กินกับเธอมื้อไหนก็อร่อยby 水銀, ซุ่ยหยิน, ตูมหอม (Translator)

สำนักพิมพ์ Deep

จำนวนหน้า  365 หน้า

คำโปรย...

“สนใจจะทำงานในตำแหน่ง ‘เพื่อนทานอาหาร’ ไหมครับ”

หากเจอใครมาถามแบบนี้คงนึกว่าเป็นพวกหลอกลวงต้มตุ๋น ในโลกนี้จะมีงานสบายๆ แบบนี้ที่ไหนกัน!? แต่คงไม่ใช่กับ ‘เซี่ยฝานเทียน’ อดีตคอลัมนิสต์สายชิม ถูกเลิกจ้างงานทั้ง ๆ ที่มีภาระผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ซ้ำยังโดนแฟนเก่าเทด้วยเหตุว่าเขาไม่เอาไหน เลยปลอบใจตัวเองด้วยอาหารร้านหรู โดยไม่รู้ตัวว่าท่าทางเสวยสุขมื้อนั้นจะต้องตาแมวมองหาเพื่อนทานข้าวให้คุณชายทานยากอย่าง ‘ชิวหยวนเสียง’ ด้วยข้อเสนอที่น่าสนใจในภาวะวิกฤตเช่นนี้ เขาเลยตกลงปลงใจรับงานเพื่อนทานข้าว เป็น ‘เพื่อนกิน’ให้คนกินยาก...

หารู้ไม่ว่าคนกินยากจะอยาก ‘กินเพื่อน’ ซะงั้น!?

—————— หลังอ่าน ——————

ชิวหยวนเสียง vs เซี่ยฝานเทียน

เรื่องนี้ เป็นนิยายวาย (มีสลับโพ) ที่ตอนแรกคิดว่าน่าจะออกแนวสายชิล สบาย ๆ ฟีลกู๊ดอะไรงี้

แต่พออ่านจริงจัง ปรากฏว่ามีความดราม่าซ่อนอยู่ ตัวละครน่าสงสารนะ

ตัวชิวหยวนเสียง เป็นประธานบริษัทที่ผลิตอาหารเจ้าใหญ่  แต่เขากลับเป็นโรค anorexia  ทำให้ไม่อยากกินอาหาร  ผู้ดูแลก็เลยหาวิธีช่วย โดยการจ้างคนมากินอาหารเป็นเพื่อน เพื่อช่วยกระตุ้นให้คุณชายอยากอาหารขึ้นมาบ้าง

ส่วน เซี่ยฝานเทียน  ที่กำลังตกงาน  แต่ท่าทางการกินอาหารนั้นดูน่าเอร็ดอร่อยเข้าตากรรมการ เลยได้รับการทาบทามไปเป็นเพื่อนทานอาหารของคุณชาย

แล้วกระบวนการหลอกล่อเด็กน้อย? กินอาหารก็เริ่มขึ้น 55555

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนคุณแม่ที่ต้องหลอกล่อให้ลูกน้อยยอมกินข้าวอะ  น่ารักดี

เวลาผ่านไป ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ขยับใกล้ชิดกันเรื่อย ๆ 

แต่ด้วยฐานะที่ต่างกัน กับความในใจที่ไม่เคยพูดให้ชัดเจน 

ก็สร้างความแตกร้าวให้ทั้งคู่  

เอ่อ  ก็พล็อตน้ำเน่าทั่วไปอะนะ 5555 แต่มันก็ดูดราม่าไง

สงสารทั้งคู่  คนหนึ่งก็น้อยใจ ออกจากบ้านไป 

อีกคนก็ข้าวปลาไม่กิน ตรอมใจจนป่วยหนักไปอีกรอบ

โดยรวมแล้วดีเลยค่ะ  แต่... ติดตรงที่ทำไมต้องมีบรรยาย อู้ อ้า ใส่เสียงแบบนี้ตอนเลิฟซีนด้วยเนี่ย  หักคะแนนไปเลย 5555