Bloggang.com : sansook :

ตอนที่ ๕ ผลลัพธ์

หญิงสาวร่างสูงเปรียวในเครื่องแบบทหารเต็มยศก้าวลงจากรถบีเอ็มดับบลิวที่เธอเป็นผู้ขับ ใบหน้าสวยหวานหันไปยิ้มให้กับชายหนุ่มร่างใหญ่ที่เดินค้อมตัวเข้ามาพร้อมกับยื่นกุญแจรถให้ แล้วหันไปถามเด็กสาวร่างเล็กที่รีบออกมารับอย่างสงสัย

“ใครมาเหรอก้อย?”

“แขกของคุณท่านค่ะคุณดาว”

เด็กสาวตอบอย่างนอบน้อมพร้อมกับยื่นมือไปรับกระเป๋าของนายจ้างแล้วเบี่ยงกายเปิดทางให้หญิงสาวเดินเข้าบ้านไปก่อน

“รถไม่คุ้นเลยเขามาทำไมปกติเตี่ยไม่รับแขกตอนเย็นไม่ใช่เหรอ”
พริบพันดาวยังถามต่อ

“แขกของคุณท่านคนนี้ก้อยก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันค่ะคุณดาว แต่เท่าที่เห็นแวบๆ รู้สึกจะเป็นผู้หญิงกลางคนท่าทางสง่าเหมือนพวกคุณหญิงคุณนาย อ๋อท่านมากับผู้ชายคนหนึ่งด้วยนะคะหล่อเอาการเชียวค่ะคุณดาว”

ด้วยนิสัยเป็นคนช่างพูดลูกจ้างสาวจึงสาธยายแบบม้วนเดียวจบ

“พวกคุณหญิงคุณนายเลยเหรอ...แล้วแขกอยู่ไหนล่ะ”

“ในห้องรับแขกค่ะ”

“งั้นยังไม่เข้าบ้านดีกว่า...เดี๋ยวดาวจะไปนั่งเล่นที่สวนก้อยไปเตรียมของว่างหรือผลไม้ให้สักจานสิหิวจัง”

บอกเสร็จร่างเปรียวที่ทำท่าจะก้าวเดินขึ้นบันไดด้านหน้าของตัวตึกก็เปลี่ยนเป็นอ้อมไปทางสนามหญ้าด้านข้าง หญิงสาวเดินไปตามทางเล็กๆ ที่ปูกระเบื้องดินเผา ผ่านพุ่มไม้ที่ทอดไปยังชิงช้าตัวโปรดซึ่งตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่

พริบพันดาวเดินไปนั่งลงบนชิงช้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่ออินเทอร์เน็ทแล้วเอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนอย่างสบายๆ

เสียงฝีเท้าหนักๆ ที่ใกล้เข้ามาไม่ได้ทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเพราะคิดว่าคนที่กำลังเดินเข้ามาคงเป็นเด็กรับใช้คนสนิท

“สวัสดีครับคุณพริบพันดาว”

เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่เอ่ยทักทำให้คนที่กำลังอยู่ในห้วงเวลาความเป็นส่วนตัวถึงกับสะดุ้ง พริบพันดาวหันขวับไปทางต้นเสียงอันไม่คุ้นเคยอย่างงุนงง ใบหน้านวลเนียนภายใต้เครื่องสำอางสีอ่อนถึงกับอึ้งเมื่อเห็นชัดๆ ว่าคนที่เอ่ยทักเป็นใคร

“แก...เอ๊ย...คุณมาทำอะไรที่บ้านฉัน”

หญิงสาวผุดลุกขึ้นจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่วางใจ

“ผมมาขอโทษที่เคยทำเรื่องไม่ดีกับคุณ”

ดนุเดชบอกน้ำเสียงนุ่มจนคนได้ยินแทบยกมือขึ้นแคะหู

“เรื่องมันจบไปแล้วฉันไม่ได้ติดใจอะไรคุณไม่ต้องขอโทษหรอก”

ถึงจะงุนงงที่จู่ๆ พ่อโย่งตัวร้ายโผล่มาทักทายเธอถึงบ้าน แต่พริบพันดาวก็บอกตัวเองให้ใจเย็นไม่วู่วามไม่แสดงความตื่นตระหนกให้อีกฝ่ายรู้

“ผมไม่สบายใจ...รู้สึกผิดมาตลอดหลายอาทิตย์มานี้ผมพยายามตามหาคุณเพราะอยากขอโทษ...ผมเสียใจ”

ดนุเดชจ้องดวงหน้าหวานละมุนแววตาแข็งกร้าวชั่วแวบก่อนจะปรับเป็นเรียบเฉยจนพริบพันดาวนึกเอะใจว่าสายตาของชายหนุ่มมันสัมพันธ์กับความรู้สึกของคนพูดไหมหนอ

“คุณก็ได้ขอโทษแล้วนี่...อีกอย่างฉันไม่ได้ติดใจอะไรจบก็คือจบ”

หญิงสาวบอกน้ำเสียงเรียบเฉยทำเหมือนไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ผมอยากไถ่โทษกับความผิดที่ก่อไว้”

ดนุเดชจ้องดวงหน้าหวานละมุนอย่างพินิจพิจารณา...คืนนั้นเขาว่าเธอสวยหวานจับใจแต่วันนี้ท่ามกลางบรรยากาศยามเย็นภายใต้ร่มเงาของธรรมชาติและเครื่องแต่งกายที่เธอสวมใส่ยิ่งทำให้เห็นชัดเจนว่าเธอสง่างามอย่างไร้ที่ติชายหนุ่มไล่สายตามองตรงหน้าแล้วบอกตัวเองว่า

ร้อยเอกหญิงพริบพันดาว อัครพิบูรณ์ชัย บุตรีของเจ้าสัวใหญ่อันมั่งคั่งเธอไม่ได้มีแค่ยศตำแหน่งที่น่าทึ่งแต่เธอยังเป็นทายาทของเศรษฐีระดับแถวหน้าของเมืองไทยผู้หญิงคนนี้น่าสนใจไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือชาติตระกูล...คุ้มเหลือเกินกับความพยายามในการตามหา

ดนุเดชผุดรอยยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าหากเชื่อมสัมพันธ์กับหญิงสาวชีวิตต่อไปในภายภาคหน้าคงจะมีแต่บวกกับบวก ถ้าการพูดคุยของผู้ใหญ่ฝ่ายเขาได้รับคำตอบเป็นที่น่าพอใจการมาของเขาในวันนี้คงเต็มไปด้วยข่าวดี...แต่ถ้าไม่เป็นอย่างที่เขาต้องการแม่สาวหน้าหวานตรงหน้าจะต้องพบกับลำบากไม่น้อยเลยทีเดียว

ใบหน้าคมกระตุกยิ้มเมื่อนึกถึงทางออกของหญิงสาว...ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้หญิงหยิ่งผยองอย่างเธอจะหาทางออกให้กับตัวเองยังไงพริบพันดาว...

“ขอตัวก่อนนะคะ”

พอเห็นแววตาของอีกฝ่ายดูหลุกหลิกชอบกลคนที่ยืนเป็นเป้านิ่งให้เจ้าโย่งอันธพาลจ้องเอาๆ มาพักใหญ่จึงเอ่ยขอตัว

“เดี๋ยวก่อนซีครับจะรีบไปไหนอากาศที่นี่ร่มรื่นเย็นสบายดีออกเหมาะที่เราสองคนจะปรับความเข้าใจกัน”

ดนุเดชที่พกความหวังมาเต็มกระเป๋ารีบเปิดทางให้ตัวเอง

“ขอโทษเถอะค่ะ...คุณกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า...ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องปรับความเข้าใจหรือเคลียร์อะไรกับคุณทั้งนั้นฉันบอกแล้วไงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นฉันไม่คิดติดใจทุกอย่างมันจบโอเคไหม...”

พริบพันดาวบอกปัดอย่างไม่ใยดี

“ตอนนี้คุณแม่ผมกำลังคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของคุณเกี่ยวกับเรื่องของเรา”
ประโยคที่ดนุเดชโพล่งออกมาเล่นเอาคนฟังถึงกับอ้าปากค้างก่อนจะย้ำคำพูดท่อนสุดท้ายอีกครั้งน้ำเสียงห้วนๆ

“เรื่องของเรา...อะไรคือเรื่องของเราไม่ทราบ”

“ผมตามหาคุณมานับสามอาทิตย์...คุณพริบพันดาวคุณคงเชื่อยากสักหน่อยหากผมจะบอกคุณว่าหลังจากถูกคุณตีหัว...ผมได้คิดหลายอย่างและอย่างหนึ่งก็คือผมตกหลุมรักคุณ...สิ่งที่ผมพูดมันอาจจะดูเกินจริงแต่รักแรกมันเกิดได้ทุกที่ทุกเวลาถ้าเราเจอคนที่ใช่คุณว่าไหม”

ชายหนุ่มยิ้มพรายขณะเปิดเผยความรู้สึก

พริบพันดาวยืนนิ่งๆ พยายามระงับความรู้สึกขยะแขยงกับคำพูดเลี่ยนๆ ของเจ้าโย่งหน้าหล่อ ถึงจะรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นดนุเดชอยู่ในบ้านของเธอแต่ตอนนี้สิ่งที่ทำให้เธอทั้งประหลาดใจทั้งขยาดกลัวก็คือคำพูดที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไร

“คุณอย่าทำหน้าเหมือนไม่เชื่อสิครับ”

“ก็ฉันไม่เชื่อ...น่ะสิ”

อะไรบางอย่างที่ฉายอยู่ในดวงตาของเขา...บอกเธอให้ปฏิเสธไว้ก่อน

“ที่ผมมาวันนี้ก็เพราะต้องการแต่งงานกับคุณ”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังส่ายหน้าไม่ยอมรับฟังและยอมรับรักชายหนุ่มจึงบอกจุดประสงค์ออกไปแบบไม่ต้องอ้อมให้เสียเวลา

พออีกฝ่ายเปิดจุดประสงค์ที่ต้องการออกมาชัดๆ ร้อยเอกหญิงพริบพันดาวถึงกับหูผึ่งเป็นรอบที่สอง ใบหน้าสวยหวานจ้องคนตรงหน้าเขม็งแล้วควบคุมตัวเองไม่ให้เดือดดาลจนทะยานเข้าซัดเจ้าโย่งลงนอนกองลงบนพื้น

“คุณจะแต่งงานกับฉันงั้นเรอะ”

ถึงจะระงับอารมณ์ไม่ให้พลุ่งพล่านแต่เธอก็อดที่จะแค่นเสียงถามอีกฝ่ายไม่ได้

“ใช่...”

“คุณจะแต่งงานกับฉันคุณถามฉันหรือยังว่าฉันเต็มใจหรือเปล่า”

“ผมกำลังถามคุณอยู่นี่ไง”

ดนุเดชหรี่ตามองหญิงสาวแววตาเจ้าเล่ห์

“งั้นฉันก็ขอให้คำตอบเลยก็แล้วกันว่าฉันไม่แต่ง...และไม่มีวันแต่งงานกับคุณด้วย...ถ้าคุณมาธุระเรื่องนี้คุณก็ได้คำตอบแล้วนี่...เชิญกลับไปได้แล้ว”

หญิงสาวออกปากไล่อย่างฉิวๆ ดวงตาคู่สวยปรายไปทางหนุ่มหล่อร่างโย่งด้วยความรู้สึกเส้นเอ็นเริ่มกระตุกเป็นระยะๆ อีตานี่มันคิดว่าเรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องสนุกรึไง รักแรกในดงเท้าเนี่ยนะอมพระมาทั้งประเทศเธอยังไม่กล้าคิดว่ามันจะเป็นความจริง...พริบพันดาวนึกค่อนขอดอยู่ในใจ

“เรื่องของเราตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ไปแล้ว...และผมเชื่อว่าผู้ใหญ่ทางคุณคงจะยินดีกับข้อเสนอและเงื่อนไขของผม”

ดนุเดชยืดตัวเต็มความสูงอย่างมั่นอกมั่นใจในความสำเร็จที่เขาคาดหวังไว้ ชายหนุ่มยังคงผุดรอยยิ้มละมุนออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวดูร้อนรน ดวงตาคมราวดวงตาเหยี่ยวจ้องดวงหน้าสวยหวานของหญิงสาวด้วยประกายตาที่พริบพันดาวอ่านไม่ออกว่าคนตรงหน้ากำลังคิดจะทำอะไร

“เรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตฉันมันยังคงเป็นของฉัน...จะไม่มีใครขีดเส้นให้เดินจำไว้”

เสียงหวานตอบกลับไปอย่างมาดมั่นและเป็นตัวของตัวเอง เมื่อคิดว่าหากมีการบังคับให้แต่งงานเธอก็พร้อมที่จะปฏิเสธในรูปแบบของเธอ ร้อยเอกหญิงพริบพันดาวเชิดหน้าอย่างทะนงหญิงสาวปรายตามองคนที่กำลังจะเดินผ่านด้วยแววตาแน่วแน่และบอกอีกฝ่ายกรายๆ ว่าคิดจะบังคับฉันงั้นเหรอ...เสียใจฉันไม่ใช่คนที่จมูกมีสนตะพายหรอกนะ...

“แล้วคุณจะรู้ว่าบางครั้งชีวิตมันก็ไม่ใช่ของคุณคนเดียว”

ชายหนุ่มพูดขัดขึ้นในทันที

ร่างปราดเปรียวหยุดกึกหันขวับไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายอย่างนักสู้ เธอยิ้มที่มุมปากมองสบตากับชายหนุ่มด้วยประกายตาดุดันและมีความเชื่อมั่นในตัวเองเต็มเปี่ยมอยู่ในนั้น หญิงสาวขยับยกริมฝีปากข้างหนึ่งขึ้นคล้ายเยาะหยันแล้วพูดขึ้น

“แล้วคุณก็จะรู้เหมือนกันว่าบางครั้งคุณก็คิดผิด...เพราะชีวิตยังไงมันก็เป็นของฉัน”

ดนุเดชยืนมองร่างเปรียวที่เดินห่างออกไปด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ถึงจะรู้มาบ้างว่าร้อยเอกหญิงพริบพันดาวมีความเป็นตัวของตัวเองสูงขนาดไหน แต่เขาก็ยังคิดที่จะใช้วิธีนี้เพื่อแก้แค้น คนอย่างดนุเดชไม่เคยให้ใครแตะจนต้องหลั่งเลือด...และถ้ามีใครกล้าแตะมีเหรอว่าเขาจะยอมให้ความแค้นผ่านไปง่ายๆ...

พริบพันดาวถ้าเธอคิดว่าทำร้ายฉันแล้วทุกอย่างมันจะจบลงง่ายๆ เธอคิดผิดวันนี้ถ้าเขาไม่คิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่ามีเหรอจะกล้าเหยียบเข้าถ้ำเสือ หลังจากสืบเสาะหาจนรู้ว่าที่แท้แม่สาวเลือดร้อนที่เขาตามหาจนแทบจะพลิกกรุงเทพฯ อยู่ใกล้แค่ปลายจมูกความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมาทันทีทันใด

หลังจากที่รู้ว่าผู้หญิงที่สร้างรอยแผลอันเจ็บปวดเป็นทหารอยู่ภายใต้อำนาจบังคับบัญชาของบิดาดนุเดชก็แทบระงับความดีใจไว้ไม่อยู่ คราแรกเขาคิดจะเล่นงานแม่นั่นจนถึงขั้นไล่ออกจากราชการแต่พอเห็นฐานะและชีวิตความเป็นอยู่ถึงถูกไล่ออกคนอย่างพริบพันดาวก็ไม่สะเทือน เมื่อหนทางเอาคืนมันมีตั้งหลายทางเขาจึงเลือกใช้วิธีรวมแผ่นดินเป็นผลลัพธ์ของการแก้เผ็ดและสั่งสอนแม่สาวเลือดร้อนให้จดจำเขาไปตราบชั่วชีวิต...

Create Date : 28 พฤษภาคม 2553
4 comments

Last Update : 28 พฤษภาคม 2553 21:25:46 น.

Counter : 442 Pageviews.

Share
Tweet

อะไรเนี่ยะ ไม่แมนเลย พึ่งบารมีของพ่อ เอามาแกล้งผู๋หญิง ไม่เป็นลูกผู้ชายเลย....

โดย: ต่างแดน IP: 80.214.254.80 29 พฤษภาคม 2553 15:42:39 น.

ช่ายน่าเกลียดมากมาย คนยังงี้น่าจะได้รับบทเรียนหนักๆซักบท น่าจะรีบกลับไปดูดนมขวดนะคะ

โดย: nana IP: 81.159.77.70 29 พฤษภาคม 2553 21:16:41 น.

อ่านะ แมนมากค่ะคุณดนุเดช ฮ่าๆๆๆๆๆ

โดย: noorunda 30 พฤษภาคม 2553 17:26:04 น.

แมนขนาดนี้ต้องเจอนางเอกของเราจัดการรร

โดย: วี IP: 202.124.74.136 31 พฤษภาคม 2553 10:06:25 น.