Bloggang.com : DarthTrowa - สารพัดปัญหาวันทำงาน ( T T )

สารพัดปัญหาวันทำงาน ( T T )

คนทำงาน แน่นอนล่ะว่ามันต้องมีปัญหาเกิดขึ้นบ้าง ไม่งั้นก็เท่ากับว่าไม่ได้ทำงานน่ะสิ

แต่ที่นี้ปัญหามัน Error จากตรงไหนกันบ้างล่ะ

เมื่อวันอังคาร เรากเข้าไปทำงานตามปกติ จารย์ทิ้งงานไว้ให้แก้ 1 ชุด ไฟล์งานอยู่บน desktop เท่าที่ดูก็ไม่มีอะไรมาก มีไม่กี่หน้า คิดว่าน่าจะเสร็จตอน 5 โมงพอดี และน่าจะไปติวเด็กได้ทัน 6 โมง

ก็นั่งแก้งานไปจน 4 โมงครึ่ง ทำจนใกล้เสร็จละ ก็เลยกดเซฟ...

แล้วมันก็มีหน้าจอบอก error อะไรซักอย่าง พอจะไปเซฟไฟล์ใหม่ เครื่องมันก็ไม่ยอม ก็เลยกดปิด ๆ ๆ ไป

เครื่องมันปิดโปรแกรม Word แล้วลบไฟล์นั้นให้เองเสร็จสรรพ

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มึงทำอะไรกับกูเนี่ย ไมลบไฟล์งานกูซะยังงั้นวะ

แล้วงานนั้นไม่ได้มีแค่ที่แก้ แต่มันยังมีส่วนอื่นที่แก้ไปแล้วอีกเยอะแยะด้วย...ตายห่า จะทำไงดีวะเนี่ย

พออาจารย์กลับจากพาพ่อไปหาหมอ ก็รายงานให้จารย์รู้...บรรยากาศมาคุขึ้นทันที จารย์ก็ทำหน้าไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่ (ไม่พอใจมากกกกกก ฆ่าเราได้คงทำไปแล้ว) ปากก็บ่นว่า "ต้องรอบคอบให้มากกว่านี้"...3 รอบ

โห...จะเอารอบคอบขนาดไหนครับ ตรูไม่ได้เซฟหรือลบไฟล์ผิดนะเว๊ย เครื่องมันทำของมันเอง ความผิดตรูใช่มั๊ยเนี่ย

ปกติเวลาทำงาน มีใครมั่งที่จะก๊อปไฟล์ก่อนแล้วเปิด ถ้าไม่ได้เอาไฟล์มาจากที่อื่น หรือดึงไฟล์มาจากที่ Backup ไว้ เราก็ทำงานตามปกติ แล้วก็ไม่ได้คาดคิดว่ามันจะเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ขึ้นนี่หว่า...คือถ้ารู้อนาคตได้ขนาดนั้น คงไม่ต้องมาฝึกดูไพ่ทาโรต์หรอก

พอดูเวลา ตายห่า ไปติวเด็กไม่ทันแหง ๆ พรุ่งนี้มันก็จะสอบแล้ว เลยโทรบอกมัน พร้อมทั้งย้ำว่า อ่านหนังสือด้วย

5 นาทีต่อมา แม่เด็กโทรมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ พูดว่าน่าจะบอกกันก่อนว่าเข้าไปไม่ได้ จะได้รีบกลับไป หรือให้ครูคนอื่นมาแทน...

พี่คร๊าบงานผมเพิ่งเกิดอาการเจ๊งเมื่อราว ๆ ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ผมจะตรัสรู้ล่วงหน้าได้ไงล่ะครับว่างานมันจะเจ๊งเนี่ย...แล้วพองานมันเจ๊ง กระผมต้องหาทางกู้งานสุดชีวิต ใครมันจะไปมีอารมณ์โทรหาล่ะครับ

หลังจากนั้น...จารย์ก็ควานหาต้นฉบับของเก่าๆ เจอ ก็เลยต้องพิมพ์ใหม่ทั้งหมด ทั้งไอ้ที่แก้อยู่ และไอ้ที่แก้ไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแล้วด้วย กว่าจะเสร็จก็ทุ่มนึง ความกดดันมากมาย

แต่...คนเราเวลาที่ไปเอ่ยว่าใครโดยไม่ได้ดูให้ดีว่าอะไรเป็นอะไร ระวังกรรมตามสนองนะ กรรมสมัยนี้มันติดจรวดด้วย...

คือ ตอนเรานั่งรถกลับบ้าน เราก็เซ็งมาก บ่นกับพี่มาตลอดทาง และที่ทั้งสองคนพูดก็คือ...จารย์ไม่เจอกับตัวก็พูดได้นี่ ลองเจอกับตัวดูมั่งเหอะแล้วจะรู้

5 ทุ่มครึ่ง...โทรศัพท์ดัง

จารย์โทรมา...งานที่เราเพิ่งพิมพ์ไปมันหายอีกแล้ว แบบที่เราเจอเด๊ะเลย

คราวนี้จารย์ก็เลยจุก พูดไม่ออกแทน เพราะเพิ่งตำหนิเราไปหยก ๆ ว่าให้รอบคอบ...3 ครั้ง เอาเข้าจริงจารย์ก็ไม่รอบคอบเหมือนกัน เพราะจารย์ก็เปิดไฟล์แก้สด...ทั้ง ๆ ที่รู้ ๆ อยู่แล้วนะว่าเครื่องมันมีปัญหาอยู่ (ให้ความรู้สึกว่าจารย์จะไม่เชื่อคำพูดเราซักเท่าไหร่นะว่าเครื่องมันลบงานเอง)

ส่วนเรา...รอบคอบแล้วล่ะ เพราะเซฟไฟล์ใส่ทัมป์ไดรฟ์ของเราไว้ด้วย...กันพลาด

วันต่อมา จารย์ไม่พูดคำว่ารอบคอบอีกเลย...พูดแต่เรื่องเครื่องมีปัญหาเท่านั้น แต่เราคิดว่าเป็นที่โปรแกรมมันรวนมั๊ง เลยลงใหม่ไป ก็ไม่มีปัญหาอะไร ใช้ได้ปกติ

งานนี้นับว่าได้บทเรียนและบทลงโทษกันไปทั้ง 2 ฝ่าย ถือว่าเจ๊ากันไป

ป.ล. เพื่อนเราบอกว่า นึกถึงภาพฮิปโปใส่ชุดบัลเลต์กำลังลนลานกับการแก้ปัญหา

(ใครไม่เก็ทมุขนี้ก็กลับไปอ่านบล๊อกที่แล้วดูได้)