สวัสดีค่ะกลับมาจากงานดนตรีเวทีสาธารณะ "เพื่อนพม่า" แล้วค่ะ และเพิ่มรู้จากเพื่อนว่างานนี้เริ่มต้นอย่างน่ารัก ๆ จากผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่เธอมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่ หัวใจที่ยิ่งใหญ่คือหัวใจแห่งการให้ เธอแค่พอเล่นกีต้าร์และร้องเพลงได้เท่านั้น แต่เธอชวนเพื่อนไปเล่นดนตรีเปิดหมวกเพื่อนำเงินไปให้เพื่อนชาวพม่าที่เป็นนักศึกษาและเป็นคนทำงานเอ็นจีโอ เพื่อส่งต่อไปให้ผู้ประสบภัยไซโคลนนาร์กีสในพม่า ในวันที่เธอชวนเพื่อนไปที่ถนนคนเดินท่าแพเชียงใหม่ เธอไปเล่นไม่นานนัก ทั้งเล่นทั้งพูด มีคนบริจาคมากมายได้เงินวันนั้นถึงสองหมื่นห้าพันบาท เมื่อได้เงินมา เธอกับเพื่อนก็มาคิดต่อว่าควรจะทำงานต่อ ทำให้เพิ่มขึ้น สร้างพลังกลุ่มคน ให้โลกรับรู้ถึงความห่วงใย ถึงเมตตาที่มีต่อกัน เธอจึงหาความร่วมมือจากเพื่อนสู่เพื่อน จากองค์กรสู่องค์กร ซึ่งทุกคนก็พร้อมอยู่แล้ว มีองค์กรร่วมจัดงานหลายองค์กร ทั้งองค์กรภาคประชาชน เอ็นจีโอ ศิลปิน นักเขียน นักศึกษา งาน "เพื่อนพม่า" จึงเกิดขึ้นฉันไม่รู้ว่าเธอยินดีจะเปิดเผยตัวเองหรือไม่ ฉันไม่ได้คุยกับเธอ และเพียงมองเธออยู่ไกล ๆ เมื่อรับรู้แล้วจะมาเล่าต่อนะคะ คืนนี้ขอนอนก่อนค่ะ เพิ่งกลับมาจากในเมือง ด้วยความคิดถึงเพื่อนผู้อ่านจึงแวะมาเล่านิดหนึ่งก่อน