26 พฤศจิกายน 2547

12.30 น.
กุฎิพานิชย์วิทย์ วัดธารน้ำไหล
สวนโมกขพลาราม ต.เลม็ด
อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี 84110

26 พฤศจิกายน 2547

นำพรแด่…..น้องโอ๋

ได้รับจดหมายของโอ๋ฉบับลงวันที่ 19,22,23 พฤศจิกายนแล้ว เมื่อเช้าตอนขึ้นโรงฉันท์เดินไปหาดูจดหมายที่ประชาสัมพันธ์ก็พบทั้ง 3 ฉบับนอนรออยู่ในตะกร้า คิดว่าจะมาถึงแต่เมื่อวานตอนบ่าย (25 พ.ย.)แต่พอดีไม่ได้แวะไปดูก่อนเพราะติดที่ว่าเพิ่งกลับจากตโปทาวัน และต้องปลงผมก่อนมืดค่ำ เมื่อวานวันโกน วันนี้วันพระมีการลงปาฏิโมกข์ที่โบสถ์ธรรมชาติบนยอดเท้าพุทธทองของเวลาบ่ายสามโมง และอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ ถ้าฝนไม่ตกก็ลงตามปกติ

จากวันที่ 18 ถึง 25 พ.ย. ก็ไปอยู่ที่ตโปทาวันได้ 7 วันหนึ่งสัปดาห์กับการอยู่ท่ามกลางธรรมชาติบนขุนเขาบรรยากาศดี อากาศหนาวเย็น ธารน้ำในลำห้วยไหลตลอดปี สายหมอกบางจนหนาทึบ ลงปกคลุมพื้นที่ในช่วงเช้าและเย็น แม้ตอนกลางวันก็มีหมอกแดด ทำให้ทิวทัศน์ดูเหมือนในภาพเขียนที่เห็นเงาดำของทิวเขาต้นไม้สาง ๆ ประมาณนั้น

กลับมาสวนโมกข์ก่อนกำหนด ที่จริงกะไว้ว่าสิ้นเดือนแต่พอดี พระอาจารย์โพธิ์พาพระไปพัฒนาตโปทาวัน ทำทางขุดต้นไผ่ ก็เลยอาศัยติดลดกลับเหมือนตอนเข้าไป ที่กลับมาก็กะจะไปสอบนักธรรมตรี ในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ ไปลองดูสอบได้หรือไม่ไม่สำคัญ เพราะถึงอย่างไรต้องสึกอยู่แล้วไปลองหาประสบการณ์ก่อนลาสิกขา ไปลองภูมิความรู้ตัวเองทั้ง ๆที่ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเตรียมสอบเท่าไหร่ จากนั้นกะว่าจะกลับวัดชลประทานที่ปากเกร็ด โทรหาบอกให้โยมพ่อ-แม่มาใส่บาตร แล้วค่อยไปอำนาจเจริญ แต่ก็ไม่แน่นอนอาจต้องอยู่ช่วยงานอาจารย์ที่นี่พัฒนาทางที่ตโปทาวันอีกระยะให้เสร็จก่อนวันที่ 12 ธันวาคมมันก็ไม่แน่นอนทั้งนั้น คาดการณ์เอาว่าเหตุการณ์ข้างหน้าน่าจะเป็นอย่างไร

สำหรับที่อยู่ในการติดต่อนั้น หลวงพี่ก็ส่งมาหาโอ๋ที่หอพักเก่าก่อนนี่แหละ แต่ถ้าโอ๋จะเขียนหาก็คงต้องรอให้หลวงพี่รู้ก่อนว่าชีวิตอีกเดือนหรือสองเดือนนี้จะไปอยู่ ณ. ที่แห่งไหน ถ้าเป็นที่อำนาจที่อยู่ก็ ที่ทำการผู้ใหญ่บ้าน บ้านหนองหิ้ง หมู่ 9 ต.อำนาจ อ. ลืออำนาจ จ.อำนาจเจริญ 37000 ประมาณสัปดาห์ที่ 3 ของเดือนธันวาคมหลวงพี่ก็คงได้ไปพำนักอยู่ที่นั่นแล้วแหละ คงอยู่ประมาณ 2-5 สัปดาห์ ไม่สิ้นเดือนธันวากลับมาสึกก็สิ้นเดือนมกราคม อย่างไรแล้วหลวงพี่ยังคงอยู่ที่สวนโมกข์จนถึงสิ้นเดือน พ.ย. ต้นเดือน ธ.ค.อาจอยู่ ที่สวนโมกข์ต่อหรือไม่ก็วัดชลประทาน ฯ ปากเกร็ด

นี่ก็คืออย่างหนึ่งของความไม่แน่นอนของชีวิต เพียงเราต้องรู้จักอดทนในการรอคอย ให้โอกาสและเวลามันพาไปสู่จุดหมาย เพราะเหตุการณ์เฉพาะหน้ามีเข้ามาหาเราเรื่อย ๆ ให้ได้แก้ไขกันไปตามเหตุตามปัจจัย อย่างที่หลวงพี่เป็นอยู่นี้อยู่ดี ๆ ก็ต้องตัดสินใจบวชแล้วก็เลยอยู่ยาวจนออกพรรษา ได้เดินไป จ.ภูเก็ต นั่งรถกลับ ไปตโปทาวัน นั่งรถกลับมาแล้วจะไปลองสอบนักธรรมตรีแล้วก็ยังไม่รู้อนาคตต่อไป แต่มันก็มีกำหนดการณ์ภายในใจคร่าว ๆ อย่างที่บอกแต่คงทำได้หรือไม่ได้ ทำแล้วแต่ไปไม้ตลอดหรืออะไรก็แล้วแต่มันเป็นความไม่แน่นอนทั้งนั้น

ชีวิตต่อไปหลังจากลาสิกขา จะเป็นอะไร จะทำอะไร มันก็ยังไม่สามารถบอกได้ มันคาดเดาได้แต่จะเป็นไปตามนั้นหรือไม่ไม่รู้ เรามีชีวิตอยู่กับปัจจุบันขณะอย่างผาสุข กับลมหายใจ กับอากาศดี ๆ ก็พอแล้ว

ธรรมะสวัสดี
จิรสก.โกภิกขุ

จากใจ….

ต่อไปหลังจากลาสิขาแล้ว โอ๋ยังคาดเดาไม่ได้เลยใช่รึเปล่าคะว่าจะเป็นอย่างไร จดหมายทุกอาทิตย์อาจจะไม่มีที่ หน้าห้อง แต่มีความสุขอยู่กับปัจจุบันเหมือนที่หลวงพี่บอกดีกว่าใช่มั้ยคะ

7 ธันวาคม 2547

โอ๋

Create Date : 06 สิงหาคม 2548		1 comments
Last Update : 21 สิงหาคม 2548 10:38:23 น.
Counter : 543 Pageviews.
Share Tweet