รุ่นนี้ไม่ใช่รุ่นปกติ!!!
|
|||||||||||||
ปลายเทอมแล้ว ( T T ) ในที่สุด ก็ถึงอาทิตย์สุดท้ายของการเรียนเทอมแรกแล้ว เวลาผ่านไปไวแต่ตัวเราไม่ได้ทำตัวให้ไวตามเวลาที่ผ่านไปเลยสักนิดนึง เทอมที่ผ่านมา เจอะเจออะไรมากเอาการ ถึงแม้บรรยากาศการเรียนจะคล้าย ๆ ตอนเรียนป.ตรีก็เถอะนะ แต่อย่างว่าความที่กลุ่มมันเล็กลง เรื่องราวอะไรมันก็มีมากขึ้น และก็เห็นได้เด่นชัดขึ้น (ชัด ๆ เลยก็เรื่องเจ๊นี่ไงล่ะ) ไหน ๆ ก็พูดถึงเจ๊ ก็ขอเล่าเรื่องราวต่อมาหน่อย ในที่สุดหลังจักนั่งไม่มองหน้ากันไป 1 วันกว่า ๆ ก็ได้มีการปรับความเข้าใจกัน คือ...เจ๊ก็เข้ามาคุยกะเราเองอ่ะนะ ก็เลยถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น เรื่องของเรื่องก็คือมีคนไปเล่าให้เจ๊ฟังว่าเราไปว่าเจ๊ลับหลัง ไปเรียกเขาแบบไม่ดี เจ๊แกก็เลยเคือง...แต่เอ่อ เรียกตอนไหนหว่า แล้วที่แปลกคือ เรียกให้พวกในภาคได้ยินเนี่ยนะ ตลกมาก ๆ เพราะในภาค เราก็คุยกะเจ๊คนเดียวนี่แหละ แล้วการที่จะเอาเจ๊มานินทา...ก็นั่งนินทาในบล๊อกนี่ไงล่ะ สรุปก็ไม่มีอะไรมากแค่ไม่ยอมเปิดใจคุยกัน+อารมณ์ช่วงเมนมาของเจ๊แกเลยพาลให้เกิดเรื่องขึ้น แต่เราเองก็ไม่รู้ว่าใครมันปากมอม เจ๊แกก็ไม่ยอมบอก (อย่าให้รู้นะว่าใคร ตั้งทนายฟ้องศาลจริง ๆ ด้วย ฮึ่ม) วันอังคารพรีเซนต์งานจบไป 1 งาน เหลืองานอีกแค่ 2-3 งานเท่านั้นก็จะเคลียร์เทอมนี้เสียที งานที่พรีเซนต์เนี่ย จริง ๆ เป็นงานกลุ่ม แต่ก็อย่างที่บอก อาทิตย์ที่แล้วมีเรื่องกับเจ๊ ก็เลยไม่อยากเข้ากลุ่มใคร (ตอนนี้ก็ไม่อยาก) อาจารย์ก็ดีที่เข้าใจ ก็เลยทำคนเดียว ก็ทำแบบสอบถามมาแล้วให้พ่อไปแจกให้ที่ทำงานทำ แล้วเอามานั่งคีย์เข้าเครื่องโดยใช้ SPSS จำนวนชุดก็แค่ 30 ชุด แต่...วันศุกร์ที่แล้วปองพลขอให้ช่วยทำ SPSS นี่เหมือนกัน ข้อมูล 300 ชุด จ๊ากกกกกกกกก คีย์เข้าเครื่องกันอ๊วกเลย แถมต้องมานั่งเรียงกันก่อนด้วยนะว่าข้อไหนคะแนนบวกหรือลบ แล้วพอคีย์เสร็จ ต้องมานั่งสั่งเครื่องคำนวณ แล้วถามอะไรไม่รู้ซักอย่างไอ้เวรตะไล กว่าจะทำของมันเสร็จเล่นเอาเหนื่อยยังต้องมาต่อของตัวเอง เท่านั้นไม่พอ คืนวันจันทร์ถามเจ๊เรื่องรายงาน ปรากฎว่า "ยังไม่ได้ทำอะไรเลยแม้แต่จะไปแจกแบบสอบถาม" โหแบบสอบถามยังไม่ได้แจกคงไม่ต้องบอกสินะว่าข้อมูลจะทำได้ไหม ก็ต้องมานั่งช่วยกันไป ตั้งกะทำฟอร์มใน SPSS กรอกข้อมูล ทำกราฟออกมาประมวลผลแล้วส่งให้ แล้วก็ทำของตัวเองต่อไป ผลการพรีเซนต์ กลุ่มเจ๊ก็ใช้กราฟที่เราทำให้นั่นแหละ ผลออกมา ได้ 9 เราได้ 8 แต่ไม่เคืองอะไรหรอก ถ้าจะเคืองต้องเคืองตัวเองที่ทำได้ไม่ดีก็เท่านั้นแหละ เล่าให้ซ้งฟัง มันบอกว่า "เป็นสัจธรรมพี่ คนที่เราช่วย มักจะได้ดีกว่าเราเสมอ" เออก็จริงวุ๊ย ช่วงนี้ปั่นป่วนกันไปหมด พี่เจ็กเองก็จะส่งวิทยานิพนธ์เพื่อจะจบ ก็วานให้เราช่วยพิมพ์งาน มำเสร็จเมื่อวาน เอาไปให้ ปรากฏว่า "งานหาย" ครับ พิมพ์ใหม่หมด  แต่ก็พิมพ์ใหม่จนเสร็จแล้ว เหลือแค่เอาไปให้พี่เขาเท่านั้น ก็จบส่วนงาน SPSS ของปองพล 300 ชุดนั่น ใช้ไม่ได้ครับต้องมานั่งทำใหม่ เพิ่มาอีก 100 ชุดด้วย  วันพฤหัสนี้สอบตัวแรก วิชาจูงใจนั่นแหละ เนื้อหาที่จะอ่านมี 50 กว่าหน้า แต่ขอโทษ หนังสือที่ซื้อมาอ่านยากชิบ ก็มันเขียนมาด้วยสำนวน "แปลแบบดุ่ย ๆ" มาเลย สำนวนนี่ยังก่ะอ่าน Text book แปลไทยในใจก็ไม่ปาน แล้วเขียนวนไปวนมา (ตามแบบหนังสือแปลห่วย ๆ) อ่านก็เลยไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ แต่จะพยายามอ่านต่อไป เพราะถ้าไม่อ่าน เดี๋ยวก็หลุด B ออกมาพอดี (B+ ก็ไม่อยากได้อ่า อยากได้ A) ช่วงนี้เล่นเน็ท เจออะไรใหม่ๆ เยอะเลย อย่างเช่นพวก igoogle ที่มีออฟฟิศบนเน็ทให้ใช้ (อย่าไปหวังความสามารถว่ามันจะดีเท่า MS-Word ล่ะ) แล้วก็ที่เก็บรูปฟรีๆ แต่ที่ดีมากๆ ก็คือ Windows live มีบริการ SkyDrive ที่มีเนื้อที่ให้ฟรี 500 เมกนี่แหละ แจ๋วเลย มีที่ให้ฝากเพลงเวลาจะอัพบล๊อกได้แล้ว เย่ เย๊ (ควานหามาตั้งนานไม่ได้มาดูเลยว่าใกล้ ๆ ตัวก็มีให้ใช้ฟรี ๆ  )เวลาผ่านไปไว แต่ใจคนไม่แน่ว่าจะไวตามเวลา แต่ที่แน่ๆ ความแก่มันไวกว่าเวลาชัวร์ 
อ้าวเหรอ..สัจธรรม..ทำให้คนอื่นเขาได้เกรดดีกว่า
งั้น..ปีนี้ไม่ติวให้ลูกใครละวุ๊ย เดี๋ยวลูกฉันเดี้ยงอีก คราวที่แล้วติวให้เจ้าสองแฝด มันผ่านเลขกัน แม่เขาพอใจ ซื้อของเล่นให้นิกอีกน่ะ พี่ยังไม่ได้ไปพูดกับเขาเลยเนี่ย เพราะ..เวลาพี่ทำอะไร พี่ไม่อยากให้เขาคาดหวังอะไรกับพี่นัก เวลาทำให้ก็ทำให้ด้วยใจมากกว่าที่จะหวังผลอะไร พี่กลัวว่า ถ้าพี่ไม่มีเวลา หรือไม่สามารถที่จะติวให้ลูกเขาได้ในปีนี้ เขาจะผิดหวังกับพี่เอาได้ ว่าให้ของเราแล้ว ทำไมเราไม่ทำต่อ ครั้นของที่เขาเอามาให้เด็กถึงบ้าน โดยสามีเขานำมาให้ เราจะบอกต่อหน้าเขาว่าเราไม่เอา มันก็น่าเกลียดอีก เลยว่าจะคุยกับเมียเขาน่ะจ้ะ แต่ปีนี้เรียนหนักกว่าปีที่แล้ว เขาคงเห็นแล้วล่ะว่าลูกเขาเริ่มเดี้ยง ถึงได้ทำอย่างนี้กับพี่ อีกอย่าง..ตอนนี้ลูกของเพื่อนพี่(คนไทย)ก็ไปอยู่กับแม่เขาที่เมืองนอก เขาต้องปรับตัวกับเรื่องภาษา เด็กมันก็เครียดนะ ตัวแม่เขาก็ลืมๆเรื่องเลข เขาจะมาให้พี่ติวให้ลูกเขาอีกล่ะ พี่กะว่า..อันไหนเกินความสามารถพี่จะปฏิเสธไป ดีใจที่ดีกันกับเจ๊..คนเรา..ถ้าได้พูดกันตรงๆมันย่อมเข้าใจ ถึงที่มาที่ไปของเหตุ พี่ว่า..อย่างน้อยๆเจ๊เขาก็คงคิดว่า มันไม่ใช่นิสัยของเอ็มละมัง เขาถึงได้เริ่มคุยกับเอ็ม และถ้าไม่แคร์กัน เขาก็คงไม่โกรธหรอกน่ะ ดีใจไว้เหอะ โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.37 วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:10:34:07 น.
มาเยี่ยมค่ะ
ใครเขาหูเบาก็ช่างเหอะ เราเคยเจอมาเหมือนกัน เรียนจบแล้วก็เลิกแล้วกันไป ทางใครทางมัน โดย: quilt
 วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:2:43:17 น.สวัสดีจ้ะเอ็ม เป็นไงมั่ง เงียบเชียบไป
มัวแต่เรียน หรือเรียนไปด้วยหาเงินไปด้วยจ้ะ วันหยุด พี่เดี้ยงเลยล่ะ อีนิกติดเหาเพื่อนที่โรงเรียนมา เซ็งเลยพี่ ต้องทำความสะอาดทั้งบ้านเลยนะ กลัว..เหาฝรั่ง ตัวใหญ่กว่าที่คิด โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.25 วันที่: 1 ตุลาคม 2550 เวลา:10:25:54 น.
|
DarthTrowa
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
Friends Blog
Link MY VIP Friend         |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
ของพี่ก็กำลังเคลียร์แบบทดสอบเสร็จเมื่อไหร่ น้องหมีจากพี่ชายก็จะส่งมาให้ 555 นี่แหละที่อยากได้( ใบประกาศนียบัตรด้วยแหละที่อยากได้)
ชอบตอนสรุปว่ะ เหมือนปลงตก