14 ธันวาคม 2547

กุฎิพานิชย์วิทย์ วัดธารน้ำไหล
สวนโมกขพลาราม ต.เลม็ด
อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี 84110

14 ธันวาคม 2547

นำพรแด่…..น้องโอ๋

กำหนดการล่าสุดที่จะออกเดินทางคงไม่เปลี่ยนอีกแล้ว เดินทางกลับวัดชลประทาน ฯ ปากเกร็ด ถึงตี 5 ของวันที่ 23 ธ.ค. 47 ส่วน 25,26 รอให้โยมพ่อโยมแม่มาใส่บาตร แล้ว 27 ออกเดินทางไปอำนาจเจริญ ที่พักคงวัดบ้านหนองหิ้งหมู่ 9 บ้านหนองหิ้ง หมู่ 9 ต. อำนาจ อ.ลืออำนาจ จ.อำนาจเจริญ 37000 หลัจากนั้นก็จะเขียนมาบอกมาคุยอีกครั้งหนึ่ง ช่วงนี้ได้มีโอกาสเป็นวิทยากรอบรมนักเรียนเรื่องธรรมะ หลังจากรอคอยโอกาสมาตลอดการจำพรรษาที่นี่และล่าสุดซึ่งเป็นครั้งแรก ได้อบรมนักศึกษาวิทยาลัยการอาชีพไชยา ชั้น ปวช 1 จำนวน 200 คน เมื่อ 10,11,12 ที่ผ่านมา และวันที่ 15,16,17 ก็มีอีกแต่ต่อจากนี้ คงไม่รับช่วงแล้วเพราะต้องเดินทางเสียที

เมื่อระฆังใบนี้ถูกตี ในจังหวะเวลาที่เหมาะสมมันก็ทำงานของมันตามหน้าที่ตามความสามารถที่มีอย่างเต็มภาคภูมิเพราะจากความต้องการ จากเสียงเรียกร้องที่ขอเข้ามามิใช่เข้าไปเสนอหน้าหาเรื่องใส่ตัว โอ๋ลองขบคิดประโยคนี้ดูนะว่า “ระฆังดีต้องถูกตีถึงจะมีเสียงดัง แต่ระฆังอัปรีย์ไม่มีใครตีดันมีเสียงดัง ควรจะนำไปทิ้งเสีย “ โอ๋คิดอย่างไรระฆังเป็นอุปกรณ์ใช้ส่งสัญญาณบอกเวลาบอกการเตือนภัย หรืออานัติสัญญาณต่าง ๆ ตามแต่จะตกลงกัน ถ้าอยู่ดี ๆ มันมีเสียงดังขึ้นมาเองมันจะทำให้อะไรเกิดขึ้นบ้าง คนเราก็เปรียบคล้ายดังระฆังใบนั้นในบางกรณีแหละ หลวงพี่จำคำนี้มาใช้กับตัวเองจะได้ไม่แส่ไปหาเรื่องใส่ตัว ถ้าถูกร้องขอใหช่วยก็ทำ แต่ถ้าเสนอตัวไปแล้วทำไม่ได้ทำเสียทำพลาดเราก็แย่เองนั่นแหละ ทำดีก็แค่เสมอตัวเพราะเขาไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือของเรานั่นเอง

หลวงพี่เขียนมาคุยเท่านี้แหละ บอกว่าได้รับ EMS ของโอ๋แล้ว ขอบใจมาก ถ้ามีโอกาสคงได้เที่ยวหาหลังจากลาสิกขาแล้ว ปันที่ทางไว้ให้พักบ้างแล้วกันนะ รักษาสุขภาพนะ ลมหนาวมาเยือนแล้ว

ธรรมะสวัสดี

จิรสก.โกภิกขุ


ฉันวันนี้ยังเป็นเช่นวันวาน มีความฝันที่โปกโบยบิน
ฉันวันนี้ก็ยังติดดิน ไม่มีทรัพย์สินไม่เคยสิ้นพลัง
ฉันให้เธอเท่าที่ฉันให้เธอได้ คือให้ใจเธอมีความหวัง
ยามหม่นหมองจะร้องเพลงให้ฟัง ยามผิดหวังให้กำลังใจ

ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร ไม่ว่าเธอจะอยู่หนใด หากเธอพร้อมจะก้าวไป เป็นกำลังใจให้ตลอดเวลา
อนาคตยังคงเป็นความฝัน ปัจจุบันยังเป็นภาพมายา อดีตหรือนั่นคือปัญหา กาลเวลายังกลืนกินตัวเอง
พรุ่งนี้เป็นไงฉันไม่รู้ ฉันยังอยู่หรือไปอย่าได้เกรง
วันนี้มีฉันบรรเลง เป็นบทเพลงนี้มอบแด่เธอ
ครูสมพงษ์ หมื่นจิตต์

ชีวิตนี้คืออะไร (ซ้ำ) หรือกินขับถ่ายสืบพันธุ์กันเรื่อยมา ครั้นถึงวันก็ต้องลับลา พื้นดิบกลบหน้านี้หรือคือคน
ชีวิตนี้คืออะไร บ้างตอบกันไปชีวิตนี้คือการดิ้นรน หากเพียงเท่านี้คือคน สัตว์ทั่วสกนร์ก็คือคนเยี่ยงเรา
เกิดแก่เจ็บตาย สัตว์ทั้งหลายหลีกไปไม่พ้น อยู่ที่ผลของการทำดี
ชีวิตที่เกิดมา ล้วนมีค่ากว่าคำที่กล่าว แม้แต่ตัวของเรา มิควรเฝ้าหวงแหนเห็นแก่ตัว
เพลงชีวิตนี้คืออะไร

จากใจ….

หลวงพี่คงได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจ แต่ก็คงเหนื่อย …….อยู่ทางนี้ก็ได้แต่ส่งใจไปเท่านั้นเอง

21 ธันวาคม 2547

โอ๋

Create Date : 08 สิงหาคม 2548		1 comments
Last Update : 21 สิงหาคม 2548 10:37:40 น.
Counter : 699 Pageviews.
Share Tweet