BlogGang.com : : สมาชิกหมายเลข 5545933 : โคลงที่ ๑๒

ดำเนินถึงถิ่นถ้อง เขตขัณฑ์
นครชื่อสัตตบรรณ แผ่กว้าง
ผกาชื่นผลิพรรณ งามทั่ว หญิงงาม
ประหนึ่งเทพสรรค์สร้าง ทุ่งฟ้า บนดิน

ขบวนเสด็จจากแคว้นใกล้ไกลดำเนินสู่เขตนครสัตตบรรณอันกว้างใหญ่ ทุกคนต่างประทับใจในความงามของหญิงสาวและหมู่มวลดอกไม้ที่สดชื่นผลิบานราวกับมีเทพเนรมิตสร้างทุ่งสวรรค์ชั้นฟ้าให้มาปรากฏบนผืนแผ่นดิน

พระโอรสทัณฑสารประทับในนครสัตตบรรณหลายวันแล้วแต่พระขนิษฐาที่ทรงหมายหัวไว้ก็ยังไม่ปรากฏ เมื่อแรกที่เสด็จถึงประตูพระราชวัง นายทวารและบรรดาอาลักษ์ผู้รับเสด็จได้แจ้งต่อท่านอำมาตสหบาลว่าอสุรนครมิได้อยู่ในบัญชีรายชื่อพระราชอาคันตุกะ พระโอรสจึงรับสั่งให้ท่านอำมาตเน้นย้ำกับเจ้าหน้าที่ว่าอสุรนครไม่ประสงค์จะเข้าร่วมการประลองในกรณีที่มีผู้แอบอ้าง ครั้นองค์เหนือหัวสุวรรณไพศาลทรงทราบเรื่องนี้ก็มีพระราชดำรัสให้อำมาตสัตยามาทูลเชิญพระองค์เพื่อเสด็จไปเข้าเฝ้าและประทับที่ตำหนักรับรองในเขตพระราชวัง

พระราชอาคันตุกะจากเมืองยักษ์ได้รับการต้อนรับอย่างดียิ่ง เหล่าข้าราชบริพารตลอดจนราษฎรในนครสัตตบรรณที่รู้ข่าวต่างพากันปีติยินดีในการมาเยือนของพระองค์ ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะพระมเหสีบุหงารัมภาทรงพ้นจากคำสาปกักขังด้วยอิทธิฤทธิ์แห่งแหวนทิพย์นั่นเอง พระธิดาแก้วอำพันทรงสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณของพระโอรสทัณฑสารอย่างหาที่สุดมิได้ ทรงทำพระทัยกล้าเสด็จมาด้อมๆ มองๆ พร้อมนางกำนัลเพื่อหาโอกาสขอบพระทัยอยู่หลายครั้ง แต่ครั้นมีโอกาส ก็ดันไปปะเข้ากับยักษ์เขี้ยวใหญ่ที่โผล่มาอย่างกะทันหันจนพระทัยหล่นตุบลงไปกองอยู่ที่พื้นพร้อมกับพระวรกายไร้เรี่ยวแรง ในท้ายที่สุด พระโอรสทัณฑสารก็ทรงยอมแสดงพระองค์ ทรงพระสรวลเล็กน้อยก่อนจะยื่นพระหัตถ์ให้พระธิดาใช้แทนเชือกฉุดพระวรกายลุกขึ้นมายืนด้วยพระองค์เอง

“ขอบพระทัยเพคะ ...เรื่องที่ทรงช่วยเสด็จแม่ของหม่อมชั้น”

พระธิดาแก้วอำพันตรัสเพียงเท่านั้นและเสด็จออกห่างอย่างรีบร้อนจนพวกนางกำนัลตามไม่ทัน หลังจากนั้นก็ทรงพยายามหลีกเลี่ยงการพบปะกับพระโอรสยักษ์ผู้สง่างามจนกระทั่งบุคคลสำคัญที่ทุกคนรอคอยมาถึงนครสัตตบรรณในวันพระราชพิธีการประลองฝีมือ