“อุรมาลี”
“...เจ้าอยู่ที่นี่รึปล่าว”

พระธิดาวิมานมาศทรงเรียกหาพระสหายผู้เป็นนางกินนรีโฉมงามอยู่นานสองนานแต่ก็ไม่ปรากฏ

อุรมาลีเป็นพระสหายสนิท ผู้ถูกขับไล่ออกจากเมืองกินนรและต้องโทษให้กักบริเวณอยู่ที่สระน้ำกลางป่าอุคหคีรี พระธิดาวิมานมาศทรงเป็นผู้ถอนมนต์กำแพงคุมขังโดยอธิษฐานขอพรกับแหวนทิพย์ในนิ้วพระหัตถ์จนสำเร็จผล นับแต่นั้น จากที่พระสหายกินนรีต้องนั่งจดจ่อรอการมาเยือนของพระธิดา ทั้งสองกลับสลับบทกัน กลายเป็นพระองค์หญิงต้องมานั่งจับเจ่ารอนางแทบจะทุกครั้งไป

ด้วยเกรงว่าจะคลาดกับเพื่อนรัก พระธิดาวิมานมาศจึงทรงเลือกปักหลักรออยู่ที่สระอุรมาลีเช่นเคย ทรงร่ายเกราะกำบังรอบสระก่อนลงสรงน้ำ และคลายมนต์ก่อนจะบรรทมใต้ต้นไม้ใหญ่โดยไร้การป้องกัน กว่าจะรู้สึกองค์ พระจันทร์วันเพ็ญก็ลอยเด่นเป็นเครื่องหมายบอกว่าเลยเวลากลับวังแล้ว พระธิดาทรงตื่นบรรทมด้วยบทสนทนาของอุรมาลีกับชายผู้หนึ่งซึ่งมีเสียงนุ่มหวานอย่างที่พระองค์ไม่เคยได้ยินมาก่อน ทรงเพลิดเพลินกับสุรเสียงนั้นจนชะล่าใจไม่ยอมลุกขึ้นประทับกระทั่งอุรมาลีพามนุษย์นั้นเข้ามาใกล้ในระยะประชิด ความตื่นตระหนกอันหลากหลายทำให้พระทัยเต้นผิดจังหวะแต่ก็มิอาจละสายพระเนตรออกห่างได้


แสงจันทร์ผุดผ่องต้องใบหน้าคมคายของชายหนุ่มยิ่งทำให้ดูงามเด่นดังเช่นคำยกยอที่อุรมาลีทูลถวายไม่เว้นวัน นางมักจะเอ่ยถึงศิษย์ของท่านฤาษี มนุษย์ผู้ชายซึ่งมีดวงเนตรหวานสะกดและงามเหนือใครในสามโลก


ดวงเนตรหวานซ่านซึ้ง   ตรึงจิต
รูปดั่งเทพเนรมิต          เก่งกล้า
สุรเสียงยิ่งชวนชิด        เพียงเอ่ย ขานความ
เหนือกว่าในไตรหล้า     พี่นั้น เกินสรวง


พระธิดาทรงดำริย้อนไปในบทพรรณนาของอุรมาลีพลางตรัสนามของเค้าออกมาเบาๆ ด้วยลืมองค์ว่า “อินทกานต์”

Create Date : 17 ตุลาคม 2562		0 comments
Last Update : 24 ตุลาคม 2562 14:05:25 น.
Counter : 466 Pageviews.
Share Tweet