ทัณฑ์รักหัวใจเถื่อน by มาหยา
สำนักพิมพ์ TOUCH
พิมพ์ครั้งแรก 2558
จำนวนหน้า 317 หน้า ราคา 230 บาท
คำโปรย...
เขาเป็นรักแรกพบ เป็นเทพบุตร
ที่เธอซุกไว้ในห้องหัวใจมานานปี
พอได้กลับมาพบกัน
เขากลับเลือกที่จะเป็นฝันร้ายของเธอ
ถ้าความเจ็บปวดนี้จะทดแทนบุญคุณของเขาได้
ถ้าน้ำตาที่อาบอยู่บนแก้มและหัวใจ ทำให้เขามีความสุข
หรือถ้าร่างกายที่เขาแสน รังเกียจ แต่บอกว่า อยากได้
ถ้าเธอให้ทั้งหมดนี้ เขาจะพอใจไหม...จะเลิกเกลียดกันได้ไหม !?
----------- หลังอ่าน -----------
สาวน้อยมีกังวาน หรือว่าน จำเป็นต้องขายพรหมจรรย์เพื่อนำเงินไปใช้หนี้การพนันของพ่อ เคราะห์ดีที่เธอได้พบกับรัฐศาสตร์ ผู้สงสารเด็กสาวตาดำๆ จึงจ่ายเงิน กับหากำไรนิดหน่อย แล้วปล่อยตัวไป
หลายปีผ่านไป มีกังวาน ผู้ที่เสียพ่อไปแล้วไม่มีญาติที่ไหน ได้ตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่กรุงเทพ เธอเรียนต่อจนจบมหาวิทยาลัย จากสาวน้อยบ้านนอก กลายเป็นสาวสวยผู้เรียบร้อยน่ารัก มีหนุ่มๆ ตามจีบมากมายรวมทั้งพี่สอง ประภวิษณุ์ พี่ชายของเพื่อนสาวคนสนิท ที่ดูจะมีคะแนนนำหนุ่มอื่นๆ จนเธอตัดสินใจเป็นแฟนกับเขา
แต่สถานะแฟนระหว่างเธอกับพี่สองก็อยู่ได้ไม่นาน เมื่อเธอพบว่าผู้ชายคนที่เธอพยายามลืมตั้งแต่หลายปีก่อนนั้น คือพี่หนึ่ง พี่ชายคนโตของเพื่อนเธอนั่นเอง ... และรัฐศาสตร์ก็จำเธอได้ทันที และปักใจเชื่อว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดี คงหวังมาปอกลอกน้องชาย จึงจัดการพาตัวเธอออกห่างจากน้องชาย โดยเอาไปไว้ที่ไร่ของตัวเอง ...... แล้วก็ปฏิบัติการทรมานน้องๆ จำเลยรัก จนได้มีโอกาสพิสูจน์ว่า หนูว่านน่ะยังบริสุทธิ์ผุดผ่องนะจ๊ะ ... แต่ยังไงก็กลายเป็นเมียพี่หนึ่งไปซะแล้ว แต่กระนั้นพี่แกก็ยังไม่วายกลั่นแกล้งและไม่ปล่อยหนูว่านไป เพราะว่ารักแล้วไง จะปล่อยไปให้โง่เหรอ เดี๋ยวก็จะกลับไปหาน้องชายตัวเองอีก ไม่เอาๆ ให้อยู่ด้วยกันไป แต่ก็แบบว่ายังคอยทำให้ฝ่ายหญิงเจ็บใจน้อยใจอยู่เรื่อย ฝ่ายนางเอกก็คิดว่าเขาไม่รัก คิดว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว ก็เลยคอยจะน้อยใจ ประชดประชัน แอบรักเขามาตั้งนานก็ไม่กล้าบอก กลัวเขาปฏิเสธแล้วจะทำยังไง ประมาณนั้น
แต่ในที่สุดก็เข้าใจกัน
ดราม่านิดหน่อย ตรงสงสารนางเอกแหละ ถึงจะโดนโขกสับยังไงก็ไม่หวั่น แต่ไม่ใช่ว่าหงอนะ ประมาณว่าเพราะรักจึงยอมทนมากกว่าละมั้ง
เรื่องนี้อ่านง่ายค่ะ สนุกดีด้วย พล็อตเดาได้อยู่แล้ว แต่คนเขียนเล่าเรื่องเก่ง สามารถดึงให้คนอ่านติดตามและมีอารมณ์ร่วมในเรื่องราวได้ ขนาดอ่านไปด่าพระเอกไปก็ยังอ่านได้รวดเดียวจบนะคะ