|
รักเกินต้าน Can't Resist บทที่ ๑๑ (Yuri)
๑๑ เอาไงดี? เปมิการ้อนใจจนแทบนั่งไม่ติด หลังทานมื้อค่ำเสร็จหล่อนขอตัวกลับขึ้นห้องนอนเพื่อตั้งหลัก และคิดแผนดีๆ เรื่องอินทุอร ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงยังคิดอะไรไม่ออกจึงตัดสินใจใช้วิธีขอยืมสมอง หยิบมือถือขึ้นมา กดข้อความหาเพื่อนสนิท Pemika : ตอนนี้อยู่ที่ไหนฉันมีเรื่องจะปรึกษา ผ่านไปกว่าห้านาที อีกฝ่ายถึงเขียนตอบกลับมา Jean : อยู่กรุงเทพ มีเรื่องอะไร Pemika : ฉันกลัวว่าอาฉันจะมีแฟน Jean : อาคนที่แกบอกว่าแอบชอบนะเหรอ Pemika : เออ มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ หลังอ่านข้อความ อีกฝ่ายเงียบไปเป็นนาที Jean : ฉันคิดได้สองวิธี Pemika : ว่ามา Jean : แกตัดใจไปเลย ต่างคนต่างอยู่เขาอยากมีใครก็ปล่อยไป แล้วแกก็ไปหาคนใหม่ซะ ไม่ต้องทนคาราคาซังแบบนี้ พูดง่ายแต่มันทําได้ง่ายๆซะที่ไหน สาวหวานนึกบ่นกระปอดกระแปดในใจ หลังใช้เวลาสี่ปีพยายามตัดใจแต่ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง เจออินทุอรไม่กี่วันก็ตกหลุมรักลึกกว่าเดิมเสียอีก...รักลึกเสียจนชาตินี้คงตะกายขึ้นมาไม่ได้ Pemika : แล้วอีกวิธี Jean : สารภาพความรู้สึกออกไปตรงๆถ้าอาเขายอมรับได้ แกก็อาจจะสมหวัง แต่ถ้าเขาปฏิเสธก็ต้องทำใจว่าอาอาจจะเกลียดหรือมากสุดก็รังเกียจแกเลยก็ได้ เฮ้อ!ยากไม่น้อยกว่าวิธีแรกเลย หล่อนนึกหนักใจ ถอนหายใจยาวไม่รู้จะเลือกแบบไหนเมื่อคิดไม่ออกก็ย้อนถาม Pemika : ถ้าเป็นแกจะเลือกวิธีไหน Jean : วิธีแรกโอกาสสำเร็จคือ ๐% ส่วนวิธีหลัง ๕๐% คิดว่าฉันจะเลือกวิธีไหนล่ะ Pemika : วิธีหลังสิ หญิงสาวเดาใจเพื่อนได้ไม่ยากด้วยอีกฝ่ายเป็นพวกกล้าได้กล้าเสียกว่าตน Jean : รู้ก็ดีความรักคือการเสี่ยงอย่างหนึ่ง ไม่มีความสำเร็จร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะ โอกาสสมหวังหรือผิดหวังมีพอๆกัน แต่มันจะดีกว่าไหมถ้าเราได้ลองเสี่ยง ฉันว่ามันคุ้มค่านะ...เว้นแต่แกชอบกินแห้ว มันก็จริงนะ เปมิกานึกคล้อยตามเหตุผลของจีรภา Pemika : ขอบใจนะจีน Jean : ยินดีเพื่อน Pemika : ถ้าสำเร็จฉันจะเลี้ยงแกมื้อใหญ่ Jean : ให้มันจริงเถอะ อย่าปอดแหกเสียก่อนแล้วกัน Pemika : (ส่งสติ๊กเกอร์แลบลิ้นให้อีกฝ่าย) Jean : รีบไปจัดการซะ ได้ผลยังไงก็รายงานด้วย Pemika : เจ้าค่ะ Jean : แค่นี้นะ Pemika : แท๊งกิ้ว บาย Jean : บาย ฉันต้องทำได้สิ ไม่ต้องกลัวหรอกอาอินใจดีจะตายไป หล่อนใช้เวลาทำใจชั่วครู่ก่อนเปิดโปรแกรมแชทอีกครั้ง เพื่อคุยกับอินทุอร Pemika : ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะคะเป็นประโยชน์มากเลย ข้อความถูกเปิดอ่านแต่เงียบไม่มีการเขียนตอบกลับมา เปมิกานึกหวั่นใจ เกรงว่าอีกฝ่ายไม่อยากจะคุยด้วย ใจแป๋วไม่น้อย หรือว่าอาอินยังโกรธฉันอยู่ ขณะกำลังว้าวุ่นใจอยู่นั้น กริ๊ง! กริ๊ง! มือถือในมือดังขึ้น คนถือสะดุ้งเล็กน้อยแล้วก็ยิ้มออกเมื่อเห็นชื่อคนโทรเข้า จึงรีบกดรับ สวัสดีค่ะอาอิน อาดีใจที่ได้ยินแบบนั้น อินทุอรพูดมาตามสาย แล้วน้องแปมมีอะไรสงสัยไหมคะ? ตอนนี้ยังไม่มีค่ะแค่เพิ่มเติมรายละเอียดเข้าไปนิดหน่อย ถ้ามีอะไรอยากให้ช่วยก็บอกนะอาเต็มใจช่วยน้องแปมเสมอ ทุกเรื่อง? หล่อนหลุดปากถามออกไป จะให้ช่วยทุกเรื่อง...ก็ได้ค่ะแต่มีเงื่อนไขนะ สาวหน้าคมต่อรอง เงื่อนไขอะไรคะ? หล่อนถามออกไป ต่อไปเวลามีปัญหาหรือขัดแย้งกันอาอยากให้เราคุยกัน ไม่ใช่เดินหนีแบบวันนี้ สัญญาได้ไหมคะ? อีกฝ่ายกล่าวเสียงอ่อนหวานใช้วิธีขอร้องมากกว่าการบีบบังคับข่มขู่ อาอินไม่พอใจจริงๆ ด้วย เปมิกาอึ้งไป รู้สึกผิดกับความใจร้อนวู่วามของตัวเองก่อนอื่นรับผิดออกมาตรงๆ แปมขอโทษค่ะ อาไม่ได้โกรธนะคะ อาแค่ เอ่อ น้อยใจนิดหน่อย ที่น้องแปมดูถูกกันแบบนั้นอินทุอรอัดอั้นตันใจจนเก็บเอาไว้ไม่ไหว จึงพูดออกไปตรงๆ อาไม่เคยคิดจะปิดบังอะไรเลยนะคะ เรื่องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในโรงเรียนเป็นแค่เรื่องเล็กทำงานที่ไหนก็มีแบบนี้ทั้งนั้น อาอยากให้น้องแปมตั้งใจทำงานมากกว่า เรื่องไร้สาระฟังไปก็ไม่มีประโยชน์รกสมองเปล่าๆ ขอให้น้องแปมจำไว้นะว่า อาอยู่ข้างน้องแปมเสมอ อาอิน... คำพูดของคนอายุมากกว่า จริงใจ ซึ้งใจเหลือเกิน เสียจนหล่อนน้ำตาคลอรีบยกมือขึ้นปาดทิ้ง ก่อนที่มันจะเอ่อล้นไหลอาบแก้ม เข้าใจแล้วค่ะ แปมสัญญา หญิงสาวตอบรับ เสียงสั่นพร่ากว่าปกติเล็กน้อย ขอบคุณค่ะ คนในสายกล่าวเสียงร่าเริงแล้วเปลี่ยนมาถามธุระของอีกฝ่ายบ้าง แล้วเรื่องอะไรที่น้องแปมอยากให้อาช่วย? แปมมีปัญหาอยากปรึกษาค่ะ เรื่องสำคัญมาก ทำไมปรึกษาฉันไม่ปรึกษาคุณย่า? อดสงสัยไม่ได้ แต่พอคิดอีกที ย่ากับหลานอาจมีช่องว่างระหว่างวัยที่ห่างกันมากเกินไปมองโลกต่างกันเหมือนอยู่กันคนละใบ ทำให้เด็กส่วนใหญ่ไม่ชอบปรึกษาผู้ใหญ่แต่เลือกคุยกับคนที่สนิทไว้ใจกว่าแทน ว่ามาค่ะ คือแปม เอ่อแอบชอบใครอยู่คนหนึ่ง...แต่แปมไม่แน่ใจว่า คนนั้นคิดยังไง... สาวสวยเอ่ยตะกุกตะกักกล้าๆ กลัวๆ อย่างบอกไม่ถูก อะไรนะ! อินทุอรเบิกตาโต ประหลาดใจไม่น้อย ไม่คิดว่าเด็กน้อยจะมีคนในหัวใจแล้ว...ที่ผ่านมานึกว่าเป็นแค่เรื่องล้อเล่นซะอีก เธอหาเสียงตัวเองไม่เจอหลายวินาที ก่อนถามออกไป แล้ว แล้วอยากให้อาช่วยอะไร? คือแปมสงสัยว่า มันจะดีไหม หากเราเราจะเป็นฝ่ายสารภาพความรู้สึกออกไปก่อน เปมิกาเรียบๆเคียงๆ ถามเหมือนขอคำแนะนำ อยากรู้ว่าเธอคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ เอ่อ ปรึกษาผิดคนหรือเปล่าคะอายังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน นึกปวดขมับขึ้นมาทันใด กับคำถามที่มีความรู้และประสบการณ์ต่ำเตี้ยเกือบศูนย์นิ่งคิดชั่วครู่ แล้วกลั้นใจตอบออกจากความรู้สึกล้วนๆ ถ้าถามอา อาคิดว่าน้องแปมควรรอให้มั่นใจก่อนดีกว่ามั่นใจทั้งตัวเราเอง และมั่นใจในตัวอีกคนด้วยว่า ใจตรงกันจริงๆ เธอหยุดพูดไปนิดนึงที่พูดแบบนี้ เพราะอาไม่อยากให้น้องแปมต้องเสียใจภายหลัง อาเป็นห่วงน้องแปมนะคะอธิบายเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกเหมือนโดนตำหนิ อินทุอรผ่านโลกมาเกือบสามสิบปี เข้าใจดีว่าไม่มีใครอยากถูกต่อว่า หรือตำหนิติเตียน ขนาดเด็กตัวเล็กๆ โดนว่ายังหน้ามุ่ยแล้วผู้ใหญ่จะชอบหรือ? สิ่งที่ทำได้ก็คือ ทำตัวเองให้ดีที่สุด เป็นประโยชน์กับสังคมและส่วนรวม เบียดเบียนทำร้ายคนอื่นให้น้อยที่สุด รวมถึงไม่ใช้วาจาไปเชือดเฉือนทำร้ายจิตใจใครส่วนคนอื่นจะทำเลวอย่างไรก็ช่างเขา ถือว่ากรรมใครกรรมมัน อย่างนั้นเหรอคะ สาวหวานพึมพำ ตัดสินใจปรับแผนเลื่อนการสารภาพออกไปก่อน ด้วยเกรงว่าตนจะหน้าแหกหากพูดโพล่งออกไป ฉันควรจะรู้ใจอาอินมากกว่านี้ก่อนสินะ
แล้วมีวิธีไหนบ้าง? ต่างคนต่างคิดไปกันคนละทาง เงียบไปหลายวินาที บทจะพูดก็เรียกอีกฝ่ายพร้อมกัน น้องแปม / อาอิน เอ่อ น้องแปมพูดก่อนค่ะ อินทุอรพูดขึ้น พรุ่งนี้แปมจะแวะเข้าไปรบกวนอาอินเรื่องแผนที่จะนำเสนอในที่ประชุมนะคะ คนอายุน้อยกว่าคิดอะไรไม่ออกก็ยกเรื่องงานขึ้นมาบังหน้า เพื่อหาโอกาสใกล้ชิดให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ไม่มีปัญหาค่ะ สาวหน้าคมรับปาก แล้วเมื่อกี้อาอินจะพูดอะไรคะ? แค่จะบอกว่า ทุ่มเทกับงานได้แต่อย่าเครียดเกินไป ยิ่งเครียดยิ่งคิดไม่ออกหรอก คืออาไม่อยากเห็นคุณสมรคนที่สองเอ่ยพาดพิงไปถึงเจ้านายของตัวเองแบบขำๆ ด้วยผอ.สูงวัยเข้าข่ายคนบ้างานซึ่งเธอไม่อยากให้เปมิกาเป็นแบบนั้นเลย บางคนควรเอาเยี่ยง แต่ไม่ควรเอาอย่าง...ในโลกนี้ไม่มีมนุษย์คนไหนที่สมบูรณ์แบบจึงควรคัดเฉพาะส่วนที่ดีที่เหมาะสมกับตนไว้ อะไรไม่ใช่ไม่ดีก็ทิ้งๆ ไปซะ หลังได้ยินแบบนั้น เปมิกาหัวเราะคิกคักออกมา แปมจะฟ้องคุณย่า ซวยแล้วฉัน! หัวใจของครูสาวหล่นไปกองที่ตาตุ่มหลังโดนขู่ ง่า อย่าเชียวน้องแปมอายังไม่อยากตกงาน คุณย่าคงไม่ใจร้ายขนาดไล่อาอินออกหรอกมั้ง ไม่ไล่ออก แต่ครูอาจแป๊กเงินเดือนอาน่ะสิเดี๋ยวอาไม่มีเงินเลี้ยงน้องแปม ไม่รู้ด้วย รีบยกผลประโยชน์อีกฝ่ายขึ้นมาอ้าง ทว่าหล่อนไม่ยอมหลงกล ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแปมก็มีเงินเดือนแล้ว ไม่ขออาอินก็ได้ เอาไงดี? อินทุอรกลอกตาไปมา โอเคเลย งั้นอาให้น้องแปมเลี้ยงอาแทนก็ได้ แปมยินดีเลี้ยงอาอินตลอดชีวิตนะคะ...แค่อาอินรับรักแปม สาวสวยยิ้มให้กับตัวเอง คิดเตลิดเลยเถิดไปไกล ไว้แปมจะพิจารณานะคะ ขอบคุณนะคะ ท่านผู้ช่วยฯ นอกจากสวย ยังใจดีมากด้วยสาวหน้าคมพูดยกยอ พร้อมกลั้วหัวเราะ พูดหวานๆ ก็เป็นด้วย...ไม่น่าเชื่อ ทีแบบนี้ล่ะชมเป็นชุด หล่อนอดหมั่นไส้ไม่ได้ ก็อากลัวอดนี่คะ ไม่ต้องกลัวอดหรอกค่ะ มีหนุ่มๆ อยากเลี้ยงอาอินจะแย่อยู่แล้วอดประชดออกไปไม่ได้ พูดเรื่องอะไร? เธอทำหน้าไม่เข้าใจ หมายถึงใครคะ? ก็ผู้ชายที่เจอวันก่อน วันนี้ก็มานี่คะ แปมเห็นตอนเลิกงาน อ๋อ คุณวสันต์แวะมาคุยบอกว่า รุ้งจะขอย้ายห้องเรียนค่ะแต่อาปฏิเสธ ทำไมคะ? นึกอยากรู้เหตุผลขึ้นมา อาไม่อยากเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี หากผู้ปกครองคนหนึ่งขอได้คนอื่นก็จะเอาบ้าง คราวนี้ฝ่ายจัดตารางสอนคงป่วนแน่ ที่สำคัญอาไม่อยากหูชาค่ะ...คนฝ่ายนั้นดุๆกันทั้งนั้น แต่คุณย่าเล่าว่ามีผู้ปกครองเคยขอได้ ขอครูคนอื่นคงได้ แต่ไม่ใช่กับอินทุอรค่ะ จะผ่านไปกี่ปี อาอินก็ยังคงเป็นอาอิน เปมิกายกยิ้มบางๆ ดีใจที่อาสาวเป็นคนตรงแบบที่เคยรู้จัก แล้วคุณวสันต์ไม่โมโหอาอินเหรอคะ? อาอธิบายด้วยเหตุผลแล้ว หากเขาไม่พอใจ ก็ช่างเถอะค่ะเธอตอบเสียงเรียบ อินทุอรไม่คิดตามใจทุกคน เพราะมันเป็นไปไม่ได้และไม่คิดทำเช่นนั้นอยู่แล้ว น่าสงสารหมอนั่น...แต่ดีแล้วจะได้ตัดใจจากอาอิน สาวสวยคิดแบบสะใจ ที่กำจัดคู่แข่งพ้นทางไปได้อีกหนึ่งก่อนเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น แล้ว... ครูสาวเปิดโทรทัศน์หนังเรื่องโปรดเอาไว้แต่แทบไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด...อยากคุยกับเปมิกามากกว่า สองอาหลานคุยกันเพลินจนลืมเวลา ไม่ต่างจากสมัยก่อนกว่าจะวางสายก็ปาเข้าไปสี่ทุ่มเศษ ซึ่งสมควรที่จะนอนได้แล้ว เธอจึงเอ่ยลา ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะคะน้องแปม กู๊ดไนท์ค่ะอาอิน ฝันดีค่ะ หลังวางสาย เปมิกายิ้มกว้างเต็มหน้า อยากจะหัวเราะดังๆให้ลั่นห้อง เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ความสุขทะลักล้นเต็มหัวใจอีกครั้ง แปมจะไม่ยอมเสียอาอินให้ใคร...แปมรักอาอินมากนะคะ ขณะที่อินทุอรทำหน้าเครียดขรึม เมื่อคิดถึง คนรัก ของสาวสวยที่ตนก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร ด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในหัวใจแบบไร้สาเหตุ ถ้าน้องแปมมีแฟนดีก็คงจะดี...ฉันจะได้หมดห่วง สะบัดความคิดเป็นลบที่ผุดขึ้นในสมองออกไป ลุกไปปิดโทรทัศน์แล้วเข้านอน ทว่าข่มตาเท่าไหร่ ก็ไม่อาจหลับสนิทได้ง่ายเหมือนทุกคืน นอนสิอินทุอร...เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เป็นหมีแพนด้าหรอก OoXoO ขอบคุณที่กรุณาติดตาม เรื่องนี้จะอัพจบตอนที่ 16 นะคะ
สนใจฉบับเต็ม E-book โหลดซื้อได้ที่ MEB นะคะ ส่วนหนังสือสั่งซื้อผ่านหน้า สินค้า ซ้ายมือบนค่ะ นาง ^^ OoXoO
| Create Date : 15 พฤศจิกายน 2561 |
|
0 comments |
| Last Update : 15 พฤศจิกายน 2561 17:06:30 น. |
| Counter : 587 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
