ขอต้อนรับสู่โลกของนิยายยูริ เรื่องจากประสบการณ์ และทำนายดวงชะตา โดย นิ้วนาง-เดียนา-ลำดวนพยากรณ์
 
มิถุนายน 2561
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
28 มิถุนายน 2561
 
 

ก็ว่าจะไม่รัก Just You บทที่ ๑ (Yuri)



วันแรกของการเปิดเรียนเทอมสองของมหาวิทยาลัยชื่อดังเหล่านักศึกษาต่างพากันยิ้มแย้มแจ่มใสขณะผ่านประตูอย่างคึกคักทันทีที่เจอเพื่อนก็รีบจับกลุ่มจ้อ ราวกับว่าไม่ได้พบกันมาแรมปี ทั้งที่จริงหยุดแค่ไม่กี่อาทิตย์เท่านั้นส่วนใหญ่จะคุยว่าช่วงปีใหม่ไปทำอะไรมา

แต่แล้วนักศึกษาสาวหลายคนต้องหันไปมองเป็นตาเดียวเมื่อรถสปอร์ตสีแดงแล่นผ่านมา ซึ่งคนส่วนใหญ่จะทราบว่ารถคันงามนี้เป็นของผู้ใด...สุธาสินี ประธานนักเรียนป.โท สาขาการเงิน

สาวสวยรูปร่างสูงโปร่งหุ่นดีราวนางแบบ หน้ารูปไข่ เรียนเก่งชนิดหาตัวจับยาก หลายบริษัทดังทาบทามให้ไปร่วมงานด้วยหลังสำเร็จการศึกษาแถมยังเป็นนักกีฬาไตรกีฬาอีกด้วย ไม่แปลกใจเลยที่หล่อนจะป๊อบปูล่ามากในสถานศึกษาด้วยเรียนปริญญาทั้งสองใบจากที่นี่ ยังไม่รวมถึงบิดามารดาที่จบการศึกษาจากสถาบันแห่งนี้ด้วยเหมือนกัน

หลังจอดรถเสร็จสุธาสินีในชุดเสื้อกระโปรงสุภาพก้าวลงรถอย่างมั่นใจสะพายกระเป๋าพร้อมถือสมุดหนังสือเรียน เตรียมเข้าไปยังอาคารเรียนแต่ก้าวไปแค่ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงใครบางคนตะโกนเรียก

“สุ สุ...รอด้วย”

หญิงสาวหันไปมองต้นเสียงพร้อมส่งยิ้มหวานออกมา เมื่อเห็นเพื่อนสมัยเด็กก้าวยาวๆ มาหา...โชติโรจน์รองประธานนักเรียน

“เฮ้อ...เหนื่อยชะมัด”หนุ่มหล่อบ่น พร้อมหายใจแรง เหงื่อแตกซึมหน้าผาก หลังมาหยุดอยู่ข้างกายเพื่อน

หล่อนหัวเราะเบาๆอย่างอารมณ์ดี

“ไม่ค่อยออกกำลังกายก็แบบนี้แหละวิ่งนิดวิ่งหน่อยก็เหนื่อย”

“ใครจะไปเหมือนแกล่ะทั้งว่ายน้ำทั้งวิ่งทั้งควบ”เพื่อนชายแขวะกับความแข็งแกร่งราวไอออนแมนของเพื่อนรัก

“เจอหน้าปุ๊บก็บ่นแทนที่จะถามไถ่ทุกข์สุข น่าน้อยใจจัง” อีกคนแกล้งทำหน้าเศร้า

“ชิส์ไม่ต้องมาตีบทนางเอกเลย ใช้กับฉันไม่ได้ผลหรอกย่ะ” เขาสะบัดหน้าด้วยความหมั่นไส้

สุธาสินียิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดียกแขนโอบโชติโรจน์ที่มีความสูงใกล้เคียงกันอย่างสนิทสนม

“แหมขี้งอนไปนะแก ไม่ได้เจอตั้งนาน คิดถึงโรจน์นะคะ ”

เขารีบปัดแขนเพื่อนออกจากไหล่ตัวเองแล้วจีบปากจีบคอต่อว่า

“ไปไกลๆ เลยชิ้วเดี๋ยวฉันก็ขายไม่ออกกันพอดี แค่นี้คนเขาก็เข้าใจผิดไปหมดทั้งมอแล้วหาว่าฉันเป็นเมียน้อยแก”

คิดได้ไง?

สาวหวานทำหน้าประหลาดใจ

“แล้วใครเมียหลวง?”

“อ้าวก็ยายแขไง” เอ่ยชื่อเล่นคนรักของเพื่อนออกมา ทั้งคู่เดินไปคุยไปขณะตรงไปอาคารเรียนสร้างใหม่ เหลืออีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงจะเริ่มคาบเรียนแรก

“แค่ควงแก้เบื่อแกก็รู้” ประธานนักเรียนสาวพูดเสียงอ่อยๆ

“แก้เบื่อแต่คบเกือบปีเนี่ยนะ”คนฟังส่ายหน้าดักคออย่างรู้ทัน ว่าจริงๆ แล้วเพื่อนสนิทมีใจให้รัศมีแขไม่น้อย ผู้หญิงคนแรกที่ทำลายสถิติคบไม่เคยเกินสามเดือนของสุธาสินีลงได้รัศมีแขสาวเปรี้ยวจี๊ดนักเรียนปีสี่ อดีตดาวคณะ ลูกเศรษฐีผู้แสนเอาแต่ใจสุดๆ สวยเริ่ดเชิดหยิ่งมีคนตามจีบคิวยาวเหยียด แม้จะเป็นแฟนกับสุธาสินีแล้วแต่ก็ยังคงมีคนแวะมาส่งขนมจีบไม่ขาด

สาวร่างสูงยิ้มเก้อๆที่โดนรู้ทัน เพื่อนคนนี้แทบจะรู้ทันความคิดไปเสียทุกอย่าง...รู้ดียิ่งกว่าบุพการีของตนเสียอีก

“ว่าแต่แกเจอแขหรือยัง?”รองประธานหนุ่มถาม

“ยังเลยไปเที่ยวเมืองนอกสามอาทิตย์ น่าจะกลับเมื่อวาน” ตอบเสียงเรียบเขียนไลน์ไปคุยด้วยก็ไม่ตอบ ทำให้นึกหงุดหงิดไม่น้อย

“สุ โรจน์”พรรณรายแตะไหล่เพื่อนทั้งสอง

“เพิ่งมาเหรอ?”หล่อนถาม

“อืมตื่นสายไปหน่อย” อีกสาวยกมือป้องปาก หาวหวอด

“นึกว่าจะไม่มาเสียอีกเมื่อคืนดึกเหรอ” โชติโรจน์รู้ดีว่าเพื่อนคนนี้ชื่นชอบการเที่ยวขนาดไหนเป็นนักเที่ยวตัวยงที่ออกไปล่าสาวๆ ตามวิสัยเพลย์เกิร์ลแต่ก็ไม่เคยทอดทิ้งเรื่องเรียน

“ก็แค่ตีสองเอง”สาวเท่เอ่ยเหมือนไม่รู้สึกรู้สา ก่อนเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น“ว่าแต่พวกแกรู้เรื่องของแขไหม?”

“เรื่องอะไร?” หนุ่มหล่ออยากรู้อยากเห็นสนใจทุกเรื่องของเพื่อนสนิทไม่ต่างจากเรื่องของตน

แขทำอะไร?

สุธาสินีหูผึ่งสนใจทันที หลังได้ยินเรื่องเกี่ยวกับคนรักของตน

“ก็เรื่องแขเมียแกกำลังคบกับดาราหน้าใหม่สวยมากซะด้วย เมื่อคืนฉันเห็นมากับตาที่ผับ แต่เห็นว่าเกือบตีหนึ่งเลยไม่ได้ไลน์ไปบอกแก ฉันได้คุยกับนภัสรถึงได้รู้ว่าสองคนนี้คบกันมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ นี่แกไม่รู้เรื่องเหรอสุ?”

“เฮ้ย! นี่มันสวมเขาชัดๆ” โชติโรจน์โวยวายเสียงดัง รับไม่ได้กับพฤติกรรมนอกใจไม่ต่างจากการมีชู้แม้แต่น้อย

พูดเล่นใช่ไหม?

หล่อนทำหน้าแตกตื่นราวกับโลกจะถล่มตรงหน้า พูดเสียงเย็นเยือกออกมา

“พูดเล่นก็ให้มันมีขอบเขตกันบ้างนะพรรณ”

“เรื่องแบบนี้พูดเล่นได้ด้วยเหรอ?”เพื่อนสาวย้อนถาม “ถ้าไม่เชื่อแกก็ไปถามนภัสร ไม่ก็รัศมีแขดูสิ”

“เออฉันถามแน่” สุธาสินีทำหน้าเครียดขรึมกว่าเดิม ไม่คิดเลยว่าคนรักที่คบกันมาแรมปีจะกล้าทำเรื่องหักหลังกันแบบนี้

ไม่มีทางฉันไม่เชื่อ...ฉันต้องคุยกับแข

นารี

เจ็บใจเกินจะเอ่ยเป็นอักษร

โดนงามงอนสวมเขาแลหักหลัง

สามวันจากนารีเป็นอื่นชัง

โบราณสั่งสอนไว้ไม่ผิดเลย.

บ้าเอ๋ย!

สบถในใจอย่างหงุดหงิด ครึ่งวันแรกของการเปิดเรียนสุธาสินีไม่มีสมาธิเอาเสียเลย มัวแต่คิดถึงเรื่องของรัศมีแขในสมองเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่ไม่คิดจะฟังความข้างเดียวต้องการรู้ความจริงจากปากคนรักมากกว่า ความร้อนรุ่มกัดกินใจเกินจะหักห้าม ในช่วงพักสิบนาทีจึงหยิบมือถือส่งข้อความไปหารัศมีแข

‘เที่ยงมาพบกันที่เดิมนะ พี่สุ’

สาวสวยมีศักดิ์ศรีและทิฐิมานะสูงล้ำเกินกว่าที่จะยอมรับว่า ตนถูกสาวรุ่นน้องหักอกสุธาสินีไม่ยอมโง่งมงายถูกสวมเขา รวมถึงไม่ยอมเป็นตัวสำรองของใครแน่ อย่างมากก็หาคนใหม่มาดามหัวใจซึ่งไม่ใช่เรื่องน่าหนักใจเลยสักนิด แค่กระดิกนิ้วก็มีแฟนคลับสวยๆมารุมล้อมจนเป็นเรื่องปกติ

แต่สิ่งที่ค้างคาใจอยากรู้ที่สุดก็คือ ตนสู้คนใหม่ของรัศมีแขไม่ได้ตรงไหนมากกว่า

หวังว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องจริง

หญิงสาวนึกปลอบใจตัวเองแต่ก็ไม่ช่วยให้สบายใจขึ้นนัก

ตลอดเวลาที่ผ่านมาสุธาสินีรู้ว่ารัศมีแขเป็นคนที่เฟลิต เจ้าชู้เสียยิ่งกว่าตนเสียอีกระยะหลังมีเสียงร่ำลือหนาหูว่า ไปหลับนอนกับคนอื่นเพียงแต่ไม่เคยจับได้คาหนังคาเขา จึงปล่อยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไม่อยากทำให้ความสัมพันธ์ร้าวฉานโดยไม่จำเป็น

ความรักของเราในช่วงเดือนที่ผ่านมาดูสุกๆ ดิบๆไม่หวือหวาหวานชื่นเหมือนช่วงสามเดือนแรกที่คบกัน จากที่เจอหน้ากันทุกวันไปเที่ยวด้วยกันอาทิตย์ละสองสามวัน กลายเป็นเจอหน้าน้อยลงหายหน้าไปเป็นอาทิตย์ก็มี จากเคยโทรคุยกันทุกเช้าเย็นไม่รู้เบื่อกลายเป็นพูดได้ไม่กี่นาทีต่างฝ่ายต่างเงียบ เหมือนไม่รู้จะคุยอะไรหากพูดผิดหูไม่กี่คำก็แง่งอนเป็นวันๆ หล่อนนึกเอือมระอาหลายครั้ง แต่ก็อดทนง้อต่อไปทั้งที่บางครั้งก็ไม่ใช่ความผิดของตนเลยด้วยซ้ำ

หญิงสาวไม่อยากยอมรับว่า เป็นช่วงขาลงของความรักได้แต่หวังว่าทุกอย่างคงดีขึ้น แอบหวังว่ารัศมีแขจะกลับมาเป็นคนน่ารักดั่งเดิม แต่ดูเหมือนว่าความหวังของหล่อนจะริบหรี่มากนานวันอีกฝ่ายยิ่งทำตัวห่างเหินออกไปเรื่อยๆ

เดือนก่อนโชติโรจน์ที่รู้เห็นความสัมพันธ์มาตั้งแต่ต้น อดหมั่นไส้ไม่ได้จึงกระเซ้ากึ่งประชดเพื่อน

“นึกไม่ถึงคุณสุจะยอมอ่อนข้อให้เมียได้ถึงขนาดนี้”

“ก็แล้วจะให้ฉันทำยังไงหล่อนย้อนถามเพื่อนรัก

“ทำอะไรก็ได้ที่ไม่ฝืนใจตัวเอง”ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ “ฉันไม่อยากเห็นแกไม่มีความสุข”

“ฉันเหมือนคนไม่มีความสุข

เขายักไหล่ แล้วยิ้มยวนๆ

“ลองไปส่องกระจกดูสิ แล้วดูว่าหน้าแกหมองเศร้าขนาดไหนไม่ต้องไปหาหมอดู อย่างฉันก็ทายได้”

‘จะเก่งไปนะ’

สุธาสินีเงียบรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่เพื่อนพูดเป็นความจริงใบหน้าจะเปิดเผยสิ่งที่อยู่ในใจออกมาทุกอย่าง แม้จะฝืนยิ้มทำเป็นร่าเริง แต่ก็ไม่อาจกลบเกลื่อนปิดบังทุกอย่างได้อยู่ดี

...ไม่อย่างนั้นหมอดูโหงวเฮ้งก็พากันตกงานแย่สิ

“แกจะหลอกใครก็หลอกไปเถอะแต่อย่าคิดหลอกฉันจะดีกว่า ไม่สำเร็จหรอก” โชติโรจน์เตือนไม่ชอบได้ยินคำโป้ปด

“เสียดายจัง” หล่อนเปรยขึ้นลอยๆหลังจนปัญญาจะเถียง

“เสียดายอะไร

“ถ้าแกเป็นผู้หญิงจะดีมากเลยรู้ไหม

“ดียังไงอีกคนยังทำหน้าไม่เข้าใจ

“ฉันจะเอาแกเป็นแฟนไงรู้ใจไปซะทุกอย่างแบบนี้หายากจะตายไป” หญิงสาวไม่พูดเปล่ายกสองแขนโอบลำคอของอีกฝ่ายไว้อย่างสนิทสนม

“ปล่อยเลยไอ้บ้า! ใครจะไปยอมแก!”เขาค้อนปะหลับปะเหลือก แกะสองแขนของเพื่อนออก พร้อมผลักให้อยู่ห่างๆ

สาวร่างสูงหัวเราะลั่นหลังโดนเพื่อนชายค้อนชุดใหญ่ จากนั้นทั้งคู่ก็หัวเราะด้วยกัน ความรู้สึกผ่อนคลายลงอย่างบอกไม่ถูก

อันที่จริงหญิงสาวสังหรณ์ใจนานแล้วว่า ความรักครั้งนี้ไม่น่าไปกันตลอดรอดฝั่งเพียงแต่หล่อนพยายามยื้อเอาไว้ให้นานที่สุด

...แม้จะไม่ใช่ความรักกับผู้ที่หัวใจปรารถนาแต่ก็อดเสียดายเวลาที่มีร่วมกันไม่ได้

‘มันใกล้จะจบลงอีกแล้วสินะ

รัศมีแขที่นั่งอยู่ในห้องเรียน คว้ามือถือมาอ่าน หลังได้ยินเสียงข้อความเข้าแล้วต้องทำหน้ามุ่ย หลังไม่ใช่ข้อความจากผู้ที่กำลังคิดถึง

มีอะไรอีกเนี่ย?

สาวเปรี้ยวนึกรำคาญข้อความของสุธาสินีกดพิมพ์ข้อความไปหาใครอีกคนแทน...คู่ควงคนใหม่

“เย็นนี้ไปทานข้าวที่ไหนดีคะ

“ร้านของเพื่อนเปิดใหม่ได้บัตรลดมาสนใจไหมคะดาราสาวเขียนตอบกลับมาภายในไม่กี่นาที

“โอเคค่ะ”

“ห้าโมงครึ่งเจอกันที่ XXX”

สาวเปรี้ยวส่งสติ๊กเกอร์รูปลิปสติกสีชมพู เก็บสมาร์ทโฟนแล้วนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ใจลอยฝันหวานถึงแฟนใหม่ ที่เลิศเลอเพอร์เฟคเบียดสุธาสินีตกไหล่ทางไปเลยทำให้เธอตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง แล้วผุดยิ้มร้ายกาจที่ริมฝีปาก

ช่วยไม่ได้ก็แค่เลือกสิ่งที่ดีที่สุด...สิ่งที่แขคู่ควร

“พี่สุมีอะไรกับแขเหรอคะอดีตดาวคณะถามเสียงเรียบ หลังมาพบกับร่างสูงโปร่งตามนัด ใต้ต้นไม้นอกโรงอาหารที่มีผู้คนไม่พลุกพล่านนักเมื่อเทียบกับส่วนอื่นของมหาวิทยาลัย

คนรักทักกันแบบนี้?

สาวรุ่นพี่ขมวดคิ้ว ไม่คิดว่าคนรักจะเย็นชามากถึงขนาดนี้ทั้งที่เพิ่งเจอกันไม่นาน แต่แสดงออกไม่ต่างจากคนแปลกหน้า

“ถ้าพี่ไม่มีธุระ พี่พบแขไม่ได้ย้อนถามเสียงเรียบ

“ก็ไม่เชิงค่ะแต่ช่วงนี้แขยุ่งๆ”รัศมีแขตอบสั้นห้วน ก่อนพูดต่ออีกเรื่องที่อยากให้สาวรุ่นพี่รับรู้“สำหรับแขพี่สุเป็นคนรักที่ดีมาก ค่ะ แต่…”

หืม?

สุธาสินีหรี่ตาคู่สวยลงเล็กน้อย รับรู้ได้ถึงความผิดปกติในน้ำเสียงของผู้หญิงตรงหน้า

“แต่อะไร

“แต่แขคิดว่า แขไม่เหมาะกับพี่สุค่ะ”

ไม่เหมาะ?

หล่อนอดคิดสงสัยไม่ได้หลังอีกฝ่ายคบกับตนมาเกือบปี

“แขต้องการจะบอกอะไรพี่คะ

“แขเป็นห่วงพี่สุค่ะเลยขอให้พี่สุเลิกกับแข พี่สุจะได้ไปหาคนอื่นที่เหมาะสมมากกว่า” เธอพูดโดยยกเอาประโยชน์ของอีกคนมาบังหน้า

ฉึก!

ร่างสูงโปร่งกำหมัดข้างตัวแน่นเพื่อข่มอารมณ์ร้อนที่ปะทุภายในใจ ทั้งที่เตรียมใจไว้นานแล้ว แต่ก็ยังอดที่จะเจ็บแปลบที่หัวใจไม่ได้

“พี่รู้หรอกว่าใจจริงแขไม่ได้เป็นห่วงพี่หรอกแขต่างหากที่อยากมีคนอื่น ไม่ต้องเอาพี่มาอ้างเลย หรือไม่จริง?” รุ่นพี่แฉความจริงที่อีกคนปิดบังไว้ออกมา

รัศมีแขอึ้งงันไป หลังสบสายตาแข็งกระด้าง ในแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนใจหายวาบไปอยู่ที่ตาตุ่ม หลุดพึมพำออกมา

“พี่สุรู้

ยังมีหน้ามาถามอีก คิดว่าพี่โง่นักหรือไง?

“ถ้าหมายถึงเรื่องที่เธอนอกใจไปคบคนอื่นพี่รู้แล้ว” กล่าวเสียงเครียด จ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง แล้วเอ่ยลาแบบสิ้นเยื่อขาดใย“ถ้าอยากเลิกเราก็จบกันแค่นี้ ต่อไปถือว่าเราเป็นแค่คนแปลกหน้า ต่างคนต่างอยู่”พูดจบ ร่างสูงโปร่งก้าวฉับๆ หันหลังจากไป โดยไม่คิดแยแสคนรักเก่าอีก

รัศมีแขมองตามแผ่นหลังของคนเคยคบ ก่อนผุดยิ้มออกมาอย่างโล่งอกโดยไม่มีความรู้สึกผิดแม้แต่น้อย ดีใจที่ตนเองได้เป็นอิสระ จะได้คบหากับปารมีอย่างเปิดเผยไม่มีเสียงครหา แอบวาดฝันไปไกลเผื่อจะได้เข้าวงการ เป็นคนดังมีชื่อเสียงกับเขาบ้าง

ง่ายกว่าที่คิดอีกนะเนี่ยบ๊ายบายนะคะพี่สุ ขอให้โชคดีพบคนใหม่เร็วๆ

Goodbye

เราแค่คบเอาสนุกอย่าคิดมาก

เสพสุขหลากเกมกามช่างหรรษา

สะโพกเคลื่อนสอบรับสุดพรรณนา

เบื่อก็ลาหาใหม่SayGoodbye.

เด็กปีสี่ที่เป็นนักข่าวประจำมหา’ลัย ซึ่งผ่านไปแถวนั้นพอดีได้ยินชัดเจนยิ้มมุมปากกับข่าวเด็ดที่บังเอิญได้ยิน

ข่าวเด็ดเลยนะเนี่ย พี่สุคนสวยถูกบอกเลิก...รีบไปประกาศดีกว่า

“อะไรนะ!” โชติโรจน์เอ่ยเสียงดังลั่น หลังรู้เรื่องรัศมีแขขอเลิกคบกับสุธาสินี“ตอนอยากได้ยายนั่นไล่ตามตื้อแกเป็นบ้าเป็นหลัง พอเบื่อก็ทิ้งขว้างกันง่ายๆ แบบนี้ทุเรศชะมัด”

“ตามนั้นแหละ”สาวร่างสูงพูดเนือยๆ ใบหน้านิ่งขรึม

“ผู้หญิงสวยๆก็แบบนี้แหละ” พรรณรายที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่เอ่ยเสริมขึ้นก่อนยื่นจานเกี๊ยวทอดกับลูกชิ้นมาให้เพื่อน “กินไหม?”

“ฉันกินไม่ลง”ไม่มีอารมณ์จะหาอะไรใส่ท้อง มันตื้อไปหมด

“กินอะไรหน่อยสิเดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป ยายแขจะสะใจ เข้าใจว่าแก Broken Heart ไม่รู้ด้วย”อีกสาวจงใจพูดยั่วเพื่อน...แล้วก็ได้ผล

ฉันเนี่ยนะอกหัก...ไม่มีทาง

นัยน์ตาคู่สวยของสุธาสินีเป็นประกายขึ้นหลังได้ยินชื่อคนรักเก่า คว้าไม้จิ้มลูกชิ้นเข้าปาก แล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ราวกับกำลังขบกัดหญิงหลายใจคนนั้นให้แหลกละเอียดก่อนกลืนลงท้อง

“ทานให้หมดเลย เดี๋ยวหมดเวลาพักแล้ว”พรรณรายมองเวลา นึกดีใจที่เห็นเพื่อนยอมทานอะไรบ้าง

ยังฮึดสู้แบบนี้...ไม่ค่อยน่าห่วงเท่าไหร่

เธอมีบทเรียนจากการอกหักมาหลายครั้งจึงรู้ดีว่า ถ้าคนอกหักไม่ซึมเศร้าจนเกินไป ให้ระเบิดอารมณ์ออกมาบ้าง ไม่นานก็จะฟื้นตัวเป็นปกติแล้วก้าวผ่านอดีตไปเจอคนใหม่ที่ดีกว่า

ต่างจากพวกอกหักแล้วซึมที่คิดวนเวียนอยู่ในอ่างขุดคุ้ยเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาตีโพยตีพาย พวกนี้นอกจากจะฟื้นตัวช้ามากยังมีโอกาสฆ่าตัวตายสูง ด้วยตีค่าตัวเองต่ำเกินไป ทั้งๆที่ผู้ทอดทิ้งต่างหากที่ไม่คู่ควรกับเรา

...ชีวิตจะดีหรือร้ายขึ้นอยู่ที่ Mindset หรือระบบความคิดล้วนๆ

“ก็แค่คนหลายใจแกจะไปแคร์อะไรนักหนา หาใหม่ที่ดีกว่าก็ได้ ผู้หญิงดีๆ ไม่ไร้เท่าใบพุทธาอยู่แล้ว”โชติโรจน์เปรียบเปรยกินไปบ่นไป ยังหงุดหงิดรุ่นน้องหลายใจคนนั้นประหนึ่งว่าตนเป็นคู่กรณีเองก็ไม่ปาน

“อือ...”ร่างสูงขานเสียงต่ำในลำคอ เคี้ยวอย่างเร็ว เร่งทานเต็มที่กลัวเข้าเรียนไม่ทันซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นในประวัติของตนมาก่อน

“ต้องไปแล้วเดินห้านาที” สาวเท่เตือนอีกรอบ

หล่อนดื่มน้ำอีกหนึ่งอึกเป็นเสร็จพิธี

“เรียบร้อย”

ทั้งสามลุกจากโต๊ะอาหารเพื่อตรงไปห้องเรียนทันที

“ข่าวล่ามาเร็วท่านประธานปอโทคนสวยของเราพี่สุ เพิ่งถูกคุณรัศมีแขหักอกสดๆ ร้อนๆ วันนี้เอง สาวคนไหนสนใจอยากดามหัวใจให้พี่สุรีบไปรับบัตรคิวด่วนนะคะ นานๆ คุณพี่สุจะหัวใจว่างเสียที”เสียงดีเจพูดผ่านลำโพงดังไปทั่วมหาวิทยาลัย

สายตาหลายคู่จับจ้องสองหญิงหนึ่งชายที่ก้าวผ่านสาวหลายคนส่งยิ้มหวานอย่างมีนัยยะให้หล่อน

ให้ตายสิ! ทำไมต้องมายุ่งกับชีวิตฉันนักนะ

สุธาสินีสบถในใจอย่างหงุดหงิดที่เรื่องส่วนตัวของตนไม่พ้นตกเป็นข่าวโด่งดังเสมอ

“ไอ้บ้าที่ไหนเอาข่าวไปปล่อยเนี่ย”โชติโรจน์บ่นอู้ หลังเห็นสาวหลายคนจ้องมองมาที่เพื่อนของตนประหนึ่งเห็นเป็นของหวาน ที่อยากกลืนกินเสียเหลือเกิน

“ช่วยไม่ได้คนดังก็แบบนี้ ทำอะไรทีคนก็รู้กันหมด” พรรณรายยักไหล่อย่างชินชาแล้วผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ตามประสาคนเจ้าชู้ “ถ้าสาวไหนไม่ถูกใจ ส่งมาให้เพื่อนปลอบใจก็ได้นะ”

ยังมีอารมณ์มาล้อเล่นกันอยู่ได้

“ฉันจะไปฟ้องน้องตา”สาวสวยกล่าวเสียงเย็น ส่งสายตาดุๆ ให้

“เฮ้ย! อย่านะฉันแค่พูดเล่น” สาวเท่รีบห้ามอย่างเร็ว

“สมน้ำหน้า”หนุ่มหล่อได้ทีรีบซ้ำเติม

“ฝากไว้ก่อนเถอะ”เธอแยกเขี้ยวให้เพื่อนชาย

หล่อนเดินนำเข้าห้องไปหาที่นั่งเลือกนั่งแถวหน้าสุดที่ว่าง โดยโชติโรจน์หนุ่มหล่อนั่งตรงกลางก่อนที่เสียงออดจะดังขึ้นเล็กน้อย

ช่วงบ่ายประธานนักเรียนสาวตั้งใจเรียนมากขึ้น ความวอกแวกน้อยลงไปมากเมื่อเทียบกับช่วงเช้าอย่างน้อยก็จดเลคเชอร์ที่อาจารย์ขึ้นแผ่นใสทันเกือบทั้งหมด หล่อนคิดแต่ว่าชีวิตต้องดำเนินต่อไป จะมาสะดุดล้มร้องไห้โฮเป็นเด็กๆ เพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้คงไม่ได้

อกหักแค่นี้ไม่ตายอยู่แล้วใช่ไหมสุธาสินี ...อย่างมากก็หาคนใหม่ให้ดีกว่ารัศมีแข

สองเกลอหันสบตากันเป็นระยะด้วยความเป็นห่วงและคิดหาวิธีที่จะทำให้สาวร่างสูงกลับมาสดใสเหมือนเดิมโดยเร็ว

จะช่วยไอ้สุยังไงดีนะ?

พรรณรายกลอกตาไปมาขยับมือจดที่อาจารย์สอนบ้างเป็นระยะ ก่อนยิ้มออกมา จึงหันไปสะกิดเพื่อนชาย

“อะไร?”โชติโรจน์ถามด้วยสายตา

“ฉันมีวิธีแล้วล่ะ”สาวเท่ขยับปากบอกแบบไร้เสียง

“จริงอ่ะ”

“เออ เดี๋ยวหลังเลิกเรียนค่อยคุย”

“ก็ได้”หนุ่มหล่อพึมพำตอบ

อาจารย์ผู้สอนวิชาบัญชีบริหารหันมาเห็นพอดีจึงชี้นิ้วไปยังหนุ่มสาวที่กำลังกระซิบกระซาบกัน

“สองคนนั่นคุยอะไรกันถ้ารู้คำตอบก็ออกมาเขียนสิคะ”

ซวยแล้ว!

พรรณรายกับโชติโรจน์ทำหน้าเจื่อนให้คนถาม

“ไม่ทราบค่ะ” /“ไม่ทราบครับ”

“ตั้งใจเรียนหน่อยค่ะถ้าครูเห็นพวกคุณคุยอีกทีจะหักคะแนนนะคะ” อาจารย์ทำหน้าเบื่อโลกก่อนหันไปอธิบายโจทย์บนกระดานต่อ

ซวยตั้งแต่คาบแรกเลยเพราะไอ้สุคนเดียวเลย

สองคนครางในใจ ที่ต้องมาซวยเพราะเพื่อนรักก่อนหันไปส่งตาเขียวปั๊ดให้สุธาสินีที่ทำหน้างงๆ

เกี่ยวอะไรกับฉัน?

OoXoO

ขอบคุณที่กรุณาติดตามนะคะ

เรื่องนี้ยังเขียนไม่เสร็จ แต่คาดว่าคงหนาพอๆ กับเรื่อง MayDay ทีเดียว ฝากเรื่องใหม่นี้ด้วยนะคะ

หนังสือเปิดจองสองเรื่องคือ สุดห้ามใจรัก กับ รักออกฤทธิ์ สนใจสั่งจองได้ ที่เพจนิ้วนางค่ะ

นาง ^^

OoXoO




 

Create Date : 28 มิถุนายน 2561
0 comments
Last Update : 28 มิถุนายน 2561 14:17:08 น.
Counter : 1086 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

 

นิ้วนาง-เดียนา
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม หากผู้ใดกระทำการผิด เจ้าของ blog จะเอาผิดท่านตามกฏหมาย ได้ทุกกรณี


[Add นิ้วนาง-เดียนา's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com