ทัวร์แม่ลูกอ่อน...ซีนหวิวๆที่ Auckland City กับ ขี้โคลนแปลกๆที่ Rotorua

เช้าวันที่ 18 ดิชั้นตื่นมาตามเวลาปกติคือ 6 โมงเช้า ตามเสียงที่หัวหน้าทัวร์ได้เซ็ต morning call ไว้ ภาพของคุณลูกอ่อนที่เห็นตรงหน้าวันนี้แปลกตายิ่งนัก คุณลูกอ่อน ลุกขึ้นมาเกาะขอบเตียงแล้วเดินไปเดินมา…เด็กนี่ช่างโตเร็วเหมือนคนอื่นว่าจริงๆ

ล้อเล่นค่ะ ลูกดิชั้นเพิ่งห้าเดือน ไม่มีความสามารถพิเศษขนาดนั้น อย่างมากก็พลิกคว่ำพลิกหงาย พยายามจะคืบกกระดึ๊บๆ แต่ภาพที่เห็นแล้วแปลกไปก็คือ แก้มลูกค่ะ แก้มเปลี่ยนไปเป็นสีชมพูเรื่อๆ ดูแล้วน่าหยิกยิ่งนัก ตอนนั้นทุกคนก็ชอบใจใหญ่ พลางสันนิษฐานกันว่า พอมาอยู่เมืองฝรั่งแล้วคงเปลี่ยนสีผิว หารู้ไม่ว่านั่นเป็นสัญญาณเตือนภัยบางอย่าง ที่พวกเรายังไม่รู้จนกระทั่งทัวร์ใกล้จะจบแหละค่ะ

หลังจากชื่นชมหลาน/เหลนชายกันถ้วนหน้า พวกเราก็ออกรถไปชมเมือง Auckland กันแต่เช้าตรู่ บรรยากาศที่ AKL ก็จะดูเป็นเมืองหลวงๆ คือมีตึกรามบ้านช่องเยอะแยะ แต่จะกระจายออกไปทั่วเมือง ถนนเลนใหญ่ ไม่ได้เบียดอยู่ที่เดียวเหมือนเมืองหลวงตัวจริงอย่าง Wellington

Landmark ของเมืองนี้ก็คือ ตึก Sky Tower มาโอ๊คแลนด์แล้วต้องเห็น ไม่เห็นก็เหมือนกับว่ามาไม่ถึง ตึกนี้สูงที่สุดในโซนขั้วโลกใต้ค่ะ แหมก็แน่สิคะ เอสกิโมเค้าคงจะมาก่อน้ำแข็งสู้ด้วยไม่ไหว เอาไปเรยค่ะ รางวัลชนะเลิศด้วยความสูง 328 เมตร

คนส่วนใหญ่จะต้องถ่ายรูปตึกเก็บไว้เป็นที่ระลึก มุมถ่ายรูปดีๆจะอยู่ตรงสวนสาธารณะค่ะ แต่ดิชั้นไม่มีหรอกค่ะรูปตึก ไม่ได้ถ่าย ก็คุณหัวหน้าทัวร์อ่ะสิคะ เร่งอยู่ได้ ไม่รู้เป็นอะไรแกมู๊ดดี้แต่เช้า แต่เดี๋ยวหาจากเน็ตมาแปะไว้ให้ดูกันค่ะ



ตาม กม. ของที่นี่เด็กเล็กจะต้องนั่งคาร์ซีทเวลาขับรถ ก็คงจะเหมือนกับประเทศอื่นๆทั่วโลก ยกเว้นประเทศไทยเราที่ยังไม่ได้เคร่งครัดกันมากนัก ตามปกติพระเอกของท้องเรื่องจะโอเคกับคาร์ซีทค่ะ ร้องบ้าง แต่ก็ยอมนั่ง แต่ไม่รู้ทำไมเช้่าวันนั้นอาละวาดสุดเดช ไม่ยอมนั่งท่าเดียว แต่พวกเราก็ยังฝึนๆจับแกนั่งไว้ เพราะรู้มาว่าค่าปรับอ่ะ มันตั้ง 150 เหรียญ หรือประมาณ 3,750 บาทไทยแน่ะคะ

ในที่สุดพวกเราก็เดินทางมาถึง Sky Tower เพื่อขึ้นไปชมทัศนียภาพของเมืองโอ๊คแลนด์กัน มาถึงก็ซับซ้อนเชียวค่ะ เดินเข้ามาแทนทีว่าจะได้กดลิฟต์ขึ้นไปดูเลย เปล่าค่ะ ต้องกดลงไปชั้นใต้ดินเพื่อซื้อตั๋วซะก่อน จ่ายไปเลยคนละ 23 เหรียญ (575 บาท) หัวหน้าฟรี เส้นใหญ่ตามเคย

จุดชมวิวก็แบ่งเป็นสองส่วนค่ะ ถ้าจ่ายราคาที่ว่าข้างต้นก็ได้ไปทั้งสองที่ ส่วนแรกจะเรียกว่า Main Observation อีกส่วนจะเรียกว่า Sky Deck

เมื่อมาถึงชั้น Main Observation พวกเราก็มองเห็นวิวทิวทัศน์ด้านล่างอย่างใจหวิว เพราะว่าชั้นที่เราอยู่นั้นสูงกว่าพื้นดินถึง 186 เมตรค่ะ แต่เมื่อมองไปไกลๆก็จะสบายตาดี ไกลสุดลูกหูลูกตาประมาณ 80 กม.ได้







ถ้าใครชอบดูวิวแบบเจาะลึกเค้าก็มีกล้องส่องแบบหยอดเหรียญให้ดู หรือไม่ก็จอวีิดีโอไฮเทค ซูมเข้าซุมออกได้ตามใจชอบ จะส่องดูหลังคาบ้าน หลังคารถใครไม่มีใครว่าอันนี้ฟรีค่ะ


ที่ส่องดูแบบหยอดเหรียญ


จอวีิดีโอไฮเทค

ส่วนจุดที่หวิวมากที่สุดอีกจุดนึงก็คือ พื้นที่เจาะไว้แล้วมีกระจกมาแทนที่พื้นคอนกรีต เห็นเข้าก็แขยงเลยค่ะ ไม่กล้าเดิน ถึงแม้ว่าเค้าจะเขียนกำกับไว้ว่าหนาเท่ากบคอนกรีตก็ตาม แต่คณะทัวร์เราจำเป็นที่ต้องมีคนกล้าค่ะ คุณตาก็อาสามาเป็นนายแบบให้อีกครั้ง แต่ขอโทษ ย้อนแสง เก๊กเท่าไหร่ก็มองไม่ค่อยเห็นหรอกค่ะ





ระหว่างที่เรากำลังชมทัศนียภาพกันอยู่นั้น ท่านหัวหน้าทัวร์เราก็ส่งเสียงโวยวายตลอดเวลา เอ๊ นมก็เพิ่งให้กินไปนี่นา ปกตินมแม่ก็น่าจะอยู่ท้องอย่างน้อยก็สองชั่วโมง แต่อย่ากระนั้นเลย เสียงเด็กร้องมันแผดเข้าไปลึกทะลวงแก้วหู วิธีเดียวที่อิชั้นใช้แก้ปํัญหามาตลอดก็คือการให้นมลูก เพราะว่าลูกก็จะหยุดร้องทุกครั้งเลย แต่ขอบอกว่าเป็นวิธีการที่ไม่ดีเท่าไหร่ค่ะ เพราะจะสร้างนิสัยเสียให้กะเด็ก แต่มันทำมานานแล้วเสียไปแล้วแก้ลำบาก



ดังนั้น แขกไปใครมาแถวนั้นก็ได้เห็นทัศนียภาพหวิวแบบสุดๆตรงนั้นเอง เอ่อ ซีนนี้ไม่มีรูปให้ดูนะคะ เดี๋ยว blog ดิชั้นจะโดนแบน ส่วนบรรดาลูกทัวร์เหรอคะ แตกกระเจิง ถ้ามีโบว์เหลืองคงเอามาติดเสื้อกันให้วุ่น ทำทีว่ามากะทัวร์คณะอื่นทันที ส่วนดิชั้นจะทำท่าขัดเขินไม่ได้ค่ะ ทำทีว่าให้นมชมวิว ใครจะทำไม ประสบการณ์แบบนี้เคยเปล่า?

จริงๆแล้วทาง Sky Tower เค้าก็มีบริการแก้เด็กโยเยนะคะ ถ้าใครมีลูกอ่อนงอแงแบบดิชั้นอยากลองก็ได้ค่ะ เค้าเรียกบริการนี้ว่า Sky Jump คล้ายบันจี้จั๊มพ์แต่ไม่มีการเด้งอ่ะค่ะ แค่ดิ่งลงไปแล้วห้อยต่องแต่ง รวมเวลา 16 วินาที หรือ 75 กม ต่อ ชม. พอดีว่ามารู้ทีหลังอ่ะค่ะ ไม่งั้นจับส่งไปแล้ว

พอให้นมเสร็จ บรรยากาศบน Sky Tower ก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง พวกเราจึงขึ้นไปที่ Sky Deck แต่่ก็ไม่ได้ประทับใจมากเท่าชั้นที่แล้ว ถ้าไม่อยากขึ้นมาชั้นนี้ก็เสียแค่ 20 เหรียญค่ะ แต่อย่างว่า มาแล้วจะเสียอีกสามเหรียญได้ดูอึกชั้น ใครก็เอา

หลังจากนั้นพวกเราก็รีบเผ่นขึ้นรถกันทันที ก่อนที่ท่านจะแผลงฤทธิ์อีก ขึ้นรถทีไร ถ้าโชคดีท่านจะหลับค่ะ เพราะแรงรถโขยกเขยกเนี่ยมันเหมาะดีโยกไปเยกมา ได้ที่ แม่หลับก่อนเพื่อน่

ระยะทางจาก Auckland ไป Rotorua นัิ้นถ้าขับรถไปก็ประมาณ 3 ชั่วโมง เราได้แวะทานข้าวกันที่ KFC ร้านลุงเคนของเราเจ้าเก่านี่เอง คุณทวดเป็นคนค่อนข้างกินยากค่ะ อย่าว่าแต่อาหารฝรั่งไม่ชอบแล้ว แม้แต่อาหารไทยในเมืองไทย ยังถูกใจท่านยากเลยค่ะ เพราะฉะนั้นเราต้องหาอะไรที่กินง่ายๆไว้ก่อน ทวดบอกว่าไม่ได้หัดตั้งแต่เด็กๆเลยเป็นคนเลือกกิน ผิดกับคุณหัวหน้าทัวร์ค่ะ กินง่ายตั้งแต่เล็กๆ ดูสิคะ



ในที่สุดพวกเราก็มาถึง Rotorua แล้วก็มุ่งหน้าไปยังบ่อโคลน ด้วยเวลาอันเฉียดฉิว เค้าจะปิดรับคนเข้ากันตอน 3 โมง 45 พวกเราไปถึงกันก็ 3 โมงแล้วค่ะ แต่ไม่เป็นไรเราสามารถเดินได้จนถึงห้าโมงเย็น

พอเราเปิดประตูรถปั๊บ กำลังอุ้มท่านหัวหน้าลง กลิ่นตุๆก็ลอยมา เอาแล้วไง สงสัยได้เรื่องอีกแล้ว เราก็จัดแจงเปลื้องผ้าท่าน เตรียมเปลี่ยนแนปปี้ แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่าไม่ได้เจออึกองโตอย่างทีคิด จริงๆที่มาของกลิ่นมาจากบ่อโคลนนั่นเอง

เค้าว่ากันว่า โคลนที่นี่มีส่วนประกอบของกำมะถันค่ะ เนื่องจากเป็นโคลนที่มาจากการระเบิดของภูเขาไฟ กลิ่นมันก็เลยละม้ายคล้ายคลึงกะอุนจิดีๆนี่เอง ถ้าอยากมาเที่ยวไม่ต้องกังวลเตรียมหน้ากากกรองอากาศมาขนาดนั้นหรอกนะคะ เดินๆไปเดี๋ยวจมูกเราก็ชินเองค่ะ

รู้สึกว่าเขียนไปเขียนมามันชักจะยาวเหยียด แถมเริ่มปวดหลัง เอาเป็นว่าจบแค่นี้ก่อ่นดีกว่า แล้วค่อยมาต่อเรื่องขี้โคลนกันทีหลังดีกว่านะคะ

Create Date : 10 ตุลาคม 2549		9 comments
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2551 2:50:30 น.
Counter : 1752 Pageviews.
Share Tweet