ครุฑน้อย ครุฑน้อย ผู้เขียน คอยนุช วรรณกรรมเยาวชนรางวัลพิเศษ นายอินทร์อะวอร์ด ประจำปี 2545 เป็นการนำครุฑ และตัวละครอื่นๆ ตามแบบแผนวรรณคดีโบราณของไทยมาสร้างเป็นตัวละครที่มีสีสัน มีเลือดเนื้อ มีชีวิตและจิตใจ ซึ่งจะไม่เหมือนครุฑ หรือสัตว์หิมพานต์ใดๆ ที่นักอ่านเคยรู้จัก พร้อมสอดแทรกการเหน็บแนม ประชดประชัน อันแฝงด้วยอารมณ์ขันไว้ในหลายๆ ตอน เรื่อง “ครุฑน้อย” ยังสะท้อนอยู่ในความคิดหลักของเรื่องด้วย นั่นคือ ประเด็นความกล้าที่จะแตกต่างเพื่อการดำรงอยู่ของตัวตน โดยไม่ปล่อยให้กระแสสังคมพัดพาเราให้หลุดลอยหายไปจากตัวตนที่แท้จริง วรรณกรรมเยาวชนแบบไทย ๆ ที่น่าอ่านและได้แง่คิดโดนใจตลอดทั้งเล่ม (ที่เรามีเป็นปกสีฟ้า พิมพ์ครั้งที่ 3 หน้าตาครุฑน้อยไม่เศร้าอย่างนี้) เป็นหนังสือที่แนะนำให้เรา “กล้าที่จะแตกต่าง” ไม่ใช่เรื่องผิดที่เราไม่เหมือนพวกเขา ในเรื่องมีสัตว์หลายประเภทที่ถูกเรียกว่า “นอกคอก” เช่น ไก่ที่ไม่ชอบขันในตอนเช้า แต่อยากจะขันในตอนกลางคืน เป็ดขาวที่กลัวน้ำ ไม่ชอบว่ายน้ำ อีกาเผือกที่ไม่ชอบร้อง กา กา กา แต่กลับร้องเพลงเหมือนนกคีรีบูน เรื่องราวเกิดขึ้นที่หมู่บ้านครุฑ ในสถานเลี้ยงครุฑกำพร้า มีครุฑอาภัพ ตัวเล็กไม่เหมือนครุฑทั่ว ๆ ไป มีรูจมูกที่บาน ๆ หุบ ๆ ได้ ขนเป็นสีดำสนิทแทนที่จะเป็นสีแดง ปีกเล็ก ๆ ราวกับครีบปลาไม่ใช่ปีกใหญ่ที่กางสยายอย่างครุฑตัวอื่น ๆ และที่สำคัญมันบินไม่ได้ ครุฑทุกตัวเรียกมันว่า “ครุฑน้อย” ครุฑเกิดมาเพื่อบินและเป็นจ้าวเวหา ถ้าบินไม่ได้ก็ไม่ใช่ครุฑ ครุฑน้อยแตกต่างและถูกรังเกียจ แต่มันก็อยากจะให้ครุฑทุกตัวยอมรับว่ามันเป็น “พวก” เดียวกับเขาเหล่านั้น แต่ความพยายามของมันไม่เคยประสบผลสำเร็จ มันเสาะแสวงหาผู้วิเศษที่จะช่วยสอนให้มันบิน ในที่สุดมันก็บินได้ แต่บินและล่องลอยอยู่ในห้วงธารา มองโลกจากท้องทะเลสู่ท้องฟ้า ความงามที่ได้เห็นก็ไม่แตกต่างจากการมองลงมาจากเบื้องบน มันค้นพบความสามารถพิเศษของปีกเล็ก ๆ ราวกับครีบของมัน ที่สามารถแหวกว่ายในมหานทีได้อย่างคล่องแคล่วยิ่งกว่าเวลาอยู่บนบก บทสนทนาในหลาย ๆ ตอนที่โดนใจเราเหลือเกิน เช่น “พิชิตยอดผาได้แล้วทำไม? พิชิตไม่ได้แล้วทำไม? มันก็แค่สิ่งที่พวกครุฑตั้งกันขึ้นมา มันไม่ได้ทำให้เจ้าเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้หรอก มันไม่ได้ทำให้ครุฑกลายเป็นนกอินทรี กลับลงมาเจ้าก็ยังคงกินหนอนเหมือนเดิมอยู่นั่นเอง หน้าผานั้นมันก็แค่ก้อนหินที่ใหญ่กว่าหินก้อนอื่น ๆ เท่านั้น” หรือ “เมื่อเจ้าบินได้กลับมาแล้ว จะให้ข้าเรียกเจ้าว่าอะไร” “ลุงก็เรียกผมว่าครุฑน้อยเหมือนเดิมน่ะสิครับ” “ตอนนี้เจ้าก็เป็นครุฑน้อยอยู่แล้วนี่” แต่สุดท้ายเมื่ออ่านจนจบเล่มเราก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่า ครุฑน้อย นี้เป็นตัวอะไรเพราะหน้าตาของมันผิดแผกแตกต่างจากครุฑธรรมดาทั่วไปเหลือเกิน อุ๊ย ลืมตัว เรากำลังถูกกรอบครอบงำอีกแล้ว ต้องค่อย ๆ เลาะเปลือกของกรอบและกฎเกณฑ์ที่เราตั้งขึ้นมา แล้วถึงจะค้นพบกับความหมายของคำว่า อิสระ   Create Date : 21 มิถุนายน 2549 8 comments Last Update : 21 มิถุนายน 2549 10:40:51 น. Counter : 1279 Pageviews. Share Tweet

โอ้..น่าสนใจมั่กๆ ค่ะ เดี๋ยวงานอมรินทร์สงสัยต้องสอยมาหน่อยซะแล้ว   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 21 มิถุนายน 2549 10:47:12 น.

เคยอ่านครับ สนุกมากทีเดียว   โดย: I will see U in the next life. 21 มิถุนายน 2549 11:09:14 น.

ได้รับหนังสือเรื่องนี้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อเร็วๆนี้เองค่ะ (ที่จริงเป็นของแถมมากับอีกเรื่องหนึ่ง) อ่านแล้วชอบมากค่ะ คนแต่งช่างเข้าใจคิดเหลือเกิน หนังสือเรื่องนี้เป็น 1 ใน 3 เรื่อง ที่ทำให้เราเปลี่ยนทรรศนคติที่มีต่อวรรณกรรมเยาชนฝีมือคนไทยไปเลยทีเดียว   โดย: akihiro 21 มิถุนายน 2549 19:44:49 น.

น่าสนๆ เอ๊ะ เราไม่ได้หยิบเล่มนี้ขึ้นมาได้ไงเนี่ย?   โดย: ยาคูลท์ IP: 58.136.99.233 22 มิถุนายน 2549 4:22:31 น.

ชอบ คอยนุช เขียนเรื่องนี้ และ หมานคร ครับ   โดย: เจ้าชายไร้เงา 26 มิถุนายน 2549 9:59:39 น.

ชอบเรื่องนี้มากๆ ชอบแนวคิดและคำพูดหลายๆ อย่าง เคยถูกเรียกว่าเป็นครุฑดำอยู่พักหนึ่งเลย ฮา เราว่าครุฑน้อยคือคุรฑลูกครึ่งค่ะ แม่อาจจะเป็นปลา อาศัยอยู่ในน้ำ ครุฑน้อยเลยมีความสามารถพิเศษโผบินไปในน้ำได้นั่นเอง ;) ฮา   โดย: เด็กทะเล IP: 202.26.169.90 28 มิถุนายน 2549 11:53:45 น.

.. มม ชอบเรื่องนี้ล่ะ   โดย: แม่มดพันปี 11 มกราคม 2550 11:11:12 น.

อยากรู้นะว่าครุฑน้อยเป็นตัวอะไร   โดย: พิมพ์ IP: 124.120.194.95 9 กุมภาพันธ์ 2557 7:43:37 น.