รำเพย รำพัน

วันนี้วันที่ 8 กันยายน 53 เป็นวันที่ 19  แล้วที่ไม่ได้เจอหน้าลูก

และเช้านี้  เราก้อตัดใจอย่างมากที่จะไม่โทรหาลูกและหาพ่อกับแม่

คงเพราะเมื่อวานน้อยใจยาย ที่ทุกหลังเวลาโทรไปหาแล้ว ชอบพูดว่า

เรโน่เดินหนีไป เรโน่ไม่โทรเลย ปกติเวลาตาโทรมาหา เรโน่ก้อคุยกะตาตลอดนะ

นี่แม่พยายามให้เรโน่คุยแล้วนะ แต่มานก้อไม่คุย แถมเดินหนีอีก

แม่พูดอยู่แบบนั้นทุกครั้งที่เราโทรกลับบ้าน บางทีเราก้อโทรถามสารทุกข์สุขดิบของพ่อกับแม่

และขอได้ยินเสียงลูก จากการที่เค้าเล่น เค้าคุยอยู่ที่โน่นแค่นั้นเอง เราเข้าใจว่าเด็ก 1 ขวบ 1 เดือน จะพูดอะไรได้

แต่เรางอนแม่ เมื่อวานก้อเลยบอกกับแม่ว่า แม่จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา พูดให้เราน้ำตาไหลเหรอ

พูดให้เราคิดมากเรอ พูดให้เราเสียใจเหรอ

เพื่ออะไร ไม่เข้าใจ พูดให้เราทุกข์ใจเหรอ ที่ลูก ไม่มารับโทรศัพท์ แม่เข้าใจอะไรผิดหรือป่าว?

เมื่ออาทิตย์ก่อน คุยกันเรื่องเรโน่ว่าจะเอายังไง เพราะว่า ยายก้อเป็นห่วงตา แต่ก้อไม่อยากห่างเรโน่

ยายบอกว่า ให้เราเลื่อนวันไปรับยายก่อน เพราะว่า ต้องทำบุญสาร์ทไทยไปให้ตาทวด ยายทวด เราเข้าใจ

เราโอเค ว่าได้ไม่มีปัญหา หลังจากนั้น ยายก้อบอกว่า แล้วช่วงเกี่ยวข้าว ยายขอเอาเรโน่กลับไปอยู่กะยายต่อนะ

เพราะเป็นห่วงตา เราก้อเลยบอกว่า ไม่เป็นไร ถ้างั้น ช่วงที่เรโน่กลับมา เราจะหาเนอส ให้เรโน่แล้วนะ เพราะที่จิงเราจะ

ให้หาพี่เลี้ยงให้ลูก ตั้งนานแล้ว เพราะใจเรา ก้อเป็นห่วงตาเหมือนกัน  แม่จะได้กลับไปอยู่กะตา

ตกเย็นเราโทรไปหาพ่อกับแม่ตามปกติ พ่อเล่าให้ฟังว่า วันนี้ ยายกลุ้มใจ เป็นห่วงเรโน่ว่า ถ้ายายไม่ได้เลี้ยง แล้วเรโน่จะอยู่ยังไง

โรงเรียนจะเลี้ยงดูดีไหม บรา บรา  สารพัด ที่แม่จะคิดไปล่วงหน้า

ในวันนั้น เราก้อเลยได้บอกกับแม่ว่า พ่อกับแม่ต้องทำใจนะว่า ทุกๆ อย่างไม่ใช่ของเรา เด็กคนนี้เค้าอาศัยท้องเราเกิด ได้เกิดมาอุ้มชู เลี้ยงดู

กันเท่านั้น ครอบครัวเรามีหน้าที่ดูแลเค้าให้ดีที่สุด แต่เราไม่ใช่เจ้าของ ของเด็กคนนี้ ตัวเราเองซึ่งเป็นแม่ ทุกวันนี้เราซึ่งเป็นแม่เรโน่ ยังต้องทำใจ

เลยว่า เราจะคอยดูแลเรโน่อยู่ห่าง ๆ เราจะไม่ไปยึดติดกับลูกจนเกินไป ให้เค้าเติบโต เป็นตัวของตัวเอง ตามที่เค้าอยากจะเป็น

ทุกวันนี้ ยายเสียอีกที่เวลาไปไหนก้อแล้วแต่ ยายจะอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่ได้เอาเรโน่ไปด้วย เวลากลับบ้าน เราก้อให้ยาย พาเรโน่มาด้วยทุกครั้ง

เวลาพาลูกไปเที่ยว แม่ก้อกังวล แม่ก้อห่วง

เรารู้สึกว่า แม่จะเป็นเอามากแล้ว แม่ไม่ปล่อยวาง เราจะทำยังไงดี?

เราแคร์แม่ แคร์ใจของแม่ เพราะแม่เป็นโรคหัวใจ เราไม่อยากให้แม่คิดมาก

ได้แต่หวังว่า ภายในเร็ววันนี้แม่จะทำใจ และเข้าใจอะไรได้ง่าย มากกว่านี้

    ===============================      

Create Date : 08 กันยายน 2553		1 comments
Last Update : 8 กันยายน 2553 9:59:26 น.
Counter : 385 Pageviews.
Share Tweet