Bloggang.com : Masaomi : มงกุฎกระดาษ Eine Krone aus Papier

มงกุฎกระดาษ Eine Krone aus Papier

มงกุฎกระดาษ Eine Krone aus Papier
ผู้เขียน เรนาเตอ เวลซ์
ผู้แปล อำภา โอตระกูล
สำนักพิมพ์ แพรวเยาวชน

นิโคเลเชื่อว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง แม้เธอจะอาศัยอยู่กับแม่ธรรมดา ๆ คนหนึ่ง แต่เธอก็เชื่อมั่นเหลือเกินว่า วันหนึ่งพ่อที่เป็นพระราชาของเธอจะมารับเธอไปอยู่ด้วย

เทเรซ่า เพื่อนสนิทของนิโคเล ก็เกิดจะเชื่อว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงเหมือนกัน แม้จะไม่แน่ใจนักว่า เจ้าหญิงที่ใส่ลวดดัดฟันอย่างเธอจะมีหรือไม่

คราวนี้ทั้งคู่ก็เลยผิดใจกัน เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ฉันใด เจ้าหญิงสององค์ก็อยู่ห้องเรียนเดียวกันไม่ได้ฉันนั้น
นานวันเข้า จากที่บาดหมางกันเฉพาะเรื่องเจ้าหญิง ก็เริ่มบานปลายสู่เรื่องอื่น ๆ ความเป็นเพื่อนที่เคยเหนียวแน่ ดูเหมือนจะเปราะบางเหลือเกินในภาวะอย่างนี้

แล้ววันหนึ่งเมื่อเจ้าหญิงทั้งสองต้องมาอยู่บ้านเดียวกัน เทเรซ่าจำต้องเรียนรู้ที่จะแบ่งปันทุกอย่างและทุกคนที่เคยเป็นของเธอ เพื่อบรรเทาความทุกข์ให้เพื่อน แม้จะไม่เต็มใจนักก็ตาม

นิโคเลเองก็ได้บทเรียนครั้งสำคัญในชีวิต จะเป็น “เจ้าหญิง” หรือไม่ มิได้มีความหมายใด ๆ เลย เมื่อเทียบกับความเป็นความตายของผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่เป็น “แม่” ของเธอ

ท่ามกลางคืนวันเลวร้ายที่กำลังก้าวผ่านไปด้วยกัน เด็กหญิงทั้งสองก็ได้รู้จักหัวใจที่แท้จริงของตนเอง

หนังสือเด็กที่หยิบมาอ่านล้างสารพิษตกค้างจากเรื่อง รังเลือด
ที่ทำให้จิตตกไปหลายวัน เรื่องราวของเด็กหญิงสองคนที่เป็นเพื่อนรักกัน แบ่งปันกันทุกอย่าง ทุกอย่างจริง ๆ ยกเว้นตำแหน่ง “เจ้าหญิง”

ตอนเด็ก ๆ เคยคิดกันบ้างไหมว่าตัวเองเป็น “เจ้าหญิง” ไม่ใช่ลูกของคุณพ่อคุณแม่แน่ ๆ เลย แล้วสักวันหนึ่ง พ่อแม่ที่แท้จริง (ที่ร่ำรวย) จะปรากฏตัวออกมาแล้วรับเราไปอยู่ด้วย

นิโคเล และ เทเรซ่า ก็เหมือนกัน ต่างก็คิดว่าตนเป็น “เจ้าหญิง” จึงพยายามยกเหตุผลของตนมาหักล้างอีกฝ่าย ยกตนข่มท่าน จนกลายเป็นทะเลาะกัน จากเพื่อนรักที่เคยเล่น กิน นอน เรียน ด้วยกัน กลายเป็นแม้แต่เสียงยังไม่อยากจะได้ยิน อีกฝ่ายทำอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด แต่ลึก ๆ ในใจแล้ว ก็อยากจะคืนดีกัน

ในแต่ละบทของหนังสือ จะเป็นความรู้สึกของแต่ละคน บทนี้ของนิโคเล อีกบทของเทเรซ่า ทำให้เราเข้าใจความคิดของเด็กแต่ละคน (แล้วก็เลยคิดถึงตัวเองตอนเด็ก ๆ ด้วย เออแฮะ เหมือนกันเลย)

อย่าว่าแต่เด็ก ๆ จะทำตัวไร้เหตุผลเลย ผู้ใหญ่อย่างแม่และยายของเทเรซ่า ก็เหมือนกัน บางครั้งผู้ใหญ่ก็ทำตัวเป็นเด็ก ๆ ได้เช่นกัน เมื่ออยู่กับแม่ของตัวเอง ไม่ว่าจะอายุมากสักแค่ไหน ลูกก็คือลูก และยังเด็กอยู่เสมอในสายตาของพ่อแม่

ฉากหนึ่งที่แม่และยายของเทเรซ่ามีปากเสียงกันนิดหน่อย (ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง) ทั้งคู่ต่างก็เงียบกริบ ไม่ยอมพูดคุยกันเลย ชอบความคิดของเทเรซ่าที่ว่า

การนั่งนิ่งเงียบร้ายกาจกว่าการตะโกนใส่กันเสียอีก เพราะเราสามารถป้องกันเสียงดังได้ด้วยการเอามืออุดหู แต่การนิ่งเงียบนั้น เราทำอะไรไม่ได้ มันสามารถชอนไชเข้าไปตามรอยแตกร้าวได้ทุกแห่ง ...

พวกผู้ใหญ่ช่างเป็นมนุษย์ที่มีปัญหาเสียจริง ๆ ไม่เข้าใจเลย ที่เป็นเช่นนี้ เป็นเพราะพวกเขามักไม่พูดความจริงตามที่คิดนั่นเอง ส่วนใหญ่จะพูดอะไรต่ออะไรก็ไม่รู้ อ้อมวนไปเสียไกล สิ่งเดียวที่ไม่พูดกันก็คือเรื่องที่ควรจะพูดกันให้รู้เรื่องนั่นแหละ

ในเรื่องยังมีตัวละครอีกคนที่น่าสนใจคือ ซีโมน เด็กชายที่เข้ามาเพิ่มสีสันให้กับชีวิตของเพื่อนรัก (หักเหลี่ยมโหด) ซีโมนเป็นแกะดำในบ้าน ที่เต็มไปด้วยอัจฉริยะ ทั้งพ่อ แม่ และน้องสาวของเขา “เก่งและหน้าตาดี” กันทั้งนั้น ในครอบครัวของเขา ถ้าสอบไม่ได้ที่หนึ่ง ก็ถือว่าสอบตกแล้ว (โหดชะมัด) ส่วนตัวซีโมนนั้น ไม่เก่งในทุก ๆ ด้าน มีเพียงเรื่องเดียวที่เขาทำได้ดีคือ การเล่นโยนลูกบอลสามลูกพร้อม ๆ กัน เหมือนอย่างที่ตัวตลกชอบทำ แถมยังไขว้มือรับลูกบอลก็ยังได้ ซึ่งซีโมนบอกว่า

ของอย่างนี้ใคร ๆ ก็ทำได้ ขอเพียงแต่ฝึกซ้อมบ่อย ๆ ก็ได้แล้ว

ซึ่งเขาก็ลืมนึกถึงตัวเองในเรื่องนี้ไป ถึงเขาจะไม่เก่ง ไม่มีพรสวรรค์ แต่หากมีพรแสวงแล้วล่ะก็ เขาก็จะเก่งไม่น้อยหน้าใครเหมือนกัน

อ่านจบไปกับวรรณกรรมเยาวชนน่ารัก ๆ อีกหนึ่งเล่ม ที่ชะล้างจิตใจได้เป็นอย่างดี อ่านไปก็หวนคิดถึงตัวเองในวัยเยาว์ คิดถึงครอบครัวที่มีอยู่และอยากให้อยู่ด้วยกันทุกคนอย่างนี้ตลอดไป

Create Date : 12 กันยายน 2549

Last Update : 12 กันยายน 2549 12:58:28 น.

10 comments

Counter : 1144 Pageviews.

ตอนอ่านเล่มนี้ เราก็นึกถึงคำว่า "เพื่อนรัก (หักเหลี่ยมโหด" เหมือน จขบ. เลย ฮ่าๆๆๆ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:11:31:04 น.

แสดงว่ารังเลือดนี่โหดมากใช่มั้ยคะ?

อ่านแล้วชำระล้างสำเร็จมั้ยเอ่ย

ตอนนี้ยังต้องอ่านหนังสือที่กองท่วมหัวต่อไป

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:11:54:14 น.

แนะนำหนังสือดีจังเลยค่ะ รู้สึกว่าน่าอ่านอีกแล้ว

โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~

วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:12:31:09 น.

สงสัยเราจะแก่แล้วแฮะ เพราะตอนที่อ่านรีวิวนี้ เรานึกขึ้นมาในใจว่า "โธ่เอ๊ย เด็กเอ๊ยเด็ก ช่างไม่รู้เลยว่า..."

ฮ่าๆๆ

โดย: ลูกสาวโมโจโจโจ้ (the grinning cheshire cat

) วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:16:23:16 น.

น่าอ่านค่ะ แค่อ่านรีวิวก็นึกถึงตัวเองยังเด็กๆ(ตอนนี้จิตใจก็ยังเยาว์อยู่น๊า)

โดย: สายลมอิสระ IP: 58.147.58.198 วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:23:41:15 น.

โอย อ่านรีวิวนี้แล้วอยากอ่าน รังเลือด ขึ้นมาอีกรอบเลย ท่าจะโหดได้ใจเราแน่

โดย: ยาคูลท์

วันที่: 13 กันยายน 2549 เวลา:0:19:06 น.

คุณแพนด้าฯ : เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด มันวูบขึ้นมาเลยจริง ๆ เนอะ ไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย

คุณสาวไกด์ : รังเลือดไม่ได้โหดน้า แต่มันออกแนว ... อีโรติกค่ะ

คุณพุดน้ำบุศย์ : หนังสือเด็ก แต่ผู้ใหญ่ชอบอ่านค่ะ

แสดงว่ายังเด็กอยู่

คุณลูกสาวโมโจโจโจ้ (เขียนครบไหมนี่) : อ๊ะ ๆ ๆ เขียนให้จบประโยคสิคะ เราก็อยากรู้

คุณสายลมอิสระ : มันเหมือนกับมองย้อนดูตัวเองในวัยเด็กเลยค่ะ ถึงแม้จะไม่เหมือนกันเสียทีเดียว แต่บางอารมณ์นั้น เหมือนกันเปี๊ยบ

คุณยาคูลท์ : ถ้าอ่านรังเลือดจบแล้ว ช่วยชี้ทางสว่างให้เราด้วยนะคะ

โดย: Masaomi IP: 210.213.12.200 วันที่: 13 กันยายน 2549 เวลา:7:14:31 น.

อยากอ่าน ๆ ต้องไปหามาอ่านบ้างแล้ว

โดย: กระปุกกลิ้ง

วันที่: 13 กันยายน 2549 เวลา:9:07:32 น.

คงต้องไปหามาอ่านบ้างแล้วล่ะ ยังไม่เคยอ่าน หาวรรณกรรมเยาวชนดีๆเก็บอยู่เหมือนกัน เพื่ออนาคต (ลูก ที่ยังไม่มีแม้แต่แม่)

โดย: ยังคงรักเธอ (takechio

) วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:17:30:36 น.

เรื่องนี้ผมอ่านแล้วครับ สนุกมากเลย รู้สึกว่าแม่ของนิโคลเลจะป่วยเกี่ยวกับเรื่องมดลูกละมั้งครับ สาวๆหลายๆคนตอนเด็กคงฝันว่าอยากเป็นเจ้าหญิงสินะครับ ฮ่าฮ่า 555+

โดย: มิล สกน IP: 203.155.229.104 วันที่: 9 มกราคม 2551 เวลา:16:08:09 น.