บ้านพักบนสถานีรถไฟบ้านป่ายังอยู่ในความทรงจำ 

ผังมาตรฐานของบ้านพักนายสถานียุคปีสองพันห้าร้อย   ที่พักตั้งอยู่ด้านบนของสถานีรถไฟ  เชื่อมต่อขึ้น-ลงสถานีด้วยบันไดด้านข้าง เป็นห้องนอนใหญ่ขนาดหนึ่งห้อง  พร้อมระเบียงด้านหลัง  สถาปนึกใหญ่ผู้เชี่ยวชาญจัดแจงดัดแปลงต่อเติมช่องบันไดเป็นห้องนอนส่วนตัวของเด็กดำ  ปูพื้นกระดานวางเตียงเหล็กยาวเท่าความกว้างของบันไดชิดหน้าต่างระบายอากาศฝั่งติดทางรถไฟ   แถมด้วยตู้โต๊ะเครื่องแป้งสามกระจกให็เป็นสมบัติส่วนตัว  ด้านล่างของตู้เป็นชั้นเก็บเสื้อผ้าและสมบัติบ้า  เด็กดำใช้เก็บตุ๊กตุ่นตุ๊กตาและตำราพิชัยสงคราม อาทิ การ์ตูนชัยพฤกษ์ และ หนูจ๋า ที่ต่อมาก็พัฒนาสู่อินเตอร์ตาหวานฉ่ำ แคนดี้ จอมใจจอมแก่น  และ ไออิ กับ มาโกโต้  ตามลำดับ        

กลับจากโรงเรียนสวย  เด็กดำพร้อมสมุนตุ๊กตาเริงระบำกันอยู่บนเตียงริมหน้าต่าง  ตุ๊กตาน้อยรางวัลของการเป็นที่หนึ่งนอนเรียงรายคลุมด้วยผ้าผืนสวย  หอมไกลด้วยแป้งที่โรยเต็มตัว  

บางเพลา ( เพลา : เพ-ลา)  พ่อทำงานเข้าเวรแม่อยู่ไหนไม่รู้  เตร็ดเตร่เดินเล่นทำหน้าตาเหงาหงอย  ได้เจอคุณอาใจดีมีหนังสือวรรณคดีที่ยืมมาจากห้องสมุดหยิบยื่นให้อ่านก่อน   เด็กดำดีใจคว้าหนังสือวิ่งปร๋อกลับวิมาน  ตั้งหน้าตั้งตาอ่านเอาเรื่อง  ติดใจนักหนากับสังข์ทอง พระรถเมรี  ลอยไปกับตัวหนังสือ คราวนี้ลืมเหงา ลืมคิดถึงเพื่อนได้พักใหญ่  

โลกทั้งใบ .. เป็นของเด็กดำ   ณ วิมานเหนือบันไดแห่งนี้