|
รักเกินต้าน Can't Resist บทที่ ๔ (Yuri)
๔ เปมิกากลับบ้านมาได้หลายวันแล้ว แต่คนอื่นที่อยู่บ้านติดกันยังไม่ทราบว่าหล่อนกลับมาแล้วจนกระทั่งมนตรีไปเยี่ยมสมรที่โรงพยาบาล ถึงได้ทราบว่าลูกสาวกลับมาจากอังกฤษ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่? คนเป็นพ่อถามอย่างไม่ค่อยพอใจนัก สองวันก่อนค่ะ สาวหวานตอบเสียงเรียบ ยกมือทำความเคารพบิดาบังเกิดเกล้า ใจคอไม่คิดจะบอกพ่อเลยหรือไงน้ำเสียงตัดพ้อ ทำไมต้องใช้เสียงแบบนี้ด้วย? เปมิกาขมวดคิ้วมุ่นหลังโดนต่อว่า ด้วยปกติเขาไม่ค่อยจะสนใจลูกสาวคนนี้นัก...สนใจแค่ลูกชายคนโตกับลูกสาวคนเล็กเท่านั้น ก็พ่อไม่เคยถามแปมนี่คะ เอ๊ย! พูดแบบนี้ออกมาได้ยังไงเดี๋ยวแม่ก็หาว่าฉันไม่สนใจลูกอีก มนตรีหน้าชา ปั้นหน้าไม่ถูกที่โดนลูกสาวสวนกลับต่อหน้าคุณสมรกับชุติมา รู้สึกเสียหน้าไม่น้อย ยังไงฉันก็เป็นพ่อแกนะ เอ่ยเตือนเสียงเข้ม ให้รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ แปมจำได้ค่ะ ไม่เคยลืม สาวสวยพูดหน้าตาเฉย ทำไม่รู้ไม่ชี้ว่าเขาต้องการจะบอกอะไร เจอหน้าก็กวนประสาทเลยเยี่ยมมาก รองผอ.กัดฟันแน่น เพื่อข่มอารมณ์ขุ่นเคืองในใจไม่ชินกับการกวนโทสะของลูกสาวที่พัฒนาสูงขึ้น...สูงจนน่าหมั่นไส้ เจอหน้าก็ปะทะคารมกัน...นี่มันครอบครัวสุขสันต์ชัดๆ สมรส่ายหน้า กับสองพ่อลูกที่รักกันมาก เหมือนขมิ้นกับปูนน้อยครั้งที่จะคุยกันรู้เรื่อง หากคนหนึ่งบอกซ้าย อีกคนจะหันขวับไปขวา เธอจึงต้องกลายเป็นกรรมการห้ามทัพอยู่บ่อยๆและครั้งนี้ก็ไม่ต่างกัน มนตรี ครับ เขาละสายตาจากลูกสาวมองไปยังมารดา แม่คุยกับแปมแล้ว แปมจะไปทำงานที่โรงเรียนนะ เหรอครับ รองผอ.ทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยคาดไม่ถึงว่าลูกสาวจะมาช่วยงานธุรกิจของครอบครัว ไม่ยักรู้ว่าอยากเป็นครูด้วย เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะคุณพ่อขา หล่อนขมวดคิ้วแต่ไม่พูดอะไร ไม่ใช่ครู แม่จะให้แปมเป็นผู้ช่วยผอ.ต่างหากสมรตอบแทน หา! เขาหลุดอุทานออกมากลอกตาไปมา คิดชักแม่น้ำทั้งห้าทั้งสิบมาอ้าง เพื่อให้มารดาเปลี่ยนใจ จะไหวเหรอครับ? ตำแหน่งผู้ช่วยผอ.ต้องการคนมีประสบการณ์ไม่ใช่เด็กจบใหม่ถอดด้าม พวกผู้ปกครองกับพวกครู คงไม่เชื่อถือฝีมือแปมเท่าไหร่ชื่อเสียงโรงเรียนเราก็จะแย่ลงไปอีกนะครับ ว่าแล้วเชียว ผอ.สูงวัยถอนใจ ปฏิกิริยาของมนตรีไม่ต่างจากที่คาดไว้นักรู้ว่าลูกชายไม่ต้องการให้หล่อนมาเกี่ยวข้องกับโรงเรียนประถม ด้วยอยากจะขายทิ้งมากกว่าเก็บไว้ ไหวไม่ไหวก็ต้องลองดูก่อน เธอพูดยิ้ม หันหน้ามองหลานสาว ใช่ไหมแปม? ค่ะคุณย่า หล่อนตอบหนักแน่นนัยน์ตาคู่สวยเป็นประกายแน่วแน่ เปมิกาได้ฟังเรื่องของโรงเรียนจากคุณสมรในช่วงที่นอนเฝ้ารวมถึงเรื่องที่บิดากับพี่ชายต้องการขายธุรกิจนี้ แลกกับเงินก้อนโต ยิ่งทำให้สาวสวยต้องการจะรักษาโรงเรียนแห่งนี้เอาไว้ให้ได้ หล่อนถูกสอนมาว่า การรักษามรดกของบรรพบุรุษเอาไว้และพัฒนาให้เจริญก้าวหน้า เป็นหน้าที่ของลูกหลานที่กตัญญู ไม่ใช่คิดแต่จะขายสมบัติที่พวกท่านทำงานเหนื่อยยากหามา แม่ให้แปมคิดวิธีปรับปรุงมาตรฐานของโรงเรียนเราให้ดีขึ้นหากทำแบบนั้นได้ โรงเรียนเราก็จะอยู่ได้แบบสบายๆ ไปอีกนาน ผอ.สูงวัยเล่าจุดประสงค์ที่ให้หลานสาวคนโปรดเข้ามาช่วยงาน ลูกคงไม่มีปัญหาใช่ไหม? มะ ไม่มีครับ เขากลั้นใจตอบออกไป บ้าจริง! สบถในใจ ไม่สบอารมณ์ที่เปมิกากลายเป็นพวกมารดาแทนที่จะเข้าข้างพ่อแท้ๆ หญิงสาวกลายเป็นอุปสรรคชิ้นโต ต่อการขายโรงเรียนของเขาด้วย...แต่ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาขัดขวาง ก็ดี สมรยกยิ้มในหน้าแต่ไม่ได้เชื่อทุกคำพูดของลูกชาย เธอรู้จักเขาดีว่าเป็นคนอย่างไร...รู้ลึกเข้าไปถึง DNA เลยด้วยซ้ำ ใจเย็นไว้ก่อนนี่อาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้ เขาบอกกับตัวเอง ไม่คิดจะวางมือเรื่องขายโรงเรียนวันนี้ยังคิดแผนไม่ได้ แต่พรุ่งนี้หรือมะรืนนี้ อาจจะคิดวิธีที่ดีออกก็ได้ แล้วหมอจะให้แม่กลับบ้านได้เมื่อไหร่ครับ?เปลี่ยนไปถามเรื่องสุขภาพของสมรแทน ในฐานะลูกก็รักและห่วงแม่เสมอ ...หากไม่มีแม่ เขาก็คงไม่มีวันนี้ ถ้าวันนี้ตรวจแล้วไม่มีอะไรผิดปกติพรุ่งนี้คงกลับได้ หญิงสูงวัยตอบ ใจจริงอยากกลับบ้านมากกว่าอย่างน้อยก็จะได้ทำงาน ไม่ใช่นอนเรื่อยเปื่อยทิ้งลมหายใจไปวันๆ แบบนี้ ดีจัง มนตรียิ้มออกมาแบบนี้ต้องเลี้ยงฉลอง ดีไหมครับ? แม่อยากจัดงานเลี้ยงต้อนรับแปม ที่เรียนจบมากกว่าคนเป็นย่ามองไปทางหลานสาวคนโปรดพร้อมยิ้มอย่างเอ็นดู คำก็แปมสองคำก็แปม...เห็นฉันเป็นอะไร ลูกชายสะอึก ทำหน้าเจื่อนอีกครั้งที่สมรให้ความสนใจกับเปมิกามากเหลือเกิน...มากกว่าทุกคนแม้กระทั่งลูกชายคนเดียวอย่างเขา ก็สู้หลานสาวไม่ได้ จึงยอมเออออห่อหมก ก็ได้ครับ เอาเป็นอีกสองวัน ขอเป็นงานเลี้ยงมื้อค่ำภายในครอบครัวก็แล้วกันเดี๋ยวฉันให้ชุจัดการเอง สมรหันไปทางเลขาฯ ของตน จัดอาหารเผื่อทุกคนในบ้านด้วยนะ สั่งร้านประจำดีกว่า แช่มจะได้ไม่ต้องเหนื่อย...อย่าลืมโทรชวนชนินทร์กับชนเทพแล้วก็อินด้วยนะ ค่ะคุณท่าน ชุติมารับคำ รีบจดคำสั่งในสมุดทันที ไม่ให้มีอะไรตกหล่นบกพร่อง นัยน์ตาคู่สวยของเปมิกาเป็นประกายวูบหนึ่งหลังได้ยินชื่อ ใครคนนั้นที่ยังคงมีอิทธิพลกับหัวใจไม่เสื่อมคลายแต่ว่ายังไม่มีโอกาสได้คุยกันตามลำพังเลยตั้งแต่กลับมา เขาคงไม่อยากคุยกับฉันหรอก...ฉันมันคนไม่สำคัญ หญิงสาวเข้าใจไปอย่างนั้น บ่ายวันนั้น อินทุอรทำหน้าเคร่งขรึมกว่าปกติแล้วกลับไปโดยไม่พูดไม่จาอะไรกับตน นอกจากประโยคอำลา สาวหวานรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจทุกครั้งยามคิดถึงเวลาถูกผู้ที่เราแคร์มองข้าม แม้จะพยายามจะตัดใจมานาน...แต่ไม่ใกล้เคียงคำว่าสำเร็จแม้เศษเสี้ยว วันที่แม่จะออกจากโรงพยาบาล ให้ชุบอกผมด้วยนะครับผมจะมารับ มนตรีอาสา ไม่ต้องหรอก แม่กลับกับแปมได้สมรปฏิเสธเสียงเย็น เราน่ะเข้าไปดูงานที่โรงเรียนบ้างเถอะอย่ามัวแต่สนใจบริษัทของตัวเอง ถ้าไม่อยากเป็นรองผอ.ก็บอกมา แม่จะให้คนอื่นเป็นแทน เธอไม่อยากจะโยนความผิดพลาดของธุรกิจให้กับลูกชาย แต่เขาไม่สนใจใยดีกับธุรกิจครอบครัวแม้แต่น้อยเมื่อมีเปมิกามาแบ่งเบา จึงไม่จำเป็นต้องเก็บมนตรีเอาไว้ให้เกะกะ รับเงินเดือนตั้งแพงแต่ทำงานไม่คุ้มค่า...ตัวอย่างไม่ดีแบบนี้ ไม่รู้จะเก็บไว้ทำไม ฉึก! มนตรีสะอึกอีกรอบ เฉลี่ยในหนึ่งเดือน เขาเข้าไปในโรงเรียนนับแล้วไม่ถึงห้าวันด้วยซ้ำแวะเข้าไปเซ็นชื่อไม่ถึงชั่วโมงก็ออกไปทำธุระต่อ เวลาส่วนใหญ่หมดไปกับบริษัทส่วนตัว ...หากลูกน้องคนอื่นทำเลียนแบบเขา เขาคงแจกซองขาวให้นานแล้ว แม่อย่าพูดอย่างนั้นสิครับมนตรีปฏิเสธลนลาน รายได้ตำแหน่งรองผอ. เป็นรายได้หลักของเขาไม่ต่างจากเงินกงสีที่ได้รับสม่ำเสมอหากไม่มีรายได้ส่วนนี้ คงไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกเมียตัวเองให้สะดวกสบาย แม้อรนภาจะทำงานนอกบ้าน แต่เป็นพนักงานแบงค์ธรรมดามีเงินแต่ละเดือนแค่พอกินพอใช้ ช่วงลูกสาวยังเล็กเงินเดือนคนเดียวแทบไม่พอซื้อนมเลยด้วยซ้ำ ขืนลาออกจะเอาเงินที่ไหนกิน...ตายแน่! ถ้าไม่คิดลาออก ก็ตั้งใจทำงานหน่อยหญิงสูงวัยเอ่ยเสียงเย็น คนเป็นแม่นึกระอาใจกับพฤติกรรมของลูกชายที่ไม่เคยหลาบจำ เรียนรู้จากความผิดพลาด เปิดกี่บริษัทก็โดนหุ้นส่วนฉ้อฉล เจ๊งมากี่บริษัทยังไม่รู้ตัวอีกต้องให้หมดตัวก่อนหรือไง...ไอ้ลูกโง่ เข้าใจแล้วครับ ไม่มีอะไรงั้นผมกลับก่อนนะครับมนตรีรู้สึกเสียหน้าเหลือเกินที่โดนต่อว่าต่อหน้าเปมิกากับชุติมายกสองมือขึ้นทำความเคารพมารดา ก่อนออกจากห้องไปอย่างเร็วราวกับติดปีก ทำไมต้องหักหน้ากันแบบนี้ด้วยบ้าเอ๊ย! นึกคลั่งแค้นใจไม่น้อย ที่ทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจแม่สักอย่างในสายตาของสมร เขาเป็นคนล้มเหลวคนไม่เอาไหน จึงต้องการทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ว่า...สิ่งที่แม่คิดนั้นมันไม่ใช่ความจริง เฮ้อ!โตมาจนป่านนี้ยังคิดไม่เป็นอีก ฉันผิดเองที่เลี้ยงลูกไม่ดี สมรนึกโทษตัวเอง ถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยๆ กลัวเหลือเกินว่าเขาจะทำลายรากฐานของธุรกิจครอบครัว เพียงเพราะเห็นแก่เศษเงินเล็กๆ น้อยๆ ผอ.สูงวัยจะพูดเตือนอะไรมากก็ไม่ได้ ด้วยความที่ลูกชายเป็นคนหัวดื้อมีทิฐิมานะสูง ไม่เคยยอมรับฟังใคร เธอจึงได้แต่ปล่อยให้ไปเรียนรู้ด้วยตนเอง มนตรีล้มลุกคลุกคลานกับบริษัทกว่าสิบครั้งแต่ดูเหมือนว่า ก็ยังไม่ต่างจากเดิมนัก เข้าทำนอง โง่จนเกินเยียวยา เธอในฐานะแม่จึงต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรม คราวนี้เปิดบริษัทอะไรอีกล่ะ?สมรเปรยขึ้นลอยๆ พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ค่ะ ชุติมาตอบ เธอรู้ทุกเรื่องที่ควรรู้ของสมาชิกในครอบครัวนี้ หา! คนเจ็บหันขวับจ้องหน้าคนพูด ยกมือขึ้นนวดขมับเกิดอาการมึนหัวขึ้นมากะทันหัน พอเดาว่า ลูกชายคิดวางแผนจะทำอะไรต่อไป หากได้รับมรดกจากตน ไม่ขาย แต่ตั้งใจจะเปลี่ยนโรงเรียนเป็นอย่างอื่นฉันจะมีหน้าไปเจอกับคุณปู่คุณย่าในปรโลกได้ยังไงกัน...ไอ้ลูกชั่ว นี่มันบ้าหรือเปล่า? หญิงสูงวัยพึมพำเหมือนพูดกับตัวเอง ไม่ทราบค่ะ สาวแว่นตอบเบาๆ การสนทนาจบลงอย่างเงียบงัน สาวสวยซึ่งนั่งฟังอยู่ด้วยทำหน้าสับสนกวาดตามองผู้หญิงสองคนสลับไปมา ไม่เข้าใจความนัยที่คุณสมรพูดกับชุติมาแม้แต่น้อย แปลว่าอะไร? สองวันต่อมา งานเลี้ยงต้อนรับเปมิกา ถูกจัดขึ้นที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของสมรเป็นงานเลี้ยงบุฟเฟ่ต์ในครอบครัว ซึ่งมีสองครอบครัวได้รับเชิญ หนึ่งของมนตรีและอีกครอบครัวคือชนินทร์ หลานชายของสมร ซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่ของมนตรีกับลูกชายชื่อชนเทพ ซึ่งอยู่ในวัยเกือบสามสิบ ยินดีด้วยนะแปม ที่เรียนจบชนินทร์กล่าวทักทายอย่างคุ้นเคย ทันทีที่เห็นหญิงสาวสองพ่อลูกมาถึงก่อนเวลาเล็กน้อย ด้วยบ้านของเขาอยู่ห่างออกไปพอสมควร ขอบคุณค่ะลุงนิน หล่อนยกมือขึ้นไหว้ชายทั้งสอง ไม่เจอกันตั้งนานสวยขึ้นมากเลยนะเนี่ย อย่าล้อแปมสิคะ คนถูกชมยิ้มหวาน ชนินทร์หันมาบอกกับลูกชาย เอาของขวัญให้น้องสิลูก โอ้ เกือบลืมแล้วครับ ชนเทพทำหน้านึกขึ้นได้ ยื่นซองสีขาวปิดผนึกให้กับเปมิกา นี่ของขวัญสำหรับแปมครับ หล่อนรับซองมาถือไว้ พลิกดูอย่างละเอียดแต่ไม่มีอะไรเขียนไว้ จึงอดถามไม่ได้ อะไรคะพี่เทพ? เซอร์ไพรส์ครับ ไว้ค่อยแกะดูนะพี่ว่าแปมน่าจะชอบเขาหลิ่วตาให้อย่างอารมณ์ดี ขอบคุณค่ะ ว่าแต่จบแล้วจะทำงานเลยหรือเรียนต่อล่ะ?ชนินทร์ถาม แปมขอทำงานที่โรงเรียนกับคุณย่าค่ะ ชายสูงวัยทำหน้าแปลกใจ แล้วพยักหน้า ก็ดีนะ คุณอาท่านก็เหนื่อยมากแล้วถ้ามีแปมไปช่วยแบ่งเบาก็คงวางใจขึ้น พูดเสียงอ่อนโยน หวังว่าแปมคงจะช่วยอะไรคุณย่าได้บ้างพูดไม่เต็มเสียงนัก ไม่ค่อยมั่นใจในความสามารถของตัวเองเท่าไหร่ ลุงเชื่อในตัวหลานนะ เขากล่าวให้กำลังใจ ขอบคุณค่ะ เปมิกาพยักหน้าก่อนเหลือบมองมายังชนเทพ ที่กวาดตาไปมาเหมือนมองหาใครอยู่ พี่เทพมองหาใครคะ? อ๋อ คุณอินน่ะไม่รู้ว่าวันนี้จะมาหรือเปล่า? หืม? ไม่ทราบค่ะ แปมยังไม่เห็น ทราบแต่คุณย่าเชิญค่ะ หญิงสาวอยากเจออินทุอรเหมือนกัน จึงเดินทำทีออกมาต้อนรับแขกแต่พลันสงสัยที่เห็นชายหนุ่มดูกระวนกระวายใจ ชนเทพยิ้มร่าเริงดีใจจนออกนอกหน้า จริงเหรอดีจัง ทำไมพี่เทพต้องดีใจขนาดนั้นด้วย? สาวสวยขมวดคิ้ว แล้วคำตอบที่อยากรู้ก็มาจากปากของชนินทร์ นายเทพเขาสนใจคุณอินน่ะแต่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ ตามจีบมาตั้งนาน แต่หนูอินเธอเฉยมาก สงสัยจะกินแห้ว พี่เทพจีบอาอิน! สาวสวยแตกตื่นตกใจอย่างบอกไม่ถูกหัวใจหล่นไปกองที่ตาตุ่มที่มีคู่แข่งเพิ่มขึ้น แบบไม่ทันตั้งตัว พ่อครับอย่าพูดให้ใจเสียได้ไหมครับ คุณอินอาจจะขี้อายมากก็ได้ เขาพูดปลอบใจตัวเอง อยากให้หนูอินปฏิเสธตรงๆไอ้เทพจะได้เลิกบ้าซะที คนเป็นพ่อไม่อยากพูดขัด ส่ายหัวกับความหวังริบหรี่ของอีกฝ่ายชนินทร์เชื่อว่า ลูกชายเขาไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรแต่เป็นเพราะอินทุอรไม่มีใจให้ต่างหาก ขืนชนเทพดันทุรังต่อไป ก็มีแต่จะเจ็บมากขึ้นเขาในฐานะพ่อจึงอยากให้เรื่องนี้ยุติโดยเร็ว พูดเองเออเองก็ได้ด้วย เปมิกาประชดพี่ชายในใจอย่างหมั่นไส้ ร้อนใจอยากรู้ว่าเธอคนนั้นคิดอย่างไรกับชนเทพขึ้นมาทันที อาอินคงไม่ได้ชอบพี่เทพหรอกนะ ชายหนุ่มชะเง้อชะแง้ แล้วยิ้มกว้างแก้มแทบฉีกเมื่อเห็นครูสาวจอดรถ แล้วเดินตรงมา นั่นไงคุณอินมาแล้ว สวัสดีค่ะ คุณอา คุณเทพ และก็น้องแปม สาวหน้าคมทำความเคารพสองพ่อลูกอย่างสุภาพหันไปรับไหว้เปมิกา สองสาวสบตากันเนิ่นนานกว่าปกติก่อนมนตร์สะกดจะหายไป โดยเสียงของใครบางคน ดีใจจังที่หนูอินมานายเทพบ่นหาอยู่เลย ชนินทร์กล่าวปูพรมไว้ให้ลูกชาย เหรอคะ อินทุอรยิ้มบางๆพอเข้าใจจุดมุ่งหมายของอีกฝ่าย แต่เธอไม่ได้คิดอะไรกับชนเทพเกินเพื่อนจึงวางตัวเว้นระยะห่างพอสมควร โดยหวังว่าสักวันเขาจะพบคนที่เหมาะสม ...ซึ่งคงไม่ใช่ตนแน่ เสาร์หน้าว่างไหมครับผมได้บัตรดูคอนเสิร์ตของ xxx มา ว่าจะชวนคุณอินไปดูเห็นคุณอินบอกว่าชอบวงนี้มาก ชนเทพออกปากชวนครูสาวไปเดทกลายๆ เอ่อ...ปฏิเสธยังไงดี? คนถูกชวนทำหน้าลำบากใจ แม้ว่าใจหนึ่งอยากจะไปดูแต่อีกใจไม่อยากให้ความหวังลมๆ แล้งๆ กับเขา ใช้เวลาแค่อึดใจก็ตัดสินใจได้ เห็นเงียบๆแต่เสน่ห์แรงชะมัด เปมิกาแอบค้อนอย่างหมั่นไส้แอบลุ้นว่าครูสาวจะตอบอย่างไร ...ลึกๆ อยากให้ตอบ No มากกว่า เจอหน้าก็ค้อน...ฉันทำอะไรผิดอีกล่ะเนี่ย ครูสาวทันเห็นจึงนึกสงสัย แต่ไม่สะดวกที่จะถามออกไป คือบังเอิญว่าอินมีนัดกับเพื่อนน่ะค่ะคงไปด้วยไม่ได้ ชนเทพหน้าเสีย ผิดหวังไม่น้อยที่โดนปฏิเสธคนตรงหน้าไม่รู้หรอกว่า เขาทุ่มเทแค่ไหนกับตั๋วสองใบนี้ แย่จังเลย ขอโทษจริงๆ ค่ะ เธอพูดเสียงอ่อย รู้สึกผิดนิดๆ ที่โกหกเขา ค่อยยังชั่วหน่อย หล่อนนึกโล่งอกเหลือเกินไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับผู้หญิงคนนี้ โดยเฉพาะเรื่องเชิงชู้สาว ผู้หญิงเขาปฏิเสธชัดแบบนี้...หาใหม่ง่ายกว่านะลูก ชนินทร์คิดในใจ แอบสงสัยว่าครูสาวน่าจะมีคนรักอยู่แล้ว ถึงได้ใจแข็งกับลูกชายของเขาขนาดนี้ หลังชนเทพตามจีบเธอมาเป็นปีแต่ความสัมพันธ์ไม่คืบหน้าแม้แต่น้อย ทั้งที่ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเป็นพระเอกหนังได้สบายด้วยซ้ำ ไม่เป็นไรครับ เขาพูดเสียงเศร้า ฝืนยิ้ม ทำไมต้องทำหน้าเศร้าขนาดนี้ด้วย อินทุอรนึกสงสารไม่น้อย แต่ก่อนที่ทั้งสี่คนจะคุยอะไรกันต่อ แจ่มแม่บ้านสูงวัยเดินออกมา คุณท่านให้มาเชิญเข้าไปด้านในค่ะ ครับ ชนินทร์รับคำหันมาพยักหน้ากับลูกชาย แล้วเดินตามแจ่มเข้าไปทันที อินทุอรสบโอกาสจึงเรียกเปมิกาที่กำลังจะก้าวเท้า เดี๋ยวค่ะน้องแปม หืม? สาวสวยหันกลับมามองอย่างสงสัย ยกสองแขนขึ้นกอดอก จ้องคนตรงหน้า มีอะไรคะ? น้ำเสียงเรียบเย็นดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ จะเย็นชาเกินไปหรือเปล่าคะ? ครูสาวนึกบ่นในใจ อาอยากทราบว่า น้องแปมโกรธอะไรอาคะ?เขียนอะไรไป อ่านแต่ก็ไม่ยอมตอบสักคำ อาอินสนใจเรื่องแปมด้วยเหรอคะ?หล่อนย้อนถามเสียงขุ่นๆ งอนเรื่องอะไรกันเนี่ย? อาสนใจทุกเรื่องของน้องแปมนะคะอินทุอรกล่าวเสียงนุ่มนวลขยับตัวเข้าไปใกล้อีกฝ่ายจนเหลือระยะห่างไม่ถึงคืบ แต่อาอินก็ผิดสัญญาที่ให้กับแปมสาวสวยต่อว่า ใบหน้าแสดงความโกรธชัดเจน ผิดสัญญา? อินทุอรทำหน้าประหลาดใจ หัวคิ้วขมวดมุ่น ถามต่ออย่างเร็ว อาผิดสัญญาเรื่องไหน? ถ้าอาอินจำไม่ได้ก็ช่างมันเถอะค่ะแค่สัญญาของเด็ก ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร พูดจบ เปมิกาหมุนตัวเดินเข้าบ้านไป สาวหน้าคมยืนงงเป็นไก่ตาแตก ยกมือขึ้นเกาหัว โอ๊ย! ถามก็ไม่ตอบ ฉันจะรู้ไหมเนี่ย ไปไม่เป็น ทำไมเงียบหายไปนานไม่ส่งข่าว ใจอาร้าวรวดคิดถึงเจ้าเสมอ เฝ้าถามไถ่หลายคนด้วยอยากเจอ ทำหน้าเก้อเจ้าไม่สน...ไปไม่เป็น.
OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตามค่ะ ความสนุกกำลังเพิ่มขึ้นตามลำดับ มาลุ้นกันว่าอาอินจะรับมือเด็กดื้ออย่างไร? พบกันตอนหน้าค่ะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 29 ตุลาคม 2561 |
|
0 comments |
| Last Update : 29 ตุลาคม 2561 16:32:16 น. |
| Counter : 637 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
