Group Blog
All Blog
|
เชื้อมันร้าย เชื้อมันรัก ตอนที่ 1 หน้า 4 ในยุคของโรคระบาด การพบปะกัน การชุมนุม ถือเป็นข้อห้าม ช่องทางการสื่อสารผ่านแอพริเคชั่นจึงมีบทบาทสำคัญกับการดำเนินชีวิต รวมทั้งเหล่านักเรียนปี 1 ที่ต้องใช้ ไลน์ ในการรวมกลุ่ม และเรียนผ่านซูม ไลน์กลุ่มใหญ่ของรุ่นโชว์ข้อความถกกันเรื่องข้อสอบ เพราะว่าจะต้องเตรียมสอบอีก 2 อาทิตย์ เธอเปิดเข้าไปดู เห็นชื่อหัวโจกเจ้าประจำที่ชอบแซทกับเพื่อนๆ ในรุ่น เรื่องทำข้อสอบ เดี๋ยวก็ทำข้อสอบออนไลน์มาให้เพื่อนๆ ทำ ตัวเธอเองยังไม่มีเวลาเข้าไปคลิกดูสักที เห็นเขาทำไว้เยอะแยะ เป็นคนที่ขยันอะไรขนาดนั้น แต่เธอก็ไม่ค่อยสนิทสนมกับเขาเท่าไหร่ ดูเขาเองก็ไม่คิดจะคุยกับเธอ เธอเลยปล่อยผ่านดั่งสายน้ำไหล อะไรที่ไม่ใช่ของเราก็จงปล่อยไป ไม่จำเป็นต้องพยายามชักจูงเขามาเพื่อผูกมัดด้วยเรื่องใด ซึ่งมันแตกต่างจากพี่วี ที่เห็นเรื่องมิตรภาพเป็นเรื่องดี แม้มิตรนั้นไม่ได้ร่ำรวยเงินทอง หากเบ่งบานด้วยน้ำใจ ก็สุดแท้จะหายากยิ่ง ก็ในเมื่อเพื่อนทุกคนไม่เหมือนกัน เธอก็เลยไม่ได้สนิทสนมกับใครมากมาย นอกจากพี่วีและ โมเม โมเมนั้น เป็นคนที่กระหายอยากเรื่องอยากรู้พืชพรรณอย่างมาก เลยถูกชักจูงมาเจอกันอย่างหยุดไม่ได้ และเธอก็ขอติดตามเชิญขวัญไป เจาะแม้ Facebook เธอ จอมขวัญได้ส่งสมุนไพรตัวอย่างไปให้เธอสัมผัส เนื่องจากน้องนางประสงค์อยากชิมชม เพราะชีวิตที่ผ่านมาและผ่านไป ยังไม่เคย สัมผัส จับต้อง ดม ชิม สมุนไพรอื่นๆ นอกจากเครื่องยำทำครัว โมเม “หนูดีใจมากเลยค่ะ ที่ได้รู้จักพี่ขวัญ หนูจะขอติดตามพี่ไปนะคะ” ขวัญ “พี่ไม่ได้เก่งขนาดนั้นนะคะ” เธอรีบออกตัว โมเม “ไม่เลย พี่นะตัวแม่ของห้องเลยนะคะ” ขวัญ “โมเมก็พูดเกินไปนะคะ พวกเราเรียนไปด้วยกัน ช่วยกัน เราต้องผ่านไปได้ค่ะ และทุกคนก็เก่งกันอยู่แล้วนะคะ เชื่อพี่ โมเม เป็นคนที่มีความพยายามมาก แม้จะเป็นเรื่องที่ไม่เคยรู้ ก็มีความพยายามมากกว่าเพื่อนของรุ่นทุกคนควรเอาอย่าง พี่หฤทัยอีกคน เวลาพี่เหนื่อย พี่ก็จะคิดถึงแก ขนาดแกเกษียณแล้ว ก็ไม่ย้อท้อสักนิดเดียว” เธอพูดให้โมเมมีกำลัง โมเม “ค่ะ เรามาพยายามด้วยกันนะคะ” ในยามนี้ การสร้างกำลังใจและแรงจูงใจมีความสำคัญมากที่จะไม่ทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องต้นไม้ เกิดความท้อแท้ได้ ส่วนในห้องไลน์กลุ่มข้อความสนทนาของเหล่าว่าที่หมอสมุนไพร ดังเป็นระยะ แดนเทพ “ผมทำ google form ให้ทุกคนเข้าไปลองฝึกทำนะครับ ผมเอาข้อสอบเก่าของอาจารย์มาครับ ถ้าข้อสอบผิด ก็แจ้งผมมาได้นะครับ” นี่ก็อีกคนที่มีความขยันและพยายามผลักดันเพื่อนๆ ให้มีความขยันและมาสนอกสนใจเรียน ถึงขึ้นทำข้อสอบ Google form เพื่อให้เพื่อนๆ ฝึกทำอย่างที่อาจารย์บอกกล่าวเอาไว้ ให้ทำข้อสอบบ่อยๆ และมากที่สุด เพื่อเป็นการทบทวนความทรงจำให้กับทุกคน ในวัยนี้นั้น จะคาดหวังความทรงจำดีเลิศเหมือนเด็กวัยรุ่นก็ดูห่างไกลนัก ไทย “ ข้อนี้ผมสงสัยครับ ว่าทำไม อาจารย์พิมพ์ผิดไหมครับ” แดนเทพ “ นั่นสิครับ ช่วยตรวจด้วยนะครับ” กฤติกร “ผมว่าอาจารย์พิมพ์ผิดนะครับ” แดนเทพ “ช่วยตรวจด้วยครับ ทนายความ คิดว่ายังไง” กฤติกร “ผมว่าหลายข้อนะ อาจารย์อาจจะมีหลอกครับพี่” แดนเทพ “จะหลอกให้สับสนทำไม ข้อสอบมันก็ยากอยู่แล้วนะครับ” เชิญขวัญ “ก็มันผิดไง อาจารย์เลยทำหลอกคำพูด ให้งง” แดนเทพ “ถ้ามันผิดอยู่แล้วทำไมจะต้องพิมพ์หลอกด้วยล่ะครับ ผมว่าอาจารย์น่าจะพิมพ์ผิดนะ” เชิญขวัญ ???? ไม่เข้าใจเหรอที่ว่าเขาต้องการหลอก ตานี่นิ เธอสะดุดคำพูดที่ชักจะไม่เข้าขากันตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าเสียแล้ว เลยปล่อยผ่านไป แล้วก็หันไปกินขนมต่อ ปล่อยให้เพื่อนถกปัญหากันต่อไป
เรื่องนี้บทพูดเยอะค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 22 ธันวาคม 2564 เวลา:8:53:45 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
