" นี่เป็นวันของชั้น บังเอิญมันตรงวันเกิดเขาก็ให้เขามาหาเราแล้วกันชั้นจะเลี้ยงข้าววันเกิดเขาให้ " กระติ๊บน้อยก็เลยพูดกับน้องเขาว่า  จิตแข็งมากนะ 

น้องเขาเลยตอบว่า "หนูไม่อยากให้เขาไปฉลองกันสองคน อีกอย่างมันวันของหนูนะคะพี่ติ๊บ"

ลูกค้ากระติ๊บน้อยเลือกร้านที่เป็นอาหาร sea food เลยทีเดียวค่ะพอผู้หญิงคนนั้นมาถึงก็นั่งเฉยๆไม่ทำอะไร  น้องที่เป็นลูกค้าของกระติ๊บน้อยก็สั่งอาหาร พออาหารมาถึงผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ทานอาหารบอกว่าแพ้อาหารทะเล และอยากย้ายร้าน แต่ทางผู้ชายเกรงใจลูกค้ากระติ๊บน้อย จึงบอกว่าจะสั่งอาหารที่ไม่ใช่อาหารทะเลมาให้ซึ่งเธอก็ไม่ทานบอกว่า ลูกค้ากระติ๊บน้อยนั่งทำหน้าตาไม่ดี ไม่มีอารมณ์จะทานอาหาร

ตรงนี้เป็นจุดที่ทำให้ผู้ชายเริ่มรู้สึกว่าเอาแต่ใจมากไปหน่อยทั้งๆที่เขาพยายามเอาใจต่อหน้าแฟนที่คบมานาน แต่ก็ยังไม่เป็นที่พอใจต่อผู้หญิงคนนั้น คงเริ่มรู้สึกผิดในใจ

และผู้ชายเมื่อเริ่มเบื่อ ก็จะมีการพยายามปลีกตัวออกห่าง พอยิ่งห่างก็ยิ่งทำให้ผู้หญิงทางนั้นระแวงมากขึ้น ซึ่งมีอยู่ครั้งหนึ่งไม่ใช่วันที่เป็นคิวของน้องเขา  น้องก็เลยไปเที่ยวกับเพื่อนสนิท

ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นโทรเข้ามาหาโดยถามว่า  "พี่ ร  อยู่กับเธอใช่ไหม?"

ลูกค้ากระติ๊บน้อยก็เลยเพิ่งทราบว่าแฟนไม่ได้ไปหาผู้หญิงคนนั้นก็นึกแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่รับปากทางนั้นแล้วก็โทรไปหาแฟนบอกว่าให้ติดต่อไปหาทางนั้นโดยบอกแฟนว่า

"เขาโทรมาตามหาเธอกับชั้น ไปเคลียร์กันเองนะ อย่าให้มารบกวนชั้น"

ผู้ชายก็รับปากและไปเคลียร์ว่าอย่ามารบกวนลูกค้ากระติ๊บน้อย ซึ่งก็ทำให้ทะเลาะกันรุนแรงมากเพราะทั้งเรื่องที่ผู้ชายเริ่มไม่สนใจเขา  วันที่เป็นคิวก็อ้างว่าติดงานไม่มาพบ ก็พยายามซักถามว่ามีคนที่3ใช่ไหม  เธอรับไม่ได้นะ  และเริ่มตามเช็ค ดูโทรศัพท์ และก่อกวนเขาในวันที่เป็นวันหยุดส่วนตัวของเขา

ซึ่งพอเรื่องราวเป็นแบบนี้ทางผู้ชายก็เริ่มรำคาญทางนั้นมากขึ้นหันมาใช้เวลาเริ่มกลับมาสนใจลูกค้าของกระติ๊บน้อยอีกครั้ง  ซึ่งตอนนี้ลูกค้าก็เริ่มเอนจอยชีวิตไปเที่ยวทำกิจกรรมสารพัดอย่างกับเพื่อนๆและทางผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มการรังควาญลูกค้ากระติ๊บน้อยมากขึ้นๆ จนทางผู้ชายเองรับไม่ไหว จึงบอกเลิกคบทางนั้นและทางนั้นก็ยังก่อกวนไปอีกพักใหญ่แล้วจึงเลิกราไป

ก็เลยถามว่าเรื่องนี้จบลงใช้ระยะเวลานานแค่ไหน ลูกค้ากระติ๊บน้อยตอบว่า "สองปีครึ่งค่ะพี่" 

กระติ๊บน้อยเลยพูดกับน้องเขาว่า "สุขภาพจิตและประสาทแข็งมากทนได้ไงคะเนี่ยสองปีครึ่ง"

ลูกค้าก็บอกว่า "เวลานั้นถ้าหนูไม่มีเพื่อนคงบ้าไปแล้วนะคะพี่ ต้องขอบคุณเพื่อนจริงๆที่อยู่กับหนูในช่วงระยะเวลาแบบนั้นถึงสองปีครึ่ง อดทนฟังหนู ปลอบหนู เอาใจใส่ดูแลหนู พาหนูไปเที่ยวคลายเครียด ต้องขอบคุณเพื่อนจริงๆ "

ก็จริงๆนะคะ คนเรามีเพื่อนแม้สักคนที่รับฟังในวันที่เรามีปัญหาแค่นั้นก็เพียงพอแล้วค่ะ

เรื่องนี้ก็เอามาแชร์ให้ฟัง(อ่าน)กันค่ะว่าน้องคนนี้เขาเป็นคนที่ความอดทนสูงมากๆกระติ๊บน้อยนับถือใจเธอจริงๆ