เมื่อคืนบนเก้าอี้ยาว..สถานีรถไฟในเมืองกรุง
ฉันนั่งอยู่คนเดียว....ท่ามกลางผู้คนวุ่นวาย

เหลียวมองไปรอบตัว....
หนุ่มสาวที่หยอกล้อกันไม่อายสายตา
สาวออฟฟิตที่ยืนกอดอก..ขมวดคิ้วคุยโทรศัพท์
ชายหนุ่มแต่งตัวภูมิฐาน...กำลังตะคอกวาจาไม่น่าฟังลงไปในเครื่องมือเล็กๆ ที่ห้อยอยู่ใต้คาง

หลายคนวนเวียนมาสำรวจสิ่งของในถังขยะใบเขื่อง..คนแล้วคนเล่า
ฉันนั่งมองสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น...

ควันบุหรี่ที่โชยมา....ไม่เคยเกรงใจ
กลิ่นเหล้า...ฉันได้กลิ่น .. มาจากทางไหน ข้างหลังหรือข้างๆ
...

มันดูยากมากสำหรับฉันในการใช้ชีวิตสั้นๆ ในเมืองใหญ่
ฉันเริ่มปวดหัว อาจเพราะควันบุหรี่ที่หนียังไงก็ไม่พ้น

ง่วงนอนเหลือเกิน....
ทุ่มกว่าแล้ว...ฉันภาวนาให้รถไฟมาตรงเวลา
ฉันจะได้ออกไปจากพื้นที่นี้ซะที
คิดถึงที่นอนนุ่มๆ...ที่นอนมองพระจันทร์ได้ไม่รู้เบื่อ

.....
.....
ถึงแล้ว...รถสามล้อเครื่องคันเล็กที่ฉันมักใช้บริการ
จะได้มองภาพพระเดินบิณฑบาตรได้ถนัดตา ...
ภาพเด็กนักเรียนตัวเล็กๆ ประแป้งหน้าขาวเดินไปโรงเรียน
ใบไม้สีเขียวข้างทาง...
ดอกเหลืองอินเดียที่ค่อยๆ ปลิวร่วงลงมาจากต้น
.....
ต้องภาพแบบนี้สิ.....
ฉันถอนหายใจออกมาเฮื้อกนึง....
.....
แล้วสูดหายใจเอาอากาศยามเช้าสดๆ....เข้าไปในปอดทดแทน....

ความสุข....มันอยู่ไม่ไกล
เพียงแต่ใจ..ยอมเปิดรับมัน...

Create Date : 28 มกราคม 2553
Last Update : 4 กรกฎาคม 2556 15:53:13 น.		14 comments
Counter : 629 Pageviews.
Share Tweet