Bloggang.com : weblog for you and your gang
sansook
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [
?
]
โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
Group Blog
สรุป พ.ร.บ.
ความรู้ทั่วไป
ทักทาย
นานาสาระ
วิเคราะห์นะจ๊ะ
ดูดวงกันเถอะ
เก็บมาฝาก
สรุปภาษาไทย
ความรักแม่เอ๊ย
แนวข้อสอบ
แบบทดสอบจิตวิทยา
แนวคิด และมุมมอง
เรื่องเล่า
เคล็ดลับความสวย
เรียงร้อยเรื่องราว
กฎหมายน่ารู้
งาน งาน งาน
รักษาสุขภาพกันเถอะ
เคล็ดลับดีๆ
สรุปแนวข้อสอบหลักสูตรประถมศึกษา
เชิญชวนสู่ธรรมมะ
ฮวงจุ้ยน่ารู้
เมื่อจิตนาการบังเกิด
อสูรพ่ายรัก
แนะนำผลงาน
เรือนรัก - นางรอ
เงาแปร
บรรยากาศสละคาน
คลังข้อสอบ
ดวงไฟในมือมาร
เหลี่ยมรักทรชน
ยั่วรักพยัคฆ์ร้าย
สามนารี
นิยายชุด ภารกิจรัก เรื่องเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
เกี่ยวกับบริหารงานบุคคลท้องถิ่น
เล่ห์วิวาห์มาเฟีย
ละครเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
ทวงใจสุดปลายฟ้า
อีบุคสุดแซ่บ
เมษายน 2562
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
24 เมษายน 2562
บทที่ 3
All Blogs
บทที่ 5
บทที่ 4
บทที่ 3
บทที่ 2
บทที่ 1
บทนำ
Friends' blogs
sansook
Chulapinan
baby_15
ไร่ปลายตะวัน
lovers
ge-or-ge
โมกสีเงิน
tingnoy
พลังชีวิต
Mr.Terran
hangclub
nirin_18
คนผ่านทางมาเจอ
patra_vet
ซ่อนรอยยิ้ม
นิยายฝันหวาน
ป้ามด
รำเพย
นิชนันท์
วัตตรา
Insignia_Museum
Baan_Bualoy
ooseabubbleoo
literature
bigger
ใยไหมเจ้าค่ะ
super novel
นัทธ์
Webmaster - BlogGang
[Add sansook's blog to your web]
Links
BlogGang.com
บทที่ 3
นวนิยายชุดเล่ห์รักสามนารี ตอนเล่ห์รักร้าย
อักษรา
www.mebmarket.com
“พี่สาวฉันรู้คุณเป็นพี่ชายของนายธาวิน คงไม่มีใครเขาเชื่อหรอกว่า ฉันจะยอมมาเที่ยวไร่ของผู้ชายที่กำลังเป็นคู่กรณีลูกความฉัน คุณทำแบบนี้ตามรูปการบ่งบอกชัดกำลังอุ้มทนายของคู่กรณี ทำแบบนี้ผิดกฎหมายไม่รู้เรอะ”“ช่างกฎหมายมันสิ”“จะช่างได้ยังไง บ้านเมืองมีขื่อมีแป ตามกฎหมายรัฐธรรมนูญระบุชัดถึงสิทธิและเสรีภาพคุณจะมาริดรอนสิทธิและเสรีภาพของฉันแบบนี้ไม่ได้”“หยุดอ้างเรื่องกฎหมายสักที อยู่ที่นี่ไม่มีประชาธิปไตย มีแต่ธนาวิทย์ธิปไตยเข้าใจไว้ซะ ที่นี่มีผมเป็นกฎหมายสูงสุด และจะไม่มีทนายความด้วย ตอนนี้คุณกำลังป่วยทางที่ดีควรนอนพักรักษาตัว ไม่ใช่มานั่งเถียงผมฉอดๆ อยู่แบบนี้”พอได้ประคารมอารมณ์อ่อนไหวที่โบกพลิ้วก็พลันเปลี่ยนผันเป็นความหมั่นไส้ จนทำให้ลืมตัวตอบโต้เธอกลับไปด้วยอารมณ์เดือดปุดๆ อีกตามเคย เฮ้อ...จะปราบพยศแม่คุณได้สักกี่น้ำกันเรา...
บทที่
3
อดีตผู้กองหน้าดุเล่าเหตุการณ์ที่เคยผ่านมา รวมถึงความรักที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันอย่างไม่ปิดบัง ยิ่งพูดคนฟังก็ยิ่งรู้สึกอบอุ่นหัวใจ และสายตาสองคู่ที่มองเขาอย่างไม่ไว้เนื้อเชื่อใจในคราแรกก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อแน่ใจว่าชยินมีความรักที่มั่นคงต่อ วริสา นภัสชลหันไปมองทางภูริชคล้ายกับต้องการแนวร่วม พออีกฝ่ายพยักหน้าเธอจึงถอนใจแล้วพูดว่า
“ถึงแม้ฉันจะเป็นเพื่อนสนิทของหมอลี และต่อให้ฉันสนับสนุนความรักของคุณ แต่สุดท้ายคนที่ตัดสินใจก็คือหมอลี”
“ข้อนั้นผมทราบดี วันนี้ผมจึงตั้งใจเดินหน้ามาทวงถามความรักและหวังไว้อย่างเต็มเปี่ยมว่า ความรักของผมจะได้รับโอกาสจากเธอ”
“ผมขอเอาใจช่วยนะผู้กอง ขอให้คุณประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจ” ภูริชอวยพร
“ขอบคุณที่เข้าใจผม” ชยินยิ้มให้ทั้งคู่อย่างเป็นมิตร และรอยยิ้มของชยินก็ทำให้สองสามีภรรยาหันมองหน้ากัน แล้วเบนกลับไปจ้องใบหน้าดุดันเปลี่ยนที่เป็นอ่อนโยนอย่างน่าอัศจรรย์นั้นด้วยความทึ่ง
“คุณยิ้มเป็นด้วยเหรอคะ” เพราะไม่เคยเห็นชยินในมุมละมุนละไมมาก่อน จึงทำให้นภัสชลเผลอหลุดคำถามออกไปอย่างยั้งไว้ไม่อยู่ และคำพูดนั้นก็ทำให้รอยยิ้มของชายหนุ่มขยายกว้างกว่าเดิม
“อะไรทำให้หมอคิดว่าผมยิ้มไม่เป็นครับ...” ชยินถามน้ำเสียงกึ่งขบขัน
“ก็ฉันไม่เคยเห็นคุณยิ้มมาก่อน ตอนอยู่ที่หมู่บ้านสีหน้าของคุณเรียบเฉย จริงจัง และดุดันจนอดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าคุณยิ้มเป็นไหม”
“เวลานั้นผมคงจริงจังกับภาระหน้าที่มากไปหน่อย อีกอย่างสถานะของผมในเวลานั้นรอยยิ้มมันไม่มีความจำเป็นเท่ากับความเฉียบขาด” คำพูดของนภัสชลทำให้ชยินอดนึกถึงคำแนะนำของของซาเยร์ไม่ได้...ตกลงรอยยิ้มมันมีความสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ...
“แล้วตอนนี้ละคะคุณคิดว่าอะไรมันมีความจำเป็นมากกว่ากันระหว่างรอยยิ้มกับความเฉียบขาด”
“เท่าที่เห็นจากสีหน้าของพวกคุณทั้งสองผมคิดว่า มันคงมีความจำเป็นมากเชียวล่ะ นอกจากนั้นก่อนจะมานี่ซาเยร์ก็บอกให้ผมหัดยิ้มเหมือนกัน”
“ซาเยร์ก็มาด้วยเหรอคะ”
“ครับ แต่ผมไม่ให้มาวุ่นวายกลัวจะเสียเรื่อง ตั้งแต่ออกจากป่าไอ้ลิงนั่นมันป่วนเก่งขึ้นทุกวัน” คำบอกเล่านั้นทำให้คนฟังเลิกคิ้วขึ้นเพราะนึกไม่ออกว่า นายทหารคนสนิทของผู้กองหน้าดุที่มีบุคลิกเหมือนผู้เป็นนายราวกับโคลนนิ่งกันมา จะป่วนคนตรงหน้าด้วยอารมณ์แบบไหน
“เวลาทำให้พวกคุณดูเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะคะ” หญิงสาวยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงของคนตรงหน้า
“ใช่ครับเวลาทำให้อะไรๆ เปลี่ยนแปลงไป แต่น่าแปลกนะครับที่ความรู้สึกบางอย่างมันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย โดยเฉพาะความรู้สึกมั่นคงที่เรามีให้ใครสักคน” นภัสชนรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาดกับคำพูดจริงจังเต็มไปด้วยการรอคอยนั้น
“ฉันเชื่อแล้วค่ะว่าคุณมีความมั่นคงต่อหมอลี และเท่าที่สังเกตฉันคิดว่าความรู้สึกรอคอยนั้นมันไม่ได้มีเพียงแค่คุณ แต่...วันนี้โชคยังไม่ได้อยู่ข้างคุณหรอกนะคะ” หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับถอนใจเบาๆ ให้กับเส้นทางความรักของทั้งสองที่ยังคงเป็นเหมือนดั่งเส้นขนาน
“หมายความว่ายังไงครับ” ชยินถามขณะจ้องสีหน้าหม่นลงของคนตรงหน้าอย่างไม่สบายใจ
“เวลานี้หมอลีไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ”
“อะไรนะครับ! เธอไม่อยู่”
“ใช่ค่ะ...”
“เธอไปไหนเหรอครับ” ถามอย่างกระตือรือร้น
“หมอลีเดินทางไปทำหน้าที่แพทย์อาสาในแอฟริกา กว่าจะกลับมาก็อาจจะหนึ่งอาทิตย์หรือมากกว่านั้น”
“อะไรนะ! เธอไปทำหน้าที่แพทย์อาสาในแอฟริกา ให้ตายเถอะในประเทศไทยไม่มีคนไข้ให้รักษาแล้วหรือไง ผมละเชื่อเลยจริงๆ” คราแรกเขาคิดว่าเธออาจจะออกไปทำหน้าที่แพทย์อาสาอยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่ไม่คิดจริงๆ ว่าเธอจะอาสาไปไกลถึงขั้นข้ามทวีปไปอีกซีกโลกหนึ่ง
“คนไข้มีอยู่ทุกที่นั่นแหละค่ะ แต่บางพื้นที่ก็มีข้อจำกัดทำให้มีผู้คนมากมายรอคอยโอกาส พวกเขาต้องการหมอและมีความจำเป็นต้องได้รับการรักษา ผู้กองก็เคยเผชิญหน้ากับความจำเป็นนั้นมาแล้วน่าจะเข้าใจดีนะคะว่า ความหวังของคนที่ยืนอยู่บนความสิ้นหวังนั้นมันน่าเศร้าขนาดไหน” นภัสชลตอบคำถามนั้นด้วยหัวใจของคนเป็นหมอที่มีอุดมการณ์ฝังอยู่ในทุกขณะจิต
“ถ้าหมอทุกคนคิดได้แบบคุณคงดี” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างนับถือกับความดีงามในหัวใจของเธอ
“หมอทุกคนก็คิดเหมือนกับดิฉันนี่แหละค่ะ เพราะต่างก็ต้องการเห็นคนคนไข้หายจากอาการเจ็บป่วย ส่วนหมอบางคนที่ไม่ได้ออกหน่วยแพทย์อาสาใช่ว่าพวกเขาจะรักสบายและไม่เสียสละ แต่ความพร้อมของคนเรานั้นแตกต่างกัน ทุกคนย่อมมีเหตุผลและหน้าที่ของตน” หญิงสาวพูดในฐานะของคนที่เป็นหมอ
“ได้ยินแบบนี้แล้วผมรู้สึกนับถือในความเสียสละของหมอลี และแน่นอนว่าผมจะสนับสนุนให้เธอได้ทำงานที่เธอรักอย่างเต็มที่ และพร้อมที่จะช่วยเหลือทุกอย่างโดยเฉพาะด้านการเงิน”
“ถ้าคุณรักหมอลี คุณก็คิดถูกแล้วที่พร้อมสนับสนุนและเดินอยู่บนถนนสายเดียวกันกับเธอ” ภูริชเอ่ยอย่างผู้ที่มีประสบการณ์มาก่อน
“แล้วคุณจะทำอย่างไรต่อไปคะ” นภัสชลถามอย่างเห็นใจกับความรักของชายหนุ่มที่เพิ่งจะเริ่มต้นก็มีระยะทางเป็นอุปสรรคเสียแล้ว
“ผมจะตามเธอไปครับ” คำตอบเต็มไปด้วยความมุ่งนั่นนั้นทำให้คนฟังถามย้ำอย่างคาดไม่ถึง
“อะไรนะคะ!”
“ผมจะไปแอฟริกา หมอพอทราบไหมครับว่าเธอไปที่ไหน” ชยินตอบออกไปโดยไม่ได้ใช้เวลาในการตัดสินใจเลยแม้แต่น้อย
“คุณแน่ใจเหรอคะว่าต้องการตามหมอลีไปจริงๆ”
“แน่ใจสิครับ ผมปล่อยเวลาให้ล่วงเลยมามากพอแล้ว เวลานี้ผมพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อแสดงถึงความตั้งใจจริง วันนี้ผมเดินทางไกลเพื่อมาหาเธอ และก็พร้อมเดินทางไปในทุกๆ ที่ ต่อให้ไกลจนสุดขอบฟ้าผมก็จะไปตามหาเธอ” คำพูดเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใดๆ นั้นทำให้คนฟังถึงกับน้ำตาซึมด้วยความปลื้มเปรมใจ
“ฉันอยากให้ลีมาได้ยินในสิ่งที่คุณพูดในวันนี้ เอาละถ้าคุณแน่ใจฉันก็ยินดีที่จะให้ข้อมูล คุณชยินฉันหวังว่าการไปของคุณจะช่วยทำให้หมอลีพบกับความสมหวัง ตลอดหลายปีมานี้ฉันรู้ค่ะว่า เธอคิดถึงและเฝ้ารอใครคนหนึ่งอยู่” นภัสชลพูดไปตามสิ่งที่เธอพอรับรู้ได้จากการแสดงออกในยามที่วริสาเผลอไผลในบางเวลา
“หากเป็นอย่างที่คุณพูดหวังว่าใครคนหนึ่งนั่นจะเป็นผมนะครับ” ชายหนุ่มเพิ่มความหวังให้กับตัวเอง
“ฉันก็ภาวนาขอให้เป็นคุณ นี่ค่ะสิ่งที่คุณต้องการ” นภัสชลยื่นกระดาษโน้ตที่เธอจดข้อมูลให้กับชยิน
“ขอบคุณมากครับหมอ คุณด้วยผู้พัน ขอตัวก่อนนะครับ” ชายหนุ่มขอบคุณพร้อมกับเอ่ยลา
“ขอให้โชดดีนะคะ”
“โชคดีนะผู้กอง ขอให้หมอลียอมรับความรู้สึกของตัวเอง ผมขอเอาใจช่วยและรอแสดงความยินดีอยู่ทางนี้นะครับ” ภูริชยื่นมือออกไป พอชยินยื่นมือออกมากระชับ สายใยแห่งมิตรภาพอันบริสุทธิ์ก็ไหลผ่านเข้าสู่ความรู้สึกของทั้งคู่
เมื่ออดีตนักรบผู้ฝังจิตวิญญาณให้กับการพลิกผืนแผ่นดินเพื่อการปกครองอันชอบธรรมก้าวพ้นจากประตู นภัสชนจึงเดินเข้าไปหาอ้อมกอดอบอุ่นคุ้นเคยที่อ้ารออยู่ หญิงสาวซบใบหน้าลงบนอกแกร่งกำยำขณะหลุบเปลือกตาลงซึบซับกับความรักที่โอบล้อมอยู่รอบกาย และยิ้มอย่างเป็นสุขให้กับความรักของเพื่อนที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น...
********
การเดินทางไปแอฟริกาเป็นไปด้วยความรวดเร็ว เพราะไม่ต้องใช้วีซ่า และด้วยอำนาจเงินรวมถึงสถานะของชยินจึงทำให้หลังจากนั้นอีกสองวันเขากับซาเยร์ก็ปรากฎตัวอยู่ที่โยฮันเนสเบิร์ก ชายหนุ่มได้คนนำทางเป็นคนท้องถิ่นจากความช่วยเหลือของผู้ประสานงานโครงการ
เมื่อออกจากสนามบินการเดินทางเป็นไปด้วยความราบรื่น กว่าจะถึงหน่วยแพทย์อาสาก็ใช้เวลาหลายชั่วโมง เพราะอาสาสมัครแพทย์ต้องการให้ความสะดวกในการเข้ารับบริการทางการแพทย์ ไปยังกลุ่มคนด้อยโอกาสซึ่งอยู่ห่างไกลให้มากที่สุด
ตลอดเส้นทางแม้ประเทศแอฟริกาจะมีทิวทัศน์สวยงามแปลกตา และมีความเจริญด้านวัตถุรวมถึงความมั่งคั่งจากทรัพยากรอันล้ำค่า แต่ปัญหาด้านอาชญากรรมก็ทำให้ชยินรู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก ด้วยความที่เป็นห่วงเธอเขาจึงเร่งรีบเดินทางมาให้เร็วที่สุด
เมื่อไปถึงหน่วยแพทย์อาสา ชยินเห็นผู้คนจำนวนมากมายยืนรอรับการรักษาอยู่เต็มทุกเต้นท์ คนนำทางพาชายหนุ่มเดินไปยังเต้นท์หลังหนึ่งซึ่งมีขนาดเล็กกว่าเต้นท์อื่นๆ เมื่อไปถึงเขาพบเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นและอาสาสมัครแพทย์ที่เป็นคนไทย ซึ่งน่าจะเป็นหัวหน้าทีมกำลังคุยอยู่กับทีมงานคนหนึ่ง
หลังจากแนะนำตัวรวมถึงแจ้งการมาของเขา อาสาสมัครแพทย์คนนั้นซึ่งเขาทราบภายหลังว่าเธอเป็นแพทย์ที่มีความเชี่ยวชาญด้านอายุรกรรม ได้พาเขาและซาเยร์ไปยังเต้นท์อีกหลังซึ่งมีคนรอรับการรักษาอยู่แน่นขนัด และภาพที่เห็นก็ทำให้เขารู้สึกนับถือในความมุ่งมั่นของกลุ่มแพทย์และอาสาสมัครที่กำลังทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเหล่านั้น
“ฉันว่าคนไข้ที่อยู่ห่างไกลตามชายแดนมีความยากลำบากแล้ว แต่พอมาเห็นผู้คนที่นี่ฉันคิดว่าพวกเขายังดูโชคดีกว่าเยอะเลยว่าไหม” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น และคำพูดนั้นก็ทำให้ซาเยร์พยักหน้าเห็นด้วย
“ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีขึ้นอีกเป็นร้อยเท่าเลยล่ะผู้กอง”
“เวลานี้ฉันรู้สึกรักหมอขึ้นอีกเป็นร้อยเป็นพันเท่าเลยทีเดียว” ชยินพูดขณะมองกลุ่มอาสาสมัครแพทย์ที่กำลังทำงานอย่างหนักด้วยความชื่นชม
“เห็นผู้คนที่ไม่ได้รับการเหลียวแลอย่างที่ควรเป็นแล้วรู้สึกหดหู่อย่างไรก็ไม่รู้นะครับ” ซาเยร์มองประกายตาที่มีความหวังเรืองรองฉายชัด ออกมาจากคนที่เคยชินกับการปล่อยชีวิตให้ล่องลอยไปตามชะตากรรมอย่างเห็นใจ
“เมื่อไรที่ผู้มีอำนาจอยู่ในมือรู้จักแบ่งปันความเท่าเทียมไปยังคนใต้การปกครอง เมื่อนั้นความเจริญและความยากลำบากก็จะไม่กระจุกอยู่แค่ที่ใดที่หนึ่ง แต่น่าเสียดายเมื่ออยู่ในอำนาจพวกเขาก็จะมองเห็นแต่ความสุขของตัวเองเท่านั้น และอำนาจมักจะอยู่กับคนที่ไม่รู้ว่าควรใช้มันอย่างไรนอกจากสนองความต้องการของตัวเองและพวกพ้อง” คนที่ต่อสู้กับความเหลื่อมล้ำมานานวันมองความแตกต่างอย่างไม่เป็นธรรมด้วยความเศร้าใจ...
Create Date : 24 เมษายน 2562
Last Update : 24 เมษายน 2562 16:24:01 น.
0 comments
Counter : 508 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.