รักเกินต้าน Can't Resist บทที่ ๑๒ (Yuri)
๑๒ ในวันที่ประชุมฝ่ายบริหาร มีผู้อำนวยการเป็นประธานหัวหน้าวิชาต่างๆ และฝ่ายต่างๆ เข้าฟังรวมแล้วสิบกว่าคนเข้าประชุมกันอย่างพร้อมเพรียง ยกเว้นแต่มนตรี รองผอ. ซึ่งขาดประชุมจนแทบเป็นปกติ สวัสดีค่ะทุกท่าน ที่ดิฉันเรียกประชุมในวันนี้นอกจากเป็นการประชุมปกติ ยังมีเรื่องสำคัญที่จะแจ้งให้ทราบเรื่องตำแหน่งผู้ช่วยผอ.ที่ว่างมาเป็นปี ตอนนี้ดิฉันได้เลือกคนที่เหมาะสมได้แล้วสมรเอ่ยขึ้นอย่างเป็นทางการ เสียงฮือฮาดังขึ้นในที่ประชุมโดยไม่ได้นัดหมายสายตาหลายคู่เบนมองไปยังตัวเก็งตำแหน่งนี้ พยุงครูชายฝ่ายปกครองวัยห้าสิบห้า ซึ่งทำงานที่ รุ่งนพคุณ มานานยืดอกขึ้นเข้าใจว่าตนจะได้เลื่อนขั้น ข่มอาการดีใจจนเนื้อเต้น เอาไว้แทบไม่อยู่อยากได้เงินเดือนประจำตำแหน่งเพิ่มจะแย่ เปิดเทอมก็โชคดีเลยฉัน...เยี่ยม สมรพยักหน้าให้กับชุติมาลุกไปเชิญเปมิกาที่อยู่ด้านนอกเข้ามา สาวหวานก้าวเข้ามาในห้องประชุมอย่างสง่างามยกมือทำความเคารพอย่างอ่อนน้อม ด้วยคนในห้องนี้หลายคนแก่กว่าพ่อหล่อนด้วยซ้ำ สวัสดีค่ะ นี่แปมเปมิกา หลานสาวของดิฉันเองลูกของคุณมนตรี รองผอ. หลายท่านคงคุ้นหน้าคุ้นตากันแล้วคนนี้แหละที่ดิฉันจะให้มารับตำแหน่งผู้ช่วยผอ. หวังว่าทุกท่านจะแนะนำและช่วยเธอด้วยนะคะ เสียงฮือฮาในห้องประชุมดังขึ้นอีกครั้งครั้งนี้เป็นความประหลาดใจระคนสงสัยกับตัวเลือกนี้ ค่อนไปทางลบมากกว่าบวกส่วนใหญ่มองเป็นเรื่องของเส้นสายมากกว่าความสามารถ ไม่มีใครกล้าปริปากออกมาต่อหน้าผู้อำนวยการได้แต่มองหน้ากันไปมา ให้เด็กเมื่อวานซืนมาเป็นผู้ช่วยผอ.ท่านผอ.เสียสติไปหรือเปล่า! พยุงทำตาขวาง กัดฟันกรอดผิดหวังไม่น้อยที่ตนไม่ได้ตำแหน่งนี้ ตำแหน่งที่คาดหวังมานานหลุดลอยไปต่อหน้าต่อตาเขาพยายามควบคุมความไม่พอใจเอาไว้เต็มที่ ไม่อยากเสียมารยาทต่อหน้าสาธารณะ ดิฉันอยากให้ทุกท่านฟังวิสัยทัศน์ของผู้ช่วยผอ.คนใหม่ด้วยนะคะ ผู้อำนวยการสูงวัยเกริ่นแล้วหันไปพยักหน้าให้กับหลานสาว เพื่อให้รับไม้ต่อ สาวหวานทรุดนั่งเก้าอี้ว่างติดกับสมรขยับตัวไปใกล้ไมโครโฟนตรงหน้า กดเปิดแล้วพูดขึ้น สวัสดีค่ะทุกท่าน ดิฉันเปมิกา มีแนวคิดที่จะพัฒนาคุณภาพของโรงเรียนประถมรุ่งนพคุณ ให้ได้มาตรฐานมีชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับมากขึ้น โดยเน้นให้นักเรียนได้มีโอกาสร่วมกิจกรรมโชว์ความรู้ความสามารถ ทั้งในและนอกโรงเรียน โดยกิจกรรมแรกคืองานไหว้ครูที่จะมีขึ้นในสองอาทิตย์ข้างหน้า นอกจากมีประกวดพานไหว้ครูเหมือนทุกปี ขอเสนอให้เพิ่มการประกวดอาทิ อ่านทำนองเสนาะ เพื่อรำลึกถึงพระคุณของครูบาอาจารย์ การร้องเพลงไทยเดิมและการรำไทยอีกด้วย... สาวสวยนำเสนอแนวคิด ที่ตนคิดต่อยอดจากไอเดียของอินทุอรกลั่นกรองมาเป็นถ้อยคำที่ชัดเจนเรียบง่าย ทำให้ผู้ฟังคล้อยตามเห็นด้วยบางคนพยักหน้าสนับสนุนเป็นระยะ โดยใช้เวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง ...ดิฉันขอจบการนำเสนอเพียงแค่นี้ขอบคุณค่ะ เสียงปรบมือรัวดังก้องห้องประชุมเล็ก ครูหลายคนยกยิ้มถูกใจในนโยบายของหล่อน บางคนเลิกดูแคลนเปลี่ยนเป็นยกย่องเลยก็มี ดูเหมือนจะมีคนสนับสนุนความคิดแปมพอสมควรแบบนี้คงทำอะไรได้ง่ายขึ้นหน่อย สมรยิ้มอย่างภูมิใจในตัวหลานสาวปรายตามองไปยังผู้ช่วยผอ. คนใหม่ที่ทรุดตัวลงนั่งอย่างเกร็งๆ รอดไปที ตื่นเต้นจะแย่ สาวสวยเป่าลมหายใจออกปากเบาๆ คลายความตื่นเต้นลง หลังนำเสนอจบก่อนเข้าห้องประชุมก็ประหม่าจนนั่งไม่ติด สูดยาดมไปหลายครั้ง กลัวจะตื่นเต้นจนพูดไม่ออก หล่อนไม่ได้เข้มแข็งเก่งกาจอะไรแค่ฟอร์มดีมาดดี เก็บความรู้สึกเก่งกว่าคนอื่นเท่านั้นประกอบกับได้กำลังใจจากอินทุอรที่เขียนข้อความมา จึงฮึดสู้สุดใจขาดดิ้น อาอินลุ้นฉันขนาดนี้ ฉันต้องไม่ทำให้อาอินผิดหวัง...เปมิกาสู้ๆ เชอะ นโยบายสวยหรูทำได้จริงเหรอ...ก็แค่เด็กขี้โม้ พยุงนึกค้านในใจ ปรบมือแปะๆ ตามมารยาทเท่านั้นไม่อยากเสียภาพพจน์คนใจกว้าง ทั้งที่จริงแล้ว เขาเป็นพวกคิดลบ เห็นแก่ตัวทุกอย่างที่แสดงออก ล้วนเสแสร้งแกล้งทำ เพื่อสร้างภาพเท่านั้น ตรงกับสุภาษิตที่ว่า...น้ำลึกหยั่งได้ น้ำใจหยั่งยาก หัวข้อการประชุมในวันนี้มีไม่มาก เน้นไปที่การเปิดตัวผู้ช่วยผอ.คนใหม่มากกว่าไม่นานสมรก็ปิดการประชุม หลายคนเดินออกไป มีบางคนเดินมาหาสาวสวยที่นั่งใกล้ๆกับเจ้าของโรงเรียน ไอเดียของคุณแปมเยี่ยมมากเลยครับท่านผอ. ผมชอบมากถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะครับ หัวหน้าฝ่ายกิจกรรมกล่าวชื่นชมต่อหน้า ขอบคุณค่ะ หล่อนค้อมหัวรับคำชม ฝากด้วยนะ เด็กคนนี้คงต้องเรียนรู้อีกมากสมรกล่าวกับเขา ครับ อีกฝ่ายรับคำ ผมขอตัวก่อน เมื่อกี้ลูกพูดได้ดีมากเลยนะสมรหันมาชมหลานสาว หลังคนอื่นออกไปหมดแล้ว...เหลือแค่ชุติมา คิดไม่ถึงว่าคุณย่าก็ชมฉันด้วย เปมิกายิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง รู้สึกตัวลอยๆขึ้นมา แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเมื่อได้ยินประโยคถัดไป อย่าเพิ่งดีใจไป นี่แค่เริ่มต้น ลูกต้องทำให้ได้ตามที่พูดเสียก่อนเข้าใจไหม? ย่าปรามไม่อยากให้หล่อนเหลิง แค่คำพูดสวยหรูไม่พอคนเก่งจริงต้องมีผลงานออกมาให้ประจักษ์ด้วย...ไม่ใช่ดีแต่ตวัดลิ้นไปวันๆ ค่ะคุณย่า สาวหวานรับคำทำหน้าจ๋อย เปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทันเลยทีเดียว ฉันคงต้องขอบคุณอินสินะ...ที่ทำให้คุณย่าชมได้ ชุติมานึกขำผู้ช่วยผอ.คนใหม่ ซึ่งยังมีความเป็นเด็กอยู่มากแต่อย่างน้อยเปมิกาก็คือความหวังของ รุ่งนพคุณ มากกว่าคนอื่น ยุคใหม่ของ รุ่งนพคุณ เริ่มแล้วสินะ หลังกลับมาที่ห้องทำงาน สาวสวยหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความไปหาใครคนหนึ่ง เพื่อเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องประชุม ดีใจจนรอบอกตอนหัวค่ำไม่ไหว Pemika : ขอบคุณอาอินมากนะคะถ้าไม่ได้อาอิน วันนี้แปมคงแย่แน่ Kru In : ยินดีค่ะแสดงว่าวันนี้คุณย่าชม? Pemika : ไม่ใช่ชมธรรมดาแต่ชมมากด้วย Kru In : ขนาดนั้นเชียว อินทุอรประหลาดใจไม่น้อย ด้วยปกติสมรเป็นคนปากหนักไม่ค่อยจะชมใครเท่าไหร่ ถ้าชมก็แปลว่า...ดีเยี่ยม Pemika : พรุ่งนี้แปมขอเลี้ยงข้าวอาอินเป็นการตอบแทนได้ไหมคะ? ฉันจะทำให้อาอินสนใจฉันให้ได้...คอยดูสิ สาวสวยหาข้ออ้างเจอกับอินทุอรในวันหยุดเพื่อจะได้มีกิจกรรมร่วมกันเหมือนสมัยก่อน จะได้สนิทสนมแน่นแฟ้นกว่าปัจจุบันและกีดกันไม่ให้คนอื่นมายุ่งกับอาสาวของตนไปด้วย ไม่ยอมทิ้งความหวังในตัวเธอไปง่ายๆ...จนกว่าอีกคนจะตกลงปลงใจกับใครจริงๆ พรุ่งนี้เหรอ...อืม สาวหน้าคมนิ่งคิดถึงกิจกรรมในวันพรุ่งนี้แล้วนึกขึ้นได้ว่ามีนัด Kru In : พรุ่งนี้ช่วงเที่ยงไม่ว่างค่ะมีนัดกับเพื่อน เพื่อนคนไหน? แม้อยากรู้จะแย่แต่ไม่กล้าถามออกไปเกรงเป็นการล้ำเส้น เจียมตัวว่าตนอยู่ในฐานะหลาน...ไม่ใช่คนรัก Kru In :แต่ถ้าเย็นๆ น้องแปมว่าง อาจะทำอาหารเลี้ยง สนใจไหมคะ? Pemika : จริงนะไม่ได้ทานอาหารฝีมืออาอินนานแล้ว Kru In : ตกลง? Pemika :ค่ะ (จากนั้นส่งสติกเกอร์ YES ตามไป) Kru In : (ส่งสติกเกอร์ OK) หลังนัดแนะเรียบร้อยก็วางมือถือลง เปมิกานั่งคิดกิจกรรมต่างๆในวันไหว้ครูต่อ เพื่อให้ทุกอย่างออกมาสมบูรณ์ที่สุด ฉันจะตั้งใจทำงานไม่ให้คุณย่ากับอาอินผิดหวังเด็ดขาด บ้าจริง! เลือกเด็กเพิ่งจบมาเป็นผู้ช่วยผอ.เอาอะไรมาคิด เดี๋ยวโรงเรียนก็ฉิบหายกันพอดี พยุงสบถในใจอย่างหงุดหงิด ผิดหวังและเสียหน้า ที่ตนไม่ได้ขึ้นตำแหน่งสูงโตกว่านี้เขาได้ตำแหน่งฝ่ายปกครองมานานกว่าห้าปี อยากให้โรงเรียนประถมนี้เจริญกว่านี้แต่ติดตรงที่เขาเสนออะไรไปมักจะไม่ได้รับการยอมรับเท่าที่ควร หลังเชื่อมาตลอดว่า เขาคือผู้เหมาะสมที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้มีความสามารถเหนือกว่ามนตรี ซึ่งเป็นรองผอ. ด้วยซ้ำ หากหมอนั่นไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของคุณสมรคงไม่มีทางได้ตำแหน่งนี้ จึงพลอยดูแคลนมาที่รุ่นหลานคือมนต์ธรและเปมิกาด้วย พ่อไม่เอาไหนสักอย่างลูกจะไปเอาอ่าวได้อย่างไร...เลือกฉันเป็นยังจะดีเสียกว่าอีก เขาเชื่อในคำโบราณที่ว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เพียงแต่พยุงลืมไปว่า...เปมิกาสืบสายเลือดของสมรมาด้วย ทําไงดีวะ? ร้อนใจขึ้นหลังมองปฏิทินที่ใกล้จะสิ้นเดือนคิดถึงค่าใช้จ่ายพิเศษสิ้นเดือนนี้ ดอกเบี้ยเงินกู้ที่ต้องจ่ายให้กับอดิศรหลังเผลอใจลืมตัวใช้เงินฟุ่มเฟือยเกินตัวไปหน่อย...ค่าสังสรรค์เอ็นเตอร์เทนคลายเครียด การทำงานเป็นครูโรงเรียนเอกชนไม่ได้เลื่อนขั้นทุกปีเหมือนครูโรงเรียนรัฐบาล แม้จะมีสวัสดิการดีกว่าบ้างเล็กน้อยก็ตามอย่างไรก็คือมนุษย์เงินเดือนประเภทหนึ่ง ...หากบริหารเงินไม่ดีอาชีพไหนก็หนี้พ้นล้นตัวได้ทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่แม่พิมพ์พ่อพิมพ์ของชาติด้วย เสียดายชะมัด ถ้าฉันได้เป็นผู้ช่วยผอ.จะได้เงินเพิ่มอีกเดือนละเกือบหมื่นเชียว เฮ้อ! นึกเสียดายถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ก่อนถอนใจยาวออกมา หันไปมองงานบนโต๊ะ ตั้งใจจะทำต่อจนกว่าจะเลิกงานทว่าไม่ทันทำอะไรก็โดนขัดจังหวะ กริ๊ง! กริ๊ง! มือถือที่อยู่ในกระเป๋าดังขึ้น พยุงจึงหยิบออกมาดูทันทีที่อ่านชื่อคนโทรมา เม็ดเหงื่อผุดซึมเต็มหน้าผากเป็นสายจากคนที่เขาไม่อยากรับ ...สายจากเจ้าหนี้ ไม่รับได้ไหมวะ แต่พอคิดอีกที เขาไม่อยากถูกตามล่าหมายหัวจากอดิศรจึงจำใจกดรับ สะ สวัสดีครับ สวัสดีครับครูพยุง ผมอดิศรนะเจ้าพ่อเงินกู้ทักทายอย่างสนิทสนม เย็นนี้ว่างไหมครับผมอยากเลี้ยงข้าวครูน่ะ คนฟังหรี่ตาคิดหนัก แต่ไม่มีทางเลือกมากนัก ที่ไหน กี่โมงครับ? อดิศรกำหนดสถานที่และเวลา อยู่ห่างจากโรงเรียนไปพอสมควร คาดว่าคงไม่อยากให้ใครพบเห็น พอจะบอกได้ไหมครับว่า มีธุระอะไร?พยุงโพล่งถาม ไว้เจอแล้วค่อยคุยกันดีกว่าอีกฝ่ายบ่ายเบี่ยง ไม่คิดเจรจาเรื่องสำคัญทางโทรศัพท์ ก็ได้ครับ ครูฝ่ายปกครองจำใจรับปาก สวัสดีครับ พูดจบฝ่ายนั้นกดวางสายไป ครูสูงวัยทำหน้าเครียดรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ที่ต้องเผชิญหน้ากับชายเจ้าเล่ห์ที่แสนกลิ้งกลอกประดุจหมาจิ้งจอกแต่หลีกเลี่ยงไม่ได้จนกว่าจะใช้หนี้อีกฝ่ายหมด หมอนั่นอยากคุยกับฉันเรื่องอะไร? ช่างเข้ากับคำพังเพยที่ว่า ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรมาพบกันเหลือเกิน พงษ์ อดิศรเรียกชื่อลูกชาย หลังคิดแผนอะไรขึ้นมาได้เพื่อจะให้ได้ที่ดินของคุณสมรโดยเร็วที่สุด ก่อนที่จะโดนคนอื่นตัดหน้าจึงคิดใช้หลายๆ ทางพร้อมกัน เขาเชื่อว่า เพื่อความสำเร็จ ไม่จำเป็นต้องเลือกวิธีการนักก็ได้
ขอแค่ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการก็พอ อธิพงษ์ละสายตาจากมือถือที่กำลังเขียนจีบสาว มองหน้าพ่อ ครับพ่อ แกรู้จักมนต์ธร หลานชายของสมรหรือเปล่า?คนเป็นพ่อถาม เคยได้ยินเรื่องของชายหนุ่มเจ้าปัญหามาพอสมควร สมรเจ้าของโรงเรียน รุ่งนพคุณ ที่พ่ออยากได้? ถามย้ำ ใช่ รู้จักสิครับ หมอนั่นเป็นเพื่อนโรงเรียนเก่าไปเที่ยวที่เดียวกับผมบ่อยๆ ดีมาก แกพยายามตีสนิทกับหมอนั่นเอาไว้นะอดิศรออกคำสั่ง เหมือนให้เข้าทำตามแผนที่คิดไว้ โหย! งานยาก ลูกชายส่ายหน้าไปมา ไม่ไหวมั้งครับ หน้าตาก็งั้นๆนิสัยก็ห่วย ขี้เบ่งขี้เก๊กจะตายไป เคยแย่งผู้หญิงกับเพื่อนผมด้วย สองอาทิตย์ก่อน เพื่อนเขาเกือบมีเรื่องชกต่อยมนต์ธรจู่ๆ จะให้ไปทำดีด้วยคงดูแปลกๆ ใจจริงอธิพงษ์แอบเล็งน้องสาวของอีกฝ่ายจึงไม่คิดมีปัญหาด้วย...เพียงแต่เขาไม่รู้ว่า เปมิกากลับมาแล้ว ถ้าแกช่วยฉันให้ได้ที่แปลงนั้นฉันซื้อ BMW Z4 ให้คันนึง สนใจไหม? คนเป็นพ่อใช้รางวัลเข้าล่อ ว้าว! ตกลงครับ คนฟังทำตาลุกกับข้อเสนอที่เย้ายวนใจ ก็แค่นั้นแหละ แล้วผมต้องทำอะไรบ้าง? อธิพงษ์กระตือรือร้นขึ้นมาทันที ตีซี้แบบสุดๆ มันอยากได้อะไรก็ให้ไป แล้วมาเบิกที่ฉัน ขนาดนั้น? ไม่บ่อยที่เขาจะได้ยินบิดาใจป้ำกับใคร อืม...แกคิดว่าทำได้ไหมล่ะ? ไม่มีปัญหาครับ สองพ่อลูกยิ้มร้ายกาจ สร้างวิมานในอากาศกับผลประโยชน์ก้อนโตที่ตนจะได้รับ
OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตามค่ะ E-book โหลดซื้อได้ที่ MEB นะคะ ส่วนหนังสือเปิดจองถึง 2 ธันวาคมค่ะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 19 พฤศจิกายน 2561 |
| Last Update : 19 พฤศจิกายน 2561 17:17:07 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 564 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
