|
|
อันแววตาตื่นเต้น ตามเคย จุดอ่อนตนผุดเผย โจ่งแจ้ง มิทันเล่ห์ใดเลย เปรียบดั่ง ยังเยาว์ มีแต่หลงกลแกล้ง ล่วงด้วย โชคเอยอินทกานต์วิมานมาศออกเดินทางไปพร้อมกัน เนื่องจากอุรมาลีได้ฝากฝัง ‘มาศ’ ยักษ์น้อยลูกอำมาตไว้กับ ‘อิน’ อินทกานต์รูปงามผู้โด่งดังแห่งป่าอุคหคีรีที่กำลังจะกลับบ้านซึ่งอยู่ที่นครจันทรโกศล
อินทกานต์เฝ้าสังเกตยักษ์น้อยตลอดการเดินทาง เค้าพบว่ามาศไม่ประสากับสิ่งใดในโลกภายนอกเลย เจ้ายักษ์มักมีแววตาตื่นเต้นเมื่อเห็นสิ่งแปลกใหม่ ชอบเอาตัวเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องที่ไม่ควรพัวพัน อีกทั้งยังเปิดเผยจุดอ่อนของตนอย่างโจ่งแจ้งราวกับโลกนี้ไม่มีผู้ประสงค์ร้าย มาศไม่เคยรู้ทันเล่ห์เหลื่ยมใดราวกับยังคงอยู่ในวัยเด็ก อินทกานต์เคยหลอกแกล้งหลายครั้งแต่มาศก็ยังหลงกลทุกทีจนเค้าคิดว่ายักษ์มาศรอดชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้เพราะมีแหวนทิพย์และโชคช่วยด้วยกันทั้งสิ้น
มาศทำให้การเดินทางกลับบ้านของอินทกานต์ล่าช้ากว่ากำหนด ทั้งสองต้องเดินทางด้วยเท้าไม่ได้เหาะเหินเดินอากาศในช่วงแรกเพราะมาศกลัวพี่กับพ่อสังเกตเห็นแล้วจะถูกจับกลับบ้าน นอกจากนี้ มาศยังสวมบทหนุ่มน่ารักนักพเนจร ทำหน้าที่บำบัดทุกข์บำรุงสุขให้บรรดาสาวงามหรือใครก็ตามที่เดินน้ำตาอาบหน้ามาขอความช่วยเหลือ ครั้งหนึ่ง มาศแอบหนีเค้าออกไปตามกลลวงของนางนกต่อจนไปเจอกับพวกโจรป่า แต่ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่หัวหน้าโจรเกิดมีจิตคิดสงสารปล่อยตัวกลับมาโดยไม่ทำอันตราย นั่นยิ่งทำให้มาศเข้าใจโลกในแบบผิดๆ ชะล่าใจในการใช้ชีวิตมากยิ่งขึ้นไปอีกอินทกานต์จับตามองดูผู้ร่วมทางพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ ....เฮ้อ
Create Date : 22 ตุลาคม 2562 |
|
0 comments |
Last Update : 25 ตุลาคม 2562 16:26:52 น. |
Counter : 497 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์ |
|
Rss Feed |
| ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายและอ่านงานเขียนที่ Blog ซ่อนคำค่ะ
|
|
|
|