Feel free to be ME.

<<
พฤศจิกายน 2554
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
15 พฤศจิกายน 2554
 

เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 17 (ต่อๆ)



เกมร้ายเกมรัก ตอนที่ 17 (ต่อๆๆ)


เจมส์เอากาแฟสองแก้ววางบนโต๊ะ ธงไทยคว้าขึ้นมาดูดจ๊วบทันที แล้วก็สำลักเพราะความหวานมันบาดคอ
“อ๋อยยย! กาแฟหรือน้ำหวานวะเนี่ย”
เจมส์หัวเราะ
“กาแฟซิวะ”
จุ๊คว้าไปดูดบ้าง แล้วก็ถูกใจ
“อร่อยดีออกพี่ไทย ถ้าไม่มีใครกิน จุ๊ขอนะ”
“เอาไปเลย ยกให้” เจมส์เอากล่องคุ๊กกี้วางบนโต๊ะ “แล้วก็นี่ด้วย”
“ทำไมวันนี้พี่เจมส์ใจดีจัง ซื้อหนมมาเลี้ยงด้วย” แป๊ะสงสัย
“ไม่ได้ซื้อ มีคนให้”
ธงไทยรีบยื่นหน้าไปใกล้
“ใครให้??”
“พนักงานร้านกาแฟ”
แป๊ะยื่นหน้ามาอีกข้าง
“ชายหรือหญิง”
จุ๊ตบหัว
“โอ๊ย!”
“ถามไม่คิด ก็ต้องเป็นผู้หญิงให้ซิ” จุ๊บอกอย่างมั่นใจ
“อ้าว??สมัยนี้ มันก็ต้องถามแบบนี้ไว้ก่อน เก้งกวางใต้ตึกเราเกลื่อนไปหมด” แป๊ะบ่น
“ผู้หญิง พอดีฉันช่วยเค้าไม่ให้ถูกเจ้านายด่า เพราะไอ้กาแฟหวานๆแก้วนี้” เจมส์เล่า
ธงไทยแซว ยิ้มกรุ่มกริ่ม

“เสน่ห์แรงเว๊ยเพื่อนเรา หญิงให้ของ แปลว่าหญิงจีบ”
“เพ้อเจ้อ!” เจมส์หันไปทำงาน
ธงไทยลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ
“ว่าแต่ใครวะ น้องๆร้านกาแฟใต้ตึกเรา ฉันรู้จักทู้กกกกกคน”
“น่าจะเป็นพนักงานใหม่”
“เที่ยงๆต้องชะแว๊บลงไปดูซะหน่อยแล้ว”
“ผมไปด้วยพี่” แป๊ะโดนจุ๊เขกหัวอีกรอบ “โอ๊ย!!”
แป๊ะหน้าแหย ธงไทยกับเจมส์ขำๆ

+ + + + + + + + + + + +

ฟ้าลดาเข้ามาในร้านกาแฟ พนักงานเข้ามาต้อนรับ
“พี่ฟ้า...วันนี้กินไรดีพี่”
“อเมริกาโน่ ขอเข้มๆเลยนะ”
“จ้า”
ฟ้าลดาหยิบหนังสือ ไปนั่งรอ ขณะเดียวกัน มามิเดินมาเสิร์ฟกาแฟให้ลูกค้า แต่ไม่เห็นฟ้าลดาเพราะหนังสือปิดหน้า ฟ้าลดาลดหนังสือลง แต่มามิกลับเดินเข้าไปข้างหลังร้าน ฟ้าลดาเดินมารับกาแฟที่พนักงานทำเสร็จ แล้วเดินออกจากร้านไป
เมื่อมาถึงที่ทำงาน เธอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เจมส์ กับธงไทยฟัง
“ฟ้าบอกรักพี่หมอ ต่อหน้าไอ้คุณชาร์ล” เจมส์ตกใจ
ธงไทยตกใจมากกว่า
“นี่ฟ้ารักพี่หมอเหรอเนี่ย”
“ฉันไม่ได้รักพี่หมอ ฉันพูดไปเพราะอยากให้เขาเลิกยุ่งกับฉัน”
“แล้วเขาเลิกยุ่งกับฟ้ารึป่าว” เจมส์ถาม
ฟ้าลดาพยักหน้า
“เมื่อเช้าเราเจอกัน เขาไม่สนใจฉันเลย”
“น่าแปลก เขาว่าทะเลสงบ ก่อนพายุจะมาเคยได้ยินป่ะ”
“ไอ้ไทย!! ไอ้ปากเสีย!!”

ฟ้าลดาคิดตาม...
“จะว่าไปไทยก็พูดถูก มันดูแปลกจริงๆ ฉันเองก็รู้สึกใจคอไม่ดีไงก็ไม่รู้ เอ้อ ว่าแต่พวกแกสืบเรื่องคุณชาร์ลถึงไหนแล้ว”
“เพื่อนเราที่อยู่อเมกา บอกว่าคุณไมเคิลเจ้าของสายการบินเซเว่นซี แต่งงานกับผู้หญิงไทย แต่ไม่มีลูก แต่งกันได้ 10 ปี เมียก็ตาย หลังจากนั้นสามสี่ปี ก็มีไอ้คุณชาร์ลโผล่มาเป็นลูก”
เจมส์เล่า ธงไทยเสริม...
“ช่วงหลังจากเมียแกตาย จนก่อนถึงตอนที่คุณชาร์ลจะโผล่มา ช่วงนั้นคุณไมเคิลหายตัวไป แต่ไม่มีใครรู้ว่าแกไปไหน เหมือนแกจะเฮิร์ทกับการตายของเมีย”
“การสืบประวัติไอ้คุณชาร์ล ไม่ง่ายเลยฟ้า”
ฟ้าลดาเครียด เจมส์กับธงไทยกังวลใจตามไปด้วย

+ + + + + + + + + + + +

เพลินตานั่งทาเล็บที่โต๊ะทำงาน สหัสเดินมาเห็นไม่พอใจ เข้ามากระชากแขน เพลินตาตกใจ ทำให้สีทาเล็บเลอะมือ
“นายสาหัส!! ไม่เห็นเหรอว่าฉันทาเล็บอยู่”
“เห็น!! ที่นี่ไม่ใช่ร้านเสริมสวยนะคุณ”
“ก็มันไม่มีงานทำ”
เพลินตากระชากแขนออกจากสหัส แล้วก็ทาเล็บต่อ สหัสโมโห โยนกุญแจรถไปตรงหน้า
“วันนี้คุณต้องเป็นคนขับรถให้ผม”
เพลินตาฉุนลุกขึ้นยืน
“เมื่อเช้าไม่ได้กินยาเขย่าขวดรึไง แหกตาดูว่าฉันเป็นใคร? และนายเป็นใคร?”
“งั้นก็แหกตาดู ว่าคุณน่ะเป็นลูกน้อง และผมเป็นเจ้านาย เพราะฉะนั้นคุณต้องทำตามที่ผมสั่ง”
“แค่เนี้ยะ!! คิดเหรอว่าฉันจะยอมทำตามที่นายสั่ง!”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะโทรบอกคุณชาร์ล” สหัสหยิบมือถือออกมา
เพลินตาหน้าเสีย
“ขู่ฉันเหรอ ฉัน-ไม่-กลัว!”
“แล้วเราจะได้รู้กันว่าผมขู่ หรือ ผมไม่ได้ขู่”
สหัสยิ้ม กดโทรออก เพลินตาตกใจ รีบแย่งมือถือสหัสมากดตัดสายทิ้งอย่างยอมจำนน สหัสยิ้มสะใจ
เพลินตาขับรถมาจอด ในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง สหัสนั่งยืดๆด้านหลังราวกับเป็นเจ้านาย เพลินตาดับเครื่อง มองสหัสผ่านกระจกด้านหน้าสีหน้าไม่พอใจ แล้วลงจากรถ สหัสเคาะกระจก เพลินตาหันมา สหัสชี้ที่ประตู พร้อมบอก
“เปิดประตู”
เพลินตาชะงักกึก หัวเสีย แต่ทำอะไรไม่ได้ จำต้องมาเปิดประตูให้สหัสลงจากรถ ก่อนจะปิดประตู สหัสยิ้มพอใจ ระหว่างนั้นเจ้าหน้าที่เดินออกมา
“สวัสดีครับคุณสหัส”
“สวัสดีครับ”
“วันนี้พาภรรยามาด้วยเหรอครับ”
สหัสกับเพลินตาตกใจ ปฏิเสธพร้อมกัน
“ไม่ใช่!!”
เจ้าหน้าที่ผงะ อ้าปากค้าง
“คุณเพลินตาเป็นผู้ช่วยผมครับ”
เจ้าหน้าที่พยักหน้าเข้าใจ
“อ้อ..ขอโทษครับที่เข้าใจผิด เชิญทางนี้ครับ”
เจ้าหน้าที่กับสหัสเดินออกไป เพลินตาฮึดฮัด แล้วก็เดินตามไปที่บ้านหลังหนึ่ง
“บ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่คุณสหัสตรวจเช็คงาน เท่านั้นก็เซ็นสัญญาโอนบ้านได้เลยครับ เชิญตามสบายนะครับ”
“ขอบคุณครับ”
เจ้าหน้าที่เดินออกไป สหัสหันไปมองบ้านอย่างภูมิใจ เพลินตามองสหัส
“บ้านนายเหรอเนี่ย??”
“ใช่..บ้านของผม คุณกำลังคิดว่าน้ำหน้าอย่างผม มีปัญญาซื้อบ้านของตัวเองได้ด้วยเหรอ? ใช่มั๊ย?!!”

เพลินตาหน้าถอดสี ที่สหัสรู้ทัน สหัสยิ้มๆ แล้วเดินเข้าไปข้างใน
“ตาบ้า! ดันรู้อีกว่าฉันคิดอะไร?”
เพลินตาตามสหัสเข้าไปในห้อง
“นี่ห้องนอนนายเหรอ?”
“ใช่..ห้องนอนผม”
เพลินตาเดินมองไปรอบๆห้อง แล้วก็หันมาทางสหัส
“หน้าต่างที่มองออกไปเห็นสวน จะนำมนต์ขลังและพลังชี่ดีๆเข้ามา แต่นายไม่ควรทาสีผนังเป็นสีน้ำเงิน เพราะสีน้ำเงินหมายถึงน้ำ น้ำโอบล้อมแบบนี้มันสื่อถึงอันตราย ไม่เหมาะ”
สหัสมองอึ้งๆ เพลินตามองไม่พอใจ
“นายกำลังคิดอยู่ว่าน้ำหน้าอย่างฉันรู้เรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ? ใช่มั๊ย?!! นายจะเชื่อหรือไม่เชื่อฉันก็ตามใจ”
เพลินตาพูดจบก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้สหัสยืนงงว่าเพลินตาพูดจริง หรือ พูดเล่น

+ + + + + + + + + + + +

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ชมพูแพรเงยหน้ามอง...
“เชิญค่ะ”
สายชลเปิดประตู เดินเข้ามาส่งยิ้มให้
“เที่ยงแล้ว ไปทานข้าวด้วยกันนะครับ”
ชมพูแพรยิ้มรับ เห็นมือสายชลก็ตกใจ
“มือคุณชาร์ลไปโดนอะไรมาคะ”
ชมพูแพรจับมือสายชลขึ้นมา
“ผมทำแก้วแตกบาดมือตัวเองน่ะครับ ไม่ได้เป็นอะไรมาก เราไปกันเลยนะครับผมหิวแล้ว”
“ค่ะ”
ชมพูแพรคว้ากระเป๋าสะพาย แล้วเดินออกไป สายชลพาไปที่ร้านอาหารหรู เมื่อเข้าไปในร้าน ก็พบนักข่าวเต็มร้าน
“เขามีงานอะไรกันคะคุณชาร์ล??”
“งานของเรายังไงล่ะครับ”
ชมพูแพรแปลกใจ สายชลพาเดินมานั่งตรงหน้านักข่าว
“ขอบคุณทุกท่านมากนะครับที่สละเวลามา ทั้งๆที่ ผมนัดกะทันหันมาก”
สายชลโอบเอวชมพูแพรเข้ามาใกล้ ชมพูแพรงงมากขึ้น
“เรื่องสำคัญที่ผมจะประกาศให้ทุกท่านทราบก็คือ ...ผมกับคุณชมพูแพร จะแต่งงานกันครับ”
ชมพูแพรอึ้งตะลึง หันไปมองสายชล ขณะที่นักข่าวฮือฮา ถ่ายรูปทั้งคู่ไม่หยุด แล้วยิงคำถามไม่ยั้ง
“แต่งงานกันเมื่อไหร่”
“แล้วคบกันมานานรึยัง”
สายชลตอบคำถามอย่างคล่องแคล่ว เพราะเตรียมการมาแล้วอย่างดี ขณะที่ชมพูแพรได้แต่ยืนงง
+ + + + + + + + +

ฟ้าลดาถ่ายรูปนางแบบ มีเจมส์กับธงไทยคอยช่วย ไม่นานนักก็เรียบร้อย
“เสร็จแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ฟ้าลดาเดินมาที่โต๊ะ เสียงเมสเสจดังขึ้น ฟ้าลดาหยิบขึ้นมากดเปิดดู เป็นคลิปภาพสายชลกำลังโอบเอวชมพูแพร
“เรื่องสำคัญที่ผมจะประกาศให้ทุกท่านทราบก็คือ...ผมกับคุณชมพูแพร เราจะแต่งงานกันครับ”
ฟ้าลดาช็อคมาก แทบจะทำมือถือร่วงลงพื้น เจมส์กับธงไทยหันมาเห็นสีหน้าฟ้าลดาก็แปลกใจ เดินมาหา
“ฟ้าเป็นไร??”
ฟ้าลดาส่งมือถือให้ เจมส์รับมากดเปิดเล่นคลิปซ้ำ แล้วดูกับธงไทย ทั้งสองคนตกใจ
“เฮ้ย! คุณชาร์ลขอพี่แพรแต่งงาน?!!!”ธงไทยตกใจ
เจมส์กับธงไทยหันไปมองฟ้าลดาที่กำลังโมโห ฟ้าลดารีบออกไปทันที
“ฟ้า!”เจมส์เรียก
เจมส์กับธงไทยรีบตามฟ้าลดาออกไป
“ฟ้า ใจเย็นก่อน รอพวกเราด้วย”
ฟ้าลดาไม่สนใจ รีบขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที เจมส์กับธงไทยตามมาไม่ทัน เป็นห่วงฟ้าลดากันสุดๆ
+ + + + + + + + + + +

นักข่าวกลุ่มสุดท้าย ร่ำลาสายชลกับชมพูแพร แล้วกลับออกไป เหลือสายชลกับชมพูแพรที่นั่งอยู่ด้วยกัน สายชลหันมาทางชมพูแพรที่พูดอะไรไม่ออก
“ทำไมคุณแพรไม่พูดอะไรบ้างล่ะครับ”
“แพรตื่นเต้น ไม่รู้จะพูดอะไรนี่คะ”
“หรือว่าคุณแพรจะปฏิเสธผม”
สายชลจับมือชมพูแพรสีหน้าเว้าวอน ชมพูแพรใจเต้น หน้าแดงซ่าน
“ไม่ค่ะ แพรรักคุณ แพรจะแต่งงานกับคุณ”
สายชลแสร้งยิ้มดีใจ ชมพูแพรมีความสุขเหลือล้นมากๆ
“แพรขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ”
“ครับ”
แพรเดินออกไป สายชลหน้าเหี้ยมทันที ระหว่างนั้นฟ้าลดาเปิดประตูพรวดเข้ามา สายชลหันไปมอง ฟ้าลดาผงะ
“คุณชาร์ล!”
สายชลเห็นฟ้าลดาก็ฉีกยิ้มกว้าง
“ได้คลิปที่ผมส่งไปให้แล้วล่ะซิ ถึงได้รีบมาแสดงความยินดีกับผมแล้วก็พี่สาวของคุณ”
ฟ้าลดาเดินมาประจันหน้า
“ฉันรู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนของคุณ”
สายชลหัวเราะ
“คิดมากไปรึเปล่า ถ้าเป็นแผน ผมคงไม่ลงทุนเรียกนักข่าวมามากมายขนาดนี้หรอก”
“ทำไมฉันจะไม่รู้ว่า คนอย่างคุณทำได้ทุกอย่าง”
“คุณรู้จักผมดีขนาดนี้เลยเหรอฟ้าลดา แล้วไอ้ที่ปฏิเสธปาวๆว่าไม่รู้จักผม คุณก็โกหกน่ะซิ”
ฟ้าลดาชะงัก
“อย่ายุ่งกับพี่สาวฉัน! ถ้าคุณแตะต้องพี่แพรแม้แต่ปลายนิ้วก้อยล่ะก็....”
สายชลสวนกลับทันควัน
“ทำไม?! คุณจะทำอะไรผมได้??”
ฟ้าลดาพูดไม่ออก สายชลดันฟ้าลดาจนติดกำแพง
“แค่นี้คุณก็ทำอะไรผมไม่ได้แล้ว ผมจะแต่งงานกับพี่สาวคุณ ส่วนคุณ..ก็จะเป็นนางบำเรอของผม”
สายชลยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ฟ้าลดากระทืบเท้า สายชลสะดุ้งรีบปล่อยมือ ไม่นานชมพูแพรเดินเข้ามาเห็นฟ้าลดาก็แปลกใจ
“ฟ้า...”
ฟ้าลดามองสายชลไม่พอใจ แล้วก็รีบเดินมาหาชมพูแพร
“ฟ้าอยากคุยกับพี่แพร...สองคน”
“มีอะไรก็พูดมาเลย คุณชาร์ลไม่ใช่คนอื่น”
สายชลมองฟ้าลดาแบบถือไพ่เหนือกว่า ฟ้าลดาเงียบ...ในใจกำลังต่อสู้กันอย่างรุนแรง
“ว่าไงฟ้า! ถ้าไม่รู้จะพูดอะไร พี่จะกลับ”
ชมพูแพรหันไปควงแขนสายชล
“ไปกันเถอะค่ะคุณชาร์ล”
สายชลมองฟ้าลดายิ้มๆ หันหลังจะเดินออกไป ฟ้าลดาตัดสินใจ...
“ผู้ชายคนนี้ข่มขืนฟ้า!!!”
ชมพูแพรอึ้ง สายชลผงะ หันมาทางฟ้าลดาที่หน้าจริงจัง
“อย่ามาพูดมั่วๆ!”
“การที่ผู้หญิงคนหนึ่งถูกข่มขืน คงไม่มีหน้ามาพูดมั่วๆหรอกค่ะ”
ฟ้าลดาเดินมาประจันหน้ากับสายชล
“บอกพี่สาวฉันซิว่าคุณข่มขืนฉัน”
สายชลนิ่ง
“ทำไมไม่พูดล่ะ!! พูดออกมาซิ!”
ชมพูแพรหันไปมองสายชลใจเต้นด้วยความลุ้น ขณะที่เขาเองก็นึกไม่ถึงว่าฟ้าลดาจะกล้าพูด
“ผมไม่รู้ว่าคุณเกลียดอะไรผม แต่ไม่น่าต้องใส่ร้ายกันขนาดนี้”
ฟ้าลดาอึ้ง ชมพูแพรเบาใจ เชื่อคำพูดของสายชล
“ผมไม่ได้ทำครับคุณแพร”

สายชลทำแววตาน่าสงสารประมาณว่าโดนใส่ร้าย ฟ้าลดาพูดไม่ออกกับการโกหกหน้าตายของเขา
ชมพูแพรหันมาทางฟ้าลดา
“ครั้งนี้เธอทำเกินไปแล้ว!! ขอโทษคุณชาร์ลเดี๋ยวนี้”
ฟ้าลดาหันไปมองสายชลที่ยิ้มน้อยๆราวกับผู้ชนะ ฟ้าลดาไม่พูดอะไร จ้ำเดินออกไปทันที
“ฟ้า! ยัยฟ้า!!!”
“ช่างเถอะครับคุณแพร ให้เวลาคุณฟ้าซักพัก ผมจะทำให้เธอยอมรับผมให้ได้”
“แพรขอโทษแทนยัยฟ้าด้วยนะคะ”
สายชลยิ้มความสะใจ

+ + + + + + + + + + + +

ที่ร้านกาแฟ...
มามิเอาแก้วมาเก็บ เห็นออร์กาไนซ์เซอร์วางอยู่ หันไปทางพนักงานคนหนึ่ง
“ของใครอ่ะ”
“น่าจะลูกค้าลืมเอาไว้ ถ้าเห็นว่าหาย คงมาเอาเอง”
มามิอยากรู้ เปิดข้างในดูเห็นรูปเจมส์ที่ถ่ายกับเพื่อนๆ มีรูปฟ้าลดาอยู่ด้วย แต่แต่งหน้าเป็นผี มามิมองไปที่รูปเจมส์ แล้วก็ยิ้มหันมาบอกเพื่อน
“ฉันรู้แล้วว่าของใคร?”
มามิรู้ว่าเจมส์ทำงานอยู่ที่ไหน เพราะเคยคุยกันหลายครั้งแล้ว จึงมาที่บริษัทเขา มามิเดินเข้ามาด้อมๆมองๆหาเจมส์ในออฟฟิศ แต่ไม่เห็น ทันใดนั้นมีมือมาจับไหล่ มามิตกใจ หันไปเอาออร์กาไนซ์เซอร์ที่ถืออยู่ ตีหัวดังป๊าบ!
“โอ๊ย!”
มามิตกใจที่เห็นว่าเป็นเจมส์
“ว๊าย! ขอโทษค่ะ”
เจมส์จับหัวด้วยความเจ็บ
“เธอเอง”
“ฉันเอานี่มาคืนให้คุณ”
เจมส์รับคืนมา
“ที่แท้ลืมไว้ที่ร้าน หาตั้งนาน ขอบใจนะ”
มามิอายม้วนยังยิ้มไม่หุบ
“ไม่เป็นไร”
เจมส์แปลกใจ
“มีอะไรอีกรึเปล่า”
“มี” มามิหยิบส่วนลดออกมายื่นให้ “บัตรลดเครื่องดื่ม 10 เปอร์เซ็นต์”
เจมส์ยื่นมือไปรับบัตรแต่โดนมือมามิ ที่ตัวบิดไปมาด้วยความเขินสุดขีด แล้วก็รีบวิ่งออกไป แต่กลับชนกระจกเต็มแรงดังโป๊ก!!
เจมส์สะดุ้ง รู้สึกเจ็บแทน มามิเจ็บมาก จับหัวตัวเอง หันไปทางเจมส์ยิ้มแหยๆ แล้วก็รีบออกไป เจมส์ส่ายหัวงงๆกับความโก๊ะของเธอ

+ + + + + + + + + +

สายชลเข้ามาส่งชมพูแพรในบ้าน แต่ชมพูแพรเซ เพราะฤทธิ์ไวน์ สายชลรีบประคอง
“แพรนี่แย่จังเลย ดื่มไวน์ไปแค่ไม่กี่แก้ว คุณชาร์ลจะบอกว่าแพรเป็นผู้หญิงขี้เมารึเปล่า”
“ไม่หรอกครับ”
“ปกติแพรไม่ดื่มหรอกนะคะ แต่วันนี้...” ชมพูแพรหันมามองสายชลมีความหมาย “แพรมีความสุขมาก มากที่สุด แพรรักคุณนะคะคุณชาร์ล รักมากมาก รักมากจริงๆ”
ชมพูแพรกอด สายชลดึงชมพูแพรออกมา
“คุณแพรไม่ไหวแล้วล่ะครับ ผมพาขึ้นไปบนห้องนะ”
ชมพูแพรพยักหน้า สายชลประคองพาเธอไปที่ห้องนอน แล้วให้นอนบนเตียง แล้วเดินไปเปิดผ้าม่านหน้าต่าง ขณะเดียวกันนั้น ฟ้าลดาเดินไปเดินมาหน้าบ้าน แล้วก็เหลือบไปเห็นผ้าม่านหน้าต่างห้องนอนชมพูแพรเปิด ฟ้าลดาผงะที่เห็นสายชลอยู่ในห้อง
สายชลยิ้มให้ฟ้าลดา แล้วเดินไปหาชมพูแพร ฟ้าลดาตกใจสุดขีดเมื่อเห็นว่าไฟห้องนอนแพรถูกปิด มืดสนิท
ฟ้าลดารีบไปที่บ้านใหญ่ ตรงไปที่ห้องชมพูแพร ทุบประตูปัง ปัง ปัง!! ไม่นานชมพูแพรเปิดประตู
“ฟ้า!”
ฟ้าลดาไม่พูดอะไร รีบเข้าไปในห้อง มองไปรอบๆ ไม่เห็นสายชล แล้วก็หันมาทางชมพูแพรที่ยืนมึนๆ
“พี่แพรอยู่คนเดียวเหรอคะ”
ชมพูแพรรำคาญ
“ก็ต้องอยู่คนเดียวซิ คิดจะทำอะไรอีกห๊ะ”
“นี่พี่แพรเป็นอะไรคะ”
ชมพูแพรหงุดหงิด
“ปวดหัว ถ้าไม่มีอะไรก็ออกไปได้แล้วไป!!”
ฟ้าลดาเดินไป แล้วก็หยุดตรงประตู หันมาทางชมพูแพร
“พี่แพรคะ พี่แพรคิดดีแล้วเหรอที่จะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น”
ชมพูแพรตวาด
“ฟ้า!!! เลิกมองคุณชาร์ลใช่แง่ร้ายซักที เธอไปกล่าวหาเขาแบบนั้น แต่เขาก็ไม่โกรธเธอ เธอควรจะไปขอโทษเขาซะ เพราะอีกหน่อยเขาก็จะมาเป็นพี่เขยเธอแล้ว”

ฟ้าลดาพูดไม่ออก ชมพูแพรปิดประตูใส่หน้าฟ้าลดาดังปัง!! ฟ้าลดาถอนหายใจเฮือกใหญ่





 

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2554
1 comments
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2554 9:22:15 น.
Counter : 911 Pageviews.
Share

 
 
 
 
เริ่มอยากเอาอะไรไปตีหัวพระเอก ใจร้ายยยยอ่ะ
 
 

โดย: Posypink วันที่: 15 พฤศจิกายน 2554 เวลา:11:49:22 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

houyhnhnms
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Hello!
[Add houyhnhnms's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com