ทำงานอะไร (นักหนา)ถึงบอกไม่มีเวลา!
เถ้าแก่ตึกแถว, ร้านที่ตั้งอยู่เดี่ยวๆ, วิถีชีวิตคนที่เปลี่ยนไป ล้วนเป็นปัจจัยที่ทำให้หลายๆ อาชีพต้องหมดไป
อาชีพ ช่างตัดเสื้อก็เป็นหนึ่งในอาชีพเหล่านั้น  ลองนึกดูสิครับว่าคุณเคยตัดเสื้อตัดกางเกงบ้างไหม? หรือได้
สั่งตัดครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่  มีหลายคนที่แปลกใจว่าร้านตัดเสื้อยังอยู่มาได้อย่างไรจนถึงวันนี้  ในเมื่อมีเสื้อผ้า
กางเกงสำเร็จรูปจำหน่ายมากมาย  มีหลายหลากราคาให้เลือกซื้อ  ที่ราคาแพงกว่าสั่งตัดนั้นยังไม่เป็นไร  แต่
ที่ราคาถูกกว่านั้นมีมากมายให้เลือกซื้อ  ซื้อแล้วก็ใส่ได้เลยไม่ต้องรอ  นั่นคือภาพที่คนมองเข้ามา

จากประสปการณ์ตรงของผม  งานของผมกับไม่เคยขาดมือเลย  สาเหตุจากการวิเคาะห์(นักวิชาการมาเอง อิอิ)
ก็เพราะคนสั่งตัดเสื้อกางเกงน้อยลงก็จริงแต่ในขณะเดียวกันร้านรับตัดก็น้อยลงตามด้วย(Demand Supply)
และเปลี่ยนมาเป็นการตอบสนองตลาดเฉพาะกลุ่ม(Need Market)  ร้านผมจึงไม่มีปัญหาเรื่องงานน้อย  
ยกเว้นลดลงบ้างในบางฤดูกาลเช่นฤดูฝน  และฤดูท่องเที่ยว (ปิดร้านหนีเที่ยว) เท่านั้น

แต่ปัญหาหลักของร้านตัดเสื้อกางเกงคือเรื่องแรงงาน (บร๊ะ! อินเทรนซะด้วย) คือขาดช่างฝีมือดีมาช่วยงาน
งานจึงทำได้ในปริมาณที่จำกัดโดยเฉพาะเสื้อสตรี ร้านนี้รับงานทั้งสภาพบุรุษ(กางเกง,สูท,เชิ๊ต)และสภาพสตรี
(ชุดกลางวัน,ชุดทำงาน,พนักงานออฟฟิต) ช่างที่เย็บงานผู้ชายนั้นไม่มีปัญหา  แต่มีปัญหาขาดช่าง"ตัด"เสื้อสตรี
เมื่อไม่มีคนช่วยตัดผมก็ต้องตัดเอง ดังนั้นงานที่จะจ่ายช่างเย็บทุกตัวก็ต้องผ่านการตัดจากผมก่อน  ทั้งกางเกง
เสื้อเชิ้ต กระโปรง เสื้อสตรี ในขณะที่ต้องรับลูกค้าไปด้วย  ทำงานดึกดื่นค่อนคืนทุกวัน  ห้ามหยุด  ห้ามลา  
ห้ามป่วย  ด้วยสาเหตุนี้แหล่ะทำให้ไม่มีเวลาให้กับบล็อก เพราะกว่าจะปั้นได้แต่ละบล็อกนั้นก็ต้องใช้เวลาอ่ะโข  
(มีวิธีเขียนง่ายๆ ก็ไม่เขียนนะ)ทำงานจนไม่มีเวลาไปทำ"อย่างอื่น"(อะโห๋ย.เอาเวลาที่ไหนไปใช้เงินอ่ะเนี่ย อิอิ)

ขอบคุณที่เข้ามาดูว่าตาหนุนหายไปไหน 
คิดถึงทุกคนครับ....

Create Date : 18 พฤศจิกายน 2555
Last Update : 12 มกราคม 2556 2:38:51 น.		20 comments
Counter : 1940 Pageviews.
Share Tweet