Bloggang.com : ทำไมต้องล็อกอิน : Beautiful life โลกนี้สีสวยงาม

Beautiful life โลกนี้สีสวยงาม

Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Beautiful life เรื่องราวความรักของคนสองคนที่แตกต่าง หนึ่งในละครญี่ปุ่นที่นำเสนอเรื่องของเผชิญหน้ากับความบกพร่องทางร่างกาย (ถนัดนัก) แต่ด้วยจิตใจที่เข้มแข็งของครอบครัวและคนรัก ละครเรื่องนี้ทำให้เรายิ้มทั้งน้ำตาหยดแหมะๆ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เศร้าแต่ก็ดูซ้ำได้

ในขณะที่ชายหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ชูจิ กำลังวิ่งไล่ความฝัน บนเส้นทางเดิมๆระหว่างไปทำงานเขาก็พบกับ เคียวโกะ สาวสวย ร่าเริง เพราะว่าเป็นที่รักของครอบครัวและเพื่อน แทบไม่น่าเชื่อว่าเธอต้องใช้ชีวิตอยู่บนรถเข็นตั้งแต่อายุ 18 ปีเพราะโรคร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอตั้งแต่วัยเด็ก ด้วยข้อจำกัดทางร่างกาย เคียวโกะ ทำงานเป็นบรรณารักษ์ห้องสมุดเล็กๆในเมือง ที่ซึ่งชูจิเข้ามาหาข้อมูลในการเป็น แฮร์สไตลิสท์ (อืมม บังเอิญอะไรอย่างนี้)

เพราะเรื่องของด่างทับทิม ทำให้ทั้งสองคนมีเรื่องให้พบปะกันหลายหน ชูจิ สนใจเคียวโกะในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง โดยที่ไม่ได้นึกถึงความพิการของเธอซักเท่าไหร่ ในขณะที่เคียวโกะเองก็บอกได้ว่า ชูจิ เป็นคนประเภทที่ไม่มีกำแพง (Barrier free) ที่เธอรู้สึกกลัว เวลาจะไปที่ไหนเธอจะต้องคอยดูว่า มีบันได พื้นต่างระดับที่ไม่อาจเข็นรถเข้าไปได้ ในการเดตครั้งแรก ชูจิ จึงรู้ว่า ข้อจำกัดของการเดินไม่ได้นั้นลำบากสำหรับการใช้ชีวิตอย่างไร แต่พอพวกเขาใกล้ชิดกันมากพอ เธอกลับหนีหายไปซะอย่างนั้น ชูจิงงเป็นไก่ตาโตเป็นครั้งแรก และอีกหลายครั้งต่อๆมา อุปสรรคทางร่างกาย สถานที่ คนรอบข้าง ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับชูจิเลย แต่มันยากยิ่งที่จะก้าวข้ามกำแพงจิตใจของเคียวโกะนั่นเอง

เพราะสภาพร่างกายเป็นอุปสรรคสำหรับทุกสิ่ง เธอตัดสินใจไม่มีความรัก ไม่อาจวางใจคนอื่นได้ เธอจึงมีครอบครัวและเลือกคบเพื่อนที่พิการด้วยกัน จนเพื่อนสนิทที่สุดของเธอได้เตือนสติว่า ถ้าคิดเช่นนั้นก็คงต้องอยู่ในโลกเล็กๆที่ปลอดภัยต่อไปอย่างไร้ความฝัน คนรอบข้างที่รักเธอ ก็มีจิตใจ ความรู้สึกกลัวเช่นเดียวกัน อย่าคาดหวังให้ทุกคนเป็นอาสาสมัคร อย่าใช้เพียงมุมของตัวเอง หลังจากนั้นเธอจึงสำนึกได้ว่าได้ทำร้ายจิตใจคนที่เธอรักเพียงใด

โรคร้ายนั้นไม่ใช่แค่การเดินไม่ได้ แต่อาจถึงชีวิตทำให้เคียวโกะกังวลเกี่ยวกับอนาคต ในขณะที่ ชูจิ พร้อมที่จะมุ่งไปข้างหน้า เผชิญอุปสรรคทุกอย่างได้ แต่สิ่งทำให้เขาเริ่มทดท้อใจนั้นเป็นอาการถอดใจของเคียวโกะหลายต่อหลายครั้ง การรักใครสำหรับเธอและพี่ชาย กลับเป็นการเสี่ยงต่อการเสียใจ

มีช่วงหนึ่งที่ชูจิชั่งใจ ระหว่างฝั่งที่เขายืนอยู่อย่างมั่นคงพร้อมคนรักเก่าที่ดูทัดเทียมกันมากกว่า กับกำแพงความสัมพันธ์กับเคียวโกะ ซึ่งคงมีแต่ความด้วยความเศร้า ที่สุดเขาจึงรู้ว่าสิ่งที่เขากลัวที่สุดคือการไม่มีเธอในชีวิตต่อไป ถึงแม้ข้างหน้าคือความตายแต่ชูจิ ตกลงว่าจะเผชิญไปร่วมกันและเขาจะเข้มแข็งเพื่อเธอ

เราไม่โทษชูจิ เพราะในขณะที่เคียวโกะยังไม่เลือกเขา เธอมีโลกที่อบอุ่นปลอดภัยอยู่แล้ว แต่ชูจิไม่มีใครเลย ครอบครัวที่ปฏิเสธ และหันหลังให้ มีเพียงฟางเส้นเก่าลอยผ่านมา เขาเลือกระบายความรู้สึกหนักใจ แม้เพียงผิวเผินกับคนรักเก่า แต่เธอก็เหมือนเป็นฝั่งสุดท้ายก่อนที่เขาจะถีบตัวเองไปสู่นาวาชีวิตของเคียวโกะ และนั่นเป็นครั้งเดียวในละคร ที่แสดงให้คนอื่นรู้ว่า เขาหนักใจเพียงไรที่รักเคียวโกะ เขาสัญญาว่าจะไม่ร้องไห้ เขาจะเป็นฝ่ายปลอบใจและรับฟังทุกอย่างที่เธอต้องการระบาย ลองคิดดูถ้าเราต้องฟังเรื่องความตายจากคนที่เรารัก หลายต่อหลายครั้ง จนตอนหนึ่งเคียวโกะบอกว่าเธอได้ยินเสียงหัวใจของชูจิร้องไห้ T_T แล้วทำไมหนูไม่หยุดพูดบ้างล่ะจ๊ะ ฮึ

นับเป็นบทบาทเดียวที่ เราได้เห็น คิมูระ ทาคูยะ แสดงออกอยู่ภายใต้การนำอารมณ์โดยนักแสดงอื่น โลกไม่ได้หมุนรอบคิมูระแบบงานชิ้นหลังๆของเขา ซึ่งในลักษณะนี้เขาทำได้เท่มากๆสำหรับเรา มากกว่าเด็กมีปัญหาใน Pride และเด็กแนวงอแงใน Engine

ส่วนที่ชอบมากและประทับใจ คือ ถนนหนทางในเมืองเล็กๆ แล้วก็ คิมูระ ทาคูยะ ^ ^ ใส่เสื้อผ้าสีเจ็บๆขี่มอเตอร์ไซค์สะพายเป้หลังสีฟ้า บรรยากาศแต่ละซีนสวยดีสมเป็น Beautiful life ไม่รู้ว่าเพราะชื่อเรื่องหรือว่าอาชีพสไตลิสท์ (ช่างตัดผม??) กันแน่ที่ทำให้ภาพออกมาในโทนสดใส เมื่อเทียบกับ น้ำตาหนึ่งลิตร ละครแนวคล้ายๆกันแล้ว เรื่องนี้ให้ภาพความรักได้กินใจกว่า เอ หรือเพราะ คิมูทากุ คือ คำตอบสุดท้ายหว่า กรำ จบข่าว

พี่ชายนางเอกน่ารักมากๆ เพื่อนนางเอกก็น่ารัก มักมีคำพูดเตือนสติดๆี และเธอไม่ขโมยซีนของครอบครัวทั้งๆที่กำลังจะมีข่าวดีของตัวเองเช่นกัน มีคำพูดหลายๆตอนที่เราชอบ เช่น ถ้านับระยะทางที่ซาจิเข็นรถให้เธอ (เคียวโกะ) มาตลอดก็น่าจะเท่าระยะทางไปถึงโอซาก้า เธอไม่ควรจะแยกตัวว่าเป็นคนอีกกลุ่มนึงที่แตกต่างเพราะเดินไม่ได้ โดนครับโดน

อีกอย่างหนึ่งที่ชอบก็คือ ความรู้สึกเป็นชีวิตจริงของเนื้อเรื่อง ในขณะที่เผชิญกับความเจ็บป่วย ทุกคนก็ยังต้องดำเนินชีวิตของตัวเองไป เรื่องมันอาจจะหักดิบตรงอาการป่วยของนางเอก ที่เราก็ยังไม่เข้าใจว่าป่วยเป็นโรคอะไรกันแน่ แต่ถ้าดูเฉพาะการใช้ชีวิตของเธอก็ดูไม่ลำบากอะไรมากมาย ในช่วงแรกที่คบกัน ชูจิ ยัง ทิ้งเธอไว้ที่ร้านอาหาร ให้กลับบ้านเองเลย เราว่ามันเป็นเรื่องปกติดีนะ แต่ละครก็เป็นละคร ที่เราคิดว่าเรื่องนี้นำเสนอได้ดี คือ การอยู่ร่วมกับคนป่วยนั้นเป็นอย่างไร กำลังใจนั้นเป็นที่ต้องการทั้งคนป่วย และคนที่อยู่ด้วยกัน หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอ่อนแอ ก็คงต้องทำให้อีกฝ่ายต้องเศร้าใจและลำบากใจมากกว่าเท่าตัว

สุดท้ายร่างความฝันของชูจิที่เขาได้รวมเคียวโกะไว้ด้วยกันก็เป็นจริง ถึงแม้มันจะดูแปลกแยกและห่างไกลก็ตาม

ดู MV กันเล่นๆ เพลงก็เพราะดียังหา MP3 ไม่ไ้ด้เลย

เย้เจอแล้ว อิอิ ใครใคร่ดูกด MV ใครใครฟังกด Ijigg แต่เราโหลดโลด อิอิ IJIGG ga Suki da

Create Date : 27 สิงหาคม 2550

Last Update : 17 พฤศจิกายน 2550 22:45:12 น.

12 comments

Counter : 1128 Pageviews.

ดีใจที่จบแบบไม่ทำร้ายจิตใจท่านผู้ชม ว่าแต่เปลี่ยนธีมบลอคซะแระ พี่โจ กะน้องโคเลยหายไปเลย
(เอาเป็นซาโต้มาแทนก็ได้นะ)

โดย: coming soon (The Yearling

) วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:18:56:20 น.

ชอบซีรี่ส์เกาหลีหรอค่ะพี่ชินมัย

ตุ๊กตาก้อชอบน๊า แต่แนวๆนี้ไม่ชอบง่ะ

โดย: ตุ๊กตาซัง

วันที่: 28 สิงหาคม 2550 เวลา:21:24:47 น.

โอฮาโยะ มินนะ (มีสองหน่วยเอง T_T)

คุณคัมมิ่ง อิอิ ได้เลย เด๋วว่างๆจัดให้นะ แต่พื้นที่ในหัวใจเราโดนน้องซาจองเต็มแว้ว....

หวัดดี น้องโดโซะ อุอุ ละครญี่ปุ่นตะหากน้องสาว ก็กลับมาดูดองมานานแล้วเรื่องนี้อ่ะจ๊ะ

โดย: จังไม (ทำไมต้องล็อกอิน

) วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:8:40:49 น.

เอา MV อีกเรื่องของ ทาคูยะ ที่ชอบมาฝาก เรื่องนี้เท่ ฉลาด สนุกมากๆ One million star falling from the sky

โดย: เฮาเอง (ทำไมต้องล็อกอิน

) วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:11:14:48 น.

น่าดูจังเลยคะ ^^

แต่สงสัยดูไปน้ำตาไหลแน่เลยอะ

โดย: น้องผิง

วันที่: 29 สิงหาคม 2550 เวลา:21:02:44 น.

อะมาเพิ่มให้อีกหน่วยนึง เข้าบล๊อกไมทีไรอยากดูหนังทู้กทีเลย

โดย: เดี๊ยนเอง IP: 58.137.9.125 วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:10:47:44 น.

เอาลิงค์แปลเพลง nada sou sou มาฝาก

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=ruin&month=02-2007&date=11&group=4&gblog=7

โดย: coming soon (The Yearling

) วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:9:47:00 น.

แหม๋ ท่านคัมมิ่งน่าจะโดนน้องซาถล่มหัวใจไปอีกคนแล้วหละมั้ง 555

คุณเดี๊ยนจ๊ะ อยากดูอะไรบอกมา เด๋วไมจัดให้

โดย: จังไม (ทำไมต้องล็อกอิน

) วันที่: 31 สิงหาคม 2550 เวลา:19:36:06 น.

ดูแล้วค่ะ แต่เราเฉยๆกับเรื่องนี้ ดูได้เรื่อยๆ

โดย: ดวงตากระต่าย

วันที่: 11 กันยายน 2550 เวลา:12:11:55 น.

เรื่องนี้ จำได้ว่า...พอดูแล้วชอบทาคุยะมากขึ้นไปอีก เขาเหมาะกับบทแบบนี้ ซึ้งฉากที่พระเอกเดินลงมาส่งนางเอกขึ้นรถ แล้วก็รู้สึกว่า "เมื่อไหร่ที่เธอไปผมรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก" ประมาณนี้นะจำไม่ค่อยได้

โดย: มารีออง

วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:0:19:21 น.

เราชอบมาคูยะ จากเรื่องนี้มากเลย เรื่องนี้ พระเอก ไม่ค่อยจะ cool เราว่าเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ก็น่ารักแล้วหละ
ใช่แล้วค่ะ ประมาณที่ มารีอองบอก ทั้งๆที่ตัวเองก็กลัว แต่ก็ต้องเข้มแข็งเพื่อนางเอก

โดย: ทำไมต้องล็อกอิน

วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:23:46:13 น.

ขอบคุณ คุณ ทำไมต้องล็อกอิน
มากนะคะ
เขียนได้ดีจังเลยค่ะ
เพิ่งดูจบไป

หนังเรื่อยๆๆนะคะ
แต่ดูแล้วซึมลึกไปเลยค่ะ
ในหลายครั้งที่ดู
อยู่ๆก็น้ำตาซึม
และ อยู่ๆก็ร้องไห้ออกมาซะงั้นเลย

ประทับใจกับความรู้สึกที่เรียกว่ารักค่ะ
ไม่รู้ทำไมเหมือนกันหนังก็ไม่ได้ แสดงออกถึงความรักฉูดฉาดอะไรเลย

แสดงออกเรียบๆ ไม่ฟูมฟาย

แต่กินใจมากมายเลยค่ะ

กินใจ กับ บทสนทนาหลายอัน
น้ำตาซึมค่ะ

ขอบคุณนะคะ

โดย: Mr.Bear's dream

วันที่: 27 ตุลาคม 2550 เวลา:22:08:41 น.