Feel free to be ME.

<<
พฤศจิกายน 2554
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
12 พฤศจิกายน 2554
 

เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 16 (ต่อๆ)



เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 16 (ต่อๆ)


เมื่อฟ้าลดากลับมาที่บ้าน หมอวัฒนาโทรหา บอกให้รู้ว่ากำลังป่วย ฟ้าลดารีบไปหาทันที เสียงรถดังขึ้นที่หน้าบ้าน ชมพูแพรหันไปมอง

“ยัยฟ้า”
สายชลชะงักรีบหันขวับไปดูด้วยความแปลกใจ สายชลพึมพำ
“ไหนบอกว่าง่วง”
ชมพูแพรได้ยิน
“ก็คงเป็นข้ออ้างนั่นแหละค่ะ นี่คงจะออกไปเที่ยวที่ไหนซักที เด็กคนนี้ก็เป็นแบบนี้”
สายชลกำด้ามช้อนแน่นด้วยความไม่พอใจ โมโหที่อุตส่าห์เป็นห่วงแทบตาย
ทางด้านฟ้าลดา เมื่อไปหาหมอวัฒนา เธอได้หายามาให้เขาทาน
“ขอบใจมากนะฟ้า พี่นี่ไม่ไหวจริงๆ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะพี่หมอ พี่หมอก็เหมือนพี่ชายแท้ๆของฟ้านะคะ ฟ้าว่าพี่หมอขึ้นไปนอนพักบนห้องดีกว่า”
หมอวัฒนาพยักหน้า ฟ้าลดาประคองหมอวัฒนาให้ลุกขึ้นแล้วพาเดินขึ้นไป ประคองให้นั่งบนเตียง ก่อนจะหันไปเห็นกล่องแหวนแต่งงานบนโต๊ะข้างหัวเตียง ฟ้าลดาชะงัก
“แพรเอาแหวนแต่งงานมาคืนให้พี่”
ฟ้าลดาหันไปมองด้วยความเห็นใจ
“พี่อ่อนแอมากใช่มั๊ยฟ้า”
“ไม่เลยค่ะ พี่หมอไม่ได้อ่อนแอ พี่หมอห้ามคิดแบบนี้เด็ดขาด แล้วก็ห้ามท้อด้วยนะคะ พี่หมอต้องเอาพี่แพรคืนมาให้ได้”
หมอวัฒนาสุดทน...ร้องไห้ออกมาเงียบๆ ฟ้าลดาสงสารสุดๆ เข้ามากอดหมอวัฒนาปลอบใจ ครู่หนึ่งเขาผละออกมา พร้อมปาดน้ำตา
“ขอบใจมากนะน้องฟ้า พี่ดีขึ้นแล้ว”
“พี่หมอมีอะไรอยากให้ฟ้าช่วย พี่หมอบอกฟ้านะคะ ฟ้าจะช่วยพี่หมอทุกอย่าง”
“จ๊ะ ฟ้ากลับบ้านเถอะ”
ยังไม่ทันที่ฟ้าลดาจะตอบ เสียงมือถือฟ้าลดาดังขึ้น ฟ้าลดาหยิบออกมาเห็นชื่อ”ชาร์ล” ก็ปิดเครื่องทันที
“ทำไมไม่รับล่ะฟ้า”
“ไม่รู้ใครค่ะ ฟ้าว่าคืนนี้ฟ้าอยู่ดูแลพี่หมอดีกว่า”
“พี่ค่อยยังชั่วแล้ว ฟ้ากลับเถอะ”
“ไม่ค่ะ ฟ้าเป็นห่วง ให้ฟ้าอยู่เป็นเพื่อนนะคะ ฟ้าจะลงไปนอนข้างล่าง”
“แต่..”
“ฟ้าอยากชดใช้แทนพี่แพร ฟ้าจะได้สบายใจ อย่าปฏิเสธฟ้าเลยนะคะ”
หมอวัฒนามองฟ้าลดาครุ่นคิด แล้วก็พยักหน้า ฟ้าลดายิ้ม
“ถ้างั้นวันนี้ฟ้าเป็นหมอ ส่วนพี่หมอเป็นคนไข้ และคนไข้ก็ต้องนอนได้แล้ว”
หมอวัฒนายิ้มก่อนจะล้มตัวลงนอน ฟ้าลดาห่มผ้าให้แล้วเดินออกไป

+ + + + + + + + +

ชมพูแพรนั่งลงที่หน้ากระจก ยิ้มแย้มมีความสุข ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้น ชมพูแพรหันไป
“เข้ามา”
ป้าเนียมเปิดประตูเข้ามา พร้อมผลไม้
“ป้าเอาผลไม้มาให้ค่ะ”
“วางไว้นั่นแหละ”
ป้าเนียมวางผลไม้ไว้บนโต๊ะ แล้วก็ทำเป็นพูดขึ้นมาลอยๆ
“เห็นมะละกอแล้วคิดถึงคุณหมอนะคะ คุณหมอเธอชอบทานมะละกอมาก”
ชมพูแพรไม่พอใจ เสียงเข้ม
“ป้าต้องการพูดอะไรกันแน่?!”
“คุณหมอเธอรักคุณแพรมากนะคะ เธอดูแลคุณแพรอย่างดี...เสมอต้นเสมอปลาย คุณหมอเป็นผู้ชายที่เหมาะสมที่สุดที่จะปกป้องคุณแพรไปจนชั่วชีวิต”
ชมพูแพรฉุน ลุกขึ้นยืน
“ ป้าไม่มีสิทธิ์มาบอกว่าใครเหมาะสมหรือไม่เหมาะสมกับแพร ชีวิตเป็นของแพร แพรรู้ว่าใครคู่ควรกับแพรที่สุด ป้าเป็นแค่แม่บ้าน หน้าที่ของป้าชัดเจนอยู่แล้ว การทำอะไรเกินหน้าที่ มันไม่น่าชื่นชมหรอกนะคะ”
ป้าเนียมอึ้งกับคำพูดของชมพูแพร
“ป้าขอโทษค่ะ ที่ป้าพูดไปเพราะป้าหวังดี”
ป้าเนียมเดินจ๋อยออกไป ชมพูแพรหันไปมองอย่างไม่พอใจ ครู่หนึ่งเสียงมือถือดังขึ้น ชมพูแพรเห็นชื่อฟ้าลดา ก็กดรับ
“มีอะไร”
“ฟ้าลดานั่งลงที่โซฟา”
“พี่หมอไม่สบายค่ะ”
“เขาโทรบอกเราเหรอ”
“ค่ะ นี่ฟ้าอยู่บ้านพี่หมอ คืนนี้ฟ้าไม่กลับบ้านนะคะ จะอยู่เป็นเพื่อนพี่หมอ”
“เราอยู่เป็นเพื่อนเขาก็ดีแล้ว โทรมาบอกพี่ทำไม”
“พี่แพรไม่ห่วงพี่หมอบ้างเหรอคะ พี่หมอเขาเสียใจเรื่องพี่แพรมากจนล้มป่วย”
ชมพูแพรฉุน

“พูดงี้ จะบอกว่าเป็นความผิดของพี่งั้นเหรอ”
“หรือมันไม่ใช่”
ชมพูแพรไม่พอใจ
“ยัยฟ้า!!”
“ฟ้าไม่ขออะไรพี่แพรมากหรอกค่ะ ถ้าพรุ่งนี้พี่แพรมีเวลาว่าง กรุณามาหาพี่หมอหน่อยเถอะนะคะ”
ฟ้าลดาพูดจบก็วางสาย ชมพูแพรไม่พอใจ ปามือถือลงบนเตียงอย่างแรง

เช้าวันรุ่งขึ้น....


สายชลเคาะประตูบ้านฟ้าลดา ไม่มีใครมาเปิด สายชลโมโหมาก
“ยังไม่กลับมาอีก?!”
สายชลหัวเสียมาก หันไปเห็นชมพูแพรเดินมา
“เมื่อคืนยัยฟ้าไม่ได้กลับบ้านค่ะ”
สายชลอึ้ง
“ไม่ได้กลับบ้าน?”
“ยัยฟ้านอนค้างบ้านพี่หมอค่ะ”
สายชลโมโหหึง ชมพูแพรหันเห็นท่าทางของเขาก็รู้ว่าเป็นอะไร พยายามเปลี่ยนเรื่อง
“นี่ใกล้ได้เวลานัดประชุมเรื่องงานเปิดตัวพรีเซนเตอร์แล้ว เราไปกันเถอะค่ะ วันนี้แพรขอติดรถคุณชาร์ลไปด้วยนะคะ”
ชมพูแพรดึงสายชลให้เดินไปกับเธอ สายชลได้แต่เก็บความโกรธไว้ในใจ..ทำอะไรไม่ได้

+ + + + + + + + + +

สหัสได้ไปพบกับพี่เอ ซึ่งเป็นสไตลิสต์ ดูแลทีมงานตกแต่งสถานที่ในโรงแรม
“คุณสหัส...คุณฟ้าลดา ยังไม่มาอีกเหรอครับ ใกล้จะถึงเวลารันทรูแล้ว” พี่เอหันมาถาม
“ใจเย็นนะพี่ เดี๋ยวผมโทรตามให้”
สหัสรีบเดินออกไป ทางด้านสายชลกับชมพูแพรเดินเข้ามาด้วยกัน ระหว่างนั้นมีพนักงานเดินมาหาชมพูแพร
“คุณแพรคะ ร้านดอกไม้มาแล้วค่ะ”
“คุณแพรไปดูดอกไม้เถอะครับ ผมจะไปเช็คส่วนอื่นว่าเรียบร้อยเหรอยัง”
สายชลไม่รอคำตอบรีบเดินออกไป ชมพูแพรหัวเสีย
“ทางนี้ค่ะคุณแพร”
ชมพูแพรจำต้องเดินออกไปกับพนักงาน
สายชลเดินไปตรงหน้าประตูทางเข้าห้องจัดเลี้ยง เห็นสหัสกำลังจะโทรหาฟ้าลดา สายชลรีบเดินเข้าไปหา
“คุณฟ้าลดามาหรือยัง”
สหัสหันไป
“ยังครับ ผมกำลังจะโทรตาม”
“เอามือถือนายมา ฉันโทรเอง”
สหัสเอามือถือตัวเองให้สายชล ขณะเดียวกันฟ้าลดาขึ้นรถ พลันเสียงมือถือดังขึ้น ฟ้าลดาเห็นเบอร์สหัส ก็กดรับ
“ค่ะคุณสหัส”

สายชลโมโห
“อยู่กับไอ้หมอทั้งคืน ยังไม่หนำใจจนต้องต่อถึงเช้าหรือไง?”
ฟ้าลดาอึ้งที่เป็นสายชล
“คุณชาร์ล!! หยุดดูถูกฉันกับพี่หมอซักที”
“หรือว่ามันไม่จริง”
ฟ้าลดาฉุนเลยกวนใส่
“ความจริงถ้ามันจะเป็นเรื่อง มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”
สายชลฉุนขาด
“คุณเป็นเมียผม! มันจะไม่เกี่ยวได้ไง”
ฟ้าลดาแทบอยากจะกรีดร้องออกมา
“ต้องให้บอกอีกกี่ครั้งว่าฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ”
“แต่เป็นเมียหมอวัฒนางั้นซิ!!”
ฟ้าลดาสวนกลับทันที
“พี่หมอเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ ไม่ใช่คนฉวยโอกาสอย่างคุณ!!”
ฟ้าลดาตัดสาย แล้วปิดเครื่องไปเลยด้วยความโมโห
“ฮัลโหลๆ”
สายชลโมโหสุดๆที่ฟ้าลดาตัดสายเขาทิ้ง

+ + + + + + + + +

ฟ้าลดามาที่โรงแรม พบเจมส์กับธงไทยที่กำลังตั้งป้ายคัทเอาท์รูปของเธอ ตรงประตูทางเข้าห้องจัดเลี้ยง เจมส์กับธงไทยหันไปมองฟ้าลดาแปลกใจ
“ทำไมใส่ชุดเดิม?”เจมส์ถาม
“เรื่องมันยาว เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง ฉันรีบไปซ้อมเดินแบบก่อนนะ”
ทันใด สายชลพุ่งเข้ามาจับแขนฟ้าลดาให้เดินไปกับเขา เจมส์ กับ ธงไทยตกใจ
“เฮ้ย!”
สองคนรีบเข้ามาขวาง สายชลชี้หน้า แววตาดุดัน
“อย่ายุ่ง!”
เจมส์ไม่ยอม จะเข้าไป ฟ้าลดารีบห้าม
“ไม่เป็นไรเจมส์”
เจมส์มองฟ้าลดา ฟ้าลดาส่ายหน้า ไม่อยากให้ให้เจมส์ทำอะไร เพราะกลัวเจมส์เดือดร้อน สายชลลากฟ้าลดาให้เดินไปกับเขา เจมส์กับธงไทยมองตามด้วยความเป็นห่วง
“เอาไงดีวะ?”ธงไทยถาม
เจมส์ทอดถอนใจ....
สายชลลากฟ้าลดามาที่หลังเวที ฟ้าลดาพยายามขัดขืน
“ปล่อยฉันได้แล้ว!!”

สายชลหันไปจับฟ้าลดาจะถอดเสื้อ ฟ้าลดาตกใจ รีบปัดมือสายชลออก
“ถ้าคุณทำอะไรฉัน ฉันจะตะโกนให้ลูกน้องคุณที่นี่รู้ว่าเขามีบอสหื่นกาม วิปริตผิดมนุษย์”
ฟ้าลดาเชิดหน้า ไม่เกรงกลัว
“งั้นผมจะโทรหาพี่สาวคุณ และขอแต่งงานซะเดี๋ยวนี้ ผมจะได้เป็นพี่เขยคุณอีกตำแหน่ง นอกเหนือจากเป็นสามีคุณด้วย ดีมั๊ยฟ้าลดา”
ฟ้าลดามองสายชล กัดริมฝีปาก น้ำตาแทบร่วง สายชลเดินเข้ามาใกล้ ปลดกระดุมเสื้อฟ้าลดาหนึ่งเม็ด ฟ้าลดาจำยอม ทั้งๆที่อยากจะกลั้นใจตายไปตรงนี้ สายชลมองหน้าฟ้าลดาแล้วปลดกระดุมเม็ดที่สอง เม็ดที่สาม เม็ดที่สี่ สายชลถอดเสื้อฟ้าลดาออก จนเหลือแต่เสื้อกล้ามข้างใน
สายชลยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ฟ้าลดาเบือนหน้าหนี แล้วสายชลก็ผละออกมา ฟ้าลดาแปลกใจหันไปมอง สายชลหยิบเสื้อยืดทีมงาน ที่ยังแพคใส่ซองพลาสติคอยู่บนโต๊ะ โยนให้ฟ้าลดา
“ใส่ตัวนี้ซะ! ถ้าใครเห็นว่าคุณใส่ชุดซ้ำกับเมื่อวาน เขาจะรู้สึกไม่ดีกับภาพลักษณ์ของพรีเซ็นเตอร์สายการบินเซเว่นซี”

ฟ้าลดาอึ้งที่สายชลไม่คิดจะทำอะไรเธอ
“เฉยทำไม? หรืออยากให้ผมใส่ให้”
สายชลขยับ ฟ้าลดารีบแกะเสื้อยืดออกมาสวมทับเสื้อกล้ามทันที
“แต่ถึงคุณจะเปลี่ยนเสื้อ ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะทำให้คุณสะอาดมากขึ้น เพราะข้างในคุณก็ยังสกปรกอยู่ดี นอนกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ไม่กลัวเป็นโรคหรือไง?”
“คุณชาร์ล!”
“เลิกทำเป็นอินโนเซนต์ เหมือนสาวน้อยไม่เคยต้องมือชายซักที ไม่ต้องสร้างภาพกับผม เรามันเคยๆกันอยู่”
สายชลเอื้อมมือมาจับหน้า ฟ้าลดาโมโห ปัดมือเขาอย่างแรง
“คุณมันชั่วช้าสิ้นดี คนที่สกปรกคือคุณต่างหาก”
สายชลฉุน
“ผู้หญิงที่มีสามี แต่ไปยุ่งกับแฟนพี่สาวตัวเอง มั่วกับผู้ชายคนอื่น มันก็ชั่วช้าเหมือนกัน!!”
“ฉันกับพี่หมอไม่เคยมีอะไรกัน พี่หมอให้เกียรติฉัน เขาเป็นผู้ชายที่ดี ดีที่สุด ต่อให้คุณตาย แล้วเกิดอีกกี่ชาติ คุณก็ไม่มีทางเทียบพี่หมอได้”
“เมื่อคืนมันทำอะไรคุณ คุณถึงยกย่องเชิดชูมันขนาดนี้”
ฟ้าลดาเงื้อมือตบหน้าสายชลเต็มแรงเพียะ!! สายชลอึ้ง ด้วยความโมโหเลยดึงฟ้าลดามาจูบ ฟ้าลดาดิ้นสู้ ทุบหลังสายชลไม่หยุด สายชลไม่ปล่อย พยายามจูบ ฟ้าลดาสุดทน เตะหน้าแข้งเต็มแรง สายชลรีบผละออกมาด้วยความเจ็บ
“โอ๊ย!!”

ฟ้าลดารีบเดินออกไปทันที แต่กลับต้องชะงักเพราะชมพูแพรเดินเข้ามา ชมพูแพรเห็นสายชลก็แปลกใจ หันมามองฟ้าลดา
“ฟ้าทำอะไรคุณชาร์ล”
ฟ้าลดายังไม่ทันตอบ สายชลรีบตอบแทน
“ไม่มีอะไรครับ ผมเดินชนโต๊ะเอง”
“ฟ้าออกไปซ้อมเดินแบบก่อนนะคะ”
ฟ้าลดาบอกแล้วรีบเดินออกไป ชมพูแพรหันมาทางสายชล
“ผมขอตัวไปดูงานด้านนอกนะครับ”
สายชลรีบออกไปอีกคน ยิ่งทำให้ชมพูแพรไม่พอใจและสงสัยว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรกันแน่ๆ

+ + + + + + + + + +

ฟ้าลดาซ้อมเดินแบบ โดยมีพี่เอคอยกำกับ ฟ้าลดาเดินมาหยุดตรงกลางเวที หมุนตัว แต่ทรงตัวไม่อยู่ กำลังจะล้ม สายชลตกใจ รีบจะขึ้นไป แต่เจมส์กับธงไทยที่ยืนตกแต่งเวทีอยู่ รีบเข้ามารับฟ้าลดาก่อนที่สายชลจะขึ้นมา สายชลชะงัก

“เป็นไงฟ้า??”เจมส์ถาม
“ไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นไร ก็ซ้อมต่อเลยนะครับ”
เจมส์กับธงไทยปล่อย ฟ้าลดาซ้อมต่อ สายชลมองอย่างหึงๆ ชมพูแพรรีบเรียกสายชล
“มาประชุมกันต่อเถอะค่ะคุณชาร์ล”
สายชลหันไปทางวีรเดช ที่เดินตามมา
“คุณวีครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษา”
“ว่ามาได้เลยครับคุณชาร์ล”
“คุณวีก็เห็นว่าผมร่วมเล่นในภาพยนตร์โฆษณา ของสายการบินเซเว่นซี?”
“ใช่ครับใช่”
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องถือว่า ผมเป็นพรีเซนเตอร์ของสายการบินเซเว่นซีด้วยอีกคน”
“เออจริงด้วยครับ” วีรเดชตบโต๊ะ “แหม..ผมลืมนึกถึงจุดนี้ไปเลย มัวแต่คิดว่าคุณชาร์ลเป็นเจ้าของ
สายชล”
“เพราะฉะนั้น ผมก็เลยคิดว่าผมควรจะเดินเปิดตัวออกมากับคุณฟ้าลดา คุณวีว่ายังไงครับ”
ทุกคนผงะโดยเฉพาะฟ้าลดา ชมพูแพรอึ้ง
“คุณชาร์ลพูดถูกต้องที่สุดเลยครับ มันสมควรที่จะต้องเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว ผมไม่น่าลืมเลย เฮอะๆๆ” วีรเดชหัวเราะชอบใจ
“ถ้าอย่างนั้นไอ้ที่คุณฟ้าซ้อมมาเมื่อตะกี๊ ก็ต้องเปลี่ยนใหม่หมด งั้นเอขอเวลาคิดเดี๋ยวนะครับ” พี่เอบอก

สายชลหันไปมองฟ้าลดาพร้อมยักคิ้วกวน ฟ้าลดาไม่พอใจอย่างแรงรู้ว่าเขามีแผนการบางอย่าง ชมพูแพรมองสายชลกับฟ้าลดาไม่พอใจ
เจมส์ กับธงไทยดึงวีรเดชไปคุยด้วย ไม่พอใจอย่างแรง
“พี่วียอมเขาได้ไง นึกจะเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยน จากหนึ่งคนเป็นสองคน เราก็เพิ่มสปอร์ตไลท์ที่จะยิงเข้าไปบนเวที เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ คนทำงานก็แย่”
“แล้วทำไมผมจะเปลี่ยนไม่ได้...” เสียงสายชลดังขึ้น
ทั้งสามคนชะงัก สายชลมองเจมส์ไม่พอใจ
“ในเมื่อผมเป็นเจ้าของบริษัท”
เจมส์จะอ้าปากเถียง แต่วีรเดชจับแขนห้ามเอาไว้
“ใช่ครับใช่ คุณชาร์ลเป็นเจ้าของบริษัท คุณชาร์ลอยากปรับเปลี่ยน หรือเพิ่มเติมอะไร ก็ได้ทั้งนั้นเลยครับ คุณชาร์ลอยากได้อะไรอีกมั๊ยครับ”
“ผมอยากได้ต้นมะพร้าว”
“ต้นมะพร้าวก็มีแล้วนี่ครับ” ธงไทยบอก
“นั่นมันต้นมะพร้าวปลอม ผมต้องการความสมจริง”
“ได้ครับได้ เดี๋ยวผมจะโทรเช็คร้านต้นไม้ให้เลย” วีรเดชหยิบมือถือออกมาจะโทร
“คุณจะเสียเวลาโทรทำไม ให้คนของคุณไปหาซิ สองคนนี้ก็ยังว่างไม่ใช่เหรอ ผมไม่เห็นทำอะไรเลย”

เจมส์กับธงไทยผงะ
“ครับครับได้ครับ ไอ้เจมส์ ไอ้ไทย...ไป”
เจมส์จ้องหน้าสายชล ไม่ยอมขยับ จนวีรเดชต้องเข้ามาสะกิด เพราะกลัวเจมส์ก่อเรื่อง วีรเดชกระซิบ
“ไปซิวะไอ้เจมส์ อย่าให้มีปัญหา ฉันไม่อยากเดือดร้อน”
เจมส์พยายามสงบสติ ลุกเดินออกไปกับวีรเดชและกับธงไทย สายชลยิ้มด้วยความพอใจ

+ + + + + + + + +

เมื่อมีโอกาสได้คุยกับสายชลตามลำพัง ชมพูแพรถามอย่างสงสัย...
“คุณชาร์ลคิดดีแล้วเหรอคะ ที่จะเดินแบบคู่กับยัยฟ้า”
สายชลขัดขึ้น
“อะไรที่ผมพูดออกไป แปลว่าผมคิดดีแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้ว ผมว่าคุณแพรกลับไปพักที่บ้านดีกว่านะครับ เพราะพรุ่งนี้เราจะต้องเหนื่อยกันมาก”
“ไม่ค่ะ ถ้าคุณชาร์ลอยู่ แพรก็จะอยู่ด้วย”
สายชลจับมือชมพูแพร
“เชื่อผมเถอะนะครับคุณแพร กลับบ้านไปเตรียมอาหารให้ผม ผมจะกลับไปทานข้าวเย็นด้วย” สายชลพูดอ้อน “นะครับคนดี”
ชมพูแพรใจอ่อนทันที
“ก็ได้ค่ะ”
สายชลหันไปทางสหัส
“สหัส” สหัสเดินมาหาสายชล “ไปส่งคุณแพรที่บ้านที”
“ครับ”
“ผมไปส่งที่รถนะครับ”

สายชลเดินมาส่งถึงรถ เปิดประตูรถให้ ชมพูแพรยกมือแตะไปที่หน้าอกสายชลเบาๆ
“ตอนนี้คุณชาร์ลก็รู้แล้วว่าแพรรู้สึกยังไงกับคุณ แพรหวงคุณมากนะคะ คุณชาร์ลเข้าใจใช่มั๊ย”
สายชลจับไหล่ชมพูแพรสองข้าง
“ผมเข้าใจครับ คุณแพรไม่ต้องกังวล ผมรู้ว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน”
ชมพูแพรปลาบปลื้ม สายชลยิ้มหว่านเสน่ห์ จับมือชมพูแพรขึ้นมาหอม สหัสผงะ ชมพูแพรมีความสุขมาก
“เชิญครับคุณแพร”
ชมพูแพรขึ้นไปนั่งในรถ สายชลหันไปทางสหัส
“ส่งคุณแพรถึงบ้านแล้วโทรบอกฉันด้วย”
“ครับ”
สหัสขึ้นรถ สายชลหันมายิ้มให้ชมพูแพร แล้วก็ปิดประตู สหัสขับรถออกไป สายชลมองตามยิ้มๆอย่างมีแผนการณ์





 

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2554
0 comments
Last Update : 12 พฤศจิกายน 2554 10:49:04 น.
Counter : 2085 Pageviews.

 
Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

houyhnhnms
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Hello!
[Add houyhnhnms's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com