Bloggang.com : naigod : 8 พฤศจิกายน 2547

8 พฤศจิกายน 2547

เขียนที่วัดบางเสียด ต.บางเตย
อ.เมือง จ.พังงา
8 พฤศจิกายน 2547

นำพรแด่….น้องโอ๋

วันนี้หลวงพี่เดินทางมาถึงจังหวัดพังงาแล้ว มาเกือบจะครึ่งทางไปจังหวัดภูเก็ต เหลือระยะทางอีกร้อยกว่ากิโลเมตร สภาพร่างกายก็โทรมลงไปเรื่อย เท้าเจ็บ ขาเจ็บ ปวดตรงเส้นเอ็นต่าง ๆ มีแผลที่เกิดจากการเสียดสีของหูรองเท้าแตะบ้างเล็กน้อย นี่เดินแบบถนอมตัวแล้วนะมีพักเป็นระยะ ๆ ทุก 10 กิโลเมตร ก็แวะหาที่พักริมทางสักทีหนึ่ง ใช้เวลาเดิน 2 ชั่วโมงพักครั้ง แต่ถ้าแดดออกแรงมากก็เพลียแดดต้องพักเร็วขึ้น เพราะสภาพสังขารร่างกายมันสู้ไม่ไหว คนเราก็ต้องมีบ้างที่มันเดินไม่ไหว

ทางภาคใต้เท่าที่เดินผ่านมาก็มีแต่ภูเขาสวนยาง สวนปาล์ม เจอฝนกับแดดอยู่ 2 อย่าง พอเขียนมาหาบ่อยเกินก็ทำให้เขียนไม่ค่อยออกแล้วนึกเรื่องที่จะเขียนไม่ออก เพราะชีวิตตอนนี้มันก็ซ้ำแบบเดิม ๆ มีเดิน เดิน แล้วก็เดินแต่ก็เปลี่ยนที่พักไปเรื่อย ๆ พักวัดบ้านบ้าง สำนักสงฆ์บ้าง และวัดใหญ่ ๆ บ้าง

พระแต่ละวัดแต่ละที่ก็ไม่ค่อยเหมือนกันในธรรมเนียมการปฏิบัติ แต่นั่นก็เป็นความหลากหลายอย่างหนึ่ง แต่ในความรู้สึกของหลวงพี่การสร้างถาวรวัตถุที่มากเกินพอดี มันไม่น่าจะถูกต้องเท่าไหร่เพราะแต่ละวัดก็มีพระประจำอยู่ไม่กี่รูป ถึงช่วงเข้าพรรษาเองก็ตาม ถ้าไม่ใช่วัดดัง ๆ มีชื่อเสียงแล้วก็คงเป็นอันคาดเดาได้ว่ามีไม่มาก บางทีไม่มีเอาเลย มันก็เลยทำมาสร้างเกินความจำเป็นไป แต่คงเป็นหน้าตาของหมู่บ้านแหละ ที่ได้มีวัดสวย ๆ ใหญ่ ๆ โต ๆ จะได้อวดกันได้แหละ

เออ..แล้วที่วัดบ้าโอ๋ชื่อวัดอะไร หลวงพี่จำไม่ได้แล้ว บอกทีนะ อืม..มีพระอยู่กี่รูป เผื่อถ้ามีโอกาสอย่างที่บอกอาจจะไป แต่ไม่แน่นะ เพราะตอนนี้หลวงพี่ล้ากับการเดินเต็มทน

เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องออกเดินต่ออีก ทำระยะทางให้พ้นตัวอำเภอเมืองพังงาออกไป เริ่มต้องหาที่พักให้มันทันกับเวลาเพราะมีทั้งไทยมุสลิม ไทยพุทธสลับกันไป ก็ต้องพิจารณษให้เหมาะสมแต่ถึงอย่างไรน้ำจิตน้ำใจของชาวบ้านก็ยังคงงดงามเอื้อเฟื้อกันอยู่ ดีที่เป็นพระเขาจึงใจ ให้ทานอาหารน้ำดื่ม และมีวัดเป็นที่พักริมทาง

ถ้าเป็นฆารวาสก็เห็นแต่รถที่เป็นชาวอีสานที่มาหาขายของทางใต้ขับมาแวะพักตามวัดแต่ก็ต้องวัดใหญ่ ๆ หน่อยที่มีห้องน้ำบริการแล้วก็บริจาคเงินบำรุงวัดไป กลายเป็นธุรกิจอีกอย่างหนึ่งของวัดตามต่างจังหวัด
สมัยหลวงพี่เป็นโยมขับรถทางไกลก็ไม่ได้แวะพักตามวัดแต่พักตามปั๊มน้ำมัน แต่ทางภาคใต้คงต้องตามวัดละมั๊ง เพราะปั๊มใหญ่ ๆ ก็ไม่ค่อยมีตามทางสายเปลี่ยวอย่างที่หลวงพี่เดินมาก็ดีได้เห็นอะไร ได้เปิดหูเปิดตา คนในแวดวงพระเจ้า คนจรเดินทางไกล แบบนี้แหละ

รักษาสุขภาพด้วยนะ อย่าหักโหมในการเรียนมากจนเกินไป เดี๋ยวป่วย ก็เป็นห่วง ห่วงตัวเองบ้างนะ อืม…นั่นแหละ

ธรรมะสวัสดี
จิรสก.โกภิกขุ

จากใจ…….
หลวงพี่เดินทางไกลขนาดนี้คงได้พิสูจน์ตัวเอง ถึงความอดทน จะมีสักกี่คนที่ตั้งใจทำอะไรสักอย่างแล้วสำเร็จโอ๋เชื่อว่าหลวงพี่จะต้องทำได้แล้วโอ๋จะคอยเป็นกำลังใจให้

29 พฤศจิกายน 2547

โอ๋

Create Date : 02 สิงหาคม 2548

Last Update : 21 สิงหาคม 2548 10:39:33 น.

0 comments

Counter : 696 Pageviews.