วันศุกร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2551

ประเดิมเรื่องราวคนพิเศษคนแรกด้วยสมาชิกใหม่ของครอบครัวเราค่ะ

ชื่อเล่นว่าน้องเอม ชื่อจริง ดญ. กชพร อายุจะครบสองขวบในเดือนกันยายนที่จะถึงนี้ค่ะ

น้าจำวันเกิดหนูได้แม่นเลยนะ จะบอกให้

เพราะหนูเกิดวันครบรอบ1ปีที่เครื่องบินพุ่งชนตึกเวิร์ลเทรดพอดี(วันที่ 11 กันยายน)

จำง่ายเน้อะ แต่หนูก็ดันทะลึ่งเกิดได้ในวันทะแม่งๆยังไงชอบกลอยู่นะ อิอิ

น่าเสียดายที่น้าไม่ได้ไปเห็นหน้าหนูในวันที่หนูเกิด เพราะช่วงนั้นน้างานยุ่งมาก

ได้มาเห็นหนูตอนหนูอายุเดือนนึงแล้ว หนูโตไวมากจริงๆ

แขนขายาวเฟื้อย ผมหนาคิ้วดกเหมือนน้าหนูเลยนะ

ตอนแม่หนูท้อง ไปอัลตร้าซาวด์ หมอทักว่าขาหนูยาวกว่าเด็กทั่วไปนิดหน่อย

ท่าทางหลานสาวน้าคนนี้จะตัวสูงนะเนี้ยะ หมอเขาว่างั้น

น้ำหนักแรกคลอดหนูดูจะน้อยไปสักนิด(2.8 กก )แต่แขนขาหนูก็ยาวจริงอะแหล่ะ

ด้วยความที่ครอบครัวเราไม่เคยมีเด็กทารกมาก่อน

การเลี้ยงหนูจึงถือว่าเป็นงานที่ท้าทายความสามารถแม่และยายของหนูมาก

พ่อ(ตาของหนู)ดูจะเห่อหนูจัง แต่ก็ไม่ค่อยกล้าอุ้ม เพราะกลัวหนูจะหลุดมือ

ผิวหนูไม่ค่อยขาวสักเท่าไหร่ ทั้งๆที่แม่หนูก็ขาวนะ แต่ไม่เป็นไร ยังไงหนูก็น่ารักเสมอ

น้ากลับบ้านที่เชียงใหม่ทุก 3-4 เดือน แต่ละครั้งที่เจอหนู น้องเอมของน้าจะโตขึ้นมาก

ยิ่งโตหน้าตาหนูยิ่งเปลี่ยน เริ่มมีเค้าว่า(น่าจะ)สวยนะ อิอิ ขอชมหน่อยละกัน

แต่ที่สำคัญคือรูปหน้าหนูกลมมาเชียว กลมไม่มีเปลี่ยนแปลงเลยตั้งแต่เกิด

(หรือเรียกแบบไม่เกรงใจว่าหน้าบานเหมือนแม่กับน้าของหนูไง)

เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆนะลูก เฮ้อ จะสวยอยู่แล้วเชียว ก็ดันมีอุปสรรคซะงั้น

ยิ่งหนูโตขึ้นเท่าไหร่ หนูเอมของน้าก็ยิ่งมีความคิดเป็นของตัวเอง

สังเกตได้จากหนูเริ่มทำอะไรด้วยตัวเอง เริ่มไม่พอใจเวลามีใครขัดใจหนู

เริ่มซน เริ่มดื้อ เริ่มไม่ฟังใครและแผลงฤทธ์ให้คนแก่ในบ้านต้องปวดหัวกันบ่อยๆ

แต่พอหนูรู้ว่าจะโดนตีเท่านั้นแหล่ะ หนูจะแปลงร่างเป็นเด็กน้อยผู้น่าสงสาร

มาประจบออดอ้อนตามประสาของหนู ใครเจอดอกนี้เข้าไป เป็นใจอ่อนซะทุกราย

ทำใจดุหรือตีหนูไม่ลงกันเลยสักคน(แสบจริงๆ)

ใครบอกว่าเด็กผู้หญิงไม่ซนเหมือนเด็กผู้ชาย ขอยืนยันว่าไม่จริงเลยนะคะ

เด็กผู้หญิงซนเป็นลิงได้ไม่แพ้เด็กผู้ชายเลยคะ พิสูจน์แล้ว จะบอกให้….

หนูโตไว ตัวใหญ่กว่าเด็กวัยเดียวกัน กินเก่งมาก(อย่างกะเครื่องสูบน้ำ)

พัฒนาการของหนูเป็นไปตามวัย และที่สำคัญหนูเป็นคนอารมดี

ไม่ขี้เหนียวหรือหวงของเล่นเหมือนเด็กหลายๆคนในวัยเดียวกัน

หนูพูดได้หลายคำแล้ว สามารถสื่อสารและทำตามคำสั่งได้หลายอย่าง

จดจำใครต่อใครได้มากมาย จำชื่อหมาที่บ้านได้ด้วยนะ

ดูจากพัฒนาการของหนูแล้ว น้าเชื่อว่าน้องเอมของน้าน่าจะฉลาดนะ

ไม่ได้เจอหนูตั้งแต่สงกรานต์ที่ผ่านมา คิดถึงหนูจังเลย

2สัปดาห์ก่อน ยายบอกน้าว่าหนูป่วย เข้าโรงพยาบาล น้าก็อดเป็นห่วงหนูไม่ได้

แต่ตอนนี้หนูหายป่วยแล้ว น้าก็วางใจ

หายป่วยไม่ทันไร ไอ้ตัวแสบของน้าก็กลับมาทวงบัลลังค์ความแสบคืน

ในที่สุดน้องเอมของน้าก็ร่าเริงๆ ซนเป็นลิงได้เหมือนเดิม

คนเลี้ยงที่แก่แล้วนี่สิจะแย่เอา เพราะเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องวิ่งไล่จับยัยตัวแสบทั้งวัน

แต่ถึงจะเหนื่อย ก็มีความสุขนะ ครอบครัวเรามีชีวิตชีวาขึ้นมากจริงๆนับตั้งแต่หนูเกิดมา

เดี๋ยวนี้เวลาน้าโทรกลับบ้าน จะได้ยินเสียงหนูพูดโน่นพูดนี่แว่วเข้ามาในสายเสมอ

พอได้ยินเสียง ก็ชักอยากเห็นหน้าหนู อยากเห็นว่าหนูโตขึ้นมากแค่ไหนแล้ว

อยากกลับบ้านไปเจอหน้าหนูบ่อยๆจังเลย แต่ยังหาโอกาสเหมาะๆไม่ได้ซะที

เอาไว้น้าจะขนตุ๊กตาตัวใหญ่ๆไปฝากนะ น้าเตรียมไว้ให้หนูเต็มตระกร้าเลย

คิดถึงหนูจังเลย น้องเอมตัวแสบของน้า…..