|
|
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 15 (ต่อ)
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 15 (ต่อ)
เมื่อออกมาจากร้านอาหาร สายชลขับรถไม่พูดไม่จา ฟ้าลดาหันไปมองใจคอไม่ดี แต่ก็ไม่กล้าทำอะไร หันไปอีกทีเห็นป้าย จังหวัดสมุทรสงคราม ฟ้าลดาหน้าถอดสี กลัวขึ้นมาจับใจ
คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม
ผมไม่พาคุณมาฆ่าหมกป่าหรอก ผมแค่อยากมีเพื่อนเที่ยว...ก็เท่านั้น
สายชลพาฟ้าลดามาเที่ยวตลาดน้ำ เขามีความสุขกับการเที่ยว ผิดกับฟ้าลดาที่ฝืนใจมาก สายชลซื้อของกินหันไปจะป้อน แต่เธอไม่กิน เขาจึงจับยัดปาก ฟ้าลดาแทบสำลัก สายชลหัวเราะชอบใจ ไม่สนใจที่เธอโมโหมาก
เมื่อเดินมาที่ร้านขายของที่ระลึก สายชลหยิบหมวกมาใส่ แล้วก็ใส่หมวกให้ฟ้าลดา ก่อนจะเอามือถือออกมาถ่ายรูปคู่ สายชลยิ้ม แต่ฟ้าลดาหน้างอ แล้วพาเดินเที่ยวด้วยกัน โดยกุมมือเธอไว้ตลอดเวลา เขาเหลือบไปเห็นสร้อยข้อมือเชือกถัก สายชลมองด้วยความสนใจ
หลังจากเดินเล่นจนเหนื่อย สายชลพาฟ้าลดาไปนั่งพักที่ริมแม่น้ำ แล้วเดินไปสั่งก๋วยเตี๋ยว 2 ชาม มาจากแม่ค้าที่ขายในเรือ แล้วเอามาให้ฟ้าลดาที่นั่งอยู่
ฉันไม่กิน
พูดจบ...ฟ้าลดาท้องร้องโครกคราก สายชลอมยิ้ม
ปากคุณโกหกได้ แต่ร่างกายคุณโกหกไม่ได้หรอกนะ ถ้ากินตรงหน้าผมแล้วเสียฟอร์ม ผมจะไปกินตรงโน้น
สายชลหยิบชามตัวเองเดินไปนั่งกินอีกมุมหนึ่ง ฟ้าลดามองสายชล หันไปมองก๋วยเตี๋ยวตรงหน้า กลืนน้ำลาย จับท้องด้วยความหิว แล้วก็ตัดสินใจกินก๋วยเตี๋ยวด้วยความอร่อย
สายชลแอบหันมามองฟ้าลดาที่กำลังกินก็ยิ้ม แววตาที่มองเธอนั้น เต็มไปด้วยความรัก
+ + + + + + + + + + + +
หลังจากทานอาหารแล้ว สายชลจูงมือฟ้าลดาเดินมาตามทาง ผ่านท่าเรือที่มีป้ายเขียนว่า นั่งเรือชมหิ่งห้อย สายชลหยุดมองด้วยความสนใจ แล้วลากแขนฟ้าลดาให้ไปด้วยกัน
สายชลลงเรือ เจ้าของเรือจับเรือให้นิ่งๆ ฟ้าลดามองระแวง สายชลหันไป
ลงมาซิ
ฟ้าลดาก้าวลงไปแต่สะดุดล้มนั่งทับสายชล เธอรีบผละออกมานั่งตรงข้ามแล้วหันหลังให้
แน่ใจว่าพายได้นะพ่อหนุ่ม เจ้าของเรือถาม
ครับ...บ้านผมอยู่ทะเล แค่พายเรือสบายมาก
สายชลจ้องด้านหลังฟ้าลดาดูว่าจะมีปฏิกิริยาอะไรมั๊ย แต่ฟ้าลดาเฉยมาก เจ้าของเรือผลักเรือออกไป
งั้นก็ไปเลย
สายชลพายเรือออกไป ลอบมองฟ้าลดาจากด้านหลัง รู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ แต่ฟ้าลดากลับนั่งไม่เป็นสุข แล้วทั้งคู่ก็เห็นหิ่งห้อย ฟ้าลดาลืมความกลัวไปหมดสิ้น
หิ่งห้อย!
สายชลพายเรือเข้าไปใกล้ๆกับต้นลำพู ฟ้าลดายิ้มกว้าง แววตาเป็นประกาย สายชลเห็นเธอยิ้มก็ดีใจ แล้วก็มีหิ่งห้อยบินมาตรงหน้าจึงจับหิ่งห้อยไว้
ฟ้าลดา
ฟ้าลดาหันไป สายชลยื่นมือที่จับหิ่งห้อยออกไป แล้วเปิดให้ดู ฟ้าลดาตื่นตาตื่นใจมาก หันตัวมานั่งประจันหน้า สายชลค่อยๆเอาหิ่งห้อยใส่ในมือให้
สวยจัง
สายชลมองหน้าฟ้าลดา
สวย
ฟ้าลดารู้สึกว่าสายชลมองอยู่ เลยเงยหน้ามอง เห็นแววตาที่อ่อนโยนของเขา ทำให้เธอผงะ แล้วหิ่งห้อยก็บินหนีไป
อ้าว??
เราไปกันต่อเถอะ
ฟ้าลดาพยักหน้า นั่งหันหลังให้ สายชลพายเรือต่อไป
เมื่อกลับมาที่ฝั่ง...
สายชลขึ้นมาจากเรือ หันไปยื่นมือให้จับ แต่ฟ้าลดาไม่จับ ปีนขึ้นมาเอง
คืนนี้เราจะค้างกันที่นี่ แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับ
ไม่! ฉันไม่ค้าง
ไหนคุณบอกว่าจะทำทุกอย่างที่ผมต้องการ อย่าลืมข้อตกลงของเราซิฟ้าลดา
ฉันต้องโทรบอกพี่แพร
ฟ้าลดาเปิดกระเป๋าหามือถือ แต่ไม่เจอ สายชลหยิบมือถือฟ้าลดาส่งคืนให้ ฟ้าลดาผงะ
เอามือถือฉันไปตั้งแต่เมื่อไหร่
ที่ร้านอาหาร ตอนคุณไปห้องน้ำ ผมต้องทำ เพราะผมไม่ไว้ใจ
ฟ้าลดาไม่พอใจ เปิดเครื่อง แล้วกดโทรหาชมพูแพร
+ + + + + + + + + + + +
ที่บ้าน...
ป้าเนียมตักข้าวให้ชมพูแพร แหวนเอาน้ำเข้ามาเสิร์ฟ ชมพูแพรถามอย่างกัวล...
แหวน..ยัยฟ้ากลับมาบ้านหรือยัง
ยังเลยค่ะ
ชมพูแพรชะงัก พลันเสียงมือถือดังขึ้น จึงหยิบมาดู
ยัยฟ้า" ชมพูแพรกดรับ เราอยู่ไหนยัยฟ้า พี่ติดต่อเราไม่ได้เลย
ฟ้าอยู่ในที่ที่ไม่มีสัญญาณน่ะค่ะพี่แพร วันนี้ฟ้าขอค้างบ้านเพื่อนนะคะ
ทำไม
เพื่อนฟ้ามีปัญหานิดหน่อยค่ะ
เพื่อนคนไหน
พี่แพรไม่รู้จักหรอกค่ะ เขาเพิ่งกลับมาจากอเมริกา แค่นี้ก่อนนะคะ
ฟ้าลดาวางสาย ชมพูแพรนิ่วหน้า หันไปมองบ้านเช่าสายชลนอกหน้าต่าง เห็นบ้านมืดสนิท ก็รู้สึกระแวงกลัวสายชลกับฟ้าลดาไปด้วยกัน
ฟ้าลดาวางสาย สายชลยื่นมือออกไปขอมือถือคืน ฟ้าลดาจำต้องส่งมือถือคืนให้
เดี๋ยวเราไปหาซื้อเสื้อผ้ากัน
สายชลคว้ามือฟ้าลดามาจับแล้วพาเดินไปด้วยกัน
ทางด้านชมพูแพร เห็นว่าสี่ทุ่มแล้ว และที่บ้านเช่าสายชลยังมืดสนิท ก็ร้อนรุ่มขึ้นมาเป็นอย่างมาก จึงตัดสินใจโทรหาเจมส์ ไม่นานนักเจมส์รับสาย
เจมส์...พี่แพรนะ เร็วๆนี้มีเพื่อนยัยฟ้าคนไหน ที่กลับจากอเมริการึเปล่า... ไม่มี??
ชมพูแพรวางสาย กัดกรามแน่นด้วยความโกรธที่ฟ้าลดาโกหก
+ + + + + + + + + + +
สายชลถือถุงเสื้อที่ซื้อใหม่ เดินนำฟ้าลดาเข้ามาในบ้านพัก ฟ้าลดามองไปรอบๆเห็นมีเตียงเดี่ยวกลางห้อง
คุณชาร์ล..ฉันขอไปนอนอีกห้องได้มั๊ย
ผัวเมียที่ไหนเขาแยกห้องกันนอน
ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ
สายชลโมโห ตะคอกใส่หน้า
คุณ-เป็น-เมีย-ผม!!! หรือต้องให้ผมพิสูจน์อีกครั้ง
สายชลเดินเข้าหา ฟ้าลดากลัว รีบคว้าถุงเสื้อ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที สายชลทรุดลงนั่งหน้าเครียด
ไม่นานนัก...ฟ้าลดาเดินออกมา เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว สายชลลุกจากเตียง จะเดินเข้าห้องน้ำ ฟ้าลดารีบเบี่ยงตัวหลบ สายชลเข้าไปในห้องน้ำ ฟ้าลดาเครียดและกังวล
ให้เราค้างที่นี่ คงคิดจะทำอะไรเราอีกแน่ๆ
ฟ้าลดาหันไปมองหาตัวช่วย เปิดตู้เสื้อผ้าเห็นไม้แขวนเสื้อ เอาออกมาถือ ทำท่าฟาด
อันแค่นี้คงไม่ทำให้เจ็บ
ฟ้าลดาเอาไม้แขวนเสื้อไว้ที่เดิม หันไปเห็นขวดแก้วที่วางโชว์ในห้อง ฟ้าลดารีบหยิบขึ้นมา รู้สึกกระชับมือ
ไอ้นี่คงทำให้หัวแตกได้
เมื่อสายชลออกมาจากห้องน้ำ ฟ้าลดานั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวในห้อง ด้านหลังมีขวดแก้วซ่อนอยู่ สายชลมองๆ เดินผ่านไป ฟ้าลดาเอื้อมมือไปข้างหลังจับขวดแก้วแน่น สายชลเดินผ่านไป เอาชุดไปแขวน หันมามองอย่างสงสัย
ซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง
ฟ้าลดาพยายามทำหน้าตาย
เปล่า
สายชลรู้ทัน
อาวุธเหรอ กลัวผมจะทำอะไร?
ฟ้าลดาตัดสินใจลุกขึ้นยืน แล้วขวดแก้วออกมาตรงหน้า
ใช่!! ถ้าคุณทำอะไรฉันล่ะก้อ โดนตีหัวแตกแน่
สายชลหัวเราะ ฟ้าลดาหัวเสีย
หัวเราะทำไม??
ไม่ต้องห่วง วันนี้ผมเหนื่อย หมดแรง
ฟ้าลดาชะงัก สายชลอมยิ้ม แล้วเดินไปนอนบนเตียง ก่อนจะตบเบาะข้างๆ
มานอนได้แล้ว
ไม่..ฉันจะนอนที่เก้าอี้ตัวนี้
ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่มีแรง มานี่! อย่าขัดใจ ผมอนุญาตให้คุณเอาอาวุธมานอนด้วยก็ได้
ฟ้าลดายังนิ่ง ไม่ขยับ สายชลลุกขึ้น
ถ้าไม่มา ผมจะเข้าไปอุ้ม
ฟ้าลดายังนิ่ง สายชลพุ่งเข้ามา ฟ้าลดาเงื้อขวดแก้วจะฟาด สายชลหลบ แล้วจับข้อมือฟ้าลดาที่ถือขวดแก้วเอาไว้
แค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอก
สายชลบิดข้อมือ ทำให้เธอต้องปล่อยขวดแก้วในมือ ขวดแก้วหล่น สายชลรับแล้ววางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเข้ามาอุ้มเธอขึ้นมา
คุณชาร์ล!! ปล่อยฉันนะ!!!
สายชลไม่ปล่อย ฟ้าลดาดิ้นสุดแรง ทำให้สายชลเสียหลัก ทั้งคู่ล้มไปบนเตียง สายชลทับตัวฟ้าลดา จมูกชนกัน ต่างฝ่ายต่างชะงัก ฟ้าลดาดันสายชลจะลุก แต่สายชลรวบตัวฟ้าลดาแล้วกอดแน่น
ปล่อย!
สายชลหอมแก้ม ฟ้าลดาตกใจ
คุณชาร์ล!
ร้องให้ปล่อยอีกซิ แก้มคุณช้ำแน่
สายชลยื่นหน้าจะหอม ฟ้าลดาเบือนหน้าหนี ไม่กล้าพูด สายชลพอใจ
ถ้าทำตามที่ผมบอกตั้งแต่แรก ก็ไม่ต้องเหนื่อยกันแบบนี้ นอนได้แล้ว
สายชลกอดฟ้าลดาเอาไว้ทั้งอย่างนั้นแล้วหลับตา ฟ้าลดาพลิกตัวหันหลังให้ สายชลลืมตามอง ยิ้มรู้สึกดีที่ได้แนบชิดอย่างนี้ แล้วก็หลับตาแต่หน้ายิ้ม
+ + + + + + + + + +
เช้าวันใหม่...
พระอาทิตย์ขึ้นสวยงาม สะท้อนแสงกับแม่น้ำระยิบระยับ
สายชลยังคงนอนกอดฟ้าลดาในท่าเดิม ฟ้าลดาตื่นขึ้นมาก่อน ก็แกะมือเขาออกไป เมื่อหันมา เห็นหน้าเขาใกล้มากก็ผงะ...
ไม่นานสายชลขยับเปลือกตาจะตื่น ฟ้าลดารีบแกล้งหลับตา สายชลลืมตาเห็นหน้าฟ้าลดาตรงหน้าก็ยิ้ม เพราะเหมือนสมัยตอนที่อยู่กันบนเกาะมิน
สายชลลูบหน้า ลูบผมเธอด้วยความนุ่มนวล และรักมาก แล้วเคลื่อนหน้าเข้าหาจะจูบ แต่ ฟ้าลดาลืมตา รีบผละออกมา แล้วเข้าห้องน้ำทันที
สายชลมองตามด้วยความเสียดาย แต่ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ที่ได้นอนกอดเธอทั้งคืน
ช่วงสาย...สายชลขับรถมาจอดใกล้กับรถฟ้าลดาที่จอดอยู่ ก่อนจะแยกจากกัน เขานำสร้อยเชือกถักใส่ข้อมือให้
ห้ามถอดออกเด็ดขาด สิ่งนี้จะบอกว่าคุณเป็นของผม
สายชลชูมือขึ้นมา ฟ้าลดาเห็นเขาใส่สร้อยเชือกถักเหมือนกับเธอ
ฉันทำตามที่คุณต้องการทุกอย่างแล้ว ขอให้คุณรักษาคำพูดด้วย
ผมบอกคุณเหรอว่า ถ้าคุณทำตามที่ผมต้องการ แล้วผมจะเลิกยุ่งกับพี่สาวคุณ
ฟ้าลดาผงะ นึกย้อนกลับไปที่ร้านอาหาร เธอถามเขาว่า...
ฉันต้องทำยังไง คุณถึงจะเลิกยุ่งกับพี่สาวฉัน...
สายชลมองฟ้าลดา ยิ้มกวนๆ
คุณพูดเอง เออเอง แล้วก็เสนอเอง
ฟ้าลดาโมโห
คุณหลอกฉัน!! ตั้งแต่เกิดมา ฉันไม่เคยพบเคยเห็นใครที่เลวเหมือนคุณมาก่อน
สายชลที่ยิ้มรับหุบยิ้มทันที
ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะบอกพี่แพร ฉันจะบอกให้หมดว่าคุณทำอะไรกับฉันบ้าง!!
ฟ้าลดาเปิดประตู แล้วเดินไปที่รถ สายชลรีบตามลงไป แต่ช้ากว่าฟ้าลดาที่รีบขึ้นรถตัวเอง แล้วล็อค
เปิด!
สายชลทุบกระจก ฟ้าลดาสตาร์ท มองสายชลอย่างผู้ชนะแล้วขับออกไปทันที สายชลรีบขึ้นรถตัวเอง แล้วขับตามฟ้าลดาออกไป
+++++++++++++++++++++++++++
รถฟ้าลดาแล่นเข้ามาจอดในบ้าน รถสายชลตามมาติดๆจอดท้าย ฟ้าลดาลงจากรถ จะเข้าไปหาชมพูแพร สายชลรีบวิ่งไปขวางไม่ให้เธอไป
หยุดนะฟ้าลดา! ถ้าคุณบอกพี่สาวคุณ ผมจะทำทุกอย่างให้ครอบครัวคุณพังพินาศเดี๋ยวนี้!! สายชลหยิบมือถือออกมา ผมแค่โทรไปหาพ่อผมกริ๊งเดียว ชีวิตคุณ ชีวิตพี่สาวคุณ...จบ!!
ฟ้าลดาโมโหมาก
ฉันจะสาปแช่งคุณทุกวัน ไม่ให้คุณมีความสุขไปชั่วชีวิต
เสียใจที่คำแช่งคุณไม่เป็นผล เพราะตอนนี้ผมมีความสุขมากที่สุด
สายชลยิ้มกวนๆ
คุณชาร์ล ได้โปรดบอกฉันมาซักทีว่าฉันเคยไปทำอะไรให้คุณ
ถ้ายังคิดว่าจำไม่ได้ ก็ไม่ต้องพูดอะไรออกมาดีกว่า ผมจะได้มีความรู้สึกดีๆ ระหว่างเราหลงเหลืออยู่บ้าง
คุณพูดเหมือนว่าฉันแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ ฉันอยากให้คุณรู้ว่าครั้งหนึ่งฉันเคยความจำเสื่อม
ผมรู้ และผมก็รู้ด้วยว่าคุณหายแล้ว ไม่อย่างนั้นคืนนั้นของเรา คุณคงไม่ยอมผมง่ายๆหรอก คิดให้ดีว่าผมขืนใจคุณรึเปล่า
ฟ้าลดาชะงัก นึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์วันนั้น จำได้ดีว่า...เธอรู้สึกคุ้นเคยกับสัมผัสของเขา จึงปล่อยให้อารมณ์พาไปอย่างไม่รู้ตัว ฟ้าลดาอึ้ง พูดไม่ออก
คุณเก่งมากที่ยังกล้าเผชิญหน้ากับผม ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ ถ้าคุณยังไม่ยอมรับว่าจำผมได้ เราก็จะเล่นเกมกันไปเรื่อยๆ โดยมีพี่สาวคุณเป็นเดิมพัน
สายชลพูดจบก็ขับรถเข้าไป ฟ้าลดาเต็มไปด้วยสับสน ขณะเดียวกันนั้น ชมพูแพรยืนมองอยู่ด้วยความโมโห
+ + + + + + + + + + +
ฟ้าลดากลับเข้ามาในบ้าน หน้าเครียดสุดๆ ชมพูแพรเดินเข้ามา ฟ้าลดาหันไปเห็น
พี่แพร...
ทำไมต้องโกหกพี่
ฟ้าลดาหน้าถอดสี
โกหก? เรื่องอะไรคะ
เมื่อคืนพี่โทรหาเจมส์ เจมส์บอกพี่ว่าไม่มีเพื่อนฟ้าคนไหนที่เพิ่งกลับมา ฟ้าไปไหนมากันแน่??
ชมพูแพรรู้อยู่แก่ใจแต่แกล้งถาม ฟ้าลดาอึกอัก
ฟ้าไปหาเพื่อนมาจริงๆค่ะพี่แพร เพื่อนฟ้าคนนี้เจมส์ไม่รู้จัก นี่เป็นเพื่อนสมัยที่ฟ้าไปแบคแพคที่ยุโรป
งั้นเหรอ?? แต่ฟ้าบอกพี่ว่าเขามาจากอเมริกา ตกลงเพื่อนฟ้าเป็นคนประเทศอะไรกันแน่
ฟ้าลดาเหวอ
เออ...เขาเป็นอเมริกัน ที่ไปเรียนที่ยุโรปค่ะ
แต่เมื่อเช้าพี่เห็นฟ้ากับคุณชาร์ลกลับมาพร้อมกัน แถมเมื่อคืนก็ไม่กลับมาด้วยกันอีก ฟ้าไม่ได้ไปกับคุณชาร์ลแน่นะ
ฟ้าลดาทำเสียงหนักแน่น
แน่ค่ะ ฟ้าจะไปเขาได้ยังไง?
ฟ้าลดารีบเข้ามากอดชมพูแพรออดอ้อน
พี่แพรอย่าโกรธฟ้านะคะ ฟ้าขอโทษที่ทำให้พี่แพรเป็นห่วง
ชมพูแพรดึงฟ้าลดาออกมา
ก็ได้ พี่จะเชื่อฟ้า
ฟ้าลดาโล่งใจ แล้วชมพูแพรก็จับโดนสร้อยที่ข้อมือฟ้าลดา ชมพูแพรยกมือฟ้าลดาขึ้นมาดู
เอาอะไรมาใส่
เพื่อนฟ้าซื้อมาฝากน่ะค่ะ
ฟ้าลดารีบตัดบท และขอตัวกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ชมพูแพรจึงเดินไปที่บ้านสายชล เธอเดินเข้าไปในบ้าน มองไปรอบๆ
คุณชาร์ล...
ไม่มีเสียงตอบ ชมพูแพรจึงเดินขึ้นไปชั้นบน เคาะประตู พลางเปิดเข้ามาด้วย
คุณชาร์ล...
ชมพูแพรเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน ได้ยินเสียงดังมาจากห้องน้ำ
อาบน้ำ
ชมพูแพรกำลังจะออกไป แต่กลับเหลือบเห็นสร้อยข้อมือแบบเดียวกับฟ้าลดา ชมพูแพรหยิบสร้อยข้อมือขึ้นมาด้วยความโมโหสุดขีด แล้วจ้ำเดินออกไปทันที
+ + + + + + + + +
ฟ้าลดานั่งมองสร้อยเชือกถักที่ข้อมือตัวเอง ครุ่นคิดถึงสิ่งที่สายชลพูดกับเธอ แต่เธอไม่เข้าใจกลายเรื่อง จึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ทันใดนั้นชมพูแพรพรวดเข้ามาในบ้าน
พี่แพร!
ชมพูแพรเอาสร้อยเชือกถักมายื่นตรงหน้า...
น่าแปลกนะฟ้า สร้อยของคุณชาร์ล เหมือนที่ฟ้าใส่ไม่มีผิด
ฟ้าลดาอึกอัก
อาจจะซื้อจากร้านเดียวกันมั๊งคะ
ชมพูแพรปาสร้อยใส่หน้าฟ้าลดา
เลิกโกหกพี่ซักที!!
ฟ้าลดาสะดุ้ง
เมื่อคืนฟ้าไปกับคุณชาร์ลมาใช่มั๊ย?!!
ฟ้าลดายืนยันเสียงแข็ง
ไม่ใช่นะพี่แพร ฟ้าไปกับเพื่อนมาจริงๆ
งั้นเอาเบอร์เพื่อนฟ้ามา พี่จะโทรถามตอนนี้
ฟ้าลดานิ่งไปอย่างจนมุม ชมพูแพรตบหน้าฟ้าลดาเพียะ!! ฟ้าลดาถึงกับหน้าหัน ตกใจสุดขีด หันไปมองชมพูแพร
แกมันร่านนักใช่มั๊ยฟ้าลดา!! ฉันอุตส่าห์ไปพาแกมาจากไอ้ผัวชาวเกาะโทรมๆของแก แต่แกก็ไม่เคยพอ ทนต่อความต้องการของตัวเองไม่ไหว ก็เลยทอดสะพานให้คุณชาร์ลงั้นเหรอ!!
ฟ้าลดาน้ำตารื้น
พี่แพร ทำไมพี่แพรพูดกับฟ้าแบบนี้
เพราะมันคือความจริง ทั้งๆที่ฉันหวังดีกับแกมาตลอด แต่แกกลับไม่มีสามัญสำนึก แกทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง??!!
ฟ้าลดาจับแขนชมพูแพร
พี่แพร พี่แพรฟังฟ้าก่อน
ชมพูแพรแกะมือฟ้าลดาออกแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ฟ้าลดาทรุดลงกับพื้นร้องไห้อย่างหนัก ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
+ + + + + + + + + + + +
ชมพูแพรเข้ามาในห้อง เห็นรูปคู่ตัวเองกับฟ้าลดา หยิบขึ้นมาดูด้วยความโกรธแค้น แล้วปารูปลงพื้นอย่างแรงจนรูปแตกเพล้ง!
เสียงดังมาถึงข้างล่าง ป้าเนียมกับแหวนหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจ
คุณแพร!
ป้าเนียมกับแหวนรีบขึ้นบันได แล้วแหวนเคาะประตูไม่หยุด ด้วยความเป็นห่วงชมพูแพร
คุณแพรคะ คุณแพร คุณแพร....
ชมพูแพรเปิดประตูหน้าเหวี่ยงเอาเรื่อง ตวาดทันที
มีอะไร?!!
ป้าเนียมกับแหวนสะดุ้ง กับเสียงของชมพูแพร
ป้าได้ยินเสียงของแตก คุณแพรเป็นอะไรรึเปล่าคะ
แล้วเห็นฉันเป็นอะไรมั๊ยล่ะ
ป้าเนียมกับแหวนพูดไม่ออก ชมพูแพรปิดประตูใส่หน้าทั้งสองคนอย่างแรง ทั้งสองคนตกใจ
ทางด้านฟ้าลดานั่งเศร้า จับแก้มตัวเองที่ถูกตบ ระหว่างนั้นหมอวัฒนาเข้ามาหาฟ้าลดา
ฟ้า...
ฟ้าลดาสะดุ้งรีบเช็ดน้ำตา หันไปฝืนยิ้มให้หมอวัฒนา
พี่ซื้อขนมเจ้าอร่อยมาฝาก ต้องไปเข้าแถวรอตั้งชั่วโมงนึงเลยนะ
ฟ้าลดาพูดอะไรไม่ออก แล้วหมอวัฒนาก็สังเกตเห็นรอยแดงบนหน้า
หน้าฟ้าโดนอะไร ใครทำฟ้า??
ฟ้าลดาฝืนยิ้ม
ไม่มีใครทำอะไรฟ้าหรอกค่ะ ฟ้าหกล้ม
เห็นอยู่ว่าเหมือนรอยถูกตบ ฝีมือคุณชาร์ล?!!
ฟ้าลดาตกใจรีบพูด
ไม่ใช่ค่ะ
เลิกปกป้องเขาซักทีเถอะฟ้า พี่ไม่รู้หรอกนะว่าฟ้ากับเขามีอะไรกัน แต่พี่พอเดาได้ว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องดี พี่ทนไม่ไหวที่จะให้เขาทำร้ายฟ้าอีกแล้ว
หมอวัฒนาพุ่งออกไปด้วยความโมโห ฟ้าลดาตกใจ
พี่หมอ!! ฟังฟ้าก่อน พี่หมอ!!!
ฟ้าลดารีบตามหมอวัฒนาออกไปติดๆ หมอวัฒนาเคาะประตูบ้านสายชล ด้วยความโมโหเสียงดัง..ปังปังปัง!! ฟ้าลดายืนอยู่ข้างๆ
มันไม่ใช่อย่างที่พี่หมอเข้าใจ
หมอวัฒนาไม่สนใจ ฟ้าลดายังไม่ทันพูดต่อ สายชลก็มาเปิดประตู เห็นหมอวัฒนาก็ชะงัก
หมอวัฒนาไม่พูด เงื้อหมัดต่อยสายชลอย่างแรงเปรี้ยง!! จนสายชลเซถลาล้มไปกับพื้น
ฟ้าลดาแทบช็อค หมอวัฒนาจะเข้าไปซ้ำ
พี่หมอ! อย่า!! ฟ้าลดารีบเข้าไปห้าม
หมอวัฒนาจับฟ้าลดาไปให้พ้นทาง แล้วเดินเข้าไปหาสายชลที่เพิ่งลุกขึ้นมา สายชลสวนกลับหมอวัฒนาด้วยความโมโห ฟ้าลดาเหรอหราไม่รู้จะห้ามยังไง ทั้งสองคนชกกันนัวเนีย
แหวนที่เดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี แหวนยกมือทาบอก
แม่เจ้า!!
แหวนรีบวิ่งกลับไปที่บ้าน ขึ้นไปเคาะประตูห้องชมพูแพรรัวๆ
คุณแพรขา คุณแพร!!
ชมพูแพรเปิดประตูด้วยความโมโห
อะไรอีก!!!
เห็นแหวนหน้าตาตื่นตระหนก
แย่แล้วค่ะคุณแพร??!!
ชมพูแพรมองแหวนด้วยความสงสัย
+ + + + + + + + + + +
หมอวัฒนาเหวี่ยงหมัดใส่สายชลอีกหมัด สายชลกระเด็นล้มไปบนโซฟา จะตามเข้าไปซ้ำ ฟ้าลดารีบดึงแขนเขาเอาไว้แน่น
พี่หมอ..พอเถอะค่ะ ฟ้าขอร้อง
ฟ้าปล่อยพี่!!
ฟ้าลดาส่ายหัว หมอวัฒนาแกะมือฟ้าลดาออก พุ่งเข้าใส่สายชลพร้อมเงื้อหมัด แต่ชมพูแพรกับแหวนพรวดเข้ามา
หยุดนะพี่หมอ!!
หมอวัฒนาหยั้งหมัดไม่ทัน ต่อยสายชลเปรี้ยง!!
สายชลปากแตกเลือดพุ่ง หมอวัฒนาหันไปเห็นชมพูแพรก็อึ้ง ชมพูแพรเห็นสายชล...รีบเข้ามาดูสายชลด้วยความเป็นห่วง
คุณชาร์ล!
ชมพูแพรหันไปมองหมอวัฒนาไม่พอใจ ทั้ง 4 คน ต่างฝ่่ายต่างมองหน้ากัน สถานการณ์ตึงเครียด
| Create Date : 09 พฤศจิกายน 2554 |
|
0 comments |
| Last Update : 9 พฤศจิกายน 2554 9:37:16 น. |
| Counter : 1196 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| houyhnhnms |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
