ครับแวะมาถามข่าวคราว

ดูอลสุขภาพบ้างนะครับ

พี่เคยประสบวาตภัย จำแม้นเมื่อ 25 ตค 05

เรียนหนังสือชั้นป.5
พี่เอง

สวัสดีเจ้า คุณยาย

ขอสูมาตวยเน้อเจ้า ตี้สัญญาไว้ว่าปิ๊กไปเมืองไทยแล้ว จะแวะไปแอ่วหาแล้วบ่ได้ไปสักกำ มีเวลาน่อย ก่เลยได้แวะไปแอ่วหาก้าภู เชียงดาวเจ้า

แม่ญิงมาขออนุญาตหายหัวอย่างเป็นทางการกับคุณยายเจ้า ช่วงนี้ไม่สามารถเขียนเรื่องหรือไปแวะเยี่ยมเยียนใครได้อย่างใจนึกอยาก ด้วยกำหนดการส่งวิทยานิพนธ์งวดเข้ามาแล้ว

คงจะได้มีโอกาสมาทักทายกันบ่อยมากขึ้นหลังจากที่ส่งงานในปลายปีนี้

ขอเป็นกำลังใจจากทางไกลอย่างเงียบๆ และขอให้คุณยายมีสุขภาพกายที่แข็งแรง สุขภาพใจที่มั่นคงเจ้า

ฝากความคิดถึงหมี่เกี๊ยว และภูเชียงดาวมาด้วยเน้อเจ้า



โดย: แม่ญิงโย-นก IP: 202.7.166.174 17 พฤษภาคม 2551 15:36:49 น.

ขอบคุณพี่คนช่างเล่ามาก ๆ กำลังพยายามอยู่ค่ะ

ปี 05 คือที่แหลมตะลุมพุกใช่ไหมค่ะ

แม่ญิงโย-นก

รีบเรียนให้จบจะได้กลับมาทำงาน
พวกเรียนสูง ๆ จะมีเรื่องวิทยานิพนธ์เป็นหลัก ชวนไปไหนก็จะมีเรื่องวิทยานิพนธ์นั่นแหละ

หมี่เกี๊ยวกับภู เชียงดาว ก็หายไปเหมือนกันค่ะ ภูเข้าใจว่าไปอยู่บ้านเชียงดาว ยิ่งช่วงฝนอย่างนี้บ้านเขาคงน่าอยู่มาก อาจจะนอนมองดูดอยจนลืมวันเวลาไปแล้วก็ได้

หมี่เกี๊ยว น่าจะมีเรื่องวิทยานิพนธ์เหมือนกัน

พี่เรียนมหาวิทยลัยไม่จบจึงไม่ได้ทำอะไรที่ยาก ๆ แต่ไปหาวิทยานิพนธ์ของใคร ๆ อ่านอยู่เสมอ

กรูกลิ่นหนาวเยียบลึกจากดึกดำบรรพ์
ว่าพึงเป็นเช่นนั้น-เช่นนั้นเอง

- - -

คงเป๋นธรรมชาติเจ้าเปิ้นเอาคืนมนุษย์เนาะเจ้า...

ดูเหมือนว่า...ยังเอาคืนบ่หมดเทือ...ตราบใดที่มนุษย์ยังบ่หยุดทำร้ายเปิ้น...

:::ขอส่งกำลังใจให้พี่น้องชาวพม่าครับ:::

ถ้าอยู่เชียงใหม่
ผมจะไปร่วมงานแน่นอนครับ

แม้อยู่ไกลแต่ส่งใจไปร่วมงานค่ะ

ช่วงนี้เน็ตป้าอืดมากๆ หากจะมาเยี่ยมห่างไปบ้างอย่าว่ากันนะ

มีข่าวส่งให้ทราบตลอด ไม่ติดขัดเรื่องงานคงได้ไปร่วม หลายสิ่ง
หลายอย่างมนุษย์เป็นผู้ก่อ ไม่ว่า
จะเป็นทางตรงหรือทางอ้อม กลับ
มาพิจารณาตัวเองกันได้แล้วว่า
ฉันทำอะไรไปบ้าง ไม่เริ่มที่ตัวเอง
ก็อย่าคิดที่จะเรียกร้องให้คนอื่น ๆ
ทำ
รู้สึกว่าเพื่อน ๆ พี่ยายติดงาน
วิทยานิพนธ์กันทั้งนั้น รวมทั้งกิ่ง
ด้วยคน ที่ต้องเรียนเพื่อจะได้เข้าใจในบางอย่าง โดยเฉพาะปัญหาทางด้านสังคมศาสตร์ คลุกอยู่กับ
เรื่องเหล่านี้มานาน แต่ทำไมหา
คนเข้าใจยากจัง ถ้าหากไม่ไปเห็นกับตัวเอง หรือแม้แต่ประเด็นเรื่อง
พม่า ตอนนี้ก็ได้แต่บอกบางคนที่
เหมารวมความรู้สึกของแรงงาน
ต่างด้าว ให้เกิดความรู้สึกที่เราเป็น
แรงงานต่างด้าวในซีกโลกตะวันตก ที่หลายคนคิดว่าเจริญกว่าบ้าน
เรา ยังไงก็จะพยายามแวะเข้าไปเป็นกำลังใจให้กับทีมงานที่ต้องการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

สวสดี พี่ยาย อ้ายหนอม ค่ะ

ไปค่ะ ไป จะไปให้ได้
น่าสนใจมากค่ะ
เจอกันวันอังคารนะคะ

แวะมาบอกว่า ที่ blog ของหนู
มี Exhibition ค่ะ

มารับความคิดถึงจากพี่แม่ญิงโยนกค่ะ

อิอิ ยังมิได้บอกพี่เขาเลยค่ะ ว่าจะเอาที่เราคุยกันในบล๊อกพี่ยายไปเขียนต่อแล้ว ตอนนี้เตรียมบินไปนำเสนองานวิจัยที่จีนอ่ะค่ะ เอาเป็นว่าฝากบอกตรงนี้เลยละกันนะคะ

พี่ยายคะ ได้แว๊บไปเชียงรายก่อนไปจีนสักสองอาทิตย์กว่าๆอ่ะค่ะ ยังไงถ้ามีโอกาศอาจจะได้แวะไปเยี่ยมค่ะ เอาหน้าตาไปให้ดูและให้พี่ยายเคาะกะโหลกหนึ่งที อิอิ

ถ้าเจ้าปะหล่องว่างอาจจะชวนไปด้วยค่ะ สองอาทิตย์นี่กะให้คุ้มเลยค่ะ

ยังไงถ้าถึงแล้วเดี๋ยวติดต่อพี่ยายอีกทีนะคะ

อ้อ...ลืมบอกช่วงเวลาไปเลย ตื่นเต้นล์มากเลยพี่ ไม่ได้กลับบ้านตั้งเกือบ 2 ปี เลยตื่นเต้นล์จนลืม อิอิ

ถึงเชียงรายวันที่ 9 มิย.น่ะค่ะ
แล้วจะติดต่ออีกทีค่ะ

หมี่เกี๊ยว
ขอบอกว่ายินดีต้อนรับค่ะ
ชวนปะหล่องกับภู เชียงดาวมาด้วยนะเจ้า ปะหล่องเคยมาครั้งหนึ่งแล้วมาไม่ถึงรถเสียระหว่างทาง

ไปเมืองจีนไปเมืองอะไรค่ะ วันก่อนเพื่อนไปแสดงงานศิลปะ และไปเอจแผ่นดินไหว หนีตายมาแล้ว กลับมาถึงเธอว่า รักประเทศไทยจัง รู้สึกว่าเป็นที่ปลอดภัยจริง ๆ

กิ่ง
แล้วพบกันค่ะกิ่ง ถ้ามีของก็เอาไปขายเพื่อสมทบทุนได้นะคะ

ถุงนอนเป้ได้หมด ตอนนี้เพื่อนที่วุ่นอยู่กับวิทยานิพนธ์มีสี่ห้าราย

โบราณเขาว่าเล็ก ๆ ให้หาวิชาเติบโตขึ้นาให้หาเงินทอง ซึ่งน่าจะผิด เพราะพวกเติบโตขึ้นมาหาเงินทองกันใหญ่และบูชาเงินทองเป็นพระเจ้า

พวกเพื่อนทั้งสี่ห้าคนที่ทำวิทยานิพนธ์ไม่เชื่อหลังคำสอน เติบโตแล้วยังหาวิชาอยู่

ดีแล้วเพื่อนหาวิชาเมื่อเติบโตจะได้หาอย่างมีสติ เพราะวัยเยาว์เราเรียนแบบต้องเชื่อเอาไว้ก่อนครูสอนไว้

หลายๆ คนคงรู้สึกไม่ต่างกันนะครับ

ยิ่งได้เห็นภาพแล้วก็ยิ่งหดหู่ใจ

ยังไงเค้าก็เป็นเพื่อนบ้านใกล้กัน

ผมยังคิดว่าโชคดีของบ้านเรานะครับ

น่ากลัวมากๆ ครับ เรื่องภับธรรมชาติเดี๋ยวนี้มีให้ได้ยินได้ฟังกันบ่อยเหลือเกิน

ไปคุนหมิงค่ะพี่ ก็กลัวอยู่เหมือนกัน..หวั่นๆน่าดู เพราะหลังจากที่แผ่นดินไหวแล้ว ที่ปรึกษาและทางคณะฯที่อนุมัติการเดินทาง เขาตามตัวหนูกันให้วุ่นเลยค่ะ ถามว่าจะไปเมืองอะไร ห่างจากที่ไหวมากไหม อิอิ

ค่ะพี่ยายไว้จะตามๆกันให้ครบค่ะ

ยายกุ๊กไก่จ๋า

ไม่เป็นไรจ๊ะ เน็ตที่บ้านก็อืดมากเหมือนกันค่ะ ช่วงนี้ฝนตกทั้งวันโดยเฉพาะวันนี้ทำให้ไฟดับเป็นระยะด้วยค่ะ

ขอบคุณครับ

เดือนหน้ามาดามก็คลอดแล้วครับ

มาเยี่ยมมาเยือน
วันนี้จะไปงานเศร้าที่ถนนนิมมานเหมินเหมือนกัน

สวัสดีค่ะ พี่แพร
เป็นอย่างไรบ้างคะ ได้กลับ ไปเที่ยว เมืองนคร ได้ไปทีไหนมาบ้างคะ

น่าสงสาร ชาวพม่านะคะ

สรีสวัสดีเจ้าพี่แพร จารุ

เห็นภาพและดวงตาที่รอคอยความหวัง ทำให้น้ำตาซึมเลย

เดี๋ยววันนี้ตอนจัดรายการ จะขออนุญาตพูดเรื่องนี้นะเจ้า คนเหมือนกัน ต่างกันแค่ เรามีบารมีของในหลวงปกคุ้มอยู่ ส่วนของเค้าคนที่ปกครองไม่มีมนุษยธรรม ย่ำยีจิตใจกันเหลือเกิน

แว๊ปนึง คิดถึงแม่ญิงแกร่ง ออง ซาน ซูจี เธออยู่ได้ด้วยความหวัง ขอให้ประชาชนชาวพม่าอย่าละความหวังนะเจ้า เอาใจช่วยเจ้า

ปล.ช่วงนี้อ้อยเองก็วุ่นๆกับ พรบ.คอมพิวเตอร์ ปวดหัวเหลือเกินเจ้าพี่แพรเจ้า

อยู่ไกลไม่ได้ไปร่วม ส่งใจไปแทนนะคะ

ไม่ได้ไปอีกแล้ว..
อยากไปจัง..

อยากกลับบ้านค่ะ พี่ยาย

แวะมาถามข่าวคราว

งานเมื่อวันที่ 20 ที่ผ่านมาคงเรียบร้อยอบอุ่นดีนะคะ

แม้ไม่ได้มาร่วมงานด้วยแต่ก็ส่งใจมาเต็มร้อยค่ะ
............................

หนังสือส่งมาตั้งแต่วันที่แจ้งไว้
ไม่ทราบว่าได้รับหรือยัง
เป็นห่วงค่ะ

ฝนตก เป็นหวัดง่ะ