เดี๋ยวนี้พี่นางอัพบล็อกทุกวัน วันละ 2 บล้อกเชียว

แสดงว่ากำลังใจดีนะ

ตื่นเต้นเพราะได้ไปหาโน่้แน่ ๆ เลย

อาดียวยังไม่ได้ไปฉีดยา แต่ไม่แน่คะ รอพี่สาวไปพริอมกัน รพ.อยู่ไกล ไม่รู้ไปวันไหน

เขานัดหมอเรื่องจะ ทำกิฟลูกนะคะ ไปทุกเดือน หลังจากเมนท์มา ก็เลยรอ รอมาเดือนหนึ่งละ

จะไปก่อนก็ไม่ยอม บอกไปพร้อมกันเถอะ
ก็ดีเพราะไม่แน่ใจว่า จะจับลูกไหวมั้ย

ยิ่งโต ลูกย่ิงรู้เรื่องมากขึ้น เก่งมากขึ้น กลัวตายเป็นแล้วด้วย

เพราะฉะนั้น ถ้าเห็นเข็มฉีดยาและรู้ว่ามันเจ็บต้องแย่แน่ ๆ เลย

..
อีกนิดนะพี่นาง

อาเดียวถ่ายง่าย ช่วงนี้ลุกขึ้นมาถ่าย ตอนหก โมงเช้่าคะ
คือ ก่อนนอนกินนมหนึ่ง ขวด แล้วก็ มากินอีก ที ตอน ตีห้า หรือหกโมงเช้า ให้กินน้ำ แล้วจะปวดอึ เลย คะ

ตอนกลางวันนี่ หายป่วย กินทุกอย่างที่ขวางหน้าเลยคะ

แต่ น้ำหนักไม่ขึ้นแฮะ
มาขึ้นที่แม่แทน ฮา..

วันนี้ ลองพาลูกไปเข้าโรงหนังมาแล้วนะ แทนที่จะอ่านหนังสือสอบ

จะบอกว่า เด็๋กรุ่นนี ดูหนังได้แ้ล้ว ไม่รืองไห้ไม่ดื้อ ไม่ซนนั่งน่ิงดูอย่างเดียว 2 ชม.
มาตายเอาตอน หนังจะจบนี่ละปวดฉี่ ไม่ยอมฉี่ใส่เพริ้ส

บอกว่า

"ลูกไข่จะเยี่ยว จะเยี่ยว"
คนฟังก็ฟังไม่รู้เรื่อง ลูกก็ร้องไห้
พอฟังรู้เรื่องก็จับยืน ทำเพิร้ส หลวม ๆ ให้ฉี่ก็ไม่ฉี่ ต้องพาเข้าห้องน้ำ พุ่งซะ..

ลูก อดทน อดกลั้นได้ในระดับหนึ่งแล้วละคะ

โน่กลับมาแล้ว ลองพาไปโรงหนังดูนะคะ คิดว่าคงไม่วุ่นวายเท่าไหร่

ขยันอัพบล็อกแล้วพี่นาง...วันละสองเลย...พรุ่งนี้จะไปรับน้องเรโน่แล้ว..กอดให้คิดถึงเลยน่ะค่ะ..

เค้าทำให้เจ็บๆจนฝังใจมากๆค่ะ อยากให้พี่นางเข้าไปอ่านใน บล็อก เรื่อง มีหัวใจ...แต่ไร้ตัวตนค่ะ พี่อาจจะเข้าใจถึงความรู้สึกน้องก้อได้ค่ะว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ด้วยนะคะ

ฝากกอดเจ้าโน่ขี้เก๊กหนึ่งทีค่ะพี่นาง น่ารักจริงจริง

เรโน่ยิ้มตาหยีน่ารักออกจร้า แถมมีการบ๊ายบายนกด้วยอ่ะ เก่งมาก ๆ อ่ะ

มาดู Blog นี้ตอนค่ำ ๆ ทำเอาชวนหิวเลยอ่ะ 555

ต้องระวังอย่างนึงค่ะ และต้องระวังมากด้วยนะค่ะ : ระวังกระเป๋าฉีกค่ะ ทั้งของแม่และลูกค่ะ อย่าเดินเยอะนะค่ะ ใส่รองเท้าเตี้ยเตี้ยแบบมีดอก เที่ยวให้สนุกค่ะ