Bloggang.com : Princezz Matcha Latte - ชีวิต ครอบครัว กับความวุ่นวาย

ชีวิต ครอบครัว กับความวุ่นวาย

ไม่ได้เข้ามาใน bloggang นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ช่วงโควิดที่หนักก็ผ่านไปแล้ว มีเรื่องราวมากมายที่กำลังเรียบเรียงอยู่ว่า
จะเขียนเรื่องไหนก่อน-หลังดี

หลักๆ ที่จะอัพเดทก็คือ ปีนี้จะได้แต่งงานแล้วค่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!

หลังจากที่คุณแฟนวุ่นวายกับงานมาหลายปี ละชีวิตเราก็วุ่นวายกับครอบครัว
แถมช่วงที่หายไป พี่ชายจู่ๆ ก็ขาหัก จนต้องพากันไปดูแลเป็นเดือนๆ
ตอนคบกันกะไม่เกิน 2 ปีแต่ง สุดท้ายลามมา 8 ปีแต่งไปได้ นานมากกก
จังหวะชีวิตไม่ได้เลยจริงๆ ช่วงก่อนหน้านี้ 555555555555555555555

วันนี้ก็อยากจะเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องที่สุดมาแอบบ่นใน blog ซะหน่อย
เพราะเราคิดว่า การที่คนสองคนจะแต่งงานกัน มันควรจะเป็นเรื่องน่ายินดี
ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาคอยปวดหัวกับเรื่องของคนอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเราหรือแฟนเลย

เรื่องแรก สินสอด
จำนวนเงินไม่ใช่ปัญหา เพราะแม่เราดันเผลอพูดกับเรา ตั้งแต่สมัยที่เรา
ชอบไปเข้าวัด ปฏิบัติธรรม แล้วตั้งใจจะไปบวชภิกษุณีแบบไม่สึกเลย
ว่า "โอ้ยยยยย ไอ้... อ่ะหรอ 2 แสนแม่ก็ให้แต่งแล้ววววววววววววววว"
เรียกได้ว่า คำพูดค้ำคอ แม่จะไม่สามารถเรียกทอง-และจำนวนเงินเพิ่มกว่านี้ได้
เพราะเราก็บอกแม่ว่า พูดอะไรไว้ รับผิดชอบกับคำพูดของตัวเองด้วย
เรื่องนี้ เราจะไม่ไปเพิ่มความวุ่นวายให้มันอีก ก็ตกลงกับทางครอบครัวแฟน
ว่า จำนวนเอาตามความเหมาะสมก็พอ

แต่ แต่ แต่!!! เหมือนจะไม่มีปัญหาใช่ไหม? แต่เปล่าเลย มันกำลังจะเป็นปัญหา
เพราะพี่สะใภ้เรานี่แหละ มีเฉลยว่าทำไม ในเรื่องด้านล่างแน่นอน!

เรื่องที่สอง สู่ขอ
กว่าจะพาผู้ใหญ่ 2 บ้านมาเจอกันได้ เรียกได้ว่ายิ่งกว่าเข็ญครกขึ้นภูเขาไปอีก
ทั้งที่มันควรจะเป็นเรื่องง่ายๆ ดันไม่ง่าย เพราะ... พี่เราไม่มีความสามารถ
ในการเลี้ยงดูลูกได้เอง คือ ต้องให้พ่อให้แม่ไปช่วยตลอดเวลา
แล้วถามว่า การที่เขาจะมาสู่ขอเราที่บ้าน บ้านเราเงื่อนไขยุ่งยาก วุ่นวายตลอด
ตั้งแต่ช่วงที่หลานเกิดจนหลานเข้าเรียนชั้น อนุบาล พ่อแม่เรากลับบ้าน
ปีละไม่ถึง 2 เดือน แล้วพ่อแม่แฟนก็อายุเยอะมากแล้ว ใกล้จะเข้าเลข 8 ทุกที
คิดดูว่าจะต้องขึ้นเหนือล่องใต้ไป-กลับหาพ่อแม่เราที่บ้านพี่ มันสมควรไหม?
สำคัญที่เราอยู่ทางเหนือ ไม่ได้อยู่ที่ชลบุรี สุดท้ายเราก็ไปบอกพี่
ว่าเราถามพ่อเราสั้นๆ ว่า ทุกวันนี้ พ่อแม่มีลูกคนเดียวใช่ไหม? เวลาลูกคนอื่น
ถึงไม่คิดจะมีให้เลย บีบแต่จะให้เร่งแต่งงาน แล้วถามตัวเองบ้างไหม
ว่าอยู่บ้านให้เขามาขอรึเปล่า สรุป พี่โทรมายกเลิกกับแม่ ไม่ต้องไปช่วยแล้ว
ระยะเวลาคือลากยาวสองสามเดือนตั้งแต่มีประเด็น จนได้วันนัดสู่ขอแล้วตอนนี้

เรื่องที่สาม พี่คนโต
นี่ยิ่งกว่าเรื่องไม่เป็นเรื่อง คือ ไม่รู้พี่เราจะวุ่นวายอะไรนักหนากับชีวิตแต่งงานเรา
คือเราตกลงกับแฟนเราไปแล้ว ด้วยสภาพสังคมปัจจุบัน เราว่า เราพอใจ
จะใช้ชีวิตแบบคนในยุคก่อนมากกว่า ที่ผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า
ส่วนเราเป็นช้างเท้าหลัง แบ่งหน้าที่กันรับผิดชอบ และเราไม่ต้องออกไปหาเงิน
ให้เวลาอยู่บ้านเลี้ยงลูก ดูแลพ่อแม่แฟน รับผิดชอบงานบ้านทั้งหมดไป
ยังไม่ทันจะแต่งงานเลย พี่เราก็ห่วง คิดว่า เราจะต้องเลิกกับแฟนแน่ๆ
ถ้าเงินไม่พอใช้ เราก็บอกว่า เราลำบากร่วมกับพ่อแม่มาก่อน ตอนส่งพี่เรียน
เราอยู่ได้ เรา manage ทรัพยากรที่มีอย่างจำกัดได้ ไม่ใช่ปัญหาชีวิตเราเลย
พี่เราก็เอาแต่ย้ำคิดย้ำทำเรื่องเงิน จนเราก็สงสัยอ่ะ คือ ก่อนหน้านี้มีประเด็น
ครอบครัวพี่สะใภ้ติดหนี้พนัน พี่เลยต้องเอาเงินก้อนที่พ่อให้ไปซื้อที่ดินเขา
ช่วยใช้หนี้ให้เขา ละหลังจากนั้น พ่อแม่เราก็ซื้อรถใหม่ พี่ก็อาสาว่าจะผ่อนให้
แต่พ่อแม่เราอยากจ่ายเงินก้อน ปิดให้จบไป พี่บอก เอาเงินก้อนมาให้พี่
แล้วพี่จะผ่อนคืนให้ทีละเดือน และก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่ไม่คิดว่าพี่จะทำ

เรื่องสุดท้าย พี่สะใภ้
เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดว่าจะเป็นแบบนี้ เพราะแรกๆ ก่อนจะแต่งงานกับพี่ชายเรา
พี่สะใภ้ทำความสะอาดคอนโด จัดห้องให้พี่ดีมาก เราเลยสบายใจว่า เออ
คนนี้ดีจังเลย ดูแลพี่เราได้ แต่... มันมาโป๊ะเอาหลังแต่งงาน ตอนที่เราไปดูแล
พี่คนกลางที่บ้านพี่คนโต เพราะพี่คนกลางขาหัก(เดี๋ยวมีเขียนเล่าแน่นอน)
สภาพบ้านแรกเห็น คือ สกปรก ซกมก โสโครก ไม่สามารถบรรยายเป็นแบบอื่น
ได้เลย คือ มันเป็นแบบนั้นจริงๆ นอกจากไม่เอาไหนเรื่องงานบ้าน ทำอาหาร
คือ ไม่สุก... ถ้าไม่สุกก็ทำเอาจน overcook ทั้งแข็งและเหนียวไปหมด
ผิดกับภาพแรกที่เห็นไปหมดเลย ละเรื่องที่ร้ายแรงที่สุดตั้งแต่คู่นี้แต่งงานมา
คือ พี่สะใภ้เอาเรื่องเงินพ่อที่โอนให้พี่ ไปบอกพ่อตัวเอง เงินที่ได้มาโดยสเน่หา
ไม่ใช่สินสมรส ภรรยาไม่มีสิทธิในทรัพย์สินนั้นถูกไหม? นางก็ไปเรียกร้องจนได้
คือไม่รู้ว่าสร้างเรื่อง หรือเรื่องจริง แต่ครอบครัวพี่สะใภ้นอกจากติดสุรากันหนัก
แล้วก็ยังเป็นผีพนันกันไปอีก เรียกว่าติดหนี้ติดสินจนต้องขายทุกอย่างใช้หนี้
ก็มาบีบบังคับให้พี่เราไปช่วย คือ เอาเงินที่พ่อให้พี่ซื้อที่ดินญาติที่ติดพนัน
แล้วโอนชื่อมาเป็นของภรรยาพี่ (เงินพี่ ---> แต่ที่ดินเมีย) คือถ้าหย่า ก็ไปหมด

เลยเป็นสาเหตุให้พี่เรามาท้วงเราให้ทำงานต่อหลังแต่งงาน เรื่องเงินเป็นปัญหา
เงินสามารถทำให้คนเราหย่าร้างกันได้ ถ้าจะเชื่อมโยงง่ายๆ สำหรับเราก็คือ
พี่สะใภ้ขู่พี่เราว่า ถ้าไม่ช่วยเรื่องเงินก็จะหย่า พี่เราเป็นคนรักษาภาพลักษณ์
เรื่องแย่ๆ ของตัวเองจะไม่พูดจนกว่าจะจวนตัว แน่นอน คงไม่ยอมหย่า
แต่ยอมเสียเงิน พี่สะใภ้ของเรา เราพอรู้เห็นมาบ้างว่า ขี้งอน เอาแต่ใจ
คือถ้าไม่ได้ดั่งใจตัวเองเมื่อไหร่ ก็จะงอน จะโกรธพี่เราจนกว่านางจะได้
ในสิ่งที่นางต้องการ แต่ไม่คิดว่าจะลากชีวิตพี่เราลงเหวไปแบบนี้

ละก็กำลังจะลามมาสู่ชีวิตคู่ของเรา เพราะพี่สะใภ้เหมือนเล็งสินสอดเราไว้
กะจะให้พี่ชายเราไปขอเงินสินสอดของเราจากแม่ ซึ่งเราก็ขู่พี่เราไว้แล้ว
ว่าเราจะทำสัญญาให้มีผลทางกฎหมายกับแม่ ว่า แม่จะต้องยกสินสอดให้เรา
ตามที่แม่เคยพูดไว้กับเรา เพราะฉะนั้นจะไม่มีใครมีสิทธิในสินสอดของคู่เรา
แล้วก็บอกพี่ชายเป็นการเตือนว่า แฟนเราไม่ใช่กระเป๋าเงินของใคร
ใครมีปัญหาเรื่องเงิน ก็ให้คนนั้นจัดการชีวิตตัวเอง ถึงเอาเรื่องตายมาขู่เรา
เพราะมันไม่ใช่เรื่องที่เราจะต้องไปรับผิดชอบในผลการกระทำของคนอื่น
เราจะไม่มีวันลากครอบครัวลงเหว หรือไปชดใช้หนี้แทนใครหน้าไหนทั้งนั้น

----------------------------------------------------------------------------------
เอาจริงๆ ชีวิตเรามันราบรื่นกว่าพี่เราทั้งสองคนมาก และคู่ชีวิตของเรา
เราเลือกเอง เรากับแฟนเป็นเพื่อนสนิทกันมา 7 ปี ก่อนที่จะขยับความสัมพันธ์
ขึ้นมาเป็นแฟนต่ออีก 8 ปี แล้วก็กำลังจะแต่งงาน ก็รู้ไส้รู้พุงกันหมดอยู่แล้ว
ทะเลาะกันมากสุดก็ตอนที่แฟนป่วย หรือกินอะไรผิดแปลกจนไม่มีสตินั่นล่ะ
ในชีวิตที่ผ่านมา โควิดก็ลำบากด้วยกัน ลากกันไปฉีดวัคซีน คือ ประคองชีวิต
ของแฟนให้ผ่านมาได้ราบรื่น ติดโควิดก็ติดด้วยกัน แต่แฟนป่วยก่อนเราก็ดูแล
ตอนเราป่วยแฟนก็ดูแล ก็ช่วยเหลือเกื้อกูลกันมาตลอด โกรธแฟนบ้าง
งอนแฟนบ้าง เวลาที่เค้านัดเราแล้วเค้ามาสายเกินครึ่ง ชม ทะเลาะกันแต่ละครั้ง
ก็อยู่บ้านเดียวกันตลอด เราไม่เคยหนีปัญหา เรามีแต่พักแล้วตั้งสติทบทวน
ทุกอย่าง แล้วค่อยๆ คุยกับแฟน สุดท้ายก็ผ่านกันมาได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา
เพราะแฟนเรากับเราทั้งคู่เคยผ่านช่วงเวลาที่ครอบครัวยากลำบากมาแล้ว
แฟนเราบ้านเค้าเคยล้มละลายมาก่อน ส่วนเราพ่อแบกหนี้ของครอบครัว
แต่ที่พี่คนโตไม่รับรู้เลยก็ไม่แปลก เพราะมันสุรุ่ยสุร่ายที่สุดในชีวิตก็ช่วงนั้น
ทั้งใช้จ่ายจนมือเติบ ทั้งไปเล่นพนันบอล กินข้าวกินทิ้งกินขว้างจนเสียนิสัย

ถามว่าทำไมถึงพอใจที่จะอยู่เป็นแม่บ้าน เพราะส่วนตัวเรา เราแค่เห็นปัญหา
จากสภาพสังคมพ่อแม่ทำงานทั้งคู่ เด็กน้อยคนมากที่จะเติบโตมาแล้วดีจริงๆ
นอกจากนี้ยังทิ้งขว้างพ่อแม่ตัวเองอีก เราว่า เราไม่ต้องการมีชีวิตแบบนั้นเลย
ตอนพี่เราขาหัก เราก็บอกเลย เห็นไหม ถ้าเราไม่เลือกใช้ชีวิตที่ยืดหยุ่นแบบนี้
ใครมันจะมาดูแลพี่ พ่อกับแม่แค่หลานซนๆ ก็หนักแล้ว เพิ่มคนขาหักอีกคน
ไปกันใหญ่ ไม่ต้องให้เงินน้อง ขอแค่ไม่ทำขาหักเพิ่มอีก 2 ท่อน 3 ท่อนก็พอ
ส่วนแฟนเราเค้าเห็นด้วยกันกับเรา เรื่องเงินเขาหาได้ไม่มีปัญหาอะไรหรอก
ส่วนเราช่วยเขาประหยัดค่าใช้จ่ายได้มาก ทั้งอาหารอร่อย สดใหม่ ผักสดถูกๆ
คุณภาพดี ซึ่งเราได้จากเพื่อนสนิทของเรา คุณภาพชีวิตครอบครัวมันดีเลย
เวลาพ่อแม่แฟนเจ็บป่วยเราก็ช่วยเขาดูแลแทนได้เวลาที่เขาไม่อยู่บ้าน
สำคัญที่สุดคือ เรากับแฟนตกลงกันไปแล้วหลายเรื่อง เรื่องไหนร้ายแรง
เราก็ป้องกันไว้ก่อน และเตรียมรับมือไว้แล้ว เราสองคนก็ตั้งใจจะแต่งงาน
เพื่อสร้างครอบครัวร่วมกัน ไม่ใช่เพื่อหย่าร้าง แบบที่พี่เราพยายามพูด

Create Date : 29 มิถุนายน 2566
Last Update : 29 มิถุนายน 2566 12:31:29 น.
Counter : 512 Pageviews.

4 comments