คิดถึงพี่ชาย.................................

เสียใจด้วยนะคะ

เสียใจด้วยกับคุณตุ๊กฯ

ยินดีด้วยกับเพื่อนของคุณ ที่การต่อสู้ได้สิ้นสุดลงแล้วครับ

อ่านแล้วขนลุกเลยค่ะ เสียใจด้วยนะคะ

ครั้งหนึ่ง ด๊องแด๊งก็เคยมีความรู้สึกนี้เหมือนกัน แต่เป็นการจากที่ไม่เหมือนกันเพราะเป็นการจากกันทั้งๆ ที่ไม่เคยแม้แค่จะเห็นหน้ากันสักครั้ง

เพื่อนเราคนหนึ่งก็จากไปด้วยโรคนี้ ตอนนั้นเรามาเรียนที่เมกา เลยไม่ได้ทั้งไปเยี่ยม และไปงานศพ
แย่จัง...ชีวิต...

สวัสดีทุกๆคนที่เข้ามาเยี่ยม blog นะคะ

การเกิด แก่ เจ็บ ตาย
ทุกคนก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต
แต่คนเราก็มักจะทำใจยาก เมื่อมีใครสักคนต้องจากไป

เค้าถึงบอกยังไงล่ะคะ..
คนที่จากไปถือว่าหมดกรรมและไปสบายแล้ว
แต่คนที่ยังอยู่ก็ต้องก้มหน้าชดใช้กรรมกันต่อไป
ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่า ทำความดีกันเยอะๆนะคะ

หวาดดีป้าอิม นอนน้ำลายยืดอยู่อะดิ

เสียใจด้วยค่ะกับเพื่อนของคุณตุ๊กตาฯ

เหนด้วยน่ะค่ะ เราควรใช้ชีวิตอย่างคุ่มค่า แต่ต้องมีสติด้วยน่ะค่ะ

หนีห่าวค่ะอาแปะ 5150_b
อาแปะเนี่ย เรียกชื่อหลานไม่เคยถูกเลยง่ะ โป้งๆๆๆ

หวัดดีค่ะคุณ Puppy_dog
ถูกต้องนะค้า.... เราต้องตั้งตนอยู่บนความมีสติค่ะ

หวัดดีอาอึ่ม ขอบคุณคราบบบ

มีเกิด มีดับ

หมดทุกข์ หมดโศก