ขอไว้อาลัยให้กับอาจารย์ครับ ( T T )
ตั้งกะเขียนมา บล๊อกหน้านี้มั๊ง ที่เป็นหน้าไว้อาลัยหน้าแรก...และคงมีอีกแน่ๆ มันเป็นสัจธรรม ปลงซะ
ขอไว้อาลัยให้กับอาจารย์สมชัย เฉลิมทรัพย์...ถึงจะช้าไป...เยอะเลยก็เหอะ
เมื่ออาทิตย์ก่อน วันศุกร์มั๊ง เราก็เข้าไปที่ทำงานหลังจากที่ไปโรงพิมพ์มา จริง ๆ ไม่กะแวะมาหรอก แต่เพื่อนมันบังคับให้มา...
ตอนที่กำลังนั่ง ๆ ฟังเพื่อนคุยอยู่ อยู่ ๆ มันก็พูดขึ้นว่า...เฮ้ยคุณ อาจารย์ที่ราชบพิธเพิ่งเสียไปคนนึงนะ
เราก็...อ้าว...ใครตายวะ
เพื่อนเรา...สมชัย
เรา...สมชัยไหนวะ นึกไม่ออก
เพื่อนเรา...สมชัย เฉลิมทรัพย์มั๊ง อยู่หมวดสังคม ลองเสิร์ชหาในเน็ทดูสิ
พอเสิร์ชไป...เจอคำไว้อาลัยอยู่ 2 หน้า เป็นของเด็กโรงเรียนเก่าเรานี่แหละ แล้วก็มีอีกหนเานึงเป็นหน้าเวบโรงเรียน เป็นทำเนียบครูอาจารย์ในโรงเรียน ก็เลยกดไปดู ขณะที่รอรูปโหลดก็นั่งวิจารณ์อาจารย์ไปด้วย...สนุกปากมาก ๆ
พอหน้านั้นโหลดเสร็จเท่านั้นแหละ...เฮ้ย อาจารย์คนนี้เหรอวะ เสียแล้วเหรอเนี่ย
ทั้งเพื่อนเราและเราจำได้ทั้งคู่แน่ ๆ เพราะตอนที่เราเรียนม.3 อาจารย์สมชัยเพิ่งจะย้ายมาสอนปีนั้นพอดี ซึ่งก็คือสอนรุ่นเราเป็นรุ่นแรกสุดเลย ซึ่งอาจารย์เป็นอาจารย์ที่เราประทับใจค่อนข้างมาก เป็นอาจารย์ที่จริงจังในการสอนมาก...จริง ๆ มีคำพูดบางคำแหละที่ทำให้เรานับถืออาจารย์ท่านนี้มาก...แต่ลืมไปแล้วอ่ะ
ก็ไม่น่าเชื่อนะ ว่าอาจารย์ท่านจะจากไปไวขนาดนี้ อาจารย์ท่านเสียเมื่อช่วงปีใหม่ด้วยอาการโรคหัวใจขณะที่ไปงานแต่งงานญาติ...ช่างเป็นอะไรที่ขัดกันจริง ๆ แต่สำหรับเราก็เป็นอะไรที่น่าเศร้ามาก...แต่กว่าเราจะรู้ ก็ร่วมเดือนเข้าไปแล้ว
ขอไว้อาลัยอีกครั้งให้อาจารย์สมชัย เฉลิมทรัพย์ครับ...อีกไม่นานผมคงได้ตามไปพบกับอาจารย์แน่นอนครับ
บางความทรงจำที่ดีๆน่ะ กี่ปีๆ เราก็ยังจำไม่รู้ลืมนะ
บางความทรงจำที่แย่ๆ ก็ไม่ลืมอีกเช่นกัน
ดีสิ่งดีๆที่ประทับใจ พอได้คิดมันก็มีความสุขใช่ป่ะล่ะ
ไอ้ที่เลวๆ จำได้ แต่สาปส่ง..เนอะ