายเพื่อน ก็เลย เหมือนกับจะกลายเป็นจิ้งจอกสาว ไปในบัดดล แล้ว หนุ่มใหญ่ (Wolf) แบบ Full Option ที่เข้ามาให้เธอเลือก ทำให้เรื่องวุ่นวายซะสนุกสนาน เธอจะทำอย่างไรดี What’s up (are you doing) Fox?

ก็สนุกสนาน ทะลึ่ง ตึงตัง กันตามสไตล์ โรแมนติก คอมเมดี้ จนถึง ตอนที่ 6-7 ชักจะเริ่ม ซึ้ง เจ้าหนุ่มฟ๊อกซ์ท่าทางจะเอาจริง แล้วก็ช่างไม่มีคนเอาใจช่วยเลยซักคน แม้แต่นางเอกก็ยังฉงน ว่าหมอนี่ มันจะมาตามตื้ออะไรกันนักหนา เป็นพี่ เป็นน้องกันมาก็ตั้งนาน มันเป็นเพราะอุบัติเหตุ คืนนั้นแค่ คืนเดียวน่ะหรือ แล้วก็มาเฉลยกันตอนที่ 11

พระเอกของเรา ร้อนรนทนไม่ไหว ขอวิ่งสู้ฟัด ไม่ยอมแห้วแต่ยอมตาย
โชลซู : คุณแม่อนุญาตให้ผมแต่งงานกับนูน่านะครับ
ออมม่า : .ใครแต่งกะใคร บยอง ฮี เธออยากแต่งงาน กับ โชลซูเหรอ
บยองฮี : !!!!!!!!! ออมม่า
คุณหมอ : อุอุ (ยิ้ม ไมเนี่ย)
จุน ฮี : นี่เธอจะมาเป็นพี่เขยชั้นงั้นเรอะ
โชล ซู : อ่อ ใช่แล้ว น้องเมีย
จุน ฮี : ?!?
โชล ซู : ถ้าผมไม่ได้แต่งงานกะ นูน่า ผมยอมตาย
หัวหน้าแก๊งส์ เจ็ด เจ้าหญิง : แก๊ !!!!! ชั้นเลี้ยงแกมาขนาดนี้ แก๊ คิดจะมาแต่งงานเรอะ ดี วันนี้แกกะชั้นมาตายด้วยกัน
บยอง ฮี : พอได้แล้ว นี่ ชั้นฝันไปใช่ไหม

งานนี้ อดีต ยากูซ่าสาวแห่งแก๊งส์ เจ็ดเจ้าหญิง ขอเอาเลือดหัวน้องชายออกซักหน่อย แล้วจะอยู่ทำไม หนีก่อน เคลียร์ทีหลัง

บยอง ฮี : เธอหนีไปก่อนนะ เดี๋ยวชั้นคุยกับ ซอง ยี เอง
ซอง ยี : นี่ ปาร์ก โชล วู โก บยอง ฮี หยุดนะ กล้าหนีเหรอ อยากตายรึไง
บยอง ฮี : อ๊าย ไปเลย ไปเลย (อารมณ์กลัวตาย สุดๆ ~ฮา ฮา ~)

เออหนอ มอร์เตอร์ไซค์ วิ่งไวกว่ารถยนต์แฮะ ก็ไม่รู้ว่ายังไง หนีออกมาด้วยกันอย่างนี้ มิยิ่งทำให้เข้าใจผิดกันไปใหญ่ อืม โชล ซูขี่รถ ออกไปไกลจากโซลเรื่อยๆจนในที่สุดก็มองเห็นประภาคารสีแดง ที่นี่มัน...........

โชล ซู : วันนี้ ..... ขอโทษที่ทำให้พี่ตกใจ
บยอง ฮี : รู้ไหมว่า เธอเหลวไหลแค่ไหนน่ะ
โชล ซู : แต่ผมไม่มีทางอื่นแล้วนี่ ถึงย้อนเวลากลับได้ ผมก็จะทำอย่างนี้อยู่ดี
บยอง ฮี : ในเมื่อเธอรู้ตัวว่าผิด ก็กลับไปอธิบาย กับทุกคน แล้วก็ขอโทษคุณหมอ ฮี เมยียงด้วย
โชล ซู : แต่เรื่องแต่งงาน ผมพูดจริงนะ ผมคิดมานานแล้ว
บยอง ฮี : จริงรึ เธอคิดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ นานเท่าไหร่แล้ว บอกชั้นมาสิ
โชล ซู : สามปี สำหรับผม
บยอง ฮี : เท่าไหร่น๊ะ
โชล ซู : ผมจะไปเข้าทำงานที่กรมทหาร สามปี พี่รอผมนะ
..........................................................................................................
บยอง ฮี : เราไม่น่าล้ำเส้น เพราะเรื่องคืนนั้นเลย ไม่อย่างนั้นเราคงไม่เจอเรื่องแบบนี้
โชล ซู : มันไม่ใช่เรื่องนั้น
บยอง ฮี : ทำไมเราไม่ลืมมันไปแบบคนอื่นๆ
โชล ซู : ผมบอกว่าไม่ได้ไง
เม็ดฝนเริ่ม ร่วงลงมา โชลซู ใช้มือบังให้พี่สาว แจกยิ้มประจบปนเศร้าๆให้
บยอง ฮี : (ถอนใจ) เฮ้อ ตามมานี่เถอะ .......................

EPS 11 In motel โชล ซู (CS) และ มิส โก (BH) อยู่ด้วยกันเพราะว่าฝนตก กลับบ้านไม่ได้

BH : เธอบอกว่า อยากแต่งงาน จริงหรือ ปล่าว หรือว่าแค่หลุดปากไป
CS : ก็บอกแล้วไง ผมคิดเรื่องนี้มานานแล้ว

BH : เมื่อไหร่ บอกฉันมาวันนี้ให้หมดเลยนะ

CS : ที่งานศพ พ่อกะแม่ไง ตั้งแต่วันนั้น พี่จำได้รึเปล่า?

BH : อืมม ได้ซิ

CS : ผมต้องอยู่เฝ้าข้างเตียงเค้าตั้ง 3 วัน ตอนนั้นผมอ่อนล้ามากเลย

BH : ใช่ซิ เธอต้องเหนื่อยมาก ตอนนั้นเธอยังเด็กอยู่เลย

CS : ตอนนั่งรถเมล์กลับบ้านน่ะ ผมนอนตักพี่ ตอนผมตื่นขึ้นมาผมมองเห็นหน้าพี่ หน้าพี่สวยมากเลยรู้ไหม สวยจนผมโกรธตัวเองที่ไม่โตเป็นผู้ใหญ่ซะที แต่พี่ไม่ได้มองผมหรอก เอาแต่มองไปนอกหน้าต่าง มันน่าเศร้ามากเลย ในตอนนั้น ผมอยากบอกว่า พี่ครับมองผมซิ มองผม... แต่ผมไม่กล้า ภาพนั้นสวยงาม มันสวยเจิดจ้าเกินไป...นั่นคงเป็นตอนที่ความรู้สึกนั้นเกิดกับผม ผมรู้..ว่าไม่ควร ผมเก็บมันไว้ในใจ ก็นั่นแหละ คือเหตุผล ที่ผมต้องออกเดินทางไป...ผมคิดว่า ถ้าไม่เจอพี่ มันคงจะรู้สึกดีขึ้น มันก็ดีขึ้นหละนะ ตอนที่ผมเพิ่งกลับมา แต่แล้วก็....

BH : งั้นทั้งหมดนี้ ก็เพราะคืนนั้นน่ะซินะ

CS : ไม่เลย...ถึงแม้จะไม่มีคืนนั้น มันก็ยังต้องเป็นแบบนี้ มันเป็นโชคชะตา...(นอนลงบนตัก BH) พอผมลืมตาขึ้นน่ะ...พี่อย่าไปไหนนะ

BH : อืมม

CS : ผมแค่อยากให้พี่รออยู่กับผมวันนี้...ผมรอพี่ได้ทั้งชีวิต...แม้ว่า ตอนนี้มันจะยาก...แต่ถ้าพี่เพียงคิดถึงผมซักนิด พี่จะเอาอะไรจากผมก็ได้.....

BH : (คำพูดในใจ)....ฉันรู้ดี ตลอดมา ความรู้สึกของการคอยเฝ้ามองดูใครซักคนห่างๆ ฉันเอง...บางครั้งก็อยากให้มีใครเฝ้ามองฉันแบบนั้นบ้าง...ใครบางคน ที่เมื่อไหร่ก็ตาม ไม่ว่าจะเหตุผลอะไร ที่ทำให้เราอารมณ์เสีย หงุดหงิด หรือว่า เรื่องเล็กๆที่ทำให้เรามีความสุข ทุกคนอาจจะไม่สังเกตเห็น แต่เขาคนนั้นจะรู้เสมอ เขาเท่านั้นที่รู้จักฉันดี ฉันไม่คิดว่าจะมี คนคนนั้นสำหรับฉันเอง....ตอนนี้ ฉันน่าจะสุขใจ แต่ว่าฉันรู้สึกอย่างนั้นไม่ได้...มันช่างน่าเศร้านัก เมื่อคนนั้น เฝ้าแต่คิดถึง อีกคนหนึ่ง....

P.S. นางเอกน่าจะหมายถึง เธอ ยังคิดถึง คุณหมอ แทนที่จะเป็นเจ้าหนุ่มขี้อ้อน หุหุ

(ภาพจาก คุณเทวดาน้อย shareBig File ขอบคุณค่ะ)

วันต่อๆมา โชลซุ ก็มาหา พี่สาวที่บ้าน มาด้วยกันกับ คุณหมอ แต่ว่า คุณแม่ไม่ปลื้ม ไม่ให้เข้าบ้าน น่าสงสารนิ แต่ประตูบ้าน ไม่ใช่ประตูหัวใจ อิอิ ก็เลยกระซิบบอกรัก กันผ่านประตูนั่นแหละ นางเอก ก็แง้มประตูใจฟังอยู่หลัง ประตูบ้านน่ะแหละ

Cool Slideshows

หวั่นไหวซะแล้ว มิส โก ก็นึกถึงตุ๊กตา จิ้งจอกน้อย ที่ โชล ซู เคยให้ ก่อนไปต่างประเทศ ก็เลยไปถามหาจากน้องสาว น้องสาวบอกว่า มาถามหาอะไรกันป่านนี้ (หุหุ) เป็นของมีค่าจาก โชล ซู รึไง พอเอามาจับเล่นไปมา นึกถึงหน้าเจ้าของจิ้งจอกไปด้วย ก็เจอ จดหมายข้างใน (อืม เล่นยังไงจนไส้ทะลักหนอ??)

จม. จาก ปาร์ก โชล ซู ถึง นูน่า โก บยอง ฮี

"มิส โก คงไม่ต้องบอกหรอกนะ ว่าผมคือใคร ตอนนี้คงรู้แล้วหละ ก็ไม่รู้ว่าพี่จะได้อ่าน จม. นี้รึเปล่า แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมว่ามันคงไม่มีทางที่จะเปลี่ยนอะไรไปเท่าไหร่ ที่ผมเขียน จม. ถึงพี่ก็แค่ อยากให้ตัวเองสบายใจขึ้นเท่านั้น ในชีวิตของผม ก็แค่ให้มีความสุขแบบเรียบง่าย ก็เท่านั้น แต่มันกลับดูจะเป็นไปได้ยาก ไปซะทุกครั้ง เมื่อผมมองไปที่พี่
ผมจะออกเดินทาง พรุ่งนี้แล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่ ผมหวังว่า ระหว่างการเดินทาง จะทำให้ผมตัดใจแล้วก็เป็นอิสระมากว่านี้เสียที ถ้าผมไม่ไปตอนนี้ มันคงจะยากมากเกินกว่าที่จะทำได้ บางที เดินทางไกลอาจทำให้ผมลืมพี่ได้ ถ้าพี่ถามว่า เรื่องมันเป็นไงมาไง มันคืออะไรดีล่ะ จะบอกว่ามันเป็นเป็นรักแรกงั้นหรือ ผมว่ามันก็คงไม่ใช่แค่นั้น ทั้งหมดอ่ะนะ สำหรับผมแล้ว พี่เป็นของขวัญที่พิเศษที่สุดเลย ผมไม่รู้จะใช้คำแบบไหนมาอธิบายได้ เมื่อผมกลับมา ผมจะทำดีกับพี่ได้มากกว่านี้ ผมไม่รู้ว่าอนาคตจะเปลี่ยนไปเช่นไร คงจะดีถ้าพี่ได้แต่งงานไปซะแล้ว พี่อุ้มท้องตุ้ยนุ้ยก็น่าดูน่าสนุกดีนะ ยังไงก็ตาม ขอให้พี่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ตามเสียงหัวใจของพี่ไปนะครับ โก บยอง ฮี

โดน เลย โดน