|
|
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 14 (ต่อ)
เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 14 (ต่อ)
เช้าวันใหม่...
ฟ้าลดาเดินออกมาจากบ้าน สายชลเข้ามาฉุดแขน ฟ้าลดาตกใจหันไป
คุณชาร์ล!!
ฟ้าลดารีบสะบัดแขนให้หลุด ทำให้กระเป๋าสะพายหล่นพื้น
จะไปไหนกับหมอวัฒนา
ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน
ถ้างั้นผมไม่ให้คุณไป
สายชลพาล แล้วจับแขนฟ้าลดาแน่น
คุณต้องไปกับผม
ฟ้าลดาพยายามแกะมือสายชลออก
ฉันไม่ไป
สายชลไม่สน ลากฟ้าลดาออกไปทันที แหวนเดินออกมาเห็นสายชลกับฟ้าลดาก็ชะงักกึก
อีกแล้ว
+ + + + + + + + + + + +
ป้าเนียมเอาพวงมาลัยพวงโต มาให้ชมพูแพรกับหมอวัฒนา
ฝากเอาให้คุณผู้ชาย กับคุณผู้หญิงด้วยนะคะคุณแพร
ค่ะ ชมพูแพรหันไปมองฟ้าลดา ทำไมยัยฟ้ายังไม่มาอีก
ผมไปตามให้ครับ
แหวนเดินเข้ามา
ไม่ต้องหรอกค่ะพี่หมอ แหวน..ไปตามคุณฟ้าที
แหวนเห็นคุณฟ้า ออกไปกับคุณชาร์ลแล้วค่ะ
ทุกคนชะงักไปทันที
ทางด้านสายชลขับรถออกไป ฟ้าลดาหันไปมองสายชล
คุณชาร์ล!! จอดให้ฉันลงเถอะ วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายพ่อกับแม่ฉัน ฉันต้องไหว้ท่าน
สายชลชะงักไปนิดๆ รู้สึกผิดเหมือนกันที่พาฟ้าลดาออกมา แต่ทำโหดต่อ
พี่สาวคุณกับคุณหมอไปแล้ว คุณก็ไม่ต้องไป
ฟ้าลดาโมโห
ใจร้าย
ผมก็เรียนรู้จากคุณไง ฟ้าลดา
ฟ้าลดาสุดทน
ฉันไม่เข้าใจว่า ฉันไปทำอะไรให้ ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้
สายชลจอดรถเข้าข้างทางอย่างแรง แล้วเบรกเอี๊ยดด้วยความโมโห หันมาทางฟ้าลดา
คุณนี่แสดงละครได้เก่งจริงๆ ทำเป็นอินโนเซ้นไม่เข้าใจได้เนียนมาก
คุณชาร์ล!! เลิกพูดจาแล้วก็ทำพฤติกรรมดูถูกฉันซักที
ผู้หญิงอย่างคุณทำไมผมต้องให้เกียรติ!! มักมาก ไม่รู้จักพอ ถามจริงเหอะนี่คุณคิดแย่งแฟนพี่สาวตัวเองด้วยรึเปล่า
ฟ้าลดาตบหน้าสายชลเพียะ!!
สายชลผงะ หันมาหัวเราะ ฟ้าลดายิ่งฉุน
คุณมันบ้า!! บ้า บ้า บ้า
ฟ้าลดาเปิดประตูจะออกจากรถ สายชลดึงฟ้าลดาเอาไว้ไม่ให้ออก ใช้มือกดไหล่ฟ้าลดาจนติดประตูรถ
ถ้าคุณออกไป ผมจะปล้ำคุณเดี๋ยวนี้!
ฟ้าลดาไม่สน พยายามจะออกไป สายชลจับตัวฟ้าลดาเบียดตัวเข้ามาจะจูบ ฟ้าลดาตกใจ รีบเอามือดันสายชลให้ออกห่าง
ฉันไม่ไปแล้ว
สายชลยิ้มสะใจ แล้วขับรถออกไป ฟ้าลดาหอบหายใจถี่
+ + + + + + + + + + + +
ชมพูแพรหยิบกระเป๋าสะพายฟ้าลดา ที่หล่นบนพื้นขึ้นมา
ยัยฟ้าไม่ได้เอากระเป๋าไป ชมพูแพรหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า มือถือก็ไม่ได้เอาไปด้วย ทำไมต้องรีบแบบนี้
ชมพูแพรร้อนรน ร้อนใจมาก
โทรหาคุณชาร์ลมั๊ยครับแหมอวัฒนาถาม
ชมพูแพรหยิบมือถือโทรไปหาสายชลทันที เสียงมือถือดังขึ้น สายชลหยิบมือถือเห็นชื่อหน้าจอ ก็หันไปยิ้มให้ฟ้าลดา
สายชลกดรับสายผ่านทางบลูทูธ
ครับคุณแพร ใช่ครับ คุณฟ้าอยู่กับผม พอดีผมมีงานด่วนต้องให้คุณฟ้าไปทำ ได้ซิครับ
สายชลส่งมือถือให้ฟ้าลดา
พูดดีๆ
ฟ้าลดารับมือถือมาพูด
ค่ะพี่แพร ฟ้าขอโทษนะคะที่ไปไม่ได้ งานด่วนจริงๆค่ะ พอดีฟ้ารีบไป ก็เลยลืมกระเป๋า
ชมพูแพรกดวางสายด้วยความหัวเสีย
อะไรมันจะรีบขนาดนั้นจนลืมกระเป๋าเอาไว้?!! ไม่รู้คุณชาร์ลกับยัยฟ้าไปทำอะไรกันแน่
ก็คงจะเป็นงานด่วนจริงๆล่ะครับ ถึงรีบมากขนาดนี้ ถ้างั้นเราก็ไปกันเถอะครับ
ชมพูแพรฮึดฮัดหงุดหงิดเดินออกไป หมอวัฒนามองชมพูแพรสงสัย ป้าเนียมกับแหวนมองตาม
คุณแพรดูเหมือนหึง ที่คุณชาร์ลออกไปกับคุณฟ้าเลยนะป้า แสดงออกเต็มที่เลยอ่ะ
สู่รู้อีกแล้วนะแก
แหวนแบะปาก ขณะที่ป้าเนียมรู้สึกไม่สบายใจ
+ + + + + + + + + + + +
หลังจากไปไหว้อัฐิของพ่อ แม่ที่วัด ชมพูแพรเดินหน้าเครียดออกมา
เดี๋ยวเราไปหาอะไรทานกันนะครับแพร
ชมพูแพรเงียบ เอาแต่คิดเรื่องสายชลกับฟ้าลดา หมอวัฒนาแปลกใจ
แพรครับ...
ชมพูแพรได้ยิน หยุดเดิน หันมาทางหมอวัฒนา
คะพี่หมอ
แพรไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอครับ แพรคิดอะไรอยู่
เออ คิดว่าป่านนี้คุณชาร์ลกับยัยฟ้าจะกลับมาบ้านเหรอยัง
ดูแพรกังวลจังเลยนะครับ
นั่นน้องสาวแพรนะคะพี่หมอ
น้องฟ้าก็บอกแล้วว่าไปทำงาน ผมไม่เห็นว่าแพรจะต้องกังวลไปทำไม
ชมพูแพรนิ่ง หมอมองหยั่งเชิง
ผมดูๆน้องฟ้ากับคุณชาร์ลแล้ว ไม่แน่สองคนนั้นเค้าอาจจะชอบพอกันจริงๆ
ชมพูแพรสวนกลับทันที
ไม่ได้
หมอวัฒนาผงะ
ทำไมถึงไม่ได้ครับ
ชมพูแพรอึกอัก
เพราะเขาเป็นเจ้านายแพร และยัยฟ้าก็เป็นน้องสาวแพร ขืนเขาสองคนรักกัน ชาวบ้านได้นินทาตาย
แพรรู้มั๊ยว่าตอนนี้แพรเหมือนอะไร แพรเหมือนเป็นแฟนคุณชาร์ล แล้วแพรก็หึงที่คุณชาร์ลออกไปกับน้องฟ้า
ชมพูแพรอึ้ง...
พี่หมอ...ทำไมพี่หมอคิดแบบนี้
ไม่รู้ซิครับ ตั้งแต่แพรกลับจากกระบี่ ผมรู้สึกว่าแพรเปลี่ยนไป เราไม่ค่อยได้คุย และพอเราเจอกัน เราก็ไม่มีเรื่องคุยกัน แล้วก็ลงท้ายด้วยการมีปากเสียง แล้วแพรก็ไม่เคยใส่แหวนแต่งงานของผมอีกเลย มันเหมือนว่าแพรกำลังมีคนอื่น
หมอวัฒนามองหน้าชมพูแพรจับผิด ชมพูแพรพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ ควบคุมอารมณ์
สิบปีที่เราคบกันมา พี่หมอยังไม่ไว้ใจแพรเหรอคะ พี่หมอดีกับแพรมาก ยิ่งช่วงที่คุณพ่อคุณแม่เสีย แล้วก็ช่วงที่ยัยฟ้าหายตัวไป พี่หมอเป็นคนเดียวที่ยืนข้างแพรมาตลอด ความดีของพี่หมอแพรไม่ลืมหรอกนะคะ
ผมอยากให้แพรแต่งงานเพราะรักผม ไม่ใช่แต่ง...เพราะความดีของผม
หมอวัฒนาพูดด้วยความน้อยใจ แล้วเดินไปที่รถ ชมพูแพรตามมาอย่างไม่พอใจ
พี่หมอ...
หมอวัฒนาหันไปมอง
พี่หมออย่ามาพูดทิ้งท้ายแล้วเดินหนีไปแบบนี้นะคะ พี่หมอกำลังดูถูกความรักของแพรที่มีให้พี่หมอ ถ้าพี่หมอคิดว่าแพรเป็นแบบนั้น เราก็ไม่ต้องแต่งงานกัน
หมอวัฒนาตกใจ ชมพูแพรจ้ำเดินออกไปเลยอย่างแกล้งทำเป็นโมโหมาก
แพร กลับไปขึ้นรถหมอวัฒนาตามติดๆ
ไม่ แพรจะกลับบ้านเอง
หมอวัฒนารีบตามมาขวาง
แพร..
ชมพูแพรเบี่ยงตัวหลบ หมอวัฒนาจับแขนไว้
ปล่อยแพร อย่ามายุ่งกับแพร...ปล่อยแพรซิคะพี่หมอ
หมอวัฒนาดึงชมพูแพรมากอด ชมพูแพรชะงัก
ผมขอโทษ ผมขอโทษที่ดูถูกความรักของแพรที่มีต่อผม
ชมพูแพรนิ่ง หมอวัฒนาผละออกมามองหน้า...
เราอย่าเป็นแบบนี้กันเลยอีกเลยนะครับ ผมไม่ชอบเวลาที่เราทะเลาะกัน
แพรก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะ
แพรอย่าโกรธผมนะ
พี่หมอจำไว้นะคะ มีสองอย่างที่จะทำให้แพรหมดรักพี่หมอ นั่นคือ การโกหก กับ การนอกใจ
หมอวัฒนาหนักแน่น
แพรมั่นใจได้เลยว่า สองสิ่งนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้น
ชมพูแพรพยักหน้า หมอวัฒนาดึงชมพูแพรมากอดอีกครั้ง
+ + + + + + + + + + +
สหัสไปรับเพลินตา กับพิสมัยที่สนามบิน และพากลับมาส่งที่บ้านพัก เพลินตาโวยวายที่ไม่เห็นสายชล
วันนี้วันหยุด ทำไมพี่ชาร์ลถึงไม่ไปรับฉันกับคุณแม่
คุณชาร์ลไม่ว่างครับ
ไม่ว่าง?! ไปไหน?
ไม่ทราบครับ
เป็นผู้ช่วยภาษาอะไร ถึงไม่เคยรู้ว่าพี่ชาร์ลไปไหน
ผู้ช่วยนี่ครับ ไม่ใช่เมีย
เพลินตาฉุน
นายสาหัส!!
สหัสเงียบ เพลินตาฉุกคิดอะไรได้เหล่มองสหัสมีเลศนัย
คุณแม่ขา วันนี้เราไปชอปปิ้งกันดีกว่าค่ะ
ดีจ๊ะลูก
ถ้าหมดธุระแล้ว ผมกลับนะครับสหัสรีบบอก
ใครบอกว่าแกหมดธุระ แกต้องขับรถให้ฉัน
เพลินตากับพิสมัยเดินเชิดออกไป สหัสถอนใจเฮือกด้วยความเซ็ง
++++++++++++++++++++
ในห้างสรรพสินค้า
สายชลจับมือฟ้าลดากึ่งเดินกึ่งลากมาตามทาง ฟ้าลดาไม่เต็มใจเดิน คนแถวนั้นหันมามองสายชลกับฟ้าลดาสายตาแปลกๆ เพราะสายชลดูดีมาก แต่ฟ้าลดาเซอร์สุดๆ
ตกลงคุณจะพาฉันไปไหนสายชลไม่ตอบ คุณชาร์ล!!
สายชลไม่สนใจ ลากเข้าร้านเสริมสวยทันที สายชลบอกให้พนักงานรู้ว่าเขาต้องการให้ทำอะไรกับกับฟ้าลดา
ประมาณหนึ่งชั่วโมงก็เสร็จแล้วค่ะ พนักงานบอก
ผมจะนั่งรอตรงนั้น
ฟ้าลดาค้อนสายชลด้วยความหัวเสีย สายชลแอบยิ้มขำๆ
พนักงานทำผมให้ฟ้าลดา ขณะที่สายชลนั่งเล่นเน็ตทางมือถือ พักใหญ่ เสียงพนักงานดังขึ้น
เสร็จแล้วค่ะ
สายชลเงยหน้า เห็นฟ้าลดานั่งผมยาวตรงอยู่หน้ากระจก สายชลเดินมาด้านหลังฟ้าลดา เอามือเท้าเก้าอี้ แล้วโน้มหน้าลงไปข้างๆ ก่อนจะหันไปยื่นหน้าไปดมผม ฟ้าลดารู้สึกรังเกียจ จะลุกขึ้นแต่ถูกกดไหล่เอาไว้
พอใจหรือยัง ฟ้าลดาถามเสียงแข็ง
ยัง
สายชลยิ้ม แล้วพาเธอมาที่ร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนม ฟ้าลดาขืนตัวไม่ยอมเข้าไป
ฉันไม่ใช่ตุ๊กตา ที่คุณนึกจะจับฉันแต่งตัวหรือทำอะไรก็ได้
สายชลหันมา
คุณไม่ใช่ตุ๊กตา แต่คุณเป็นสมบัติของผม ต่อจากนี้ไป คุณต้องเป็นในแบบที่ผมต้องการ!!
แล้วถ้าฉันไม่ทำตามคุณ
สายชลยิ้มมุมปาก ยื่นหน้ามาข้างหูฟ้าลดาแล้วพูดเสียงแผ่วเบา
เราก็จะได้ใกล้ชิด แนบแน่นกันแบบวันก่อน
สายชลเอื้อมมือมาจับเอว ฟ้าลดาชะงัก รีบผละออกห่าง สายชลมองด้วยสีหน้าเอาจริง ฟ้าลดาจำต้องยอมตามเข้าไป
สายชลพาฟ้าลดาเข้ามาในร้านเสื้อ หยิบเสื้อสี่ห้าชุดจากที่แขวนหันไปส่งให้ฟ้าลดาลอง แล้วไปนั่งอ่านแม็กกาซีนรอ ไม่นานฟ้าลดาเดินออกมา สายชลเห็นเท้าที่ใส่รองเท้าส้นสูง แล้วก็ไล่สายตาขึ้นมาเห็นฟ้าลดาเต็มตัว สายชลมองด้วยความพอใจ
ฟ้าลดายืนนิ่งๆ สายชลลุกขึ้นเดินมาตรงหน้า มองตั้งแต่หัวจรดเท้า พนักงานเดินมาหา
ถูกใจมั๊ยคะท่าน
พอใจแล้วใช่มั๊ย ฉันจะได้ไปเปลี่ยนชุด ฟ้าลดาถาม
สายชลหันไปทางพนักงาน
เอาเสื้อผ้าพวกนั้นไปทิ้ง
พนักงานตกใจ ฟ้าลดาหันขวับมาทางสายชล
ไม่ได้! นั่นมันเสื้อผ้าของฉัน
สายชลเสียงเข้มกับพนักงาน
เอา-ไป-ทิ้ง!!
พนักงานไม่กล้า กวาดเสื้อกับกางเกงฟ้าลดาขึ้นมา ฟ้าลดาเข้าไปแย่งชุดกับรองเท้าคืนจากพนักงาน แต่ไม่ถนัดเพราะใส่ส้นสูงเลยล้มไปบนพื้น พนักงานรีบเดินออกไป
ฟ้าลดาโมโหมาก ลุกขึ้น หันมาทางสายชล
คิดจะพรากของที่ฉันรักไปหมดเลยเหรอไง!!
ใช่!! ทุกสิ่งทุกอย่าง รวมทั้ง...
สายชลใช้หลังมือลูบแขนฟ้าลดา พลางมองกรุ่มกริ่ม ฟ้าลดาปัดมือสายชลออก สายชลหัวเราะชอบใจแล้วก็เดินออกไป ฟ้าลดาแค้นใจสุดๆ
+ + + + + + + + + + + +
สายชลจับมือฟ้าลดาเดินไปด้วยกัน แต่เพราะเดินบนส้นสูงไม่ถนัด ทำให้จะล้ม สายชลรีบเข้ามาประคอง โอบเอวเธอเอาไว้ สองคนหน้าใกล้กัน สายชลประคองฟ้าลดาให้ลุกขึ้นยืน
เดินบนส้นสูงแค่นี้ยังเดินไม่ได้ แล้วจะเดินงานเปิดตัวพรีเซนต์เตอร์ให้ผมได้เหรอ
งั้นก็ไม่ต้องจ้างฉันซิ
ผมจะจ้างมืออาชีพมาฝึกคุณ และคุณจะต้องฝึกอย่างหนักจนไม่มีเวลาไปไหนเลย
ฟ้าลดาไม่พอใจ สายชลจับมือฟ้าลดาแล้วพาเดินไปที่ร้านอาหาร พนักงานเข้ามาต้อนรับ แล้วพาเดินไปที่โต๊ะ พนักงานเลื่อนเก้าอี้ให้ฟ้าลดานั่งลง ก่อนจะเอาเมนูให้ทั้งสองคน
ขอน้ำส้มให้คุณผู้หญิง
ฉันไม่ดื่ม
สายชลเหลือบตามองฟ้าลดาแต่ไม่ได้สนใจ
ส่วนฉันขอน้ำแร่ เอาเครื่องดื่มมาก่อน
พนักงานรับคำแล้วเดินออกไป ฟ้าลดาโมโห
ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ดื่มน้ำส้ม
สายชลไม่สน ก้มหน้าอ่านเมนู ฟ้าลดายิ่งฉุน เตะหน้าแข้งสายชลใต้โต๊ะ สายชลสะดุ้งโหยง ร้องออกมาเสียงดัง
โอ๊ย!!
คนทั้งร้านหันมามองสายชลเป็นตาเดียว สายชลชะงัก อายมาก หันไปมองฟ้าลดาไม่พอใจ ฟ้าลดาทำหน้ากวน แล้วก็หยิบเมนูมาอ่าน
+ + + + + + + + + +
เพลินตา พิสมัย เดินนำสหัสที่ทั้งหอบ ทั้งหิ้วถุง ที่สองแม่ลูกไปช็อปปิ้งมาเต็มไม้เต็มมือ
ชอปปิ้งนาน แม่ชักหิวแล้วนะคะลูก
ตาก็หิวเหมือนกันค่ะ ทานอะไรดีคะคุณแม่ อาหารญี่ปุ่น อาหารอิตาลี หรืออาหารไทยดีคะ
พิสมัยมองหาร้าน แล้วก็ชะงัก เห็นสายชลนั่งกับฟ้าลดา แต่ฟ้าลดานั่งหันหลัง ทำให้พิสมัยไม่เห็นว่าเป็นใคร
แม่ว่าเราไปทานร้านนั้นกันดีกว่าค่ะ
เพลินตาหันไปมองตามพิสมัยแล้วก็อึ้ง
พี่ชาร์ล!!
สหัสหันขวับไปมองตามเห็นสายชลก็ตกใจ เพลินตามองอย่างโมโหหึงสุดๆ
ในร้าน...
พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ทันใดนั้นเสียงเพลินตาดังขึ้น
พี่ชาร์ล
สายชลชะงักเงยหน้าเห็นเพลินตา พิสมัย สหัสเดินมาหา ฟ้าลดาหันไป ทั้งสามคนตะลึงกับการแต่งตัวสไตล์ใหม่ของฟ้าลดา
แกเองเหรอ
ฟ้าลดาเห็นเพลินตา ก็คิดอยากแกล้งขึ้นมาทันที
ไหนสหัสบอกว่าพี่ชาร์ลยุ่งไงคะ เพลินตาปรายตามองฟ้าลดา เนี่ยเหรอคะเรื่องยุ่งของพี่
พี่กำลังคุยธุระอยู่กับคุณฟ้า
ไม่ใช่ธุระสำคัญอะไรหรอกค่ะ คุยกันเรื่อยเปื่อย นั่งด้วยกันซิคะ
ฟ้าลดาชวนหน้าตาเฉย สายชลผงะ เพลินตากับพิสมัยมองฟ้าลดาที่ยิ้มให้ ตัดสินใจนั่งลงทันที สหัสจำต้องนั่งลงด้วย ฟ้าลดาสั่งอาหารเพิ่มทันที ไม่นานนัก พนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟเพิ่ม เป็นปูที่ต้องใช้อุปกรณ์ในการแกะ
ฟ้าลดาเหลือบมองเพลินตาที่นั่งตรงข้าม จึงหยิบที่คีบมาคีบก้ามปู แล้วก็แกล้งทำเป็นว่าหลุดมือ
ว๊าย!!
ปูกระเด็นไปแปะที่หน้าอกเพลินตา
อ๊ายยย!! เพลินตากรี๊ดลั่น
สหัสที่นั่งหัวโต๊ะ เอื้อมมือมาหยิบปูให้เพลินตาโดยอัตโนมัติ เพลินตายิ่งกรี๊ด
นายสาหัส! คิดแต๊ะอั๋งฉันเหรอ?!!
สหัสเหวอ
ผมเปล่านะครับ
เพลินตาเอาผ้าเช็ดปากตีสหัสไม่หยุด ฟ้าลดาแกล้งตกใจ
ตายแล้ว เสื้อคุณเพลินตาเปื้อนหมดเลย ถ้าไม่รีบล้างคราบ จะเป็นรอยจนซักไม่ออกนะคะ มาค่ะ ฟ้าช่วย..
ฟ้าลดาคว้าแก้วน้ำ ลุกเดินไปหาเพลินตา แต่แกล้งสะดุด ทำให้น้ำหกรดใส่หัวเพลินตา
สายชล สหัส พิสมัยตกใจ ฟ้าลดาทำเป็นตกใจมาก
อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ ฟ้าไม่ได้ตั้งใจ
เพลินตาสุดทน ลุกขึ้นมากรี๊ด
อ๊ายยยย!! พิสมัยเห็นท่าไม่ดีรีบลุกขึ้นยืนตามลูก แกตั้งใจ แกจงใจแกล้งฉันนังฟ้าลดา
ใจเย็นค่ะลูก คนมองกันทั้งร้านแล้ว
แล้วไงคะแม่ ตาไม่สน..ดูมันทำกับตาซิ
เพลินตาคว้าแก้วน้ำ จะสาดใส่แต่ฟ้าลดาหลบ ทำให้น้ำโดนหน้าสายชลเต็มๆ เพลินตารีบวางแก้วบนโต๊ะ แล้วเข้าไปดูสายชล
พี่ชาร์ล.. เพลินตาเอาผ้าเช็ดปากมาเช็ดหน้าสายชล ตาขอโทษ ตาไม่ได้ตั้งใจ ถ้านังนั่นไม่หลบตา พี่ชาร์ลก็ไม่โดนหรอก
สายชลรำคาญ ที่เพลินตาเช็ดหน้าเช็ดตาเขาไม่หยุด
พอได้แล้วตา!
เพลินตาหยุด สายชลหันไปจะเล่นงานฟ้าลดา แต่เธอหายไปแล้ว สายชลโมโหที่เสียรู้ฟ้าลดา รีบลุกเดินออกไป เพลินตาเหวอและงง
พี่ชาร์ลจะไปไหนคะ?? พี่ชาร์ล....
เพลินตาจะออกไป แต่พนักงานเดินเข้ามา
พวกคุณยังออกไปไหนไม่ได้นะครับ ถ้าจะออกไปต้องจ่ายค่าอาหาร และชดใช้ความเสียหายที่เกิดขึ้นทั้งหมดมาก่อน
เพลินตากรี๊ดใส่หน้าพนักงานที่สะดุ้งโหยง เพลินตาหันไปทางสหัส
นายสาหัส..จัดการซิ ฉันจะไปตามพี่ชาร์ล
ผมจัดการไม่ได้ครับ ผมไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายทั้งหมด
เพลินตากรี๊ดปิดท้ายด้วยความหัวเสีย พิสมัยต้องจับตัวเพลินตาปลอบให้ใจเย็น
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าลดารีบเดินมาตามทาง แต่เดินไม่ถนัด ถอดรองเท้าส้นสูงแล้วรีบจ้ำฝีเท้าเดินไม่หยุด
ทันใดนั้นสายชลขับรถแล่นมาข้างๆฟ้าลดา
ฟ้าลดา!!
ฟ้าลดาหันไปเห็นสายชลก็ตกใจ
คิดเหรอว่าแผนตื้นๆของคุณจะหนีผมไปได้!!
ฉันก็หนีมาได้แล้วนี่ไง
สายชลฉุน
ขึ้นรถ!!
ฟ้าลดาหยุดเดินด้วยความโมโห เอาส้นสูงปาใส่รถสายชล ส้นสูงเข้าไปในรถตกลงเบาะข้างๆคนขับ
สายชลเบรคด้วยความตกใจ
เฮ้ย!!
ฟ้าลดาปารองเท้าใส่เข้าไปในรถสายชลอีกข้าง คราวนี้เกือบโดนตัว สายชลฉุนกึก รีบลงจากรถ ฟ้าลดาหันหลังวิ่งหนี สายชลวิ่งตามไปจับตัวไว้
ปล่อย!! ฟ้าลดาหันไปผลักสายชล อย่ามาถูกตัวฉัน
ฟ้าลดาทั้งผลักทั้งทุบสายชลเต็มแรงจนเซไป
ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ เกลียด เกลียด เกลียด!!!
สายชลทั้งโมโห ทั้งเสียใจ
เคยได้ยินมั๊ย เกลียดอะไร ก็จะได้อย่างนั้น ยิ่งคุณเกลียดผมมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งต้องอยู่ด้วยกัน สายชลเดินมาชี้หน้า...
นี่แค่เริ่มต้น เตรียมตัวเอาไว้ให้ดีก็แล้วกันฟ้าลดา
สายชลขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างเร็วด้วยความโกรธ ทิ้งให้ฟ้าลดายืนอึ้งอยู่กับที่ ทรุดลงพื้นหมดสภาพอยู่ตรงนั้น
สายชลขับรถมาตามทาง กำพวงมาลัยด้วยความโมโหเสียใจน้อยใจ
เกลียดกันมากนักเหรอนางฟ้า เกลียดสายชลมากนักเหรอ??
สายชลทุบพวงมาลัยไม่หยุด จนทนไม่ไหว เบรกเอี๊ยด!! หอบหายใจถี่ แล้วก็เหลือบไปเห็นรองเท้าส้นสูงที่ฟ้าลดาปาเข้ามาในรถ นึกได้ว่าฟ้าลดาไม่มีรองเท้าใส่ สายชลเริ่มเป็นห่วง
นางฟ้า...
สายชลรีบกลับรถกลับไปจอดที่เก่า แล้วถือรองเท้าลงจากรถ หันไปมองรอบๆ ฟ้าลดาไม่อยู่แล้ว สายชลถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ รู้สึกผิด ไม่น่าทิ้งฟ้าลดาเอาไว้คนเดียว และเริ่มเป็นห่วงว่าฟ้าลดาหายไปไหน
| Create Date : 07 พฤศจิกายน 2554 |
|
0 comments |
| Last Update : 7 พฤศจิกายน 2554 10:01:16 น. |
| Counter : 1490 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| houyhnhnms |
 |
|
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
