28 มีค 63 เอื้องช้างน้าว - เอื้องคำตาควาย - Dendrobium pulchellum Roxb. ex Lindl.                      ไม่ได้เขียนบันทึกหลายวัน    ถ้าจะเขียนก็มีแต่เรื่องราวปลอบใจให้กำลังใจ   ก็สถานการณ์โลกขณะนี้จะมีแก่ใจเขียนเรื่องรื่นเริงบันเทิงอย่างไร    รวมทั้งความร่วมมือแก่บุคลากรทางการแพทย์ที่เป็นด่านหน้าสู้ข้าศึกไร้รูป   หยุดการเคลื่อนไหวสมาคมทุกรูปแบบ                           ภาพถ่ายเก็บมาฝาก   แบกกล้องใหญ่ไปพร้อมเลนส์เต็มพิกัด ดันลืมแบตเตอรี่ ซะงั้น ได้แต่ภาพจากมือถือ   กล้วยไม้นี่ก็สูงสุดสอยทีเดียวค่ะ                      หลังคาไม้แป้นเกล็ดเป็นที่ชื่นชอบของต้นไม้ปลิวมาติดเติบโต    อายุหลายสิบปีผุกร่อนไปตามเวลา  น้ำไม่รั่วก็ปล่อยไปก่อนสวยดี  ต้นกล้วยไม้ที่ไม่เคยสืบหาชื่อค่อยๆเติบโตยืดยาว               ปีนี้ดอกกำลังบานโดดเด่นสวยงามสะดุดตา ไม่เก่งชื่อกล้วยไม้ต้องเสาะหาชื่อเธอสักหน่อย " เอื้องช้างน้าว"  หรือ "เอื้องคำตาควาย"  ...  ออกดอกพร้อม ต้นช้างน้าว ชื่อก็เหมือนกันอีก   สีจริงประมาณนี้ เอื้องช้างน้าวอยู่ตรงนี้คงมีความสุขดี เจริญงอกงาม                      สวนผลไม้ปีนี้อากาศรุนแรงให้ดอกมาก  แต่ถึงเวลากลับไม่ติดผลเท่าที่ควร  ลิ้นจี่เป็นไม้ผลโบราณไม่เป็นพืชเศรษฐกิจอีกแล้ว "ตกยุค"  แต่เป็นไม้ผลในความทรงจำ มีความความสวยงามของทรวดทรงต้นและผลสีแดงสดยามให้ผลสุกเต็มต้น   พยายามจะเก็บไว้ให้มากที่สุด   แต่ก็เป็นตัวนำแมลงมายังพืชเศรษฐกิจอื่นๆ ...เสียดายมาก               ปีนี้แล้งที่สุดกว่าปีไหนๆ แต่โชคดีที่บ่อน้ำยังมีน้ำซึมจากพื้นดินให้พอได้ใช้อย่างประหยัด   ปรับแผนลดการใช้น้ำ และสภาพเศรษฐกิจที่ถดถอยปรับแผนลดค่าใช้จ่ายสิ่งก่อสร้าง  โรงจอดรถและเรือนรวบรวมผลผลิตถูกปรับเปลี่ยนให้เป็นที่พักร้อนกลางสวนไปด้วยก่อน   ภาคภูมิใจกับเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นที่ประกอบขึ้นด้วยฝีมือตัวเอง  รวมทั้งท่อน้ำทิ้งใต้อ่างล้างจาน...เก่งมาก ยกเว้นขั้นตอนแขวนตู้ครัวที่ต้องให้ช่างช่วยเจาะแขวนให้           ตั้งใจจะ social distancing อยู่ที่นี่ล่ะ ..( ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องไฟป่า )                    ยามเช้าอากาศยังหนาวเย็น ต่ำ 20 องศา   แต่กลิ่นควันไฟล่องลอยอบอวลไปทั่วบริเวณโดยรอบมากบ้างน้อยบ้างตามกระแสลมจะพัดไปทางทิศใด   ควันไฟจากดอยสุเทพและดอยปุย   กลุ่มควันไฟมองเห็นได้ไกล  บางครั้งเป็นเปลวไฟสีแดงลุกโชนและมีเสียงปะทุของไฟดังขึ้นเป็นพักๆ                         บางวันมองไม่เห็นดอยสุเทพ  ดอยปุย  ปกคลุมไปด้วยควันไฟ                       กลิ่นควันไฟคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ   ดมอยู่หลายวันยังไม่มีทีท่าจะลดลง   ที่ตั้งใจจะ social distancing ที่นี่จึงต้องปรับแผน ก่อนที่จะหมดโอกาสเดินทางข้ามจังหวัด                       เมื่อย้ายที่ข้ามจังหวัด  จึงสังเกตว่ากลิ่นควันที่ยังคงเหม็นนั้นน่าจะระเหยออกมาจากลมหายใจ  คงจะฝังอยู่ในปอด  สระผมอยู่หลายวันกว่าผมจะหายเหม็น   เสื้อผ้าเครื่องใช้เหม็นควันทั้งหมด   กลิ่นควันไฟในลมหายใจและรูขุมขนใช้เวลาราวสามวันกว่าจะหมดไป                       ปีนี้ไฟป่าดอยสุเทพ  ดอยปุย   เป็นบริเวณกว้างและมาใกล้บ้านเรือนผู้คน                            ไฟไหม้ป่าเป็นบริเวณกว้าง และต่อเนื่องติดต่อกันตลอดวันตลอดคืนอยู่ต่อหน้าต่อตานี่เอง       เสียงตามสายหมู่บ้านเรียกให้ชาวบ้านช่วยกันไประดมดับไฟ   แต่ชาวบ้านดูเหมือนอ่อนล้าหมดแรงเสียแล้ว     ไฟป่าลุกลามเป็นแนวยาวจริงๆ                          คืนที่กลับออกมาจากหมู่บ้าน   เที่ยงคืนคนที่ช่วยดูแลบ้าน  โทรศัพท์มาหาด้วยเสียงสั่น  " เจ้ากลัวขนาด  ไฟมาห่างบ้านวาเดียว  ตามไผก็บ่มา  รถดับเพลิงเคยมาตามก็บ่มาแห่ม   ว่าไฟไหม้ไปตั้วบ้านไผหื้อผ่อกันเอง   เจ้าเอาปั๊มสูบน้ำในลำธารฉีดบ้านจนเปียกหมดละ "    "โจ่กดีปิ๊กไปแต่วัน"   "แล้วจะเอาอยู่มั้ยนั่น"  ก็บ่มั่นใจ๋เปียกหม้ดบ้านแล้วก่ะ   จากการสื่อสารบอกให้ทราบว่าสถานการณ์ไม่ดีให้เผื่อใจไว้ล่ะ                เที่ยงคืนแล้ว  ถ้าไฟมาเอาไม่อยู่ก็คือบ้านหมดกัน  ลุกนั่งนึกทบทวนถึงบ้านหลังที่รัก   บ้านเล็กๆติดลำธารริมป่า  ถ้าไฟไหม้ก็คงเสียดายความทรงจำดีๆที่นั่น   เสียงคำสอนหลวงตามหาบัวขึ้นมาในใจ  "ยามใดมีภัยหรือเกิดความกลัว  ให้ระลึกถึง พระพุทธคุณ  พระธรรมคุณ  หรือ พระสังฆคุณอย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้"   นั่งสมาธิจิตรวม  ระลึกถึงองค์หลวงตามหาบัวขอให้ท่านคุ้มครองอย่าให้มีภัยแก่ทรัพย์สิน    คุณความดี ความบริสุทธิ์สะอาดในจิตใจขอให้ช่วยคุ้มภัย   จิตรวมดีโล่งสบายใจ   โทรศัพท์ให้กำลังใจคนดูแล  เธอว่าดูท่าจะดีเอาอยู่   ขอบคุณที่ช่วยดูแลอย่างดีด้วยความลำบาก                ภาพถ่ายหลังบ้านเพื่อนบ้าน ส่งไลน์มาให้ตอนเช้า   เปิดอ่านถ้อยคำที่เขาใช้น้ำตาซึม   "ปีนี้เรารอดแล้วครับ  ไฟลามมาเกือบถึงบ้าน  โชคดีที่เราทำแนวกันไฟไว้ก่อนล่วงหน้า"     ที่จริงหมู่บ้านเราก็ทำแนวเตรียมไว้ก่อนทุกปี    เพิ่งจะมีสองปีหลังนี้ที่ไฟมาใกล้บ้านมากกว่าหลายสิบปีที่ผ่านมา   ปลื้มใจในพระคุณครูบาอาจารย์   ในยามลำบากหรือมีภัยท่านมาเตือนสติให้ระลึกได้     ตอนนี้ก็เช่นกัน เมื่อหวาดกลัวภัยจากเชื้อโรคโควิด    นอกจากระมัดระวังตัวเอง   รักษาสุขอนามัย  ไม่คลุกคลี  อยู่นิ่งกับที่ไม่เคลื่อนย้ายที่อยู่   ระลึกถึงพระรัตนตรัยให้ท่านคุ้มครองตนเอง ครอบครัว ญาติพี่น้องมิตรสหาย และ คนไทยทั้งประเทศอยู่เสมอ                           Create Date : 28 มีนาคม 2563 Last Update : 28 มีนาคม 2563 22:19:22 น. 0 comments Counter : 1218 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสองแผ่นดิน, คุณnonnoiGiwGiw, คุณกะว่าก๋า, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณเริงฤดีนะ, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณวลีลักษณา, คุณtoor36, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณหอมกร, คุณnewyorknurse, คุณkae+aoe, คุณตะลีกีปัส