|
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 16 (ต่อ)
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 16 (ต่อ)
เจมส์ ธงไทย แป๊ะ จุ๊ สุมหัวคุยกันเรื่องฟ้าลดา
พวกแกสังเกตมั๊ยว่า หมู่นี้ฟ้ามีท่าทางแปลกๆ เจมส์บอกทุกคน
ฉันรู้นานแล้ว ฟ้าแอบรักฉัน แต่ไม่กล้าบอก ธงไทยรีบพูด
ไอ้นี่! ซีเรียสเว๊ย!! ฉันรู้สึกว่าฟ้าไม่ร่าเริง เครียดๆ เหมือนมีปัญหา
ผู้หญิงที่มีอาการแบบนี้ มีอยู่เรื่องเดียว...ผู้ชาย
จุ๊สรุป ธงไทยตกใจมาก
เฮ้ย!! หรือว่าฟ้ามีแฟน ฉันไม่ยอม สวรรค์ลิขิตมาแล้วว่าเนื้อคู่ของฟ้าคือฉันคนเดียวเท่านั้น!!
แป๊ะเห็นฟ้าลดาเดินเข้ามา
ชะอุ๊ย พี่ฟ้านี่อายุยืนชะมัด
ทุกคนหันตามมองตามแป๊ะ เห็นฟ้าลดาเดินเข้ามา ทั้งหมดเดินไปหาฟ้าลดา ธงไทยโพล่งขึ้นมา...
ฟ้า..บอกมาว่าจะเลือกไทย หรือผู้ชายคนนั้น
ฟ้าลดางง
พูดอะไร??
เจมส์รีบขัด
อย่าไปฟัง มันเพ้อเจ้อ เออนี่ฟ้า เมื่อคืนพี่แพรโทรหาเรา ซักเราใหญ่ว่ามีเพื่อนฟ้าคนไหน ที่เพิ่งกลับจากอเมกาบ้างรึเปล่า มีอะไรรึเปล่าฟ้า
ฉันมีเรื่องเข้าใจผิดกับพี่แพรนิดหน่อย แต่ว่าตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว ฉันไปทำงานก่อนนะ
ฟ้าลดาสีหน้าเศร้ามาก ในสายตาทุกคน เดินแยกไปนั่งเหม่อที่โต๊ะทำงาน เจมส์กับธงไทยเดินตามไปนั่งคุยด้วย
ฟ้า....ช่วงนี้ดูฟ้าไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อน ฟ้าเป็นอะไรรึเปล่า เจมส์ถามอย่างเป็นห่วง
ฟ้าลดาฝืนยิ้ม
เปล่านี่
อย่าโกหกพวกเราเลยฟ้า พวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปี ถ้าฟ้าเห็นพวกเราเป็นเพื่อน ฟ้าช่วยบอกพวกเรามาทีว่า ฟ้าเป็นอะไร
เพื่อนไม่ได้มีไว้ร่วมสุขอย่างเดียวนะฟ้า ให้พวกเราแบ่งปันความทุกข์มาจากฟ้าบ้างเถอะธงไทยพูดเสริม
ฟ้าลดามองหน้าเจมส์กับธงไทย เห็นท่าทีที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของทั้งคู่ จึงตัดสินใจเล่าให้ฟัง แต่เล่าแค่บางส่วนเท่านั้น
เขาพยายามจะบอกว่า ฟ้าเป็นคนที่เขารู้จัก?
เจมส์ถามย้ำ ฟ้าลดาพยักหน้า
เขาให้ฉันยอมรับ แต่ฉันไม่รู้จักเขา แล้วจะให้ฉันยอมรับได้ยังไง??
น่ากลัวว่ะ กี่ครั้งแล้วที่เขาพยายามจะเข้าใกล้ฟ้า ธงไทยถาม
ก็...หลายครั้ง
เจมส์คิด แล้วก็นึกออก
ฟ้าจำได้มั๊ย ตอนที่เราเจอไอ้คุณชาร์ลครั้งแรกที่สวนสาธารณะ มันเรียกฟ้าว่ายังไง??
ฟ้าลดา คิดย้อนกลับไป วันที่ถูกสายชลจู่โจมที่สวนสาธารณะ ฟ้าลดาตกใจเพราะเพิ่งนึกออก
นางฟ้า เขาเรียกฉันว่านางฟ้า ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลย
ธงไทยตบเข่าฉาด
โป๊ะเชะ!! แสดงว่าคุณชาร์ลคิดว่าฟ้ากับผู้หญิงที่ชื่อนางฟ้า เป็นคนเดียวกันมาโดยตลอด
ฟ้าลดานึกได้อีกเรื่องแล้วก็เครียด
ยังมีอีกอย่าง เรื่องราวในโฆษณาสายการบิน เป็นเรื่องจริงของคุณชาร์ล แต่เขากำชับไม่ให้ฉันเล่าให้ใครฟัง
เจมส์กับธงไทยมองหน้ากัน รู้สึกไม่ดี
ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้แล้ว เรากลัวว่าหมอนั่นจะทำอะไรฟ้ามากกว่านี้ เรากับไอ้ไทยจะลองหาทางสืบเรื่องเขาดู
ฟ้าลดาพยักหน้า รู้สึกกังวลใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
+ + + + + + + + + + + +
ชมพูแพรไปหาสายชลที่ห้องทำงาน พลางยื่นแฟ้มให้ สายชลมองอย่างแปลกใจ...
คุณแพรให้เลขาเอามาให้ผมก็ได้ ไม่น่าต้องมาด้วยตัวเอง
แพรอยากมาเจอคุณค่ะ แพรมีเรื่องสำคัญอยากบอกคุณ
เรื่องอะไรเหรอครับ
ชมพูแพรนั่งลงตรงข้าม
แพรเลิกกับพี่หมอแล้ว
สายชลทำเป็นแปลกใจ
จริงเหรอครับเนี่ย? มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับคุณหมอเหรอครับ?
แพรไม่รักพี่หมอค่ะ ไม่เคยรัก ที่ผ่านมาแพรเข้าใจไปเอง เพราะแพรไม่เคยเจอใคร แพรเข้าใจว่าความผูกพันคือความรัก จนกระทั่ง...แพรเจอคุณ
ชมพูแพรจับมือ สายชลผงะ รับรู้ได้ทางสายตาของเธอ เขาจึงจับมือชมพูแพรออกจากมือตัวเอง แกล้งทำเป็นลำบากใจ
คุณแพรครับ ผมไม่อยากเป็นมือที่สาม
คุณไม่ได้เป็นมือที่สาม คำว่ามือที่สาม หมายถึง คุณรักแพร ทั้งๆที่รู้ว่าแพรคบกับพี่หมอ
ผมถึงได้พูดว่ามือที่สามยังไงล่ะครับ
ชมพูแพรปลื้มปิติ ซาบซ่านขึ้นมาทันที
แล้วยัยฟ้าล่ะคะ ที่คุณเคยบอกแพรว่าคุณรักยัยฟ้า
ผมเข้าใจไปเองเหมือนกับคุณ แต่ผมว่าตอนนี้เราไม่ควรให้อะไรเกิดขึ้น ผมเห็นใจคุณหมอ ไม่อยากทำให้ใครผิดหวังเหมือนผม ผมเคยเจ็บและเคยผิดหวังมาแล้ว ผมอยากให้คุณคิดให้ดีดี
แพรคิดดีแล้วค่ะ มันอาจจะเป็นเรื่องน่าละอาย ที่แพรเป็นผู้หญิงแต่กลับมาพูดเรื่องนี้กับผู้ชายก่อน แต่แพรไม่สามารถเก็บมันไว้ได้อีกแล้ว
สายชลเอื้อมมือไปจับมือชมพูแพรมากุมไว้หลวมๆ ชมพูแพรส่งสายตาพร้อมยิ้มให้ เข้าใจว่าสายชลมีใจให้กับเธอเช่นกัน
+ + + + + + + + + +
ที่โรงพยาบาล
หมอวัฒนาดูปรอทดิจิตอลในมือ เห็นว่าตัวเองไข้สูง 38 จึงไปเอายาแก้ไข้ออกมากิน ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น ไม่นานพยาบาลเปิดเข้ามา
เรียนเชิญคุณหมอที่ห้องผ่าตัดค่ะ
หมอวัฒนาพยักหน้า แล้วตามออกไป
ในห้องผ่าตัด... ขณะที่กำลังผ่าตัด แต่เพราะไม่สบาย ทำให้มึน หมอวัฒนาพยายามตั้งสติ มือที่จับมีดสั่นมาก จำต้องวางมีดลงบนถาด แล้วบีบมือตัวเองเพื่อให้มือหายสั่น พยาบาลมองอย่างเป็นห่วง
คุณหมอไหวมั๊ยคะ
ผมไม่เป็นไร
หมอวัฒนาพ่นลมหายใจออกมา สะบัดมือสองสามครั้ง หันไปหยิบมีด
ตาหมอวัฒนาเบลอมาก เขาจึงหลับตาเพื่อปรับโฟกัส แต่กลับพลาด เสียงเครื่องดังตี๊ดดดด!!
หมอวัฒนากับพยาบาลตกใจ หันไปเห็นเครื่องวัดหัวใจเป็นเส้นตรง เขารีบปั๊มหัวใจคนไข้อย่างตื่นตระหนก
หลังจากการผ่าตัด...หมอวัฒนาเดินออกมาหน้าเครียดมาก ญาติคนไข้รีบลุกเดินมาหาสีหน้าลุ้นระทึก
การผ่าตัดประสบความสำเร็จครับ
ญาติดีใจกันมาก
ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณนะคะ
หมอวัฒนายิ้ม แล้วก็รีบเดินออกไปทันที ก่อนจะถอนหายใจโล่งอก แล้วเขาก็ต้องผงะไป เมื่อเห็นชมพูแพรยืนอยู่
เมื่อเข้าไปในห้องทำงาน ชมพูแพรยื่นกล่องแหวนแต่งงานไปตรงหน้า หมอวัฒนานั่งนิ่ง ก่อนจะดันกล่องคืน
อะไรที่ผมให้แพรแล้ว ผมไม่รับคืน รวมทั้งหัวใจของผมด้วย
ชมพูแพรดันกล่องแหวนคืน
พี่หมอเอาคืนไปเถอะ เผื่อซักวันพี่หมอจะเจอใคร ที่เหมาะสมกับแหวนวงนี้มากกว่าแพร
ไม่มีใครมาแทนที่แพรได้
ชมพูแพรถอนหายใจ
มีซิคะ ยัยฟ้าไง ถ้าพี่หมอจะรักกับยัยฟ้า แพรไม่โกรธหรอกนะคะ แพรเข้าใจ ความรักมันห้ามกันไม่ได้
หมอวัฒนามองอย่างเสียใจ...
ถึงแม้คุณจะเลิกรักผมแล้ว แต่ก็อย่าพยายามยัดเยียดให้ผมไปรักคนอื่น สำหรับน้องฟ้า ผมรักเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ไม่ได้คิดกับน้องฟ้าเกินเลยไปมากกว่านั้น คนที่ผมอยากสร้างครอบครัว และอยากอยู่ด้วยตลอดชีวิตคือคุณ
หมอวัฒนาเอื้อมมือมาจับมือชมพูแพร พร้อมส่งสายตาเว้าวอน
ขอโอกาสให้ผมอีกครั้ง ผมพร้อมที่จะเปลี่ยนแปลง ผมยอมทำทุกอย่าง ขอร้องล่ะครับ
ชมพูแพรนิ่งไปอึดใจ แล้วก็ดึงมือออกมา
แพรไม่ได้มีค่าให้พี่หมอต้องทำขนาดนี้ ตัดใจจากแพร แล้วเริ่มต้นใหม่ซะเถอะนะคะ
รอยยิ้มหวานดุจมีดโกนอาบน้ำผึ้ง ทำให้หมอวัฒนาพูดไม่ออก ชมพูแพรลุกขึ้นเดินออกไป ทันทีที่หันหลังก็ยิ้มอย่างพอใจ ที่ระหว่างเธอกับเขาจบลงได้อย่างที่เธอต้องการ
สายชลกับชมพูแพร เดินเข้ามาในบ้านด้วยกัน...
แพรดีใจมากเลยนะคะ ที่คุณชาร์ลอยู่ทานอาหารเย็นเป็นเพื่อนแพร ชมพูแพรยิ้มแย้ม
ผมเข้าใจครับว่าการทานอาหารคนเดียว มันเหงามากขนาดไหน
ขณะเดียวกัน แหวนถือถาดใส่ยาเดินออกมา ชมพูแพรหันไปถาม
เอายาไปให้ใคร
คุณฟ้าค่ะ เธอบอกว่าปวดหัว
แหวนออกไป สายชลหันไปมองตามรู้สึกเป็นห่วง ระหว่างนั้นป้าเนียมเดินออกมาพอดี
คุณแพรจะให้ยกอาหารออกมาเลยมั๊ยค่ะ
ชมพูแพรพยักหน้า ป้าเนียมมองสายชลกับชมพูแพรสงสัย ก่อนจะเดินเข้าไป
เชิญนั่งค่ะคุณชาร์ล
คุณแพรนั่งก่อนเลยครับ ผมขอเข้าห้องน้ำซักครู่
ชมพูแพรพยักหน้าเดินเข้าไป สายชลมองไปทางบ้านฟ้าลดาทันที...
ทางด้านแหวน ได้เอาขวดยาไปให้ ฟ้าลดารับมาถือไว้แล้วยิ้มให้
ขอบใจนะแหวน
ฟ้าลดายังไม่ทันกินยา เสียงมือถือดังขึ้น ฟ้าลดาเห็นชื่อสายชล ก็ไม่รับสาย แหวนรินน้ำให้ฟ้าลดา โทรศัพท์ก็ยังดังไม่หยุด แหวนมองๆ
คุณฟ้าไม่รับโทรศัพท์เหรอคะ
ไม่รู้เบอร์ใคร
โทรศัพท์ตัดไป ฟ้าลดาเปิดฝา เทยาออกมา กำลังจะกิน เสียงเมสเสจดังขึ้น ฟ้าลดาชะงักมอง เห็นเป็นเมสเสจจากสายชลก็ใจไม่ดี หยิบมากดอ่าน
ถ้าคุณไม่รับสาย ผมจะไปหาที่บ้าน
ฟ้าลดาชะงัก ไม่นานโทรศัพท์ดังขึ้น ฟ้าลดาวางยาบนถาด เดินออกไปรับสาย แหวนมองตามด้วยความอยากรู้
ฟ้าลดาพูดเสียงเบา
มีอะไร
ไม่สบาย เป็นอะไร?
ไม่เกี่ยวกับคุณ
ต่อปากต่อคำได้แบบนี้ แสดงว่าหายดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นมาทานข้าวกับผมที่บ้านคุณแพร
ฉันไม่หิว ปวดหัว ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น
ก็ได้ งั้นผมจะไปตามคุณที่บ้านเดี๋ยวนี้ แหวนจะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน
ฟ้าลดานิ่งไปด้วยความหัวเสีย ที่ทำอะไรไม่ได้
+ + + + + + + + + + + +
ขณะนั่งที่โต๊ะอาหาร ชมพูแพรตักอาหารให้สายชลอย่างเอาใจ รู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่กันสองต่อสอง ระหว่างนั้นฟ้าลดากับแหวนเข้ามาพร้อมกัน ชมพูแพรเห็นก็ไม่พอใจ แต่สายชลแอบยิ้ม
มาทำไม...เออ เห็นแหวนบอกว่าเราปวดหัว นี่ค่อยยังชั่วแล้วเหรอ ชมพูแพรแกล้งถามเหมือนเป็นห่วง
ทานยาเข้าไป ก็หายแล้วค่ะ
แหวนชะงัก มองขวดยาเพราะฟ้าลดายังไม่ได้กิน แหวนงงๆ แล้วก็เดินออกไป
ทานยาแก้ปวดยี่ห้ออะไรเหรอครับ หายทันใจดีจัง
ฟ้าลดารู้ว่าสายชลเยาะ อารมณ์พุ่งปรี๊ด แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากกำมือแน่น พยายามระงับอารมณ์โกรธ
แล้วตกลงเรามาทำไม
สายชลตอบแทน
ผมโทรชวนคุณฟ้า ให้มาทานข้าวด้วยกันน่ะครับ
ชมพูแพรอึ้ง พูดไม่ออก สายชลลุกขึ้นเดินไปเลื่อนเก้าอี้ ฟ้าลดาจำต้องนั่งลง สายชลเดินมานั่งที่เดิม นั่งอยู่ระหว่างทั้งคู่ ชมพูแพรลอบมองสายชลด้วยความไม่เข้าใจ และหึง
ทางด้านแหวนที่กลับเข้าไปในครัว ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเล่าให้ป้าเนียมฟัง...
คุณฟ้านี่แปลกนะป้า ฉันเอายาไปให้กิน ยังไม่ทันกินก็มีโทรศัพท์เข้ามา ฉันพยายามเงี่ยหูฟัง ก็ได้ยินคุณฟ้าพูดกับปลายสายว่าไม่หิว ปวดหัว แล้วอยู่ดีๆก็เปลี่ยนใจมาทานข้าวกับคุณแพร
ตั้งแต่ฟังมา ข้าว่าไม่เห็นมันจะแปลกตรงไหน
คุณแพรถามคุณฟ้าว่าหายปวดหัวเหรอยัง คุณฟ้าก็ตอบว่าหาย...เพราะทานยาเข้าไปแล้ว ทั้งๆที่ยังไม่ได้กิน คราวนี้ป้าว่าแปลกยัง
เออแปลกจริงๆ
ป้าเนียมเริ่มสงสัยว่าจะต้องมีอะไรไม่ปกติ
+ + + + + + + + + + + +
สายชล ฟ้าลดา ชมพูแพร นั่งทานข้าวด้วยกัน บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัด สายชลเหลือบมองฟ้าลดาที่เอาแต่ก้มหน้ากินข้าว ก็ทำเป็นหันไปเอาใจชมพูแพรด้วยการตักน้ำซุปใส่ชามให้
ขอบคุณค่ะ
ชมพูแพรจะตักซุปกิน แต่สายชลเรียกเอาไว้
เดี๋ยวครับ น้ำซุปร้อน ผมเป่าให้ก่อนดีกว่า
สายชลตักซุปขึ้นมาเป่าให้หายร้อน แล้วทำท่าจะป้อน
แพรทานเองได้ค่ะชมพูแพรเขิน
แต่ผมไม่อยากให้คุณทานเอง
ชมพูแพรกินซุปที่สายชลป้อนอย่างปลาบปลื้ม แต่กินหกเลยยิ่งเขินหนัก
แพรนี่ซุ่มซ่ามจริงๆเลย
สายชลเอากระดาษเช็ดปากให้ ชมพูแพรรู้สึกดีมาก ฟ้าลดาเบือนหน้าไปทางอื่น สายชลหันไปถาม
ซุปมั๊ยครับคุณฟ้า ผมตักให้
แต่ฟ้าลดารวบช้อน สายชลชะงัก
ฟ้าอิ่มแล้วค่ะ
ทำไมทานน้อยแบบนี้ล่ะครับ
ฟ้าลดาเงยหน้า
เบื่อ
ฟ้าลดาปรายตามอง สายชลแทบสำลัก
เบื่อข้าวน่ะค่ะ ช่วงนี้กินอะไรก็ไม่อร่อย สงสัยราหูจะเข้า ว่าวันไหนว่างๆ จะไปทำบุญล้างซวย
สายชลพูดอะไรไม่ออก จำต้องดื่มน้ำ
ฟ้าขอตัวนะคะพี่แพร ฟ้าง่วง
ฟ้าลดาลุกเดินออกไปเลย สายชลหันไปมองตามฟ้าลดาน้อยใจ ชมพูแพรหันมาเห็นสายตาสายชลที่มองตามฟ้าลดาก็ไม่พอใจ
คุณชาร์ลคะ อย่าบอกนะคะว่าอิ่มอีกคน
ยังครับ
สายชลก้มหน้ากินข้าวต่อ แต่ใจกังวลเรื่องฟ้าลดา
| Create Date : 11 พฤศจิกายน 2554 |
| Last Update : 11 พฤศจิกายน 2554 9:42:39 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1257 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| houyhnhnms |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
