>>ฉันทำแรงบันดาลใจหล่นหาย<<
เคยเป็นหรือเปล่าคะ...อยู่ ๆ ก็เหนื่อยขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ?
แล้วเคยเป็นบ่อย ๆ ในช่วงเวลาติด ๆ กันหรือเปล่า? . . กำลังเป็นอยู่ค่ะ
เหมือนว่าหลงทาง สับสน เหงา เครียด เบื่อ เซ็ง แต่ก็ไม่ใช่! เหมือนจะยิ้ม ร่าเริง สดใส ไร้กังวล มีความสุข ก็ไม่เชิง!
คิดอะไรไม่ค่อยออก รู้สึกอะไรไม่ค่อยรู้สึก จะยิ้มก็ยิ้มไม่ได้เต็มที่ หัวเราะก็หัวเราะไปแกน ๆ ตามประสา แต่ว่าน้ำตาก็ยังไม่มีให้เห็นสักหยดเหมือนกัน
หนังสือเล่มที่อ่านอยู่ยังคงมีที่คั่นหน้าเดิม ไม่อยากจะจับขึ้นมาอ่าน เพลงที่เคยฟังแล้วแสนจะเพราะจับใจก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอย่างนั้น ทีวีรายการโปรดก็ปล่อยมันเล่น และดูเพื่อให้จบไปแต่ละวัน ไดอารี่ที่เคยเขียนก็มีแต่หน้ากระดาษว่าง ๆ และปากกาด้ามใหม่ในมือ
เหมือนแรงบันดาลใจหายไป ฉันทำมันหล่นไว้ที่ไหนสักแห่ง หรือปล่อยออกจากกรงไปโดยไม่รู้ตัว... หายไปไหนไม่รู้ อยู่ที่ไหนสักที่ คงรอฉันตามกลับมาอยู่ใช่มั้ย? แรงบันดาลใจที่รัก...
เอาเป็นว่าขอพักไปตั้งหลัก ตั้งสติกับชีวิตสักพักแล้วกันนะคะ
เจอแรงบันดาลใจที่หายไป...แล้วจะกลับมาใหม่
ขอบคุณสำหรับการติดตามมาตลอดค่ะ
แล้วจะแวะไปหาเพื่อน ๆ ถ้ายังพอมีแรงบันดาลกาย
Create Date : 23 มกราคม 2551 |
|
78 comments |
Last Update : 23 มกราคม 2551 9:25:03 น. |
Counter : 680 Pageviews. |
|
|
|
ขานั้นก็เป็นแนวที่ว่าอารมณ์ของการเขียนหายไป
เพราะอะไรหลายๆ อย่าง ... เราเองไม่ถึงขั้นนั้นแต่
ก็คล้ายๆ กับว่าสิ่งที่อยากเขียนอยากสื่อมันมี
น้อยลงไปทุกที หรือจะพูดให้ถูกเรื่องราวมันเยอะ
แต่การจะทำเสนอเหมือนมันค่อยๆ จางลง เบาลง
น่ะคะ ...
เอาค่ะ พร้อมเมื่อไหร่ อยากเมื่อไหร่ ก็เมื่อนั้น
ตอนนี้พักก่อนเอาไว้ right moment comes
เมื่อนั้นล่ะคะ เราคงได้อ่านเรื่องราวดีๆ เช่นเคย
นะค่ะ