หัวใจว้าวุ่น! It's complicated! ตอนที่ ๑๐ (Yuri)

๑๐

“ได้เรื่องอะไรไหม?”ยุพารีบถามทันทีที่สาวเพรียวเดินกลับมา

“ไม่ค่ะ มีเด็กฝึกงานมาส่งให้เขาอีกทอดเขาบอกว่าจำหน้าไม่ได้” ตะวันนาตอบเสียงนิ่งๆ ตามที่รู้จากพนักงานคนนั้น เธอเองก็ผิดหวังไม่น้อยที่หาคนร้ายไม่เจอ

“มันอะไรกันนักหนา!” รมยากรบ่นอย่างหัวเสีย หงุดหงิดที่โดนรังควานไม่หยุดหย่อน

ใครกันเกลียดฉันขนาดนี้?

“ฉันคิดว่าหมอนั่นเจตนาเล่นสงครามประสาทค่ะ”บอดี้การ์ดสาวพูดเสียงเรียบถึงจุดประสงค์ของฝ่ายตรงข้าม“เขาต้องการเรียกร้องความสนใจ เพื่อรู้สึกว่ามีอิทธิพลหรือสำคัญสำหรับคุณ”

ประสาทหรือเปล่า?

“แล้วฉันควรทำยังไง?”หล่อนย้อนถามเสียงแข็ง

“ก็ทำตัวให้มีความสุขสนุกสนานร่าเริง ยิ้มเยอะๆ” สาวหน้านิ่งหยุดคิดก่อนพูดต่อ“อะไรก็ได้ที่แสดงว่าคุณไม่ได้แยแสเขาเลย ทำให้เขาผิดหวังที่ทำไม่สำเร็จ”

เฮ้อ! ฉันไม่ใช่พวกไร้ความรู้สึกเหมือนเธอนี่

นึกประชดอีกฝ่ายในใจกับคำแนะนำที่ทำได้ยากเย็นเอาการ

“แค่นั้น?”

“น่าจะประมาณนี้ค่ะคุณรมน่าจะทำได้สบายๆ” ตะวันนาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กับสีหน้าประชดประชันของอีกฝ่าย

นี่เธอเห็นฉันเป็นคนแบบไหน!

รมยากรอารมณ์บูดเน่านักกว่าเดิมนั่งกอดอกปั้นหน้าตึง ถ้าไม่ติดว่ามีคนอื่นอยู่ด้วยเยอะแยะ หล่อนคงพูดสวนออกไปแน่

ฝากไว้ก่อนเถอะ...ยายอาทิตย์อับแสง

“เป็นวิธีที่น่าลองเหมือนกันนะ”ยุพาเห็นคล้อยตามกับการ์ดสาวไม่อยากให้เด็กปั้นต้องมากังวลใจกับเรื่องบ้าๆ ไร้สาระเกินไปเพราะจะส่งผลกระทบกับงานที่ทำไม่มากก็น้อย

“ก็ได้ค่ะ” ร่างบางรับคำก่อนตั้งสตินึกถึงสิ่งดีๆ ที่สวยงาม แล้วแย้มยิ้มออกมาอย่างสดใสที่สุดจริงใจที่สุด “แบบนี้พอได้ไหมคะ?”

“เยี่ยมมากรมแบบนี้แหละ” ผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยปากชมเปาะ

ยามผู้หญิงคนนี้ยิ้ม...เหมือนทั้งโลกจะพลอยยิ้มตามไปด้วย

ตะวันนาอดที่จะชื่นชมหล่อนไม่ได้หัวใจดวงน้อยสั่นไหวไม่เป็นจังหวะแทบทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มสดใสของนางแบบสาว และดูเหมือนว่าจะกระเพื่อมแรงมากขึ้นทุกทีจนกลัวว่าอวัยวะภายในจะกระแทกซี่โครงเดาะร้าว

คิดบ้าอะไรอยู่ตะวัน!

ร่างเพรียวเอ็ดตัวเองก่อนพ่นลมหายใจออกริมฝีปากแรงๆ เพื่อตั้งสติให้มีสมาธิกับความรับผิดชอบตรงหน้า ไม่อยากอ่อนไหวกับใครอีกกลัวเจ็บซ้ำสอง

กริ๊ง! กริ๊ง!

เสียงมือถือของบอดี้การ์ดสาวดังขึ้นเธอจึงหยิบอุปกรณ์สื่อสารออกมาดูชื่อคนโทร และตัดสินใจรับทันที

“สวัสดีค่ะคุณชัชมีอะไรหรือเปล่าคะ?” องครักษ์สาวกล่าวเสียงปกติเหลือบตามองหล่อนที่จ้องมาผ่านกระจกเงาบานใหญ่

สนิทกันขนาดนี้แล้วเหรอ?

รมยากรนึกในใจหลังแน่ใจว่าใครโทรหาบอดี้การ์ดสาว...พี่ชายของหล่อน

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะคุณชัชจะคุยกับคุณรมไหมคะ?” หญิงสาวเอ่ยถามคนในสายแต่เมื่อได้รับการปฏิเสธจึงพูดต่อ “โอเคค่ะ ฉันจะบอกคุณรมให้แล้วกัน สวัสดีค่ะ” ตะวันนากดเลิกคุย

“พี่ชัช?”นางแบบสาวถามเสียงเรียบ

“ค่ะโทรมาถามว่าคุณรมเป็นไงบ้าง?” สาวผมสั้นตอบตามตรง

หล่อนแค่พยักหน้ารับรู้เพราะได้ยินคำตอบชัดเต็มสองหู

แทนที่จะโทรหาน้องแต่ไปถามคนอื่นเนี่ยนะ...มันน่าจริงๆ จีบสาวไม่เป็นเลย ให้ตายเถอะ!

รมยากรนึกต่อว่าพี่ชายเป็นชุดที่เอาเรื่องของหล่อนไปบังหน้าคุยกับสาวเพรียว เดาได้เลยว่ารณชัชมีทักษะในการเกี้ยวพาราสีต่ำมากไม่แปลกใจเลยที่ยังหาแฟนเป็นตัวเป็นตนไม่ได้สักที

ผู้หญิงเก่งๆสวยๆ มีให้จีบตั้งเยอะ ทำไมพี่ชัชถึงมาชอบยายนี่ด้วย...ไม่เข้าใจเลย สายตาสั้นหรือเปล่า?

สาวสวยอดไม่ได้ที่จะส่งค้อนให้สาวหน้านิ่งด้วยความหมั่นไส้

ตะวันนานึกแปลกใจที่อีกคนสะบัดตาคู่สวยให้ราวกับเธอไปทำอะไรให้ขุ่นเคืองใจ

ไม่พอใจอะไรอีกเนี่ย?

ยุพาได้แต่ส่ายหน้ากับท่าทีของเด็กปั้นที่แปลกไปพอเดาได้ว่าอะไรคือสาเหตุให้หล่อนไม่ชอบบอดี้การ์ดสาวคนนี้เท่าไหร่ ต้นเหตุน่าจะมาจากรณชัชไม่ผิดแน่

เด็กขี้หวงเอ๊ย!

“อีกสิบนาทีประจำตำแหน่งนะครับ”เจ้าหน้าที่เดินบอกกับเหล่านางแบบที่มาร่วมงานวันนี้

หล่อนสำรวจตัวเองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้ากับกระจกเงาก่อนหันมาถามผู้จัดการส่วนตัว

“โอเคไหมคะ?”

“อือ สวยมาก”ยุพาตอบ “หลังเดินเสร็จกลับมาเปลี่ยนอีกชุดเลยนะ มีเวลาสองนาที”

“ค่ะ ไปนะคะ”

“โชคดีนะรม”

สาวสวยยิ้มน้อยๆให้ผู้จัดการส่วนตัว ปรายหางตาเหลือบมองบอดี้การ์ดสาวก่อนเดินไปต่อคิวตามลำดับที่เจ้าหน้าที่บอก อย่างมั่นใจเต็มร้อยแทบไม่มีความประหม่าใดๆ

บางครั้งก็เป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูงมากบางทีก็ขี้กลัวซะจนไม่อยากจะเชื่อ...เป็นคนที่แปลกจริงๆ

ตะวันนาอดที่จะคิดแบบนั้นไม่ได้หลังได้รู้จักกับรมยากรมาพักหนึ่ง แล้วได้เห็นหลายแง่มุมของตัวหล่อน

“เดี๋ยวเรามาดูผ่านมอนิเตอร์กัน”ยุพาหันไปชวนองครักษ์สาว

“ค่ะ”

สองสาวเดินไปยังจอทีวีขนาดยักษ์ที่ติดตั้งไว้สำหรับผู้ทำงานอยู่เบื้องหลัง ซึ่งมีผู้มุงดูอยู่ก่อนหน้าพอสมควรไม่มีใครอยากพลาดโอกาสชื่นชมแคทวอล์กครั้งนี้

เสียงเพลงสากลเปิดดังกระหึ่มไปทั่วทั้งฮอล์ลจัดงานหลังพิธีกรประกาศเปิดตัวคอลเลคชั่นเสื้อผ้าฤดูร้อนล่าสุดของแบรนด์ดังนางแบบคนแรกเริ่มเยื้องย่างไปบนเวทีเล็กๆ ที่กว้างสองเมตรเศษความสูงจากพื้นประมาณเมตรครึ่ง เสียงปรบมือจากผู้ชมดังกึกก้องภาพจากจอทีวีแพนไปรอบๆ สถานที่จัดงาน เดาได้ว่ามีคนดูไม่น่าต่ำกว่าพันคน

“คนเยอะนะคะ”ร่างเพรียวอดพูดขึ้นไม่ได้อย่างแปลกใจ ไม่เคยเข้ามาในงานแฟชั่นโชว์มาก่อน

“ใช่ ได้ข่าวว่าบัตรขายหมดเร็วมาก”ยุพาเล่า

“เหรอคะ”คนฟังทำหน้าแปลกใจมากขึ้นไปอีก ด้วยพอรู้ว่าราคาบัตรของงานนี้ขั้นต่ำใบละห้าพันบาทส่วนวีไอพีราคาหลักหมื่นขึ้นไป ซึ่งนับว่าแพงมากสำหรับมนุษย์เงินเดือนทั่วไป

“บัตรหมดตั้งแต่เปิดขายไม่ถึงสามชั่วโมงเลยหมดเร็วมากจริงๆ” คนที่ยืนข้างๆ หันมาเล่าเสริม

“เยี่ยมเนอะ” ยุพาพยักหน้าเออออไปกับเธอคนนั้นที่เป็นเพื่อนร่วมวงการแต่ไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว

“ใช่ค่ะงานนี้มีแต่นางแบบเจ๋งๆ ทั้งนั้น”

แม่เจ้า! แจกฟรีฉันก็ไม่เอา ไม่รู้จะเอามาทำไม

บอดี้การ์ดสาวนึกขำที่ตนเองเป็นพวกมนุษย์ถ้ำยุคหิน ไม่สนใจกับของฟุ่มเฟือยหรูหราแบบนี้เหมือนคนส่วนใหญ่

สำหรับเธอเสื้อผ้าก็คือเครื่องนุ่งห่ม ไม่จำเป็นต้องแพงหลักพันหลักหมื่นแต่เน้นที่การสวมใส่สบาย คล่องตัว และแน่นหนาไม่ขาดฉีกง่ายจึงทำให้หญิงสาวเลือกใช้แจ็กเก็ตหนัง เสื้อยืดกางเกงยีนเป็นหลัก

ขืนใช้ผ้าบางแบบนี้ฉันก้าวขาไม่กี่ที... เป้าขาดแน่

คิดประชดในใจกับความบางเบาของเนื้อผ้าที่เหล่านางแบบสวมใส่ในวันนี้ เกือบทุกชุดดูสวยชวนมองแต่ไม่เหมาะกับใช้ในชีวิตประจำวันสักเท่าไหร่หากนำไปใช้จริง อาจจะมีข่าวโป๊เปลือย หรือดาราผ้าหลุดกันบนโลกออนไลน์มากกว่านี้อีกเป็นเท่าตัว...เหมาะสำหรับผู้ต้องการสร้างความดังชั่วข้ามคืนอย่างยิ่งยวด

“คิวรมแล้ว”ยุพากระซิบเบาๆ กับบอดี้การ์ดสาว ออกอาการลุ้นแบบตื่นเต้นนิดๆ เช่นทุกครั้ง

ทั้งคู่มองจอมอนิเตอร์อย่างตั้งอกตั้งใจขณะที่นางแบบสาวสวยของ VKModels เยื้องย่างไปบนเวทีนั้น และแล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น

“กรี๊ด!”

เสียงรมยากรกรีดร้องออกมาทรุดตัวลงนั่งแปะพื้นเวที หล่อนถูกผู้ชายคนหนึ่งกระโจนผ่านเก้าอี้วีไอพี เข้าไปคว้าข้อเท้าหญิงสาวเอาไว้สร้างความตื่นตระหนกให้กับผู้ชมที่เห็นเหตุการณ์

“เฮ้ย! ใครปล่อยให้ไอ้หมอนั่นเข้าไป?” เสียงผู้ชมหลายคนที่ชมอยู่กล่าวอย่างตื่นงงที่มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น

“คุณรมที่รักนี่ผมไง FuckMe ผมมาหาคุณตามสัญญาแล้วนะ” ชายคนนั้นตะโกนแสดงตัวว่าเป็นใคร โดยไม่สนใจสายตาผู้คนนับพันที่มองอย่างสมเพชกึ่งประหลาดใจ

Fuck Me!

สาวสวยทำหน้าหวาดกลัวไม่รู้สึกประทับใจกับสาวกของตัวเองนักที่จู่โจมแบบนี้

บ้าจริง!

ตะวันนาสบถในใจวิ่งพรวดไปตรงช่องทางออกของนางแบบ ถึงตัวของสาวสวยอย่างรวดเร็วกระชากมือหนาของชายคนนั้นออกจากข้อเท้าหล่อน ก่อนที่ รปภ.จะไปถึงเสียอีก

“กล้าดียังไงมาดึงคุณรมไปจากฉัน”หมอนั่นตาขวางใส่การ์ดสาว

แต่เธอไม่สนใจโต้ตอบกับเขาจ้องมองหน้าอีกฝ่ายที่ดูตาลอยๆ

เหมือนจะเมายานะเนี่ย

“อย่าดิ้นสิครับ”รปภ.ของฝ่ายจัดงานสามคนมาช่วยกันยื้อยุดผู้ล่มงานเอาไว้ ชายหนุ่มดิ้นรน เพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของผู้ชายล่ำบึกที่พยายามจะลากเขาออกไปอย่างทุลักทุเล

“ปล่อยสิวะ! ฉันจะไปหาคุณรมของฉัน” Fuck Me โวยวายดังลั่นพร้อมดิ้นไปด้วย “ปล่อยฉัน!”

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?”ตะวันนาย่อตัวลงถามอีกฝ่ายเสียงนุ่มอย่างเป็นห่วง ใบหน้าอีกฝ่ายซีดขาวคงตกใจไม่น้อย

นี่มันอะไรกัน!

รมยากรเงยหน้ามององครักษ์สาวของตัวเองก่อนส่ายหน้าไปมา หลังสติสตังกลับมา

“ไม่เป็นไร”

“ข้อเท้าไม่เจ็บ?”

“ไม่”หล่อนยืนยันคำเดิม พยายามจะลุกขึ้นยืน เพื่อสานงานที่ค้างต่อให้จบโดยไม่สนใจผู้ชมหลายคนที่หยิบมือถือมาบันทึกภาพหน้าแตกของตนไว้ก็ตาม

“ช้าๆ ค่ะ” สาวเพรียวประคองนางแบบสาวเอาไว้หากแต่อีกฝ่ายเข่าอ่อนจะทรุดล้มลง โชคดีที่เธอระวังอยู่ก่อนจึงรั้งร่างบอบบางมากอดเอาไว้แน่น

“อุ๊ย!” สาวสวยหลุดอุทานออกมา

ไหนว่าไม่เจ็บ?เฮ้อ!

สาวแกร่งบ่นในใจอย่างเซ็งๆ

“ยืนไหวไหม?เธอพึมพำข้างใบหูเล็กของอีกฝ่าย

“ไม่แน่ใจ”หล่อนกระซิบตอบเสียงแผ่ว ไม่อยากจะเสียฟอร์มต่อหน้าประชาชีอีกรอบ แค่นี้ก็อับอายเหลือเกินแล้วที่มาเข่าอ่อนกลางงานแบบนี้

ไม่มีทางเลือกสินะ

“ขอโทษนะคะ”ตะวันนาบอก แล้วตัดสินใจช้อนตัวหล่อนไว้ในวงแขนอุ้มร่างบางเดินกลับเข้าไปยังด้านหลังเวทีทันที โดยไม่สนใจว่าจะโดนผู้ชมกับนักข่าวหลายคนบันทึกภาพหรือวิดีโอเอาไว้เธอรู้แต่ว่า สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือ ดูแลอาการบาดเจ็บของนางแบบสาวก่อนเท่านั้น

ภาพผู้หญิงหน้าตาดีโอบอุ้มรมยากรกลับเข้าด้านหลังจุดกระแสความสนใจใคร่รู้ให้กับคนดูกลุ่มหนึ่ง...ราวกับเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาว

“ว้าว! เท่ชะมัด” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนออกมาอย่างร่าเริง

“ผู้หญิงคนนี้ใครกัน?”

“คนนี้เป็นอะไรกับคุณรม?”

ฯลฯ

เสียงผู้ชมฮือฮาขึ้นหลายคนฉวยโอกาสเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก และรีบโพสต์ลงสื่อออนไลน์ทันที

สาวสวยตกใจไม่น้อยที่โดนยกจนตัวลอยยกสองแขนเรียวโอบรอบลำคอเรียวคนตรงหน้าแน่นกลัวพลัดตกลงพื้น เป็นครั้งแรกที่ใกล้ชิดกับองครักษ์สาวมากขนาดนี้หัวใจของรมยากรเต้นรัวแรงแบบที่ไม่เคยรู้สึกมานานระยะหนึ่ง...หลังตัดใจจากสินาถผู้จัดการของพิมพ์อัปสร

จนหล่อนอดที่จะแปลกใจตัวเองไม่ได้

นี่ฉันเป็นอะไร...ทำไมถึงได้ตื่นเต้นขนาดนี้?

OoXoO

E-book ทุกเรื่องของนิ้วนาง โหลดซื้อได้ที่ MEB ลิงค์ขวามือบนนะคะ

ส่วนหนังสือจองได้ถึง 13 สิงหาคมค่ะ

ขอบคุณที่อุดหนุน ถ้าชอบอย่าลืมบอกต่อนะคะ

นาง

OoXoO

Create Date : 08 สิงหาคม 2560		1 comments
Last Update : 8 สิงหาคม 2560 14:39:34 น.
Counter : 723 Pageviews.
Share Tweet