|
|
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 17
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 17
ชมพูแพรเข้าครัวทำอาหารอย่างตั้งใจ ป้าเนียมกับแหวนแอบมองตรงมุมหนึ่ง
เข้าครัวทำอาหารเองแบบนี้ คุณชาร์ลมาทานข้าวที่บ้านชัวร์ แหวนกระซิบเบาๆ
ป้าเนียมมองชมพูแพรอย่างกลุ้มๆ
คุณแพรนี่แกไวไฟน่าดู เลิกกับคุณหมอไม่ทันไร ก็คบคุณชาร์ลต่อทันที
แหวนวิจารณ์ต่อ ป้าเนียมหันขวับ
นังแหวน!! จะพูดจะจาอะไร ระวังปากไว้หน่อย ใครได้ยินเข้า คุณแพรของข้าจะเสียหาย
ฉันพูดจริงนี่ป้า เมื่อไหร่ป้าจะเลิกปกป้องคุณแพรซักที ถ้าคุณแพรเป็นคนดีจริง คุณแพรไม่มีทางทิ้งผู้ชายที่แสนดีอย่างคุณหมอได้ลงคอหรอก คุณแพรน่ะใจร้ายที่สุด
ป้าเนียมพูดไม่ออก เพราะสิ่งที่แหวนพูดเป็นความจริง ป้าเนียมหันไปมองชมพูแพรที่ทำอาหารไปยิ้มไปอย่างมีความสุข ก็กลุ้มใจ
+ + + + + + + + + + + +
สายชลกับฟ้าลดาซ้อมเดินแบบด้วยกัน โดยมีพี่เอคอยกำกับ
คุณชาร์ลเดินไปทางขวามือของตัวเองนะครับ คุณฟ้าเดินไปทางซ้ายมือของตัวเอง
สายชลกับฟ้าลดาทำตาม
โพสต์ครับ ดีครับ หมุนตัวเดินมาตรงกลาง แล้วก็โพสต์ครับ
สายชลกับฟ้าลดาต่างคนต่างโพสต์ พี่เอเห็นแล้วขัดตา
เดี๋ยวครับเดี๋ยว ผมว่ามันดูแปลกๆ พี่เอคิด แล้วนึกออก อ้อ รู้แล้ว...คุณชาร์ลกับคุณฟ้าต้องยืนชิดๆกันหน่อยครับ
ฟ้าลดาอึดอัด ขยับเข้าไปใกล้สายชล
โอเคมั๊ยคะพี่
พี่เอลูบคางครุ่นคิด
อืมม์..ไม่โอเค มันขาดอะไรน้า
พี่เอพยายามนึก สายชลรวบเอวฟ้าลดาดึงเข้ามากอด ฟ้าลดาตกใจหันไปมอง
คุณชาร์ล! ปล่อย!!
ไม่ต้องปล่อยเลยครับ พี่เอปรบมือ ท่านี่แหละ ใช่เลย มันต้องใกล้ชิดสนิทแนบแน่นกันแบบนี้ ถึงจะถูก คุณชาร์ล ถอยไปยืนข้างหลังคุณฟ้า แล้วเอามือสองข้างกอดเอวคุณฟ้าไว้เลยครับ
สายชลทำตาม ฟ้าลดาขืนตัวเอาไว้
คุณฟ้าอย่ายืนแข็งซิครับ ในโฆษณาชุดนี้ คุณสองคนแสดงเป็นคู่รักกันไม่ใช่เหรอครับ เพราะฉะนั้นการแสดงออกมันก็ต้องให้เหมือนคนรักกัน
ฟ้าลดาเอามือสายชลออกจากเอว
ฟ้าทำไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเราไม่ได้รักกัน
ฟ้าลดาผละออกจากสายชลแล้วเดินออกไปทันที สายชลโมโหมาก พี่เอเหวอ
อ้าว? คุณฟ้า..เออ...
ผมจัดการเอง
สายชลเดินตามฟ้าลดาออกไป พี่เอเกาหัวด้วยความงง ฟ้าลดาหยิบไปหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย พอหันไปก็เจอสายชลยืนอยู่
จะกลับไปไหน? งานยังไม่เสร็จ
ฉันรู้ว่าคุณจงใจแกล้งฉัน
แกล้งที่ไหน? ผมทำตามหน้าที่ คุณเอก็บอกอยู่ว่าเราต้องแสดงเป็นคนรักกัน แล้วคนที่รักกัน
สายชลขยับมาใกล้
มันก็ต้องกอดกัน
สายชลยื่นมือไปรวบเอวฟ้าลดาดึงเข้ามา ฟ้าลดาตกใจเพราะไม่ทันตั้งตัว
จูบกัน
สายชลยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้า ฟ้าลดากระทืบเท้า สายชลสะดุ้งปล่อยมือ
โอ๊ย!! หลายครั้งแล้วนะที่คุณทำร้ายผม
ถ้าฉันฆ่าคุณได้ ฉันทำไปแล้ว!!
สายชลอารมณ์เสียทันที ฟ้าลดาจะเดินออกไป เขาจึงหันไปจับแขนแล้วดึงเข้ามา เธอพยายามขัดขืน
ที่รีบนักหนา เพราะจะกลับไปหาไอ้หมอวัฒนาใช่มั๊ย? ผมได้ยินคุณคุยโทรศัพท์กับมัน
ฟ้าลดาเข้าใจทันที
ที่แท้ก็เป็นแผนของคุณ คุณถ่วงเวลาเพราะไม่ต้องการให้ฉันกลับไปหาพี่หมอใช่มั๊ย?!!
ใช่! คุณเข้าใจถูกแล้ว ผมไม่ชอบให้คุณอยู่กับผู้ชายคนอื่น
ฟ้าลดาท้าทาย
ยิ่งคุณไม่ชอบ ฉันก็ยิ่งจะทำ
ฟ้าลดาผลักสายชลเต็มแรงจนเซ แล้วหันหลังจ้ำเดินออกไปทันที สายชลโมโหสุดๆ จ้ำตามมาติดๆ
ฟ้าลดาหยุดนะ
ฟ้าลดาไม่สนใจรีบเดินออกไปจากงาน สายชลตามไปด้วย พี่เอเห็นก็ตกใจ
อ้าว? ไปไหนกันล่ะครับ ยังซ้อมกันไม่เสร็จเลย
พี่เองงเป็นไก่ตาแตก
+ + + + + + + + + +
ฟ้าลดาเห็นสายชลตามมา ก็รีบวิ่งหนี สายชลวิ่งตาม
ฟ้าลดา ผมบอกให้หยุด!!
ฟ้าลดาไม่ฟัง เดินมาถึงรถ รีบหยิบกุญแจรถออกมาจะเปิด แต่สายชลคว้ากุญแจรถโยนออกไปนอกตึก ฟ้าลดาผงะด้วยความโมโหมาก
คิดว่าทำแบบนี้แล้ว จะห้ามฉันไม่ให้ไปหาพี่หมอได้เหรอ?
ฟ้าลดาวิ่งไปที่ลิฟต์ กดปุ่มเปิด ลิฟต์อยู่ที่ชั้นนั้นพอดี จึงรีบปิดทันที สายชลตามมาแต่ไม่ทัน ลิฟต์ปิดไปแล้ว สายชลหัวเสียสุดๆ
ลิฟต์เปิดที่ชั้นล่าง ฟ้าลดายังยืนในลิฟต์ ค่อยๆชะโงกหน้ามองออกไป ไม่เห็นสายชล ก็โล่งใจ รีบเดินออกมาที่หน้าโรงแรม มองหารถแท็กซี่ แต่กลับเห็นกุญแจรถตัวเองตกอยู่กลางถนน ฟ้าลดาดีใจ รีบเดินไปเก็บกุญแจรถขึ้นมาใส่กระเป๋าสะพาย เลยไม่เห็นว่ามีรถแล่นมา
เสียงบีบแตรดังสนั่น ฟ้าลดาหันขวับเห็นรถพุ่งเข้าหา ตกใจ ทำอะไรไม่ถูก ทันใด สายชลเข้ามาคว้าตัวเธอไว้ ทั้งคู่ล้มกลิ้งกันไปบนถนน รถคันนั้นแล่นไป สายชลเป็นห่วงสุดๆ
เจ็บตรงไหนรึเปล่า
สายชลประคองฟ้าลดาให้ลุกขึ้นยืน ฟ้าลดาผละออกห่างมาทันที สายชลอึ้งไปกับท่าทางของเธอ โมโหและน้อยใจที่เธอไม่ขอบคุณสักคำ สายชลขยับลุกขึ้นยืนแล้วรู้สึกเจ็บที่ข้อศอก ก็แกล้งร้องเสียงดัง
โอ้ย
ฟ้าลดาหยุดเดินหันมามอง สายชลแกล้งทำเป็นเจ็บมาก
โอ้ย
ฟ้าลดาตกใจ
เจ็บเหรอ
เจ็บ
ฟ้าลดาเข้ามาดูแผลที่แขน สายชลอมยิ้ม
ห่วงเหรอ
ฟ้าลดารู้สึกตัว ผละออก
เพราะคุณแท้ๆ ผมเลยเจ็บเลยเห็นไหม
ฟ้าลดาไม่พอใจที่มาโทษกัน
อย่ามาโทษฉัน ฉันไม่ได้ขอให้คุณช่วย
สายชลโมโหเดินเข้ามาหา
แต่ถ้าผมไม่ช่วย คุณถูกรถชนตายไปแล้ว
ตายได้ก็ดี ฉันจะได้ไม่เจอคุณอีก
สายชลหัวเสียมาก ฟ้าลดาหันไปเห็นแท็กซี่แล่นมา ก็รีบโบกมือเรียก แท็กซี่แล่นมาจอดตรงหน้า เธอจึงรีบเปิดประตูขึ้นรถ แล้วก็ต้องตกใจมาก เมื่อเห็นสายชลขึ้นมาจากอีกข้าง
คุณชาร์ล!!
ออกรถเลยลุง
จะไปไหน? คนขับถาม
ขับไปเรื่อยๆก่อนครับ
คนขับขับรถออกไป ฟ้าลดาหัวเสีย
คุณตามฉันมาทำไม? ลงไป
เรื่องอะไรผมจะลง ผมรู้ว่าคุณกำลังจะไปหาไอ้หมอวัฒนา ผมไม่ยอมให้คุณไป
สายชลขยับเข้ามากอดเธอไว้แน่น แล้วแกล้งพูดเสียงดังให้ลุงคนขับได้ยิน
ที่รักจ๋า จะงอนผัวไปถึงไหนจ๊ะ??!
ฟ้าลดาอึ้งไม่นึกว่าสายชลจะมาไม้นี้ หันไปเห็นลุงคนขับเหลือบมองผ่านทางกระจก ฟ้าลดาหันไปทางสายชล เอามือกันออกไป
พูดบ้าอะไร??!! คุณไม่ใช่ผัวฉัน
เป็นงี้อีกแหละ สายชลหันไปทางคนขับ ลุงดูเมียผมซิ พองอนทีไรก็บอกว่าผมไม่ใช่ผัวทู้กที ผมบอกว่าคืนนี้ผมเหนื่อย ผมไม่ไหวก็โมโหหนีออกมาจากบ้าน
ฟ้าลดาตกใจ
ลุงอย่าไปฟังเขานะคะ เขาโกหก
จะว่าไปเปลี่ยนสถานที่บ้าง มันก็เกิดอารมณ์ดีเหมือนกัน
ลุงคนขับหน้าเหวอแล้วก็อมยิ้ม ฟ้าลดาเห็นสายตาลุงผ่านทางกระจกหน้า ก็พยายามดันสายชลให้ออกห่างจากตัวเอง สายชลหอมแก้มฟ้าลดาฟอดใหญ่ ฟ้าลดาตกใจมาก แต่ลุงคนขับอมยิ้มชอบใจ
ชื่นใจ
สายชลจะหอมแก้มอีก ฟ้าลดาถอยไปจนหลังติดประตู ลุงคนขับตาโต
หยุดนะคุณชาร์ล!!
สายชลเสียงดังลั่นรถ
บอกว่าอย่าหยุด!! ได้..เดี๋ยวผัวจัดชุดใหญ่ให้เลยนะจ๊ะ
สายชลเข้าไปกอด หอมแก้มฟ้าลดาสองข้างสลับไปสลับมาไม่หยุด ฟ้าลดาพยายามปัดป้อง
คุณชาร์ล!!
สายชลผละออกมา
ตกลงเราจะไปต่อที่ไหนดีจ๊ะ คิดให้ดีว่าเราจะไปที่ไหน?
บ้าน...กลับบ้าน!!
สายชลพูดข้างหูฟ้าลดา
ก็แค่เนี้ย
สายชลผละออกมา แล้วชะโงกหน้าไปด้านข้างคนขับบอกเส้นทาง จากนั้นก็เอนหลังพิง หันไปมองฟ้าลดาอมยิ้มด้วยความสะใจ ฟ้าลดาเซ็งสุดๆ ที่ทำอะไรไม่ได้
+ + + + + + + + + + + +
ชมพูแพรนั่งรอสายชล มองอาหารที่เต็มโต๊ะ หันไปดูเวลาสี่ทุ่ม ชมพูแพรเริ่มเครียดที่สายชลยังไม่กลับมา ตัดสินใจเดินไปรอสายชลที่หน้าบ้าน เห็นบ้านหลังเล็กมืดสนิท ชมพูแพรชักใจไม่ดี แล้วก็หยิบมือถือออกมากดโทรออก
คุณเอ นี่แพรนะคะ พอดีแพรโทรหายัยฟ้าไม่ได้ คุณเอช่วยตามยัยฟ้ามาคุยกับแพรทีซิคะ...ยัยฟ้าออกไปแล้ว คุณชาร์ลตามออกไปด้วย
ชมพูแพรฟังแล้วโมโหสุดๆ
ทางด้านฟ้าลดานั่งสัปหงกอยู่ในรถ หัวโขกกระจกโป๊ก! ฟ้าลดาสะดุ้ง สายชลอมยิ้มขำ รถติดยาว ลุงคนขับบ่น
ดึกป่านนี้แล้วยังจะติดอะไรอีก มีอุบัติเหตุแหงๆ เฮ้อ
ลุงคนขับถอนหายใจ สายชลหันไปเห็นฟ้าลดาเอนหัวพิงกระจกหลับไปแล้ว สายชลค่อยๆจับหัวฟ้าลดาให้เอน มาซบไหล่ตัวเอง หญิงสาวหลับลึกมาก ไม่ตื่น สายชลค่อยๆประคองหัว ให้นอนลงบนตัก แล้วเอามือปัดผมที่ปิดหน้าให้ด้วยความรัก
ขณะเดียวกัน ชมพูแพรยืนอยู่หน้าบ้าน สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ป้าเนียมเดินออกมาหา แหวนสังเกตการณ์ตรงมุมหนึ่ง
คุณแพรคะ ไม่ทราบว่าอาหารบนโต๊ะ คุณแพรจะให้เก็บเลยรึเปล่าคะ
เอาไปทิ้งให้หมด
แหวนตกใจ
เอาไปทิ้งเลยเหรอคะ?!! น่าเสียดาย ของดีดีทั้งนั้น
ชมพูแพรหงุดหงิด
ฉันบอกให้เอาไปทิ้ง!!
แหวนตกใจ ป้าเนียมหันไปมองแหวน แล้วพยักหน้าให้แหวนทำตาม แหวนรีบเข้าไปในบ้าน ชมพูแพรจะเดินออกไป
คุณแพรจะไปไหนคะ?
ฉันจะไปรอคุณชาร์ล
ชมพูแพรจ้ำเดินออกไป ป้าเนียมมองตามชมพูแพรใจคอไม่ดี
+ + + + + + + + + + + +
รถแท็กซี่จอดหน้าบ้าน สายชลปลุกฟ้าลดา แต่ฟ้าลดายังนอนนิ่ง สายชลหยิบกระเป๋าสตางค์ เอาเงินให้คนขับ แล้วก็ค่อยๆเอาหัวฟ้าลดาวางลงบนเก้าอี้ ก่อนจะเปิดประตูออกจากรถ แล้วอุ้มฟ้าลดาลงมา
สายชลอุ้มฟ้าลดาเดินมาถึงบ้านหลังเล็ก ไม่นานฟ้าลดาตื่น เห็นสายชลอุ้มตัวเองก็ตกใจ สายชลเห็นเธอตื่น ก็ปล่อยตัวลงบนพื้น
ฟ้าลดารีบผละออกห่าง หันไปเห็นว่าถึงบ้านแล้ว
ผมปลุกคุณเท่าไหร่คุณก็ไม่ตื่น ผมก็เลยต้องอุ้มคุณลงมา
ฟ้าลดาไม่พูดอะไร
คุณกลับไปได้แล้ว
คุณก็เข้าบ้านไปก่อนซิ
ฟ้าลดาหยิบกระเป๋าจะหากุญแจบ้าน แต่ทำกระเป๋าหล่นข้าวของกระจาย สายชลกับฟ้าลดารีบก้มลงเก็บของ พอหันหน้ามาก็พบว่าหน้าใกล้กันมากแทบจะจูบกัน ฟ้าลดารีบผละออกแล้วหันไปเก็บของทางอื่นใจเต้นไม่เป็นส่ำ รู้สึกแปลกๆ
สายชลหันไปเก็บของอีกด้าน แล้วหันมาส่งของคืนให้ ฟ้าลดารับมาใส่กระเป๋า เอากุญแจบ้านออกมาไขประตูบ้าน แต่ไขผิดไขถูกเพราะสายตาที่เขามองเธอตลอดเวลา สายชลเอื้อมมือมาจับกุญแจ ฟ้าลดาหันไป สายชลยืนอยู่ข้างหลังใกล้มาก สายชลไขกุญแจเปิดประตูบ้านให้ แล้วก็ผละออกมาก่อนส่งกุญแจบ้านคืนให้
ฟ้าลดารับเอากุญแจบ้านมา แล้วรีบเข้าบ้าน แล้วปิดประตู ยืนพิงหลังบานประตู เริ่มสับสนว่าทำไมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวเมื่ออยู่ใกล้ๆเขา ขณะที่สายชลยืนอยู่หน้าประตูบ้านพักหนึ่ง แล้วก็เดินกลับออกไป ชมพูแพรยืนมองอยู่นาน ก่อนจะกลับไปที่ห้องนอนด้วยอารมณ์แค้นจึงกวาดข้าวของบนโต๊ะ หล่นพื้นกระจาย
วันใหม่...
ชมพูแพรได้โทรไปหาหมอวัฒนา ชวนให้เขามาร่วมงานเปิดตัวโฆษณาที่โรงแรมด้วย หมอวัฒนาจึงโทรมาเล่าให้ฟ้าลดาฟัง เธอจึงขอให้เขามารับ เพราะรถเธอยังจอดอยู่ที่โรงแรม
สายชลไปถึงโรงแรมก่อน เขาออกมายืนรอฟ้าลดาที่ด้านหน้า แต่กลับพบชมพูแพรที่เดินเข้ามา
คุณฟ้ามาถึงหรือยังครับ สายชลถามอย่างร้อนใจ
ยังคะ แพรเห็นพี่หมอมารับยัยฟ้าที่บ้าน แล้วก็ออกไปด้วยกัน นี่คงเที่ยวเพลินจนลืมเวลา เด็กคนนี้นี่แย่จริงๆ
คุณฟ้าออกไปกับคุณหมอวัฒนาเหรอครับ
ค่ะ ตอนนี้ยัยฟ้ากับพี่หมอตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ นี่ยัยฟ้าก็ชวนพี่หมอมางานนี้ด้วยนะคะ บอกว่าต้องการกำลังใจ ไม่รู้จะหวานกันไปถึงไหน ชมพูแพรโกหกทันที
คุณแพรหมายความว่ายังไง?
ตอนนี้ยัยฟ้ากับพี่หมอ คบกันอย่างเปิดเผยแล้วน่ะซิคะ
ชมพูแพรพูดยิ้มๆเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ทำให้สายชลไม่พอใจอย่างรุนแรง ชมพูแพรลอบมองสายชลแล้วก็ยิ้มพอใจ
+ + + + + + + + + + + +
พิสมัยกับเพลินตาเดินเข้ามาในงานพร้อมกัน แต่เพลินตาไม่ค่อยมั่นใจ จนพิสมัยต้องหันไปว่า
ยัยตา! เดินให้มันสง่าผ่าเผยหน่อยซิ
ตาไม่มั่นใจนี่แม่
ชุดที่เพลินตานั้น ด้านหลังคว้านลึกมาก ทั้งๆที่ด้านหน้าปิดมิดถึงคอ
งานนี้ไม่มั่นใจไม่ได้ ลูกต้องอกผาย ไหล่ผึ่ง เชิดหน้าเข้าไว้ รับรองถ้าชาร์ลเห็นลูกในชุดนี้ต้องอ่อนระทวยแน่นอน
เพลินตาทำตามที่แม่บอก แต่เดินไปไม่กี่ก้าวก็สะดุดชายกระโปรงตัวเอง กำลังจะล้มหน้าคว่ำ
ว๊าย!
พิสมัยตกใจ สหัสเข้ามารับเพลินตาไว้ได้ทัน ทันทีที่สหัสเห็นเพลินตาก็ตกตะลึงในความสวย ส่วนเพลินตาตบเข้าที่ตา สหัสเต็มแรง
โอ๊ย!
มองอะไร?!! เพลินตารีบลุกขึ้นยืน
เอ้า! มองก็ไม่ได้
พี่ชาร์ลมองฉันได้คนเดียวย่ะ ไปหาพี่ชาร์ลกันเถอะค่ะคุณแม่
เพลินตาจะเดินออกไปกับพิสมัย สหัสเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างสองแม่ลูกแล้วก็จับแขนพิสมัยกับเพลินตา สองแม่ลูกหันขวับ
คุณสองคนจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ต้องออกไปช่วยผมรับแขกครับ
สหัสจับแขนพิสมัย
| Create Date : 13 พฤศจิกายน 2554 |
|
1 comments |
| Last Update : 13 พฤศจิกายน 2554 10:09:17 น. |
| Counter : 1627 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| houyhnhnms |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
