พวงมาลัย เพื่อนเชอรี่นำมาให้ วันนี้ได้มีพวงมาลัยสวยไปสักการะพระราชบิดา สมัยก่อนมีร้านพวงมาลัยงามๆเต็มถนน ต่อมามีการจัดระเบียบถนนหน้าศิริราช ร้านค้าเก่าๆไปหมด โชคดียังมีกล้วยหักมุกปิ้ง พอให้เราได้ต่อชีวิตในยามกินอะไรไม่ลง อุ่นหวานนิ่ม พอมีรสชาติ กับอาหารคนไข้เบาหวานความดันไขมัน จืดสนิท เรารู้จักแล้ว



เสื้อผู้ป่วยที่เราใส่ด้วยความยินดียิ่ง


ในหลวงพระองค์ แย้มพระสรวลให้กำลังใจเสมอ. 

























เช้านี้เป็นวันแรกที่ลุกนั่งได้นาน พอใช้สายตาอ่านเนตได้บ้าง
แต่ก็ดูเพียงนิดหน่อย สมองจะล้าปวดภายในกระโหลก ควรพักผ่อนให้หายสนิท ให้สมองได้หยุดพัก ตื่นแล้วรีบเขียนความคืบหน้าลงบันทึก เรื่องการป่วยแปลกประหลาด เราไม่มีไข้ ไม่สบายใดๆทั้งสิ้น แข็งแรงดี และเป็นอย่างปัจจุบันทันด่วน ต้องนอนติดเตียงราวสัตว์เลื้อยคลาน รับประทานอาหารไม่ได้มาตลอดเกือบ สามสัปดาห์แล้ว  



เช้านี้เราทำกาน้ำชาแตก ฟาดเคราะห์ ถ้าเป็นคนอื่นคงกลัวกันหดเลย



กระเช้าดอกไม้จากเพื่อนโรยลา แต่ความรักยังอยู่ในใจเสมอ

"เห็นกันอยู่เมื่อเช้า  สายตาย

สายยังอยู่สุขสบาย  บ่ายม้วย

บ่ายชื่นรื่นรวยราย   เย็นดับ ชีพแฮ

เย็นเล่นกับลูกด้วย  ค่ำม้วย อาสัญ "

การป่วยครั้งนี้ ราวกับเราได้ตายไปแล้วถึงสองครั้ง ได้ร่ำลาทุกคนที่รักและจัดการทุกเรื่องราว  โคลงบทนี้เข้ามาอยู่ในใจ